บทที่ 9 เปลี่ยนไป

บทที่ 9 เปลี่ยนไป

กาเนสพ่นลมหายไปหนัก ๆ อย่างคิดไม่ตก ไม่รู้อะไรดลใจให้ตอบตกลงแบบนั้น

"แต่ระหว่างที่คงกันแบบลับ ๆ ฉันสามารถคุยกับผู้ชายอื่นได้ถูกไหม?" เธอถามเสียงเรียบ

"ไม่ได้"

"ขี้โกงอะ แล้วแกคิดว่าแกทำได้เหรอ ไม่ไปเอากับเด็กได้เหรอ? ไม่ไปหาไม่ไปเที่ยวด้วยกันแบบเนี่ย ทำได้ใช่ไหม"

"ทำได้ มึงอะทำให้ได้เถอะ" เหอะ! มันน่าขันจริง ๆ นะกับคนอย่างโอโซนต้องมาบอกเธอเรื่องพวกนี้น่ะ เขามันเสือผู้หญิงมีเป็นที่รู้จักของสาว ๆ เรียกได้ว่าเป็นคาสโนว่าตัวพ่อเลยก็ว่าได้ แต่เขาจะทำได้จริง ๆ เหรอด้วยการไม่ไปหาเด็กเนี่ยนะ? "ทำไม กลัวว่ากูทำไม่ได้ว่างั้น"

"อืม"

"รอดู"

"ขอถามจริง ๆ นะ"

"ว่า?"

"แกชอบฉันตรงไหน แล้วทำไมถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้"

"ยังไม่ถึงกับชอบเต็มร้อย แต่ก็มีอะไรน่าสนใจอยู่"

"เช่น"

"นมกับจิ๋มมึงมั้ง"

"ไอ้ลามก วัน ๆ คิดแต่เรื่องทุเรศ!" โอโซนยักไหล่อย่างไม่ยี่หระกับคำด่าของกาเนสแล้วเดินผ่านเธอไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นมองหาของกิน "ไม่มีอะไรหรอก มีแต่น้ำดื่มเท่านั้นแหละ โอโซนหยิบน้ำดื่มมาเปิดแล้วกระดกเข้าปากแต่ทว่ากลับถูกแย่งไปคามือ "กินน้ำเย็นไม่ได้! ไม่สบายก็ไปแดกน้ำอุณหภูมิปกติโน่น!" กาเนสปิดฝาขวดน้ำดื่มไว้เหมือนเดิมแล้วเดินไปเอาน้ำอีกขวดที่ไม่ได้แช่เย็นมาให้เขา

"กูคงจะมาที่นี่บ่อยขึ้น พรุ่งนี้ไปซื้อของมาใส่ตู้เย็นด้วยเดี๋ยวโอนเงินให้" ว่าจบก็กดโทรศัพท์ตัวเองไม่นานเสียงแจ้งเตือนเงินเข้าก็ดังขึ้น กาเนสจิ๊ปากใส่โอโซนแล้วเปิดดูยอดเงิน

"รวยมากเหรอ โอนมาทำไมตั้งสองแสน"

"แสนหนึ่งให้ไปซื้อของมาใส่ตู้เย็น อีกแสนให้ไปซื้ออะไรก็ได้ตามใจมึง" เธอเบ้ปากอย่างนึกหมั่นไส้แล้วเดินมาควงแขนโอโซน

"ป๋าขา..พอดีเงินแสนหนึ่งมันไม่พอจ่ายค่ากระเป๋าเลยค่ะ ขออีกสองแสนได้ไหมคะ" โอโซนเหลือบตามองท่าทางสะบัดสะบิ้งคนตัวเล็กแล้วหันมามองเธอ ปลายนิ้วชี้เรียวยาวเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย

"อยากได้อีกสองแสนใช่ไหม"

"ค่ะ"

"สองแสนก็สองน้ำ ถ้าไหวก็ถอดเสื้อผ้าเลย"

"ตลก!" เธอปัดมือหนาออกแล้วหันหลังเดินออกมาจากห้องครัว ชายหนุ่มหัวเราะตามหลังพลางกระดกน้ำดื่มจนหมดขวดแล้วเดินเอื่อย ๆ ตามหลังหญิงสาวมา ไม่รู้ว่าสวรรค์แกล้งหรือเธอพาความวุ่นวายมาให้ตัวเองก็ไม่รู้ ผู้ชายมีตั้งมากมายแต่เลือกที่จะไปอ่อยคนเจ้าเล่ห์อย่างโอโซนได้

"ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย"

"ดีสุดแล้ว อ๊ะ!" ร่างเล็กถูกรวบเข้ามาแนบชิดร่างกำยำอย่างรวดเร็วก่อนที่โอโซนจะหอมขมับบางหนัก ๆ "หอมเหมือนจะดูดสมองฉันไปด้วย เวอร์ไปป่ะ!"

