ตอนที่ 4 แถมยังจูบปากของเธอด้วย

สนามบิน ประเทศจีนทั้งสามคนเดินออกมาจากสนามบินขึ้นรถไปยังคฤหาสน์ตระกูลหลี่ รถแล่นอยู่บนถนนกลางเมืองใหญ่แล้วค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปช้าๆภายในเขตคฤหาสน์ตระกูลหลี่มีความหรูหราสวยงามราวกับพระราชวังในฝัน

เฟิร์นตะลึงในความวิจิตรงดงามราวกับเธอมายังดินแดนในฝันเลยเธอรู้สึกประหม่าและตื่นเต้นมาก

[ มิน่าล่ะ ถึงยอมจ่ายเงินสิบสองล้านให้เธออย่างง่ายดายที่แท้ก็รวยมากขนาดนี้นี่เอง ]

เธอบ่นพึมพำในใจอย่างเงียบๆสายตาก็สำรวจรอบๆไปด้วย

[ เป็นคนรวยนี่ดีจริงๆ สามารถใช้เงินซื้อและเนรมิตทุกอย่างได้จริงๆ ถึงว่าไอ่หมอนั่นถึงได้ดูหยิ่งยโสโอหัง ไม่รู้จักขอโทษที่แท้ก็เพราะรวยใช้เงินจนนิสัยเสียนี่เอง ]

เฟิร์นเริ่มรู้สึกกังวลและกลัวเล็กน้อย แต่เธอก็ฮึดสู้เมื่อคิดว่า

[ มีอะไรต้องไปกลัวกันล่ะ ในเมื่อเขาจ้างเรามาทำลายความรักก็แสดงว่าไอ่หมอนั่นคงจะสายตาไม่ดีในการเลือกคู่แน่ๆ อืมแน่นอน ชัวร์ ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ ]

พอคิดได้แบบนี้เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที

เธอคิดไปเรื่อยเปื่อยจนถึงหน้าคฤหาสน์แล้วยังไม่รู้สึกตัวจนผู้ช่วยลู่ต้องเรียกเธอ

" คุณหนูเฟิร์นถึงแล้วครับ "

" อ้อค่ะ "

จากนั้นเธอก็ลงจากรถเหล่าคนรับใช้ต่างก็ออกมาต้อนรับคุณท่านหลี่

พอเฟิร์นลงจากรถเธอก็ยกมือไหว้คนใช้ทุกคนและยิ้มทักทายอย่างเคารพเหล่าคนรับใช้ต่างชื่นชมเธอและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

เธอเดินตามหลังคุณทานหลี่ไปอย่างเงียบๆจนถึงห้องรับแขก ทุกคนนั่งลงคนใช้ก็เอาน้ำมาเสิร์ฟคุณท่านหลี่จึงเอ่ยว่า

" พักผ่อนก่อนอีกเดี๋ยวอาลู่จะพาคุณหนูเฟิร์นไปยังสถานที่ทำงานของคุณและเขาจะเป็นคนอธิบายรายละเอียดงานให้คุณ "

เธอไม่มีอะไรต้องพูดแล้วจึงได้แต่ตอบสั้นๆว่า

" ค่ะ "

" อ้อ แล้วก็เธออยู่ที่นี่เรียกฉันว่าคุณปู่ก็พอ เข้าใจมั้ย "

คำพูดของคุณท่านหลี่ทำให้ผู้ช่วยและคนอื่นที่ได้ยินถึงกับอึ้งไป มีแต่เฟิร์นเท่านั้นที่รู้สึกเฉยๆไม่มีอะไรพิเศษ

" ไหนลองเรียกสิ "

คุณท่านหลี่นั้นรักและเอ็นดูเฟิร์นเอามากๆความอยากจะครอบครองเป็นหลานสะใภ้ก็มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแต่เฟิร์นกลับไม่รู้ตัวสักนิดเรียกตามคำเรียกร้องอย่างว่านอนสอนง่าย

" ค่ะคุณปู่ "

