บทที่ 1 ท่านประธาน

The Royal Beach Resort (เดอะ รอยัล บีช รีสอร์ท)

โรงแรมหรูหกดาวที่ตั้งอยู่ริมชายหาดเมืองพัทยาที่ Mr.ฟิลลิป พาร์คเกอร์เป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมายี่สิบกว่าปี เมื่อครั้งที่ท่านมาเที่ยวเมืองไทยครั้งแรกและมาถูกตาต้องใจแม่หม้ายสาวสวยลูกติดอย่างคุณโรส หรือ มธุรส ศรศิลป์ แล้วคุณฟิลลิปก็ซื้อกิจการโรงแรมที่คุณมธุรสทำงานอยู่มาบริหารปรับปรุงดูแลจนได้เป็นโรงแรมหรูหกดาวมาจนถึงปัจจุบันนี้ และยังมีโรงแรมในเครืออีกสิบแห่งตั้งอยู่ในเมืองท่องเที่ยวขึ้นชื่อของเมืองไทย

คุณมธุรสไม่รู้ว่าสามีของท่านเป็นมหาเศรษฐีชาวฝรั่งเศสจนกระทั่งแต่งงานกันถึงได้รู้ว่าคุณฟิลลิปเป็นเจ้าของธุรกิจมากมายแม้แต่โรงแรมหรูที่เธอทำงานอยู่ ก็ถือว่าเป็นโชคดีของคุณมธุรสที่คุณฟิลลิปไม่รังเกียจแม่หม้ายลูกติดอย่างเธอและตอนนี้โรงแรมหรูทั้งสิบกว่าแห่งก็อยู่ภายใต้การบริหารงานของ ตุลา ศรศิลป์ พาร์คเกอร์ หนุ่มหล่อลูกครึ่งเกาหลีลูกติดภรรยาของคุณฟิลลิปที่ท่านรักเหมือนลูกแท้ๆมีสาวๆล้อมหน้าล้อมหลังเป็นข่าวฉาวได้ทุกวี่วันจนคุณแม่อย่างคุณมธุรสปวดหัวเลยที่เดียว

“ตุลย์มาดื่มกาแฟกับแด๊ดก่อนมาเร็ว” คุณฟิลลิปเรียกลูกชายมานั่งดื่มกาแฟกับท่าน

“ผมขอกาแฟแก้วหนึ่งครับป้าแจ่ม” ตุลาบอกแม่บ้านใหญ่ที่ดูแลเขามาตั้งแต่เขายังเล็กเมื่อครั้งคุณแม่พาเขามาอยู่พัทยาใหม่ๆคอยแนะนำช่วยเหลือคุณมธุรสมาตลอดจนท่านชวนป้าแจ่มมาอยู่ด้วย แต่ติดที่ป้าแจ่มยังมีลูกชายวัยเดียวกับเขาต้องดูแลและสามีของเธออีก คุณฟิลลิปให้สามีเธอมาขับรถให้และให้ป้าแจ่มดูแลบ้านแถมยังปลูกบ้านหลักเล็กให้สามคนพ่อแม่ลูกอยู่ติดกับบ้านของท่านอีกเพื่อตอบแทนที่ป้าแจ่มช่วยเหลือภรรยาสุดที่รักของท่าน

“ไม่กินข้าวก่อนหรือลูก” คุณมธุรสถามลูกชายอย่างเป็นห่วง

“นั่นสิคะ คุณตุลย์ ป้าว่ากินข้าวเช้าก่อนแล้วค่อยไปนะคะ” ป้าแจ่มก็ถามหลานชายนอกไส้อย่างเป็นห่วงด้วยเหมือนกัน

“งั้นผมขอแซนด์วิชสักกล่องและกาแฟสักกระติกนะครับป้าแจ่มคนสวย” ตุลาอ้อนป้าแจ่มของเขา

“มิน่า ปากหวานอย่างนี้ สาวๆถึงตามกันเกลียวเลยนะคะ” ป้าแจ่มว่าให้อย่างหมั่นไส้

“ใช่ค่ะพี่แจ่มทำให้โรสความดันขึ้นได้ทุกวันเลยค่ะ” คุณมธุรสต่อว่าลูกชายที่ทำให้ท่านเป็นห่วงโดยเฉพาะเรื่องสาวๆที่มีข่าวทุกวัน

“โธ่,คุณแม่ครับ ผมรับรองครับว่าจะไม่มีสะใภ้สายฟ้าแลบเด็ดขาดเลยครับ” ตุลายืนยันกับแม่อย่างหนักแน่น