"แค่อยากลองหอมดู ก็ไม่ได้แย่หัวไม่เหม็น"

"ไอ้โชน!"

"ขึ้นไอ้ขึ้นอี"

"ไม่ตบก็บุญแล้ว"

"ฮึ!" เขากลับหัวเราะชอบใจเฉยเลย เป็นเธอที่หัวร้อนอยู่คนเดียว

"จำคำพูดตัวเองไว้ด้วย ว่าจะไม่เอาฉันทำเมียน่ะ"

"จำได้อยู่แล้ว"

"เหอะ!"

ความสัมพันธ์เธอกับเขาเกิดขึ้นด้วยความมึนงง และสับสนแต่มันจะลงเอยแบบไหนก็ต้องรอให้ถึงเวลาที่กำหนด ไม่แน่เธอกับโอโซนอาจจะชอบกันและอาจจะไม่ชอบขี้หน้ากันเหมือนเดิมและอาจจะ…ไม่รักเลยก็เป็นไปได้

สายของวันใหม่

กาเนสลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย เธออยู่ในชุดนักศึกษาถูกระเบียบแต่ทว่าเสื้อมันกลับรัดรูปมากกว่าเดิมแถมกระโปรงยังสั้นจนเห็นหน้าขาขาวเนียนอีก

"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปไหนไม่ทราบ ไม่ไปเรียนหรือไง"

"หมุนตัว" โอโซนดันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมออกคำสั่งเสียงเรียบ

"หมุนทำไม" เธอถามออกไปอย่างมึนงงแต่ก็ยอมหมุนตัวตัวหนึ่งรอบ "ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยว ๆ แกจะทำอะไร"

"เปลี่ยนชุด ใส่ที่ไม่รัดรูป มึงไม่จำเป็นต้องโชว์มากขนาดนั้นก็ได้กูไม่ชอบ" กาเนสเท้าสะเอวมองอย่างเบื่อหน่าย เธอปัดมือหนาออกแล้วถอยมาหนึ่งก้าว

"ก็ใส่แบบนี้ทุกวันป่ะ อย่ามายุ่งกับการแต่งตัวได้ไหม"

"ก็ถ้าใส่ดี ๆ ตั้งแต่แรกกูก็ไม่ยุ่งหรอก"

"เยอะ!" เธอจิ๊ปากแล้วเดินตึงไปเปลี่ยนชุดใหม่ "ถ้าไม่โอเคก็เรื่องของแก น่ารำคาญแต่เช้าเลย!" กาเนสทำหน้าบึ้งเดินออกมาพร้อมกับชุดนักศึกษาถูกระเบียบแต่คราวนี้เป็นเสื้อหลวม ๆ ไม่รัดรูปส่วนกระโปรงก็เป็นทรงเอแต่ยาวถึงหัวเข่าแต่ก็แอบแหวกขึ้นมาเล็กน้อย พออนุโลมกันได้

"โอเค"

หลายนาทีต่อมา

หลังจากที่โอโซนกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดที่คอนโดตัวเองแล้วทั้งสองก็มาเรียนพร้อมกัน ภาพของทั้งสองเดินมาพร้อมกันมันเป็นที่ชินตาของนักศึกษาคนอื่น ๆ แล้วรวมทั้งเดอะแก๊งด้วย

"ไหงมาด้วยกันได้วะ ดีกันแล้ว?" ปกป้องเอ่ยถามแต่สายตากับลอบสำรวจการแต่งกายของกาเนสที่ดูเรียบร้อยเป็นพิเศษ

"อืม สงบศึกชั่วคราว"

"แล้วทำไมวันนี้แต่งตัวเรียบร้อยเป็นพิเศษ"

"ไม่รู้ แต่งตามใจอยากแต่ง" เธอตอบกลับปกป้องหน้านิ่งแล้วนั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกับขุนเขาที่กำลังเล่นกีตาร์อยู่

"แต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักดี" ขุนเขาเอ่ยชมจากใจจริง

