ตอนที่ 1 อุบัติเหตุ

ตอนที่ 1 อุบัติเหตุ

9.9.21 เวลา 19.19 น. เสียงฟ้าคำรามร้องดังตั้งแต่เย็น ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย

สาวน้อยร่างเล็ก ยืนแอบมุมหลบฝนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ เธอดึงแว่นที่สวมใส่ออกมาเช็ด หลังจากโดนฝนสาดกระเซ็นเสียจนเปียก เนื้อตัวเปียกปอนไปจนทั่วกางเกงยีนสีซีด ยิ่งเสื้อแจ็คเก็ตตัวโคร่งของเธอในตอนนี้กับชุ่มฉ่ำเสียจนไม่มีพื้นที่แห้ง

-รู้ทั้งรู้ว่าวันนี้ฝนจะตกแต่ก็ดันลืมหยิบร่มออกมา-

อันนา ถึงกับบ่นรำพึงกับตัวเอง

เธอทำงานอยู่ร้านขายดอกไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลเท่าไหร่นัก ทุกครั้งที่มีลูกค้าสั่งดอกไม้ให้ไปส่งในโรงพยาบาล เธอจะรับหน้าที่เอาดอกไม้ขึ้นไปส่งบนตึก แต่วันนี้ชะล่าใจลืมหยิบร่มออกมาตั้งแต่ออกจากร้าน พอส่งดอกไม้เสร็จ ออกมาจากหน้าโรงพยาบาลฝนก็ตกกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา

ร้านอยู่แค่ฟากตรงข้ามฝั่งถนน แต่กลับข้ามกลับไปไม่ได้ ครั้นจะวิ่งผ่าฝนไปข้ามสะพานลอยก็กลัวจะยิ่งเปียกหนักยิ่งกว่าเดิม

-ช่างโง่เง่าจริงๆ อันนาเอ๊ย เห็นฟ้าครึ้มกลับมัวแต่ชะล่าใจ เป็นไงล่ะ คราวนี้เธอจะกลับร้านยังไง-

อันนา ถอนหายใจ บางครั้งก็น้อยใจในโชคชะตา ในขณะที่เพื่อนฝูงประสบความสำเร็จมีการมีงานดีๆ ทำไปเกือบหมด แต่เธอสิอายุปีนี้จะยี่สิบสอง แฟนก็ไม่มี เรียนก็ไม่จบ ทั้งๆ ที่เธอหัวดีและเรียนเก่งมาก แต่ฐานะทางบ้านไม่เอื้ออำนวย จึงตัดสินใจออกมาหางานทำ ด้วยการรับจ้างทุกอย่างที่ทำได้

เสียงฟ้าคำรามหนักขึ้น สลับสายฟ้าที่พาดผ่านเป็นเส้นๆ อันนาถึงกับเอามืออุดหู

“จะร้องอะไรหนักหนาเนี่ยคนยิ่งกลัวฟ้าอยู่”

ยืนอยู่ป้ายรถเมล์แบบนี้ช่างไม่ปลอดภัยเอาซะเลย

บนถนนที่คลาคล่ำไปด้วยแสงไฟจากรถ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะได้เวลาปิดร้านแล้ว อันนาหรี่ตามองดูรถบนถนน เพื่อหาจังหวะรอรถโล่งที่จะข้าม อยากจะรีบกลับบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่แล้ว ไม่รู้ที่บ้านแม่จะเตรียมอะไรไว้ให้กิน อันนายิ้ม เมื่อคิดถึงคนที่บ้าน

-ข้ามมันเสียตั้งแต่ตรงนี้ดีกว่า-

รถน่าจะว่างพอดี อันนาตั้งท่าวิ่ง

เปรี้ยงงงงงง!!สายฟ้าสีขาวพาดผ่านจนสว่างวาบไปทั่วถนน

เอี๊ยดดดดดด!! โครมมมมมม!!

