ร้อยสวาททาสหัวใจ

ชานเมืองย่านบางบัวทองมีบ้านหลังเล็กพื้นที่ประมาณหนึ่งไร่มีแปลงผักสวนครัวและต้นไม้ล้อมรอบร่มรื่นอยู่ติดรั้วสูงของคฤหาสน์หลังงามเนื้อที่เกือบสิบไร่ด้านหลังติดกับคลองน้ำ รอบๆก็มีแต่คฤหาสน์หลังใหญ่ของผู้มีอันจะกินทั้งนั้นแต่มีบ้านหลังเล็กๆอยู่หลังเดียวที่แปลกปลอมอยู่ในชุมชนเศรษฐีเป็นที่อยู่อาศัยของสองแม่ลูกที่ได้บารมีของคุณหญิงดลยา อภิโชคธนานันท์ เจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่รั้วติดกัน

“ขิมทำอะไรอยู่ลูก” เสียงแหบของ นางจันทรา สุวรา ผู้เป็นแม่ที่ไม่สบายเป็นไข้หวัดและวันนี้ต้องไปส่งขนมแต่ไปไม่ไหวจึงจะวานลูกสาวไปส่งให้เพราะนัดลูกค้าไว้ จันทรา สาวกำพร้าที่คุณหญิงเป็นผู้อุปถัมภ์มานับสิบปีเพราะนิสัยและความตั้งใจเรียนท่านจึงส่งเสียจนจบปวช.สาขาคหกรรมเมื่อเรียนจบก็ให้มาเป็นผู้ติดตามดูแลท่านนับแต่นั้นมาเพราะนิสัยเรียบร้อยนอบน้อมถ่อมตนก็ต้องตาถูกใจ ดนุพันธ์ อภิโชคธนานันท์ ลูกชายของคุณหญิงที่แต่งงานกับ สิริ ลูกสาวนักธุรกิจนำเข้าอุปกรณ์ทางการแพทย์ ซึ่งทั้งคู่ไม่ได้รักกันแต่งงานกันเพราะความเหมาะสมกันทั้งฐานะและชาติตระกูลมีลูกชายด้วยกันสองคน พอมาเจอสาวน้อยแรกรุ่นสวยน่ารักอย่างจันทรา ดนุพันธ์ก็หลงรักและพยายามใกล้ชิดแต่จันทราก็เจียมตัวเพราะรู้ว่าเขามีครอบครัวจึงหลีกเลี่ยงมาตลอดจนวันหนึ่งเธอพลาดท่าถูกดนุพันธ์ปลุกปล้ำเพราะเมาหลังจากนั้นเขาก็แอบมาหาทั้งที่จันทราปฏิเสธแต่ดนุพันธ์ก็ดื้อดึงจนหญิงสาวตกเป็นเบี้ยล่างยอมให้ข่มเหงสุดท้ายเธอท้อง

“จ๋าแม่ ขิมแต่งตัวอยู่ค่ะรอแป๊บหนึ่งค่ะแม่” ขิมหรือเขมิกา เลิศวรกิจ วัย26ปีสาวสวยบอบบางร่างเล็กใบหน้าสวยหวานดวงตาสุกสกาวเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้าเหมือนไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนแต่ภายในนั้นไม่มีใครรู้ เป็นลูกสาวของ ดนุพันธ์ อภิโชคธนานันท์กับจันทรา สุวรา สาวสวยจากบ้านเด็กกำพร้าเป็นต้นห้องของคุณหญิงดลยา อภิโชคธนานันท์ ผู้มีอุปการะคุณของหญิงสาวเมื่อเรียนจบมาคุณหญิงก็ให้มาเป็นต้นห้องติดตามท่าน ก่อนจะถูกลูกชายคนโตของท่านเมาและปลุกปล้ำจนท้องจนเรื่องแดงขึ้น ทำให้ท่านสงสารจึงแบ่งที่ให้หนึ่งไร่และสร้างบ้านให้เป็นที่อยู่อาศัยและส่งเสียค่าเลี้ยงดูและให้หลานสาวใช้นามสกุลแม่ของท่านที่ไม่มีใครรู้จักเพราะเป็นสาวชาวบ้านส่วนท่านก็ใช้นามสกุลพ่อก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ของสามี เพราะน้ำท่วมปากฝ่ายลูกสะใภ้ก็ไม่ผิด หากจะโทษก็โทษลูกชายของท่าน จึงหาทางออกด้วยวิธีที่ละมุนละม่อมไม่ให้ทั้งสองฝ่ายเจ็บช้ำไปมากกว่านี้ส่วนดนุพันธ์ตัวต้นเหตุก็รับปากว่าจะไม่ยุ่งกับจันทราอีกทั้งที่ปากเขาบอกว่ารักทั้งภรรยาและจันทราแต่ไม่อยากเลือกใครคนใดคนหนึ่งแต่จันทราเป็นฝ่ายขอออกมาเองเพราะไม่อยากให้ผู้มีพระคุณอย่างคุณหญิงลำบากใจและสัญญาจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับดนุพันธ์อีกนับตั้งแต่นั้นมาจนตอนนี้เขมิกาอายุยี่สิบหกปีเธอก้ไม่เคนเจอพ่อของลูกอีกเลย