"จู่ ๆ มาชมกันแบบนี้จะให้ฉันเขินหรือจับแกมาหอมแก้มดี"

"หยุดความคิดนั้นไว้แค่นี้เถอะ" ขุนเขาดันหน้าผากกาเนสออกห่างแล้วยกกีตาร์มาเล่นฝั่งที่เธอนั่งอยู่ กาเนสแสยะยิ้มแล้วหันมามองหน้าโอโซน

"หยิบกระเป๋าในรถให่หน่อยสิ ลืมอะ" โอโซนขบกรามแน่นแล้วเดินกลับไปเอากระเป๋ามาให้กาเนสแต่การกระทำของเขาก็ไม่ได้เป็นที่ผิดสังเกตอะไรมันเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่วัน ๆ หนึ่งจะทะเลาะกันและอีกวันจะดีกัน

"หน้าตาไม่อมทุกข์เหมือนหลายวันก่อนแล้ว ไปทำอะไรมา" บดินทร์เงยหน้าขึ้นมามองโอโซนและเอ่ยถามตรง ๆ ทำเอาคนถามประมวลคำตอบแทบไม่ทัน

"สงสัยดื่มหนักไปหน่อย เลยลืมเรื่องเครียดไปแล้วมั้ง" โอโซนตอบอย่างขอไปที ก่อนที่กาเนสจะพูดขึ้นอีก

"ลืมเอางานลงจากรถแกอีกแล้วอะ ไปหยิบให้ใหม่หน่อยได้ไหม" เธอทำตาปริบ ๆ อ้อนชายหนุ่มจนเพื่อนเริ่มสนใจกับความว่านอนสอนง่ายของโอโซน ปกติพวกเขาต้องได้ยินคำเหน็บแนมและเสียงฮึดฮัดจากโอโซนแล้ว แต่นี่เขากลับเดินไปเอางานให้กาเนสอย่างว่าง่ายอีก

"ไปโดนตัวไหนมาวะ แปลกไปจนกูงงไปหมดแล้วเนี่ย" ปรินพูดขึ้นพลางชะเง้อมองโอโซนที่เพิ่งเดินออกไป กาเนสกระตุกคิ้วแล้วยิ้มทะเล้น

"มันอาจจะใช้ง่ายแค่วันเดียวก็ได้นะ"

"บ้าน่า มึงทำไรให้มันเนี่ย"

"เปล่า ไม่ได้ทำไรเลยนะ มันอาจจะสำนึกผิดที่พูดไม่ดีกับคนสวยก็ได้"

"อ๋อเหรอ.." ปรินกระแนะกระแหนก่อนจะหรี่ตามองโอโซนที่กำลังเดินกลับมา "แต่แม่งก็เปลี่ยนไปจริง ๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายกูตามอารมณ์มันไม่ทันแล้วเนี่ย"

"นินทาอะไรกูไม่ทราบ!"

"ก็กำลังพูดอยู่เนี่ย ว่าทำไมมึงถึงว่านอนสอนง่ายนัก อีเนสใช้อะไรก็ไปหมด หรือพวกมึงวางแผนอะไรกันหรือเปล่า" บดินทร์ที่นั่งสังเกตการมาครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจเบา ๆ เขารู้สึกแปลกใจอยู่แต่ไม่กล้าฟันธงว่าโอโซนกับกาเนสกำลังมีความลับกับพวกเขา เพราะครั้งหนึ่งเขาก็เคยมีความลับกับเพื่อนเรื่องแป้งปั้น

"เลิกจับผิดกูได้ละ น่ารำคาญไอ้ควาย" โอโซนทำเสียงดุใส่ปรินกับปกป้องที่ส่งยิ้มให้กัน

"เออ ๆ เลิกก็ได้แต่…อย่าให้ได้ยินนะว่าพวกมึงสองคนวางแผนอันกันอะ"

"ดูหนังเยอะไปป่ะมึงอะ"

"ก็ไม่แน่นะ ในหนังกับเรื่องจริงมันสวนทางกัน ไม่แน่…พวกมึงอาจจะมีความลับอะไรกับพวกกูก็ได้"

"จับผิดเหมือนกูไปฆ่าแม่มึง โน่น! ไปจับผิดไอ้พวกรัฐบาลส้นตีนโน่น"

"เหี้ย พูดดังไปเดี๋ยวโดนส่องหรอก!"

"ฮึ.."