มาทีหลังแต่สำคัญกว่า

ตอนที่ 1

มาทีหลังแต่สำคัญกว่า

“ขอบใจมากที่ยอมทำให้เรา”

อัศวินรีบรับรายงานจากมือของหญิงสาวเพราะชายหนุ่มได้ขอร้องให้เพื่อนช่วยทำให้ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะไม่ได้เรียนอยู่เอกเดียวกันแต่ก็เรียนอยู่คณะเดียวกันจึงมีบางวิชาที่เรียนเหมือนกันและครั้งนี้อัศวินซึ่งอยู่กลุ่มเดียวกับคนรักของเขาก็ทำรายงานไม่เสร็จตามเวลาจึงขอร้องให้ศรุดาช่วย

“อีกเดือนเดียวก็จะเรียนจบแล้ว เมื่อไหร่นายจะเลิกใช้ชีวิตลอยไปลอยมาแบบนี้”

ศรุดาเป็นเพื่อนกับอัศวินมาตั้งแต่สมัยมัธยมศึกษาตอนต้นทั้งคู่เคยตกลงกันไว้ว่าจะเรียนในสาขาวิชาเดียวกันแต่เมื่อถึงเวลาอัศวินกลับตัดสินใจเรียนในสาขาวิชาเดียวกับเฟิร์นซึ่งเป็นคนรักของเขาทั้งที่สาขาวิชานั้นตัวชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ชื่นชอบเสียเท่าไหร่

“ดาก็รู้ว่าวินไม่ได้อยากเรียนสาขานี้แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อเราไม่กล้าจะทิ้งเฟิร์นให้เรียนคนเดียวสวย ๆ อย่างนั้นมีหวังได้โดนใครคาบไปกิน”

หญิงสาวได้แต่ส่งยิ้มเข้าใจเพราะเธอไม่มีอะไรจะว่าอีกแล้วเพราะตอนที่ทั้งสองคนต้องเลือกเรียนมหาวิทยาลัยศรุดาได้พยายามพูดให้อัศวินได้คิดว่าการเลือกเรียนเพียงเพราะต้องการไปเฝ้าแฟนมันไม่ใช่เหตุผลที่สมควรเพราะนี่คืออนาคตทั้งชีวิตแต่อัศวินก็ไม่ยอมเชื่อจนถึงวันนี้อีกแค่เพียงหนึ่งเดือนทั้งคู่ก็จะเรียนจบหญิงสาวจึงคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะพูดเรื่องเก่าอีก

“เลือกเรียนแล้วก็ไปให้สุดอย่างน้อยนายกับเฟิร์นก็อาจจะได้ทำงานที่เดียวกันเพราะเรียนมาเหมือนกันต่อให้จะไม่ชอบแต่นายก็ต้องอยู่กับสิ่งนี้ไปทั้งชีวิตเลิกบ่นและตั้งใจเรียนจะดีกว่า”

เฟิร์นและอัศวินตกลงคบกันตั้งแต่เมื่อ 7 ปีที่แล้วซึ่งเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมากในความคิดของศรุดาและมันเป็นเวลา 7 ปีที่เธอเองก็ยังคงไม่เปลี่ยนหัวใจที่แอบหลงรักเพื่อนสนิททั้งที่รู้ว่า อีกฝ่ายมีเจ้าของหัวใจแล้วและคงไม่มีวันคิดกับเธอเกินกว่าเพื่อนแน่นอน

“เมื่อไหร่จะมีแฟนสักทีดา เราเห็นเธอเอาแต่เรียนถามจริงนอกจากเราแล้วเธอเคยคุยกับผู้ชายคนอื่นบ้างไหม”

อัศวินยกมือหนาขึ้นมาลูบผมเพื่อนอย่างเอ็นดูเพราะ ชายหนุ่มยังไม่เคยเห็นเพื่อนสาวไปไหนมาไหนกับใครถึงแม้ว่าตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงมหาวิทยาลัยจะมีผู้ชายมาขายขนมจีบศรุดาอยู่เป็นประจำแต่หญิงสาวกับเลือกที่จะหลบและหลีกไปให้ไกลจากผู้ชายเหล่านั้นเหมือนกับว่าเธอไม่ต้องการที่จะมีแฟนอย่างคนอื่น

“เราไม่รีบหน้าที่ตอนนี้คือเรียนและอีกหน่อยก็ต้องหา งานทำไว้ถ้าถึงเวลาที่เราเจอคนที่ใช่มันก็คงใช่เองว่าแต่นายเถอะเรียนจบแล้วจะแต่งงานเลยไหม”

คนถามถึงแม้ใบหน้าจะยังมีรอยยิ้มแต่ภายในหัวใจของเธอมันรู้สึกหวิวอย่างบอกไม่ถูกทุกครั้งที่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างอัศวินกับคนรักของเขาแต่เธอก็อยากรู้คำตอบจริง ๆ

“ตอนแรกเรากับเฟิร์นก็วาดฝันไว้แบบนั้นแต่พอเอาเข้าจริงเฟิร์นขอเลื่อนไปก่อน”

“ทำไมล่ะ”

ศรุดาถึงแม้จะแอบดีใจแต่ก็มีความตกใจอยู่ในนั้นเพราะถ้าเป็นเธอถูกผู้ชายที่เป็นคนรักขอแต่งงานคงไม่มีวันปฏิเสธหรือขอเลื่อนเวลาออกไป

“เธอบอกว่าอยากใช้ชีวิตอิสระสักพักเพราะถ้ามีครอบครัวเธอก็อยากจะทำหน้าที่ภรรยาและแม่ให้เต็มที่ เฟิร์นเป็นคนคิดมากอย่างนี้แหละแต่เราก็เข้าใจนะถึงแม้จะแอบเสียดายอยู่บ้างคบกันมาก็ตั้งหลายปีก็อยากจะแต่งงานไว ๆ แต่ในเมื่อเจ้าสาวเขายังไม่พร้อมเราก็คงต้องรอ”

อัศวินถึงแม้จะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเสียใจอยู่บ้างแต่แววตาของเขากลับมีความภูมิใจอยู่ในนั้นเพราะหลายครั้งที่ชายหนุ่มเล่าให้คนรักให้เพื่อนสนิทฟังก็มักจะบอกว่าคนรักของเขาเป็นผู้หญิงที่ดีเพียบพร้อมทุกอย่างถ้าวันนึงได้แต่งงานกันไปเขาคงเป็นผู้ชายที่ โชคดีที่สุด