" ดีดี ดีมาก ระหว่างที่อยู่ที่นี่ปู่จะให้ทุกคนเรียกหนูว่าเสี่ยวเฟิน หนูคิดว่าไง "

" หนูได้หมดค่ะ ตามใจคุณปู่เลย จะเฟิร์นหรือเสี่ยวเฟินมันก็เหมือนกันค่ะ "

คุณท่านหลี่ได้ฟังแบบนี้ก็ยิ้มอย่างมีความสุขจากนั้นก็ขอขึ้นไปพักบนห้องทันที ผู้ช่วยลู่ที่ขึ้นไปส่งเขาก็ลงมาแล้วเอ่ยถาม

" คุณหนูเฟิร์นพร้อมเริ่มงานหรือยังครับ "

" แน่นอนว่าต้องพร้อมแล้ว คุณอธิบายมาได้เลยว่าฉันจะต้องเริ่มจากตรงไหนยังไงและขอรายละเอียดไอ่....เอ่อคุณชายคนนั้นด้วยค่ะ "

" อันดับแรกคุณต้องเรียกคุณชายว่าคุณชายหรืออวี้หานให้คล่อง ห้ามเรียกอย่างเมื้อกี้เด็ดขาด "

เมื่อมีการเตือนจากผู้ใหญ่ผู้น้อยอย่างเธอน้อมรับฟังจึงแยกความเกลียดความหมั่นไส้ส่วนตัวออก

" ขอโทษค่ะ ที่เสียมารยาทไปหน่อย ขอเรียกคุณชายเฉยๆแล้วกันนะคะ "

เพราะอย่างน้อยจะได้ดูห่างเหินกันหน่อยแม้จะต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันแต่เธอไม่ลืมเลยที่เขาฉวยโอกาสขโมยจูบแรกของเธอและผลักเพื่อนของเธอ

" ครับ งานที่คุณต้องทำคือคุณต้องเข้าไปอยู่ในบ้านคุณชายในฐานะสาวใช้ในบ้าน

ในบ้านคุณชายมีแม่บ้านอยู่แล้วดังนั้นคุณไม่ต้องทำอะไรมาก

แค่หาวิธีที่จะทำให้คุณชายเจอกับคุณหนูหรงน้อยที่สุดเป็นไปได้ไม่ต้องให้เจอกันเลยและที่สำคัญคือคุณต้องคอยรายงานผมและซื่อสัตว์ต่อท่านประธานใหญ่คนเดียวเท่านั้น

ห้ามสงสารหรือเห็นใจเป้าหมายที่จะทำลายเป็นอันขาด "

" ฉันทราบค่ะ "

" อันดับสองคุณจะต้องเข้าไปทำดีกับคุณชาย ทำยังไงก็ได้ให้เขาชอบหน้าคุณไว้ใจคุณ เพราะคุณเคยมีเรื่องกับคุณชายจึงเป็นเรื่องยากที่คุณชายจะชอบคุณและยังเป็นคนที่ท่านประธานใหญ่ส่งมา "

" ค่ะฉันจะพยายามทำให้เขาไม่เกลียดและไว้ใจฉันให้ได้ค่ะ "

" ขั้นต่อไปคุณต้องตีสนิทกับคุณชายคอยเอาอกเอาใจออดอ้อนคุณชายให้เป็นและทำให้คุณชายใจอ่อนให้ได้ "

" อืมข้อนี้มันยากไปหน่อย ขอเก็บไว้ก่อนนะคะขอทำข้อที่หนึ่งให้สำเร็จก่อนนะคะผู้ช่วยลู่เพราะคุณชายนั่นทั้งไม่ชอบฉันและฉันก็ไม่ชอบเขาแค่นี้มันก็ยากแล้วในระดับหนึ่งคุณให้เวลาฉันหน่อยนะคะ "

" ได้ครับแต่คุณอย่าลืมว่าทุกอย่างต้องรายงานผมและงานยิ่งสำเร็จเร็วๅคุณก็จะยิ่งได้อิสรภาพเร็วขึ้นเท่านั้น "

