บทที่ 4 หนุ่มฮอต

"น้ำส้มแก้วหนึ่งค่ะ แต่ไม่ใช่ของสุนินะคะ โน่นค่ะคุณไฮโซเธอจะดื่ม" สุนิสาบอกพี่แม่บ้าน

"นี่ค่ะ น้องสุนิ น้าส้มสดๆเย็นเจี๊ยบเลยค่ะ" พี่แม่บ้านยื่นแก้วน้ำส้มแก้วสวยให้สุนิสา

"ขอบคุณค่ะ" สุนิสารับแก้วน้ำส้มแล้วเดินเอาไปให้ไฮโซสาวที่นั่งแต่งหน้าอยู่จึงวางไว้บนโต้ะด้านหน้าของเธอ แล้วเดินไปช่วยพี่ๆคนอื่นที่กำลังเตรียมชุดให้นางแบบเดินจนจะถึงเวลาเปิดงานอีกไม่ถึงสิบนาทีข้างหน้าแล้ว

"นี่เธอ" เสียงแหลมเรียกอีกแล้วทำไมวันนี้ยัยไฮโซนี่ใช้เธอบ่อยจริงๆนะเนี่ย

"มีอะไรคะ คุณรถเมล์" สุนิสาถามอย่างสุภาพแต่ในใจเธอด่าไฮโซสาวไปแล้ว

"รองเท้าฉันสกปรกน่ะเช็ดให้หน่อยสิ" รถเมล์บอกยัยผู้หญิงเซ่อซ่าที่กล้าเข้ามาอ่อยคุณตุลาของเธอและเห็นชายหนุ่มมองยัยคนนี้อย่างสนใจเธอจึงรีบกันไว้ก่อน ทั้งๆที่สุนิสาไม่ได้รู้จักตุลาหรือสนใจว่ามีใครอยู่ในลิฟต์หรือไม่เธอสนใจแค่จะต้องเอาชุดฟินาเล่ไปให้พี่ซูซี่ให้ทันเท่านั้น

“ได้ค่ะ” สุนิสาตัดปัญหาด้วยการเอารองเท้าของเธอมาเช็ดทำความสะอาดแล้วเอากลับไปวางให้เธอ เพื่อจะได้ใส่ออกไปเดินเสียที

“นี่เธอดูชุดให้ฉันหน่อยสิ ว่าข้างหลังมันพองหรือเปล่า” รถเมล์เรียกใช้สุนิสา

“1 2 3.." สุนิสานับหนึ่งถึงสามไปมา

"นับอะไรของเธอสุนิ” ซูซี่ได้ยินสุนิสานับหนึ่งสองสามดังออกมาจึงถามด้วยความสงสัย

“นับความอดทนค่ะ เจ้คะถ้าสุนิมีเรื่องกับนางแบบนี่จะเป็นไรไหมคะ” สุนิสากระซิบซูซี่เบาๆอย่างหงุดหงิด

“เฮ้ย..ไม่ได้งานเจ้พังหมดสิ นี่ยังไม่เริ่มงานเลย” ซูซี่บอกน้องรักของเธอที่ทำหน้างอใส่เธอ

“สุนิล้อเล่นค่ะ ไปก่อนนะคะยัยคุณไฮโซเขาเรียกอีกแล้วค่ะ” สุนิสาบอกซูซี่แล้วเดินไปหาไฮโซสาว

“คุณรถเมล์คะ ชุดนี้สวยที่สุดพอดีทุกสัดส่วนเพราะนี่ชุดฟินาเล่สวยไม่มีที่ติแน่นอนค่ะ” สุนิสาเน้นเสียงพูดช้าๆอย่างชัดเจนจนไฮโซสาวหน้าเสียนิดหน่อยแต่ไม่วายปากดีอีก

“ฉันต้องเช็คให้แน่ใจก่อนน่ะสิ เพราะเดี๋ยวแฟนฉันจะมาดูฉันเดินแบบด้วยถ้าเกิดมีปัญหาจะทำยังไงล่ะ” รถเมล์พูดด้วยน้ำเสียงแหลมอย่างไม่พอใจสุนิสา