“ขอให้มันจริงเถอะจ้ะ ถ้าเอาแม่ดารานางแบบมาเป็นสะใภ้แม่จะยกสมบัติให้ตาธันว์หมดเลยคอยดูสิ” คุณมธุรสพูดแล้วค้อนลูกชายซะโครมใหญ่ ธันว์ หรือ ธันวา ศรศิลป์ พาร์คเกอร์ วัย23ปีน้องชายของตุลาที่เป็นลูกชายคนเดียวของคุณฟิลลิปกับคุณมธุรส

“ผมสัญญาครับแม่ แต่เก็บสมบัติแบ่งไว้ให้ผมบ้างอย่าให้นายธันว์หมดนะครับ” ตุลายิ้มให้คุณแม่ของเขาอย่างทะเล้น

“เรื่องสาวๆเพลาๆลงบ้างนะ ตุลย์เป็นผู้บริหารจะเป็นตัวอย่างไม่ดีเดี๋ยวลูกน้องจะไม่นับถือนะลูก” คุณฟิลลิปเตือนลูกชายอีกครั้ง

“ครับแด๊ดดี้ ผมจะเข้มงวดกับนักข่าวมากขึ้นครับ คงเห็นผมเฉยๆก็เลยมโนนั่งเทียนเขียนกันหนักเลยต่อไปต้องจัดการหน่อยล่ะครับ”

“ดีลูก สื่อบางสื่อก็ใช้ให้เป็นประโยชน์บางสื่อมันก็เห็นแก่ตัวก็มีมากในสังคมน่ะตุลย์”

“ครับแด๊ดดี้ ผมไปนะครับแม่” ตุลาลุกขึ้นไปกอดหอมแก้มแม่แล้วหันไปกอดแด๊ดดี้ของเขาแล้วเดินออกไป

“ดูลูกชายคุณสิคะที่รัก กลับบ้านแป๊บเดียวก็กลับกรุงเทพอีกแล้ว” คุณมธุรสบ่นลูกชายกับสามีท่าน

“งั้นเราไปอยู่กรุงเทพกับลูกดีมั้ยที่รัก” คุณฟิลลิปถามภรรยาของท่าน

“ไม่ไปหรอกค่ะ โรสเบื่อกรุงเทพจะแย่แล้วสู้อยู่บ้านเราไม่ได้ค่ะอากาศบริสุทธิ์กว่ากันเยอะเลยค่ะ” คุณมธุรสบอกสามีที่ช่างตามใจเธอทุกอย่าง

“ไปเดินเล่นกันดีกว่าครับที่รัก” คุณฟิลลิปชวนภรรยาไปเดินเล่นซึ่งทุกเช้าท่านจะพากันเดินเล่นออกกำลังกันทุกวันตั้งแต่วางมือจากบริหารโรงแรมแล้วให้ลูกชายรับช่วงต่อทั้งสองก็เดินจูงมือกันออกไปเดินเล่นที่ชายหาดส่วนตัวด้านหลังของคฤหาสน์หรูรั้วติดกับโรงแรมหรูของท่าน

ตุลาเดินออกมาเจอกับชินที่หิ้วตะกร้าใบใหญ่ที่มีของกินตามที่เขาขอให้ป้าแจ่มจัดให้อยู่เต็มตะกร้าแล้ยิ้ม

“ไปกันเถอะชิน” ตุลาชวนลูกน้องแล้วยังเป็นเพื่อนเขาที่หิ้วตะกร้าจนตัวเอียงไปขึ้นรถที่พี่ก้องคนขับรถเปิดประตูรถตู้คันหรูรออยู่

ชินเป็นลูกชายเลขาของฟิลลิปที่ร่วมบุกเบิกโรงแรมหรูมาด้วยกันแต่เขาเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้เสียขาทั้งสองข้างไป ชินจึงต้องลาออกจากตำรวจมาเป็นบอดี้การ์ดของเขาเพราะจะได้มีเวลาดูแลพ่อที่แม่เขาดูแลคนเดียวไม่ไหวและตอนนี้พ่อของชินพอจะช่วยเหลือตัวเองได้บ้างแล้ว

“ขอบคุณครับพี่ก้อง” ตุลาขอบคุณพี่ก้องที่เปิดประตูให้ ชินเปิดประตูขึ้นไปนั่งคู่กับคนขับทั้งหมดก็พากันเดินทางเข้ากรุงเทพ