" ฉันเข้าใจค่ะ คุณสบายใจได้ฉันไม่หักหลังเจ้านายอย่างท่านประธานใหญ่แน่นอนค่ะ "

" งั้นเราไปกันเถอะผมจะพาคุณไปแนะนำกับเพื่อนร่วมงานในบ้านคุณชาย "

" ค่ะ "

ทั้งสองนั่งรถไปยังคฤหาสน์คุณชายหลี่อวี้หาน คฤหาสน์ตระกูลหลี่นั้นมีอยู่สามหลังใหญ่ๆตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นที่หลายพันกว่าไร่แม้อยู่ในพื้นที่เดียวกันแต่ก็ห่างไกลกันมากแต่ละหลังตั้งอยู่ในเขตพื้นที่ของตัวเองมีทุกอย่างอำนวยความสะดวกพร้อม

ระหว่างขับรถผู้ช่วยลู่ก็ไม่ลืมที่จะเตือนเธออีกเรื่อง

" คุณหนูเฟิร์นในความใกล้ชิดคุณชายครั้งนี้คุณห้ามตกหลุมรักคุณชายเด็ดขาด "

เฟิร์นหันไปมองเขาด้วยความสงสัยเขาจึงพูดต่อว่า

" เพราะท่านประธานใหญ่เคยส่งคนไปเยอะแล้วสุดท้ายก็ล้มเหลวบางคนตกหลุมรัก บางคนแพ้ความหล่อหักหลังท่านประธานใหญ่ บางคนยอมรับเงินที่คุณชายเสนอมาที่มากกว่า "

" คุณสบายใจได้ขอให้คุณเชื่อใจฉันฉันไม่ใช่คนนิสัยแบบนั้นและยิ่งไม่มีทางที่จะชอบคุณชายของคุณเด็ดขาดค่ะ "

เธอจะไปชอบคนอื่นได้ยังไงในเมื่อเธอมีแฟนอยู่แล้วและแฟนเธอก็ดีมากๆด้วยแม้เธอจะไม่มีแฟนเธอก็ไม่มีทางชอบผู้ชายแบบนั้น ยิ่งเกี่ยวกับงานเธอยิ่งไม่มีทางชอบ

ผู้ช่วยลู่ได้ยินเธอพูดเช่นนั้นก็ยิ้มขึ้นมาเขาหวังว่าจะเป็นแบบนั้น

ระหว่างทางพวกเขานั่งรถคัยกันได้สักพักเมื่อไปถึงผู้ช่วยลู่ก็แนะนำให้เฟิร์นรู้จักกับแม่นมของหลี่อวี้หานทันที

" คุณหนูเฟิร์นท่านนี้คือป้าลี่เป็นแม่นมที่เลี้ยงดูคุณชายตั้งแต่เด็ก ป้าลี่นี่คือคุณหนูเฟิร์นเป็นคนไทยแต่คุณสามารถพูดภาษาจีนกับเธอได้ครับ "

เฟิร์นรีบยกมือไหว้ทักทายป้าลี่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วโค้งคำนับตามธรรมเนียมจีน

" สวัสดีค่ะป้าลี่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ "

ป้าลี่เองก็ยิ้มทักทายตามมารยาทเพราะคนที่คุณท่านหลี่ส่งมาจุดประสงค์เดียวคือทำให้คุณชายกับคุณหนูหรงเลิกกัน

" สวัสดีจ้ามีอะไรไม่เข้าใจตรงไหนถามได้ตลอดนะคะต้องเกรงใจ "

" ขอบคุณค่ะป้าลี่ "

เมื่อเห็นว่าทั้งสองดูเข้ากันได้ผู้ช่วยลู่จึงขอตัวคุยเป็นการส่วนตัวกับป้าลี่

" เอ่อ คุณหนูเฟิร์นพักผ่อนก่อนเถอะครับวันนี้เดินทางมาทั้งวันแล้วคงเหนื่อยน่าดูผมขอตัวกลับก่อนนะครับ "