“คุณรถเมล์คะเตรียมตัวได้แล้วค่ะ” พี่ทีมงานมาเรียกไฮโซสาวไปรอขึ้นเวทีคนสุดท้ายในชุดฟินาเล่ที่เธอสวมใส่อยู่

“ใครใส่ชุดเครื่องเพชรออกประมูลเหรอเธอ” ไฮโซรถเมล์ถามทีมงานเพราะเธอก็อยากโดดเด่นที่สุดในงาน

“น้องดาวค่ะ” พี่ทีมงานตอบแล้วเดินนำไป

น้องดาว หรือ พิมพ์ดาว จิตติพิทักษ์ นางแบบสาวชื่อดังนิสัยดีที่ผู้จัดงานทุกคนต้องการตัวเธอไปเดินแบบให้

ตอนนี้แขกผู้มีเกียรติทุกท่านก็มากันเต็มห้องจัดงานที่ซูซี่จัดขึ้นตุลา นิรุท ชิน ปิยะ นั่งอยู่แถวหน้าของงานจึงเป็นที่จับตามองของสาวๆในงาน จนกระทั่งได้เวลาเปิดตัวเสื้อผ้าแฟชั่นคอลเลคชั่นใหม่ของพี่ซูซี่ที่เธอบรรจงออกแบบมาให้ผู้ที่ชื่นชอบแฟชั่นได้สวมใส่กำลังเริ่มขึ้นเสียงดนตรีจังหวะเร้าใจดังขึ้นพร้อมกับพิธีกรกล่าวถึงแรงบันดาลใจของงานแฟชั่นในครั้งนี้จบลง นางแบบเดินออกมาโชว์เสื้อผ้าแฟชั่นวัยรุ่นในยุคนี้ แล้วไล่ไปถึงวัยทำงานและปิดท้ายด้วยชุดออกงานสำหรับทุกวัยและเครื่องประดับออกแบบได้เหมาะกับชุดออกงานได้หลากหลายแนว เป็นที่ชื่นชอบของทุกคน

ไฮโซรถเมล์เดินโพสท่าออกมาส่งสายตาเย้ายวนให้ตุลาอย่างโจ่งแจ้งแต่เขาไม่สนใจเธอจึงหมุนตัวเดินกลับเข้าไปหลังเวทีอย่างหงุดหงิดสวนกับน้องดาวนางแบบสาวสวยคนสุดท้ายเดินออกมาด้วยชุดเดรสสีขาวแซมด้วยดอกเดซี่เล็กๆรอบคอวีแหลมถึงร่องอกและตรงชายกระโปรงยาวแค่เข่าสวมสร้อยเพชร กำไล แหวน เป็นริ้วลายดอกเดซี่เล็กๆพันเป็นเกลียวร้อยเรียงกันอย่างสวยงาม ซึ่งพิธีกรได้กล่าวถึงความหมายของดอกเดซี่ว่า แสดงถึงความบริสุทธิ์ ความไร้เดียงสา ความอดทนและซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อความรัก

“เครื่องเพชรน้ำงามชุดนี้ผู้ออกแบบได้นำมาให้แขกผู้มีเกียรติทุกท่านได้ร่วมประมูลเพื่อนำเงินไปบริจาคให้มูลนิธิเด็กๆและช่วยเหลือผู้ป่วยโรคมะเร็งด้วยครับ ราคาประมูลเริ่มต้นที่ 1,000,000 บาทครับ ขอเชิญทุกท่านร่วมประมูลได้ ณ.บัดนี้ครับ” สิ้นเสียงพิธีกร เสียงแขกผู้มีเกียรติทุกท่านก็ดังอื้ออึงขึ้นมาทันที แขกทุกท่านก็เต็มใจร่วมประมูลกันอย่างสนุกสนาน ตุลา นิรุท ชิน ปิยะ ที่นั่งแถวหน้าก็ร่วมยกมือกับเขาด้วย จนสุดท้ายตุลายกมือเคาะราคาที่เจ็ดล้านบาทเขาก็ได้เป็นเจ้าของเครื่องเพชรชุดดอกเดซี่ และสมทบร่วมทำบุญอีกสามล้านบาทรวมเป็นสิบล้านบาทและยังมีแขกอีกหลายท่านที่ร่วมทำบุญด้วยความเต็มใจ

