ร้ายรัก | EP.4 ความสัมพันธ์

ตอนที่ 4

——————————

ร่างอรชรยืนแหงนมองตึกหรูสูงเฉียดฟ้า เธอเปิดข้อความดูอีกครั้งก็พบว่าชายหนุ่มนั้นไม่ได้ตอบกลับมา การที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้โดยที่ไม่รู้แน่ชัดว่าเขาจะอยู่ที่นี่หรือเปล่านั้นอาจจะทำให้เธอเสียเวลา แต่หากเขาอยู่เธอก็พร้อมจะตกลงคืนเงินให้ทั้งหมดทันที

หญิงสาวเข้าไปด้านในก็เดินสวนทางกับลูกน้องคนสนิทของเขาพอดี ไซออนพยักหน้าเป็นการทักทายเล็กน้อย เธอเป็นคนที่เจ้านายกำลังสนุกด้วยทำไมจะจำไม่ได้และถ้าจำไม่ผิด คนนี้น่าจะนานที่สุดแล้วด้วย

"สวัสดีค่ะคุณไซออน นีน..เอ่อ...มาพบคุณเดกซ์ ไม่ทราบว่า…"

"เดี๋ยวฉันตามไป เชิญทางนี้ครับ" ไซออนหันหลังไปสั่งลูกน้องที่เดินตามมาติดๆ ก่อนจะหันกลับมาบอกหญิงสาว

นีโอร่ายืนนิ่งอยู่หน้าประตูบานใหญ่ห้องทำงานส่วนตัวของรองประธานบริษัทผลิตรถยนต์ซูเปอร์คาร์ยี่ห้อดัง

"นีนขอทำใจสักครู่นะคะ ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" เธอเอ่ยบอกเขาจึงพยักหน้ารับแล้วเดินออกมา

คุณเลขาวัยกลางคนรีบวิ่งเข้าไปถามลูกน้องคนสนิทของเจ้านายทันทีเพราะเธอดูแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ไม่จะเป็นเซเลบเซใจ ดารงดาราที่ผ่านๆ มากต่างถือตัวกันหมด แต่เธอคนนี้กลับต่างออกไป

นีโอร่าสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อลดความกลัวตรงหน้าลงก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ร่างสูงใหญ่กำยำกำลังยืนกอดอกพิงโต๊ะทำงานใหญ่อยู่และเขากำลังมองมาที่เธออย่างไม่วางตา ชายหนุ่มหลี่ตามองสำรวจเรือนร่างอรชรที่เขาไม่ได้สัมผัสมันมานานเป็นเดือนๆ

"เดี๋ยวนี้บริการถึงที่เลยเหรอ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกยิ้มริมฝีปาก มือใหญ่คลายเนกไทออกด้วยมือเดียวในขณะที่สองเท้ากำลังเก้าเข้ามาหาหญิงสาว

"..ม..ไม่ใช่ค่ะ นีนมาเพื่อจบเรื่องของเรา"

จริงๆ มันควรจะจบตั้งแต่คืนนั้นแล้วด้วยซ้ำ แต่ที่เธอยังทนมาจนถึงวันนี้ก็เพราะเสียดายเวลาที่เธอพยายามร่ำเรียนมามันจะสูญหายไปหากต้องหนีเขาไปที่อื่น และที่สำคัญเธอต้องทำงานใช้ทุนทันทีเมื่อเรียนจบ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะต้องชดใช้เป็นเงินที่มากกว่าทุนการศึกษาที่ได้มาหลายเท่า

"เรื่องของเรา เรื่องอะไรบ้างล่ะ"

ร่างสูงใหญ่ค่อยเดินเข้ามาประชิดทำให้เธอต้องก้าวถอยหลัง ก่อนจะโดนวงแขนกำยำตวัดคร่อมเธอจนติดโต๊ะทำงานของเขาแทน คนตัวเล็กหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ สมองเริ่มขาวโพลนตั้งสติไม่อยู่เมื่อได้อยู่ใกล้เขาในระยะที่ตัวติดกันขนาดนี้ กลิ่นน้ำหอมและกลิ่นกายชายประจำตัวเขากำลังทำให้หัวใจเธอเต้นแรงแทบหลุดออกมา