" อ๋อ ค่ะขอบคุณมากเลยนะคะผู้ช่วยลู่ที่ดูแลมาตลอดค่ะ "

" ยินดีครับคุณหนูเฟิร์นเรียกผมว่าคุณลู่เฉยๆก็ได้ครับ "

" โอเคค่ะคุณลู่ขอบคุณมากๆค่ะ "

พูดจบผู้ช่วยลู่ก็หันหลังเดินออกไปโดยมีป้าลี่เดินไปส่งหน้าบ้านส่วนเฟิร์นก็เดินสำรวจดูอะไรรอบๆ

ก่อนจะขึ้นรถผู้ช่วยลู่จึงเอ่ยขึ้น

" ป้าลี่ครับขอป้าลี่ช่วยดูแลและคอยช่วยเหลือคุณหนูเฟิร์นด้วยนะครับ คนนี้คุณท่านหลี่รักและเอ็นดูมากเป็นพิเศษไม่เหมือนที่ผ่านมา เธอมาในฐานะหลานสาวคุณท่านหลี่ให้เธอพักห้องข้างบน "

" ค่ะฉันจะดูแลเธอให้ดี ว่าแต่เธอรู้มั้ยคะว่าคุณท่านหลี่หมายตาเธอไว้ "

ผู้ช่วยลู่ส่ายตัวเบาๆป้าลี่ก็เข้าใจได้ทันทีจึงรู้สึกสงสารหญิงสาวขึ้นมาทันที

ทั้งสองแยกย้ายกันไปป้าลี่ก็พาเฟิร์นไปที่ห้องที่อยู่บนชั้นสองของบ้านตามที่ผู้ช่วยลู่ได้บอกไว้

" นี่คือห้องของคุณหนูเฟิร์นค่ะ ขาดเหลืออะไรบอกป้าได้เลยนะคะเพราะ "

" ค่ะขอบคุณมากนะคะป้าลี่ "

" ไม่เป็นไรค่ะ "

เฟิร์นเข้าไปในห้องเธอก็กวาดสายตาทั่วห้องของตัวเอง จากนั้นเธอก็เริ่มจัดเสื้อผ้าเข้าไปไว้ในตู้แล้วเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทุกอย่างเต็มไปด้วยของแบรนด์เนมเธอสำรวจด้วยความตื่นตะลึงในความอลังการของคนรวย

จากนั้นเธอก็ลงไปแช่น้ำหลับตาลงอย่างผ่อนคลายสบายใจยังไงซะในระยะเวลาหนึ่งปีห้องนี้ก็ต้องเป็นของเธอ

เวลา 18:00 น. หลี่อวี้หานกลับมาถึงบ้านเปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็เดินเข้ามาในบ้านป้าลี่โดยมีป้าลีาออกมารับ

" คุณชายกลับมาแล้วเหรอคะ วันนี้..."

ป้าลี่ยังพูดไม่ทันจบหลี่อวี้หานก็ยกมือขึ้นแล้วรีบขึ้นไปข้างบน

ป้าลี่ได้แต่ยืนอ้าปากค้างกลางอากาศอยู่อย่างนั้นเพราะแกตั้งใจจะบอกว่าวันนี้คุณท่านส่งสาวใช้ส่วนตัวคนใหม่มาแต่ก็ไม่ทันพูดก็ถูกหยุดไว้ซะก่อน

ป้าลี่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วเดินเข้าห้องครัวไปเตรียมอาหารเย็นต่อ

หลี่อวี้หานเข้าไปในห้องสักพักเขาก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จมาเปิดคอมทำงานต่อ

แล้วจู่ๆโทรศัพท์ก็มีสายเข้าเขามองดูเบอร์ที่โทรเข้าก็รีบรับสายเปิดวีดีโอคอลคุยกันทันที

" หรงเอ๋อร์เป็นไงบ้างไปเที่ยวสนุกมั้ย "

อีกฝั่งตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า

" สนุกแต่ถ้าอวี้หานอยู่ด้วยจะสนุกกว่านี้อีกค่ะ "