“ขอเชิญคุณตุลา ศรศิลป์ พาร์คเกอร์ หนุ่มหล่อสุดฮอตแห่งปีขึ้นมารับเครื่องประดับจากเจ้าของผลงานด้วยครับ” พิธีกรกล่าวเชิญตุลาขึ้นมารับของที่เขาประมูลได้

เจนิตาเดินออกมายืนคู่นางแบบของเธออย่างดีใจกับผลงานชิ้นแรกของเธอที่ได้ผู้ใจบุญร่วมทำบุญกับเธออีก

“สวัสดีครับคุณตุลา ไม่รู้ว่าประมูลเครื่องเพชรชุดนี้ไว้รอเจ้าสาวหรือเปล่าครับ” พิธีกรแซวตุลาเล็กน้อย

“เกือบจะใช่ครับ ผมรู้ว่าดอกไม้ดอกเล็กๆแต่ความหมายมันลึกซึ้งมากถ้าเห็นดอกไม้ดอกนี้อยู่ที่ใคร เธอคนนั้นคือคนที่ตรงกับความหมายและคือคนที่ใช่ครับ” เสียงปรบมือดังขึ้นอย่างถูกใจกับคำตอบของตุลาโดยเฉพาะสาวสวยในงานที่พยายามทำตัวให้เด่นเพื่อให้เขาสนใจ

“ขอเชิญคุณเจนิตา มอบเครื่องเพชรชุดดอกเดซี่ชุดนี้ให้กับเจ้าของด้วยครับ” พิธีกรพูดจบเจนิตาก็มอบกล่องเครื่องประดับให้กับตุลา

“แจนต้องขอขอบคุณ คุณตุลาด้วยนะคะที่ร่วมประมูลและยังร่วมทำบุญอีกด้วยค่ะ” เจนิตาขอบคุณตุลาที่ประมูลผลงานของเธอ

“ด้วยความยินดีครับ” ตุลารับกล่องเครื่องประดับมาถือไว้ เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้งเพื่อแสดงความยินดีกับงานแฟชั่นโชว์ในคืนนี้ที่จบลงด้วยความสวยงามอีกครั้งของซูซี่และแบรนด์เจนิตาเป็นที่รู้จักกันในชั่วคืนเดียวเช่นเดียวกับเจ้าของแบรนด์

“ชินเอาไปเก็บให้ด้วยนะ” ตุลายื่นกล่องเครื่องเพชรให้ลูกน้องเอาไปเก็บในตู้เซฟของเขาที่ห้องทำงานก่อน

“ตุลย์ แกขายต่อให้ฉันนะ นะ เพื่อนรัก” นิรุทกอดคอตุลาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“ฉันบอกแกแต่แรกแล้วไงว่าฉันขอน่ะ” ตุลาบอกเพื่อนเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนออกแบบ ตอนแรกนิรุทก็จะร่วมประมูลด้วยแต่ตุลาขอไว้เพราะเขาชอบความหมายของดอกเดซี่และอยากจะเก็บไว้ นิรุทจึงไม่ร่วมประมูลแข่งเพื่อนแต่เขาก็ร่วมทำบุญไปด้วยสามล้านเท่ากับตุลา

“ถ้าฉันรู้ว่าน้องแจนเป็นคนออกแบบนะ ฉันไม่ยอมแกเด็ดขาดเลยว่ะ” นิรุทยังรำพึงรำพันไม่หยุด

“แกก็ให้น้องแจนออกแบบให้แกใหม่สิ ไม่เห็นจะยากเลยนี่หว่า” ตุลาบอกเพื่อน

"เออๆก็ได้ว่ะ นี่ฉันเห็นว่าเป็นเพื่อนรักนะเนี่ย" นิรุทก็เลยต้องยอมให้เพื่อน

“ ดีนะที่วันนี้ราฟส์มันไม่มาไม่งั้นแย่งกันประมูลสนุกแน่ๆ” ตุลาพูดถึงเพื่อน ที่ไม่ได้มาเพราะติดงามเหมือนกันได้แต่สั่งดอกไม้ช่อใหญ่มาแสดงความยินดีกับพี่ซูซี่ ราฟส์ หรือ ราอูล การ์เซียยาส นักธุรกิจหนุ่มหล่อเลือดกระทิงดุ เจ้าของบริษัทผู้ผลิตรถยนต์หรูและอะไหล่รถยนต์รายใหญ่ของสเปน

