พี่เสือ-3

“โธ่! ถ้าอย่างนั้นไปนั่งพักตรงม้านั่งยาวก่อนนะครับ” เสือบอก ก่อนจะช้อนร่างของคุณหนูขึ้นอุ้มแนบอกกำยำทำเอาเจ้าขาถึงกับเบิกตาโตทุบกำปั้นใส่แผ่นอกเขาทันที

ปึก!

“นายเสือจะทำอะไรน่ะ อุ้มเจ้าขาทำไม” คุณหนูร้องถาม ใบหน้าอ่อนหวานดูตื่นตระหนกไม่น้อย

“กะ...ก็คุณหนูเจ็บเท้านี่ครับ” เสือว่า นอกจากดุเธอแล้ว เขายังกล้าอุ้มเธอด้วยสินะ เขามันบ้าไปแล้วจริง ๆ ถึงได้ทำคุณหนูหัวเสียไม่หยุดหย่อน

“แต่ว่า...” เจ้าขารู้ว่าตัวเองเจ็บข้อเท้ามากก็จริง แต่การที่จู่ ๆ ก็ถูกคนขับรถอุ้มขึ้นอย่างง่ายดายแบบนี้มันดูไม่เหมาะ

“ใกล้ ๆ เองครับ อย่าดื้อเลยนะครับ” เสือตัดบทเสียอย่างนั้น เพราะยังไม่อยากปล่อยร่างนุ่มให้ห่างจากอ้อมแขนไปง่าย ๆ

“งั้นก็เร็ว ๆ สิ” เธอว่า ทำให้เขาขยับยิ้ม แล้วพาคุณหนูไปนั่งพักทันที

รองเท้าผ้าใบถูกถอดออกจากเท้าเล็ก ก่อนที่ถุงเท้าจะถูกถอดให้ร่นต่ำลง เสือจับข้อเท้าขาวเนียนขยับไปมาเพื่อดูอาการเธอ

“อ๊ะ...อ่าส์...นายเสือเจ้าขาเจ็บ”

เสียงครางหวานมาพร้อมกับใบหน้าสวยที่บ่งบอกว่าเธอเจ็บบริเวณนั้น ทำคนฟังหัวใจสั่นสะท้าน เสียงครวญครางแบบนั้นของคุณหนูถ้ามันไม่ได้อยู่ในอิริยาบถนี้ เสือคงจะไม่สามารถควบคุมตัวเองไว้ได้แน่ เสียงครางของคุณหนูเจ้าขาเป็นแบบนี้เองงั้นเหรอ

“เส้นข้อเท้าน่าจะแค่พลิกนะครับ ผมว่าวันนี้คุณหนูพักเรื่องเดินซื้อต้นไม้ไว้ก่อนไหมครับ ไปซื้อยามานวดข้อเท้าก่อนดีกว่า ไม่อย่างนั้นจะปวดจนเดินไม่ไหวนะครับ” เสือให้เหตุผล แล้วช้อนสายตาคมมองหน้าคุณหนู

“ก็คงต้องอย่างนั้น ว่าแต่นายเสือนี่รู้ดีไปหมดเลยนะ แค่จับ ๆ ข้อเท้าเจ้าขาก็รู้แล้วเหรอ” คุณหนูน้อยแอบสงสัย มองจ้องหน้าเขานิ่ง

“ก็จับดูแล้วมันไม่หักนี่ครับ ผมก็ประเมินจากท่าทางของคุณหนูด้วย” เสืออธิบาย

“อ่อ! แล้วเจ้าขาต้องซื้อยาอะไรล่ะ”

“เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้ครับ คุณหนูไม่ต้องลงไปหรอก เดินลำบากเปล่า ๆ”

“ก็ได้” เธอรับคำแค่นั้น

เมื่อตกลงกันได้เสือก็พาคุณหนูออกจากร้านต้นไม้ เพื่อตรงไปยังร้านขายยา หลังจากได้ยานวดและยาแก้ปวดติดมาด้วย ชายหนุ่มก็พาคุณหนูกลับมาที่บ้านในช่วงเกือบหกโมงเย็นแล้ว

“จริงสิ คุณหนูหิวหรือยังครับ ผมลืมถามไปเลย” เสือหันมาถามคนที่นั่งอยู่เบาะหลัง

“เจ้าขาไม่กินข้าวเย็น”

หลังได้ฟังคำตอบทำให้เสือพยักหน้ารับเท่านั้น เพราะคุณหนูไม่กินข้าวเย็นพวกแม่บ้านจึงแยกย้ายกันกลับไปที่บ้านพักหมดแล้วสินะ