เขมิกาทำงานที่บริษัทซัมมิท อิเล็คโทรนิค จำกัด (มหาชน) ผู้ผลิตและจำหน่ายเครื่องใช้ไฟฟ้าและอุปกรณ์ไฟฟ้าทุกชนิด ในตำแหน่งเลขาของท่านประธานบริษัทที่สำนักงานใหญ่

“พี่เวียงดูแม่ด้วยนะคะ อย่าเพิ่งทำให้ทำขนมและไม่ต้องรับออเดอร์เพิ่มเดี๋ยวขิมจะบอกเจ้หมวยใหญ่เองค่ะว่าแม่จะหยุดสี่ห้าวัน” เขมิกาบอกเวียงสาวใหญ่ที่เป็นลูกมือแม่ทำขนมไทยทุกอย่างแล้วแต่ทางร้านประจำจะสั่งเพราะฝีมือทำขนมของแม่อร่อยติดปากลูกค้า จันทราใช้วิชาที่เรียนมาดัดแปลงรสชาติให้เข้ากับคนยุคใหม่ที่กลัวอ้วนให้หวานมันน้อยแต่อร่อยและขนมชาววังก็หัดทำมาจากคุณหญิงดลยา

“จ้ะหนูขิม พี่จะนั่งเฝ้าคนดื้อเลยค่ะ ถ้าไม่ฟังพี่จะมัดไว้ดีมั้ยคะ” เวียงล้อสองแม่ลูกที่เธอมาอยู่ด้วยตั้งแต่จันทราท้องก็ถือว่าเป็นพี่เลี้ยงของเขมิกาก็ว่าได้เพราะสงสารจันทราที่เธอนับถือเป็นพี่สาวตัวคนเดียวและท้องคุณหญิงจึงให้มาอยู่ด้วยแล้วเธอก็ได้รับเงินเดือนจากคุณหญิง ท่านยังมีเมตตาแบ่งที่ดินประมาณหนึ่งไร่และสร้างบ้านหลังเล็กให้อดีตต้นห้องคนสนิทที่ท้องกับลูกชายของท่านไม่อยากให้หลานลำบากและยังดูแลค่าใช้จ่ายให้ทุกเดือนแม้จะไม่ได้เจอกันบ่อยแต่ท่านมักจะแอบมาหาประจำ

“แม่ไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย ไปเถอะลูกเดี๋ยวจะสาย ไหนจะแวะร้านเจ้หมวยใหญ่อีก เวียงช่วยหลานหิ้วของไปใส่รถด้วยนะ” ถึงไม่สบายแต่จันทราก็ทำขนมตามออเดอร์ให้เจ้าประจำตามที่รับงานไว้ในแต่ละวันและเมื่อวานเธอได้ขอหยุดเพราะไม่สบายคงอีกหลายวันกว่าจะหาย

“จ้ะพี่จัน” เวียงลุกขึ้นเดินไปที่ครัวข้างบ้านที่ต่อเติมสำหรับทำขนมขายแต่ไม่ได้มีหน้าร้านเองทำส่งเจ้าประจำเจ้าเดียวก็แทบจะทำไม่ทันแล้ว