"ไม่ได้เจอกันนานตัวสั่นขนาดนี้เลย?…" เสียงทุ้มก้มลงกระซิบข้างใบหูขาวสะอาด แตะจมูกบริเวณแก้มนวลเนียนลากลงมายังลำคอระหงหอมกลิ่นเนื้อสาว

"ขยับออกไปก่อนได้มั้ยคะ นีนอึดอัด" มือเล็กผลักอกแกร่งให้ถอยห่างออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล

"ไม่ มีอะไรพูดมา"

ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเป็นฝ่ายโทรหาหรือส่งข้อความหาเขาเลย มีแต่เขาเองที่ทั้งโทรทั้งส่งข้อความหาตลอดในตอนที่...จะเอา เท่านั้นแหละ!

"นีนไม่ต้องการเงินของคุณ" เธอเงยหน้าสบตากับชายหนุ่ม

"หึ เธอให้ฉันฟรีๆ งั้นสิ"

เดกซ์เตอร์กระตุกยิ้มมุมปากอีกครั้ง ก่อนจะยอมถอยออกมาเล็กยกแขนขึ้นกอดอกมองคนตัวเล็กกำลังควานหาของในกระเป๋าสะพาย

"เงินของคุณ เอาคืนไปค่ะ เราพอแค่นี้เถอะนะคะ" เธอยื่นสมุดบัญชีเล่มเก่าคืนให้ แต่เขาไม่ยอมรับไปเธอเลยวางไว้บนโต๊ะแทน

"…อืม…" ชายหนุ่มส่งเสียงในลำคอราวกับกำลังใช้ความคิดอยู่

"นีนไม่ต้องการเป็นตุ๊กตาของคุณอีก ได้โปรดปล่อยนีนไปตามทางของตัวเองเถอะนะคะ"

"อืม ฉันชักจะสนใจทางของเธอแล้วสิ"

ชายหนุ่มยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงก้มมองคนตัวเล็กอย่างคนเป็นต่อและควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้มากที่สุดถึงแม้ข้างในใจของเขามันร้อนแค่ไหนก็ตาม

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเป็นคนเอ่ยปากจบความสัมพันธ์อย่างนี้กับเขามาก่อน...

"คุณเดกซ์!…" เธอค้อนสายตาขึ้นมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

"เธอเป็นคนแรก...และคนสุดท้าย และครั้งสุดท้ายที่ได้พูดแบบนี้กับฉัน!"

"นีนจะพูด จะพูดจนกว่าคุณจะยอมปล่อยนีน" เธอรีบเถียงขัดแย้งเขาในทันที

"ทำไม! ฉันให้เธอไม่มากพอหรือไง เธอได้มากกว่าผู้หญิงที่ผ่านมาของฉันไม่รู้ตั้งกี่เท่ารู้ไว้ซะด้วย!"

มือใหญ่กำข้อมือเล็กจนแทบแหลกคามือ ความใจเย็นที่เขาพยายามสร้างมันขึ้นมาแทบจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป

"เงินแบบนั้นนีนไม่เอา นีนไม่อยากขายตัวเอง ไม่อยากทำแบบนั้น ไม่อยากทำ เข้าใจมั้ยว่านีนไม่อยากทำ! ปล่อยนีน ฮึกก..."

เธอเอ่ยเสียงแข็งจ้องมองเขาพร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลรินลงมาอาบแก้ม ทั้งเจ็บกายและเจ็บใจที่โดนเขาย่ำยีไม่รู้กี่ครั้ง ดูถูกเธอไม่รู้กี่หน

"นีนไม่เคยแตะต้องเงินของคุณแม้แต่ยูโรเดียว"

"เธอคิดจริงๆ เหรอว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะยอม" เสียงเข้มเอ่ยราบเรียบผิดจากเมื่อครู่ลิบลับ แต่ยังคงสายตาที่เกรี้ยวกราดใส่เธอเช่นเดิม

"ยอมหรือไม่นีนไม่ทราบค่ะ แต่นีนจะไปแล้ว อีกอย่างก็มีผู้หญิงอีกมากมายที่ต้องการเงินของคุณ นีนไม่มีความจำเป็นสำหรับคุณเลยนะคะ"

"หึ รู้ก็ดีว่าเธอไม่มีความสำคัญอะไรกับฉันเลย แต่จะทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อฉันยังอยากสนุกกับเธอ กับร่างกายของเธอ กับหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอที่มันเต้นแรงแทบระเบิดทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้ฉัน"

"......."