“มาครับ” หลังลงมาเปิดประตูรถให้ ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้น ก่อนจะทำท่าเข้ามาอุ้มเธอ แต่เจ้าขาร้องห้ามไว้เสียก่อน

“ไม่ต้องอุ้มแล้ว พยุงเจ้าขาพอ”

“อ่อ ได้ครับ” เสือรับคำ แม้จะเสียดายอยู่นิดหน่อยก็ตาม

ร่างน้อยของเจ้าขาถูกพามานั่งลงที่โซฟากำมะหยีตัวยาว ขณะที่เสือซึ่งเพิ่งเคยเข้ามาในห้องโถงครั้งแรกได้แต่เดินตัวเกร็งไปหมด เมื่อเห็นคุณหนูนั่งลงแล้ว ชายหนุ่มจึงนั่งลงที่พื้นอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

“วางเท้าคุณหนูบนขาผมได้เลยครับ” เขาเอ่ย ขณะจัดแจงเอายานวดออกจากกล่อง

“ไม่เอาหรอก นายเสือเป็นผู้ชายนะ”

เจ้าขาเอ่ยแย้ง ถึงเขาจะเป็นคนขับรถแต่ก็ท่าทางจะอายุมากกว่าเธอหลายปี จู่ ๆ ให้วางเท้าบนขาเขา มันคงดูไม่เหมาะ

“ทำไมล่ะครับ ไอ้เสือเป็นขี้ข้าของคุณหนูนะครับ แค่วางเท้าแบบนี้เอง เดี๋ยวผมนวดยาให้ครับ” เสือว่า แล้วจับเท้าเธอให้วางลงบนหน้าขาของเขา แม้เจ้าขาจะยื้ออยู่บ้างในตอนแรก แต่เมื่อชายหนุ่มเงยหน้ามองสบตาเธอ เจ้าขาจึงขี้เกียจจะเถียงกับเขา

“เจ้าขารู้ว่าใครเป็นอะไร แต่คำว่าขี้ข้ามันไม่น่าฟัง หรือนายเสือคิดว่าที่นี่กดขี่ฐานะลูกจ้างขนาดนั้นเลยเหรอ” สาวสวยเอ่ยถาม เพราะเธอไม่เคยมองลูกจ้างในบ้านเป็นขี้ข้ามาก่อนเลย

“เปล่าครับ เจ้านายที่นี่ดีมากครับ แต่ผมแค่ไม่อยากให้คุณหนูทำเหมือนเกรงใจผม คุณหนูเป็นเจ้านาย จะสั่งอะไรผมก็ได้ทั้งนั้น”

เสือเอ่ยอธิบาย เพราะการแสดงออกแต่ละครั้งของคุณหนูในวันนี้ ทำให้เขาไม่แน่ใจว่าคุณหนูเกรงใจหรือรังเกียจเขากันแน่

“ก็ดี งั้นก็ทาเถอะ เจ้าขาอยากไปพักแล้ว” เธอว่า แล้วปล่อยให้เสือดูแลข้อเท้าที่เริ่มบวมแดงหน่อย ๆ แล้ว

“ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ” เสือเอ่ย ขณะบีบเนื้อยาทาลงบนข้อเท้า กระทั่งเขาเริ่มลงมือนวด คุณหนูก็ครางออกมาพร้อมร่างที่สะดุ้งเล็กน้อย

“อ๊ะ! อ่าส์...อู้ย...เจ้าขาเจ็บ ทำเบา ๆ อีกหน่อยได้ไหม” เสียงหวานครางแผ่วน้ำตาซึม มือใหญ่ไม่พอแต่ไม่คิดว่านายเสือจะบีบนวดเท้าเธอแรงขนาดนั้น

“ขอโทษครับ มือผมคงหนักไปหน่อย” ชายหนุ่มรีบร้อนขอโทษ ก่อนจะก้มลงไปเป่าข้อเท้าหวังคลายความเจ็บให้เธอ ทำเอาเจ้าขาถึงกับร่างสะท้านเมื่อลมอุ่น ๆ ถูกเขาเป่าพ่นลงที่ข้อเท้าของเธอ

“นะ...นายเสือพอแล้ว ไม่ต้องทำขนาดนั้นหรอก แค่นวดเบา ๆ ก็พอ” เจ้าขาเอ่ยห้าม เมื่อเห็นเขาทำหน้าราวรู้สึกผิดจริง ๆ