“ขิมว่าวันศุกร์นี้จะพาแม่ไปตรวจร่างกายสักหน่อยค่ะ พี่เวียงด้วยนะคะ” เขมิกาบอกเวียงที่เธอรักรองจากแม่ตั้งแต่จำความได้ก็มีแต่แม่กับพี่เวียงที่คอยดูแลเธอมาตลอดต่อไปเธอจะดูแลทั้งสองให้ดีที่สุดไม่รวมคุณหญิงย่าที่ดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายถึงแม้จะรู้ว่าท่านรักแต่เธอก็ไม่อาจเอื้อมไปยุ่งเกี่ยวกับคนบ้านนั้นหากไม่จำเป็นจริงๆได้แต่มองกำแพงสูงสามเมตรที่กั้นเขตแดนระหว่างสองบ้าน

“หนูขิมพาพี่จันไปตรวจคนเดียวก็พอ อย่างพี่ไม่ต้องไปตรวจหรอกสิ้นเปลืองเปล่าๆ” เวียงบอกหลานสาวเจ้านายที่อ่อนน้อมถ่อมตนและไม่คิดว่าตัวเองเป็นหลานคุณหญิงและลูกสาวของนักธุรกิจคนดังอย่าง ดนุพันธ์ อภิโชคธนานันท์

“พี่เวียงอย่าพูดอย่างนี้อีกนะคะ ครอบครัวเรามีกันแค่สามคนเมื่อตอนขิมยังเล็กพี่เวียงก็คอยดูแลมาตลอด ตอนนี้ขิมโตแล้วและมีงานทำที่มั่นคงขิมก็จะดูแลพี่เวียงเหมือนที่ขิมดูแลแม่ค่ะ.”

“ขอบใจมากนะหนูขิม ไปก็ไปจ้ะ” เวียงพูดทั้งน้ำตาด้วยความปลื้มปิติที่เขมิกาไม่ทิ้งเธอ

“ก็ขิมรักแม่กับพี่เวียงมากน่ะสิคะ ไปค่ะเดี๋ยวขิมไปทำงานสาย” เขมิกากอดปลอบเวียงแล้วสองสาวต่างวัยช่วยกันยกถาดขนมและที่จัดใส่กล่องพลาสติกใสไปใส่ท้ายรถเก๋งคันเล็กสีขาวที่คุณหญิงย่าซื้อให้เป็นของขวัญในวันที่เรียนจบทั้งที่เธอไม่อยากรับแต่ขัดท่านไม่ได้ยังไงท่านก็เป็นย่าและคอยดูแลส่งเสียแม่กับเธอมาตลอด

“ขับรถดีๆนะหนูขิม”

“ค่ะพี่เวียงขิมไปทำงานก่อนนะคะ” เขมิกาไหว้เวียงก่อนจะขึ้นรถคันเล็กออกไปจากบ้านและแวะส่งขนมที่ร้านอาหารของเจ้หมวยใหญ่ที่ขายทั้งอาหารขนมหวานและไม่ยอมรับของเจ้าอื่นนอกจากขนมของจันทรา

“สวัสดีค่ะเฮียตี๋เล็ก” สาวสวยไหว้น้องเล็กของของร้านอาหารชื่อดังที่ออกมารับขนมด้วยตัวเอง

“พอดีเด็กๆไม่ว่าน่ะน้องขิม เฮียเลยออกมารับเอง แล้วพี่จันดีขึ้นหรือยังครับ” ตี๋เล็กถามถึงแม่ของสาวสวยตรงหน้าด้วยรอยยิ้มเพราะเขาแอบชอบเขมิกามาหลายปีแล้ว

“ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ขอหยุดสักสามสี่วันนะคะเฮียตี๋เล็ก ขิมอยากให้แม่หายดีก่อนค่ะ”

“ได้สิ เดี๋ยวเฮียบอกเจ้ๆให้ครับ”

“ขอบคุณมากค่ะ ขิมขอตัวก่อนนะคะเดี๋ยวไปทำงานสายค่ะ” เขมิกายกมือไหว้ตี๋เล็กแล้วขึ้นรถขับออกไปเพื่อให้ทันเวลาแปดโมงครึ่งโชคดีที่บริษัทที่เธอทำงานไม่ได้อยู่ในเมืองแต่อยู่นอกเมืองไปทางนครปฐมการเดินทางสะดวกรถไม่ค่อยติดแต่ก็มีบางวันเอาแน่เอานอนไม่ได้

เขมิกามาถึงบริษัท ซัมมิท อีเล็คโทนิค จำกัด (มหาชน)อย่างเฉียดฉิวจึงรีบไปสแกนบัตรแล้วเดินลิ่วเข้าลิฟต์ไปอย่างรวดเร็ว