สุนิสายืนรอหน้าห้องรอเก็บเครื่องเพชรที่นางแบบใส่เดินแบบทั้งหมดลงกล่องพอถึงคิวไฮโซรถเมล์เจอกันอีกแล้วเหรอเนี่ยสุนิสาคิดในใจกรอกตาไปมาเบื่อหน้ายัยไฮโซสุดๆ

“นี่เธอระวังทำเครื่องเพชรของเขาหายแล้วไม่มีปัญญาใช้นะ” ไฮโซรถเมล์ว่าให้สุนิสาอย่างดูถูก

“ค่ะ ดิฉันคงไม่มีปัญญาใช้หรอกค่ะ ขอบคุณที่เตือนนะคะ” สุนิสาทนเกือบไม่ไหวแต่ช่างเถอะเธอไม่สนใจหรอกตอบแล้วเก็บเครื่องเพชรลงกล่องแล้วเอาเข้าตู้เซฟของโรงแรมที่เอามาบริการให้ซูซี่เก็บเครื่องเพชรในห้องนี้ไม่สนใจไฮโซสาวอีก

ตุลา นิรุท ชิน ปิยะ กำลังเดินเข้ามาในห้องเก็บเครื่องเพชรเพื่อตรวจเช็คอีกครั้งแต่ตุลาเจอไฮโซสาวก่อนเธอจึงดึงตัวเขาไว้

“คุณตุลาขา มารับรถเมล์ใชไหมคะ” เธอถามอย่างมีจริตใส่เขา

“พอดีผมจะไปส่งเพื่อนน่ะครับ” ตุลาตอบเสียงเรียบ

“แล้วนัดของเราคืนนี้ละคะ” รถเมล์ทวงนัดของเธอ

“เหมือนเดิมครับ เอ่อ ชินแกไปกับปิยะละกันแล้วเจอกันพรุ่งนี้ วันนี้ฉันจะนอนที่นี่โทษทีนะรุท พอดีฉันมีงานด่วนว่ะ” ตุลาบอกแล้วเดินออกไปนิรุทส่ายหน้าให้กับคาสโนว่าหน้าหยกอย่างตุลาเพื่อนรักของเขา

“ไปเถอะ ชิน ปิยะ ปล่อยตุลย์ไปเถอะเพื่อน” นิรุทชวนสองหนุ่มที่เหลือไปหาน้องสาว

“สุนิเสร็จหรือยังจ้ะ” เจนิตาเดินมาหาเพื่อนสาวแล้วถามถึงความเรียบร้อยของเครื่องเพชรที่สุนิสาเป็นคนดูแลให้เธอ

“เรียบร้อยค่ะเจ้านาย” สุนิสาล้อเพื่อนที่ยิ้มไม่หุบกับความสำเร็จของเธอ

“ดีจ้ะ เดี๋ยวเรารอเจ้าหน้าที่มาเช็คก่อนละกันนะค่อยไปดื่มกัน" เจนิตาบอกเพื่อนของเธอซึ่งนัดกันว่าจะไปดื่มต่อหลังงานเสร็จ

“วันนี้สุนิคงไปไม่ได้นะแจนเดี๋ยวพี่รุทจะมารับแม่ให้กลับพัทยาคืนนี้น่ะสิ” สุนิสาบอกเพื่อน

“โธ่ เสียดายจังเลย ถ้าสุนิไม่ไปก็ไม่สนุกน่ะสิ” เจนิตาอ้อนเพื่อนรัก

“ไว้ไปครั้งหน้านะจ้ะแจนเพื่อนรัก” สุนิสากอดเพื่อนรักเอาไว้

"ก๊อกๆๆ"

“มีใครอยู่ไหมครับ” นิรุทเคาะประตูห้องที่เปิดอยู่ให้สองสาวรู้ตัวว่ามีคนมา