" โอ๋คนดีครั้งหน้าจะไปด้วยแน่นอนครั้งนี้มีประชุมด่วนจริงๆครับ "

" ก็ได้ค่ะ ถ้ากลับไปคุณต้องชดเชยให้หรงเอ๋อร์นะคะ "

" ได้ครับ ขอแค่หรงเอ๋อร์ต้องการผมจะชดเชยให้ทุกอย่างดีมั้ย "

" ค่ะถ้างั้นหรงเอ๋อร์ไปทานข้าวกับเพื่อนก่อนนะคะ "

" ครับ บ้ายบาย "

" บ้ายบายค่ะ "

ทั้งสองโบกมือลากันพร้อมกับส่งจุ๊บให้กันคนละที ช่างเป็นคู่รักที่รักกันมากจริงๆ

พอส่งจุ๊บให้กันเสร็จทำให้หลี่อวี้หานนึกถึงใบหน้าของหญิงสาวที่มีเรื่องกันในโรงแรม เขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

" ผู้หญิงอวดดี กล้าดียังไงมาด่าฉอดๆๆๆอย่าให้เจออีกนะจะสั่งสอนให้หนักเลย "

พอนึกถึงตอนที่เธอจับมือเพื่อนรีบวิ่งหนีเขาก็เผลอหลุดขำในความตลกของเธอออกมาอย่างไม่รู้ตัว

" ( ก๊อก ก๊อก ก๊อก )คุณชายคะอาหารเย็นพร้อมแล้วค่ะ "

" อีกเดี๋ยวจะลงไป "

จากนั้นป้าลี่ก็ไปเคาะห้องเฟิร์นต่อเพื่อเรียกเธอลงไปทานมื้อเย็น

เพียงแต่ห้องทุกห้องในคฤหาสน์นี้มีการเก็บเสียงที่ดีมากๆทำให้หลี่อวี้หานไม่ได้ยินที่ป้าลี่ไปเคาะประตูห้องข้างๆ

เฟิร์นลงไปพร้อมป้าลี่ทันที ในใจเธอเต้นตึกตักตื่นเต้นมากที่จะต้องเผชิญหน้ากับคนที่เคยมีเรื่องด้วย

เธอกลัวว่าตัวเองจะทำงานไม่สำเร็จเพราะไม่ชอบขี้หน้าเขาเธอลำบากใจจริงๆ

ยิ่งคิดก็ยิ่งกดดันจนป้าลี่สัมผัสได้จึงจับมือเธอมากุมไว้เบาๆ

" คุณหนูเฟิร์นคุณไม่ต้องตื่นเต้นไปทำตัวสบายๆเถอะคุณชายไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น "

" โหป้าลี่คะ ถ้าอย่างหมอนั่นไม่เรียกว่าเลวร้ายผู้ชายคนอื่นก็คงเป็นคนดีไร้ที่ติแล้วล่ะค่ะ "

ป้าลี่ไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อยที่เฟิร์นเพิ่งจะมาถึงก็ว่าคุณชายที่เขาเลี้ยงมาเองกับมือจนเฟิร์นสัมผัสได้จากสีหน้าของแก

เฟิร์นก็รีบอธิบายขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร

" คืองี้นะคะป้าลี่คุณชายหานน่ะผลักผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างไม่ปราณีทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด

ขอโทษผู้หญิงสักคำก็ไม่มีแถมยัง...เอ่อ...ยัง..."

ป้าลี่ตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อเห็นเธอเอาแต่อ้ำอึ้งไม่ยอมพูดจึงเอ่ยถาม

" แถมยังอะไรคะ? "

เฟิร์นรู้ว่าตัวเองพลาดแล้วที่เกือบเผลอหลุดปากพูดในส่วนของตัวเอง

เธอเลยรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

" อืม ช่างมันเถอะค่ะป้าลี่เอาเป็นว่าคุณชายของป้าลี่ท่าแท้ของเขาไม่ได้ดีอย่างที่ทุกคนคิดเลยค่ะ "