"เธอรู้สึกอะไรกับฉันอย่างงั้นเหรอนีน รักฉันหรือไง"

นิ้วมือใหญ่จิ้มหน้าอกข้างซ้ายของเธอที่กำลังเต้นแรงตึกตักเร็วระรัวเมื่อได้ยินคำถามนั้นของเขา

"ค่ะ รู้สึก แต่นีนรู้สึกเกลียดคุณมากกว่า ฮึก..." เธอพยายามกลั้นน้ำตาแล้วเอ่ยออกไป ดวงตากลมโตจ้องเขม็งมองชายหนุ่มด้วยแววตาแข็งกร้าว

"งั้นก็เกลียดฉันมากๆ เพราะฉันจะร้ายกับเธอมากขึ้นด้วยเหมือนกัน"

มือหนาตวัดนิดเดียวคนตัวเล็กก็เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ก่อนที่เธอจะได้พูดหรือคัดค้านอะไรก็โดนริมฝีปากหยักหนากดจูบลงมาอย่างรุนแรง กลิ่นคาวเลือดค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเมื่อเธอขบเม้นริมฝีปากต่อต้านเขา ชายหนุ่มล็อกแขนเธอไขว้หลังไว้จากนั้นอุ้มขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานด้วยแขนกำยำอีกข้าง เธอดิ้นรนต่อสู้ถึงที่สุด สิ่งของที่วางอยู่บนนั้นกระจัดกระจายลงพื้น งานสำคัญต่างๆ ถูกเขาและเธอปัดตกจนหมด

"อึก อื้อ..อื้อ..." หญิงสาวร้องอู้อี้ในลำคอ ฟังไม่เป็นศัพท์

เขาจงใจบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มอย่างแรงจนเธอเผลออ้าปากร้องและใช้จังหวะนั้นส่งลิ้นร้อนเข้าไปดูดดึงทักทายโพรงปากนุ่ม เร่งเร้าอย่างเอาแต่ใจจนเธอหายใจติดขัดและเริ่มผ่อนแรงพยศ เขาจึงยอมผละริมฝีปากออก

ผลัก! เธอใช้โอกาสนั้นผลักเขาออกสุดแรงจนร่างสูงใหญ่ถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วรีบวิ่งออกจากห้องทันที

"ฮึ่ม! นีน!!" เดกซ์เตอร์ขบกรามแน่น เรียกหญิงสาวเสียงดังก่อนจะรีบก้าวเท้าตามไป

พลั่ก!

ร่างอรชรชนเข้ากับชายสูงวัยที่กำลังเปิดประตูเข้ามาพอดี มองครู่เดียวเธอก็รู้แล้วว่าคนที่เธอพึ่งชนนั้นคือท่านประธานใหญ่หรือเจ้าของมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่และยังเป็นท่านพ่อของคนที่ทำร้ายเธอเมื่อครู่ด้วย แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะกล่าวทักทายหรือขอโทษอะไรทั้งนั้นนอกจากก้มโค้งต่ำให้แล้วรีบวิ่งไปกดปุ่มเปิดลิฟต์อย่างลนลาน ท่ามกลางความงุนงงของธีโอดอร์ที่มองเธอสลับกับลูกชายตัวแสบ เลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องก็ได้แต่ก้มหน้าอยู่ทั้งอย่างนั้น

เดกซ์เตอร์ยกมือคลึงขมับเบาๆ พ่นลมหายใจที่แสนจะหงุดหงิดออกมาเพราะโดนขัดจังหวะ เขากลอกตาไปมาหลายครั้งก่อนจะเอ่ยทักทายคนที่พึ่งเดินเข้ามา

"ท่านพ่อมีอะไรครับ"