สติสุดท้ายของอันนา มองเห็นแต่สายฟ้ากับแสงไฟจากรถหรูคันหนึ่งที่ขับมาพอดี

ร่างอันนากระเด็นลอยลิ่วห่างไปจุดเกิดขึ้นไม่กี่เมตร เธอกระตุกอยู่เพียงชั่วครู่ ร่างกายชาวาบจนไม่รู้สึกอะไร น้ำตาค่อยๆ รินไหลออกมา ปะปนกับกองเลือด

-พระเจ้าทำไมใจร้ายกับหนูจังเลยคะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรให้พ่อกับแม่สบายเลย หนูยังมีเรื่องที่ต้องทำอีกตั้งหลายอย่าง หนูยังอยากมีคนรัก หนูยังอยากมีครอบครัว หนูยังอยากมีความสุข หนูยัง…..ไม่อยากตาย-

ภาพทุกอย่างมืดดับลงไป ราวกับแสงไฟที่มืดลง

“มีผู้บาดเจ็บอีกคนเป็นผู้หญิงอีกคนอยู่ในรถ” เสียงผู้คนโหวกเหวกโวยวาย สลับกับเจ้าหน้าที่วอเรียกรถพยาบาลเข้ามาเสริม

ก่อนหน้านี้

จีน่า ไฮโซสาวคนสวย เพิ่งจะทะเลาะกับสามีที่บ้าน เรื่องที่เธอไปเที่ยวกับเพื่อนจนไม่ยอมกลับบ้าน เธอเป็นสาวไฮโซสายปาร์ตี้ส่วนสามีของเธอ เป็นลูกชายของเพื่อนคุณพ่อเธอเอง

การแต่งงานของเธออาจไม่ได้เกิดจากความรักเลยก็ว่าได้ เพราะมีแต่จีน่าเองที่แอบหลงรักในความรูปหล่อของสามี แต่คนที่เป็นสามีกลับยอมแต่งงานเพราะไม่อยากขัดใจคนที่บ้าน

เขาคือ พิธานเป็น CEO หนุ่มรูปหล่อไฟแรง ตัวพิธานเองก็ไม่ได้ชอบจีน่าเท่าไหร่นัก ผู้หญิงที่สังคมและปาร์ตี้เก่งแบบนี้ ไม่ใช่สเปคเขาเลยสักนิด แม้จะเคยมีอะไรกันบ้างหลังครั้งสองครั้งหลังจากที่แต่งงานกันไม่กี่เดือน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาดีขึ้น จีน่ารู้ว่าพิธานมีคนในใจอยู่แล้ว และมันก็ทำให้เธอประชดด้วยการไปปาร์ตี้กับเพื่อนบ่อยๆ

วันนี้ที่ทเลาะกัน ก็เพราะพิธานโทรมาตามเธอกลับบ้านให้ไวขึ้น ทำให้เขาและเธอ ทะเลาะกันใหญ่โต

“ฉันไม่น่าแต่งงานกับคุณเลยพิธาน คุณมันเป็นผู้ชายเฮงซวย น่าเบื่อมาก”

“จีน่า ผมว่าคุณเมามากแล้วนะ กลับมาบ้านได้แล้วผมไม่อยากให้คนนินทาคุณไปมากกว่านี้”

“แต่ฉันก็ไม่ได้ไปมั่วอะไรกับใครนี่ ฉันมีแต่เพื่อนผู้หญิงกินเมาเที่ยวก็แค่นั้น” จีน่าพูดหาข้ออ้างแก้ตัวไปทั่ว

“นั่นแหละ คุณมีครอบครัวแล้วคุณจะทำตัวแบบคนไม่มีครอบครัวแล้วไม่ได้”

“โอ๊ย น่าเบื่อ ใครก็ได้มาเอาชีวิตที่น่าเบื่อไปจากฉันเสียที ชีวิตแบบนี้ฉันไม่ต้องการ”

~ถ้ารู้ว่าการแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ทำให้เธอไม่มีความสุขขนาดนี้ งั้นใครก็ได้ช่วยแลกชีวิตแบบนี้กับเธอที เธอเบื่อชีวิตแบบนี้เต็มทีแล้ว~ จีน่าตัดพ้ออยู่ในใจ

ยิ่งเขาบ่นเธอมากเท่าไหร่ ทำให้เธอก็อยากโวยวายกลับเท่านั้น ความคิดตัดพ้อโชคชะตาทำให้เธอฟุ้งซ่าน ประกอบกับความมึนเมาจากการดื่ม ทำให้เธอประคองสติแทบไม่อยู่

แต่ทว่า ในตอนนี้ฝนตกหนักมากเหลือเกิน เธอมองทางแทบจะไม่เห็น

จังหวะที่เธอจะแซงรถอีกคัน ที่กำลังชะลอให้คนข้าม

“ว้ายยยยยยยยยยยยย”

เอี๊ยดดดดดด!! โครมมมมมม!!

จีน่าฟุบลงตรงแอร์แบคพวงมาลัย ก่อนที่สติจะวูบลงไปอีกคน

-----------------