แต่เธอกลับไม่รู้เลยว่าข้างหลังเธอนั้นมีคนยืนอยู่และเดินตามอยู่ไม่ห่างพอเห็นว่าเธออ้ำอึ้งไม่พูดต่อเขาเลยพูดขึ้นว่า

" แถมยังจูบปากของเธอด้วย "

ทำให้ทั้งสองสะดุ้งตกใจแต่ที่จะตกใจจนหน้าซีดคงมีแต่เฟิร์นเท่านั้น นั่นมันเป็นเรื่องที่น่าอับอายขายหน้าที่สุด

ป้าลี่อุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อ

" อุ้ย จริงเหรอคะคุณหนู ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ "

เฟิร์นยกมือสองข้างขึ้นส่ายมือปฏิเสธพร้อมกับพูดแก้ต่างให้ตัวเอง

" ไม่ใช่ค่ะป้าลี่ ไม่ใช่เลยไม่ใช่ๆ "

หลี่อวี้หานเห็นท่าทางลอกแลกลุกลี้ลุกลนของเธอแล้วแอบขำเบาๆแล้วเอ่ยขึ้น

" ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ ผู้หญิงที่ถูกจูบก็คือเธอ "

ส่วนเฟิร์นก็รีบปฏิเสธทันทีเรื่องน่าขายหน้าแบบนั้นหลี่อวี้หานมาพูดแบบนี้ต้องการให้เธออับอายขายหน้าคนอื่นให้คนอื่นมองเธอไม่ดีสินะยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

" ไม่ใช่นะคะป้าลี่อย่าเข้าใจหนูผิดนะคะ "

ในบ้านหลังนี้เพื่อนร่วมงานอย่างป้าลี่เธอแคร์ที่สุดไม่อยากที่จะบาดหมางกันเข้าใจผิดหรือมีอคติกันไม่ได้ไม่งั้นงานเธอจะยากขึ้นเป็นสองเท่า

คิดได้ดังนั้นเธอจึงหันไปข้างหลังและมองหลี่อวี้หานอย่างเอาเรื่อง

ป้าลี่เห็นสองคนยืนประจันหน้ากันดูท่าไม่ดีขืนปล่อยไว้แบบนี้บ้านนี้คงจะมีสงครามเป็นแน่

" เอ่อ คุณชาย คุณหนูไปทานข้าวเถอะค่ะนานๆไปอาหารจะเย็นหมดนะคะ ไปเถอะค่ะ "

ป้าแกพูดพร้อมกับดึงแขนของเฟิร์นไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว

หลี่อวี้หานก็มานั่งที่ประจำของเขาเช่นกันจากนั้นสาวใช้ก็เริ่มตักข้าว เฟิร์นก้มหน้าทานโดยไม่สนใจหลี่อวี้หาน

หลี่อวี้หานจ้องมองเธออย่างคนที่อยู่เหนือกว่าแล้วยิ้มเยาะขึ้นที่มุมปากก่อนที่จะเริ่มทานข้าวอย่างสง่าผ่าเผย

เขารู้ว่าเธอต้องเป็นคนที่ปู่เขาส่งมาแน่นอนและรู้ด้วยว่าเมื่อเธอมาปรากฏตัวที่บ้านเขาเป้าหมายของเธอคืออะไร

เขาจะให้หรงเอ๋อร์มาที่บ้านเขาไม่ได้อีกแล้วเพราะมันไม่ปลอดภัยสำหรับเธอ

เขารักหรงเอ๋อร์เขายิ่งไม่อยากสูญเสียเธอไปตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าวันนั้นที่ปู่ทำทีว่าเห็นด้วยกับเขายอมเขาเพราะยังมีแผนแบบนี้นี่เอง

เมื่อทานข้าวเสร็จเฟิร์นเตรียมตัวจะลุกขึ้นหลี่อวี้หานก็พูดขึ้นด้วยท่าทางสุขุมน่าเกรงขามมองเธอด้วยสายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกเอ่ยขึ้น

