บทที่ 3

...เวลาต่อมา...

"ตอบป๊ามาสิ๊ มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง แกไปนอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายสองต่อสองได้ยังหายายมัด แกมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วนะ"

ผิดคาดเสียที่ไหน!

ทันทีที่เธอเข้ามาทิ้งก้นลงบนเก้าอี้ในห้องอาหาร ประมุขของบ้านก็เริ่มร่ายยาวถึงข่าวฉาวของลูกสาวคนเล็ก จนขี้หูแทบเต้นระบำ

"ใจเย็นๆก่อนนะป๊า มัดกับเคนเข้าโรงแรมด้วยกันสองคนก็จริง แต่เรานอนกันคนละห้อง ไม่เชื่อป๊าโทรไปถามกับทางโรงแรมเลยก็ได้" มาริสาบอกด้วยสีหน้าคร่ำเคร่งไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อ

"ถ้าเรื่องนี้ทำให้ตาธารมาถอนหมั้นแก แกจะทำยังไง"

"ก็ดีสิคะ มัดอยากหมั้นกับเขาที่ไหน มีแต่ป๊านั่นแหละที่อยากได้คนเย็นชาตายด้านเป็นน้ำแข็งขั้วโลกอย่างนั้นมาเป็นลูกเขย" เธอยอกย้อนกลับไปเช่นกัน ก่อนจะเลื่อนชามข้าวต้มไปทานอื่น เพราะหมดอารมณ์จะกินมันแล้ว

"เราต้องทำเพื่อบริษัท!"

"ป๊าก็คิดถึงแต่บริษัท เคยคิดถึงมัดที่ไหน"

สองพ่อลูกที่ตีกันดุเดือดยิ่งกว่าขมิ้นกับปูน ทำให้ผู้เป็นแม่ที่นั่งคั่นกลางระหว่างทั้งสองต้องรีบห้าม ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลายไปมากกว่านี้

"ใจเย็นสิคะ ตอนนี้ลูกกำลังอารมณ์ไม่ดี คุณก็เห็นคอมเม้นแย่ๆ ในโซเชี่ยลแล้วนี่ ทำไมยังมาซ้ำเติมลูกอีก"

"อย่าเข้าข้างลูกสิคุณวาด คุณก็เห็นว่ายายมัดเถียงผม"

"ไม่รู้ล่ะค่ะ ยังไงมัดก็ยังยืนยันคำเดิมว่าระหว่างมัดกับเคน เราเป็นแค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น ส่วนคุณธารสุดที่รักของป๊า เขาจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา แค่อย่ามาถอนหมั้นมัด ตอนที่มัดกำลังมีข่าวแบบนี้ก็พอ" มาริสาบอกหน้าเครียด เพราะถ้าอีตาบ้านั่นเกิดนึกครึ้มมาถอนหมั้นเธอตอนนี้ มีหวังคนต้องคิดว่าเธอเป็นมือที่สามขึ้นมาจริงๆ แน่

"แล้วแกจะทำยังไง จะให้ป๊าไปอ้อนวอนขอให้เขาอย่าถอนหมั้นแกหรอ"

"อ้าว... ถ้าป๊าทำได้ก็ช่วยมัดหน่อยแล้วกันนะคะ มัดก็เบื่อจะไปเจออีตาหน้ายักษ์นั่นเหมือนกัน"

ทันทีที่บุตรสาวคนเล็กพูดจบ เถ้าแก่ประกอบก็ถึงกับตะโกนเสียงดังลั่น

"ยายมัด!"

"ทำไมป๊าชอบตะโกนอยู่เรื่อย แม่กับมัดไม่ได้หูหนวกนะคะ" มาริสาโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ จนกระทั่งมารดาที่นั่งคั่นกลางลุกขึ้นยืน

"คุณกอบเงียบก่อนเถอะค่ะ ส่วนยายมัด... แม่ว่าวันนี้ลูกแวะไปหาตาธารหน่อยก็ดีนะ อย่างน้อยก็เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของลูกเอง นางเอกไม่ควรมีข่าวฉาวแบบนี้ รู้ไหม"

"เฮ้อ...ค่ะ มัดก็ว่าจะแวะเข้าไปหาเขาอยู่แล้ว" เธอบอกเพราะตั้งใจว่าจะแอบถ่ายรูปคู่ตอนอยู่กับเขา แล้วโพสต์ลงอินสตาแกรมอยู่แล้ว

"ดีจ้ะ ยังไงก็อย่าลืมชวนเขามาทานข้าวที่บ้านเราบ้างนะ" วาดตะวันพูดสนับสนุนลูกสาวเพื่อให้สามีคล้ายโทสะลง

"ถ้าเขายอมมานะคะ"

"แกก็ชวนให้เขายอมมาสิ ไม่ใช่ไปเหวี่ยงไปวีนใส่อย่างนั้น อย่าคิดว่าป๊าไม่รู้นะ ว่าแกไปก่อวีรกรรมอะไรไว้บ้าง ถ้าไม่เห็นแก่หน้าป๊ากับพ่อเขา ป่านนี้ตาธารคงถอนหมั้นแกไปนานแล้ว"

"ป๊า!" มาริสาแหวใส่

"อะไรอีก รีบๆ ไปอาบน้ำแต่งตัวไปหาเขาซะสิ"

"ถ้าป๊าจะรีบร้อนขนาดนี้ มัดว่าป๊ามาหมั้นแทนมัดเลยดีไหมคะ" ร่างบางตอกกลับ ก่อนจะลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้

"คุณวาดดูสิดู ดูลูกสาวของคุณ" เถ้าแก่ประกอบหันไปฟ้องภรรยา เมื่อเห็นว่าลูกสาวทำท่าจะเดินหนี

"ลูกฉันก็ลูกคุณนั่นแหละ หัดใจเย็นๆ กันซะบ้างสิ พ่อลูกคู่นี้"

"ไม่มีทาง / ไม่มีทางค่ะ"

สองพ่อลูกตอบกลับขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนที่ต่างฝ่ายจะแยกย้ายกันไปคนละทางอย่างเอาแต่ใจ