ราวกับสิงโตกำลังขู่คู่ต่อสู้เพื่อปกป้องคู่รักของตนเอง

" คุณจำไว้นะคุณไม่มีวันทำสำเร็จ และอย่าคิดที่จะทำร้ายผู้หญิงของฉันเด็ดขาด ไม่อย่างงั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน "

สายตาและน้ำเสียงนั้นช่างดูเลือดเย็น จนเฟิร์นนึกไม่ถึงว่าเพื่อคนรักแล้วเขาจะปกป้องเธอถึงเพียงนี้

ไหนๆก็รู้ตัวแล้วผงๆแผนๆไม่ต้องใช้มันละเดินตามสถานการณ์ไปละกันเธอจึงเชิดหน้าเบะปากแล้วเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอามือกอดอก

" ฉันยังไม่เริ่มเลยคุณกลัวแล้วเหรอ คุณนี่มันขี้ขลาดไม่น้อยเลยหนิ คุณรังแกเพื่อนฉันฉันยังจะคิดบัญชีกับคุณอีกนะ เตรียมตัวรับมือด้วยล่ะ บาย "

พูดจบเธอก็เดินขึ้นไปชั้นบนนั่นยิ่งทำให้หลี่อวี้หานขมวดคิ้วหันไปมองป้าลี่ทันที ป้าลี่อธิบายอย่างตะกุกตะกักว่า

" คือ เอ่อ เป็นคำสั่งของคุณท่านค่ะคุณชาย คุณท่านให้คุณหนูเฟิร์นพักอยู่ในห้องนั้นค่ะ "

หลี่อวี้หานยิ่งฟังก็ยิ่งโมโห ห้องนั้นเขาเตรียมไว้สำหรับหรงเอ๋อร์เท่านั้นคนที่มาพักได้มีเพียงหรงเอ๋อร์ทุกครั้งที่หรงเอ๋อร์มาก็พักห้องนั้นตลอด

อยู่ๆปู่จะให้ใครที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาแทนที่หรงเอ๋อร์งั้นเหรอมันไม่ง่ายอย่างที่ปู่เขาคิดแล้ว

เขาจะต้องรีบกำจัดผู้หญิงคนนี้คนนี้ให้เร็วที่สุดเพราะเขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนที่ผ่านๆมาและเขามีลางสังหรณ์บางอย่างแปลกๆ

หลี่อวี้หานโมโหอย่างมากลุกจากโต๊ะอาหารแล้วขับรถออกจากบ้านไปในตอนกลางคืน

ป้าลี่ได้แต่ถอนหายใจและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้สาวใช้ที่มาเก็บโต๊ะก็เอ่ยขึ้น

" ป้าลี่ตั้งแต่เราอยู่บ้านคุณชายยังไม่เคยเห็นคุณชายโกรธจนออกจากบ้านไปแบบนี้มาก่อนเลยฉันล่ะเป็นห่วงคุณชายจริงๆ "

สาวใช้อีกคนเอ่ยขึ้น

" ใช่ค่ะป้าลี่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่กล้าต่อปากต่อคำกล้าท้าทายคุณชายอย่างคุณหนูที่มาใหม่คนนี้มาก่อนเลย "

ป้าลี่จึงเอ่ยขึ้นว่า

" พวกเธอไม่เห็นความแตกต่างเหรอผู้หญิงที่ผ่านมาใครได้นอนชั้นบนบ้าง พวกเธอไม่เห็นเหรอคุณหนูเฟิร์นไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่คอยจ้องแต่จะจับคุณชายจนตัวสั่น "

สาวใช้ทั้งสองฟังป้าลี่พูดก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

" จริงด้วยค่ะ แสดงว่าคุณท่านต้องมั่นใจในตัวคุณหนูเฟิร์นเอามากๆแน่ๆใช่มั้ยคะ "

ป้าลี่พยักหน้าสำหรับแกแล้วอะไรที่ดีต่อคุณชายแกยอมให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่

" ไม่ต้องพูดอะไรแล้วรีบเก็บกวาดจะได้รีบพักผ่อนไวๆ "

" ค่ะ/ ค่ะ "