“ว่าไงคุณปิยะ มีอะไรเร่งด่วนหรือเปล่า” ตุลารับสายของปิยะเลขาของเขาซึ่งเรียนมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆไปไหนด้วยกันตลอดจนเรียนจบไม่เหมือนชินที่เลือกเรียนนายร้อยตำรวจทำให้พวกเขาห่างกันตอนที่ตุลากับปิยะไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสแล้วชินต่อที่โรงเรียนนายร้อยตำรวจแล้วก็ได้มาทำงานร่วมกันมาสามปีแล้วแต่พวกเขาก็สนิทสนมกันดี แต่ในเวลางานชินกับปิยะจะเป็นลูกน้องที่เป้ะมากแต่นอกงานพวกเขาก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

“มีครับ คุณนายซูซี่นัดไว้ตอนเที่ยงจะมาทันมั้ยครับ แล้วคุณตุลย์นัดใครไว้ก็รีบมาจัดการเลยผมรับไม่ไหวแล้วคร้าบบ” ปิยะพูดลากเสียงยาวใส่เจ้านาย

“โทษทีว่ะเพื่อนฉันลืมสนิทเลยนะเนี่ยทำไมนายไม่เตือนวะ บอกพี่ซูซี่ให้ด้วยว่าทันแน่นอน” ตุลาตอบอย่างขำเลขาของเขาที่บ่นอุบ

“ช่างพูดออกมาได้นะครับเจ้านาย ทิ้งงานให้ผมแล้วยังจะให้จัดการสาวอีกเหรอครับ” ปิยะต่อว่าเจ้านาย

“ฮ่าๆ งั้นคุณเลขาจัดการจบให้หน่อยสิครับ” ตุลาบอกปิยะเพราะเขารู้ว่าปิยะจัดการสาวๆได้อย่างเด็ดขาดจริงๆ

“ทุกทีเลย พอเบื่อแล้วโยนมาให้ฉันตลอดเลยแค่นี้นะ” ปิยะบ่นใส่เจ้านายแล้ววางสายไป

“กาแฟมั้ยชิน พี่ก้อง” ตุลาชวนทั้งสองดื่มกาแฟกับเขาหลังจากวางสายจากปิยะ สำหรับเขาเช้าๆกาแฟต้องสองแก้วเป็นอย่างต่ำ

“ผมเรียบร้อยแล้วครับคุณตุลย์ ขอบคุณครับ” ก้องขอบคุณเจ้านายที่ช่วยเขาให้พ้นจากการถูกกล่าวหารับสินบนจากผู้มีอิทธิพลเมืองพัทยาและเขายังเป็นรุ่นพี่ของชินที่ฝีมือไม่ธรรมดาเลย

“ป้าแจ่มต้องทำไปเผื่อไอ้ยะแน่ๆเลยนะว่ามั้ยคุณตุลย์” ชินถามเจ้านาย

“ฉันก็ว่ายังงั้นแหละ งั้นเราแบ่งกันคนละกล่องก็แล้วกัน ปิยะจะได้กินแซนด์วิชฝีมือแม่แจ่มด้วย” ตุลาบอกลูกน้องเพราะมีแซนด์วิชตั้งหลายกล่องในตะกร้าจากนั้นทั้งหมดก็คุยกันเรื่องงานจนถึงกรุงเทพพี่ก้องเปิดประตูให้เจ้านายลงจากรถ

“ผมต้องเอารถเข้าไปเช็คที่ศูนย์นะครับคุณตุลย์ ถ้าจะออกไปไหนก็โทรหาผมนะครับ” ก้องบอกเจ้านายเพราะรถทุกคันของตุลย์เขาเป็นคนดูแลทั้งหมดเลย

“ผมไม่ออกไปไหนแล้วครับวันนี้ เพราะปิยะมันเตรียมงานให้ผมเต็มโต้ะเลยมั้งครับ” ตุลาบอกลูกน้องแล้วเดินเข้าไปในโรงแรม

“งั้นพี่ไปก่อนนะชิน มีอะไรก็โทรตามพี่นะ” ก้องไม่วายบอกรุ่นน้องอีกครั้งอย่างเป็นห่วงงานของตัวเอง

“ครับพี่ก้อง ผมไปนะ” ชินพูดจบวิ่งตามเจ้านายไปทันทีจนถึงหน้าห้องทำงานที่มีโต้ะทำงานของเลขาคนเก่งของเขานั่งอยู่

“เอ้า..ของฝากจากพัทยา” ตุลาวางกล่องแซนด์วิชที่หยิบมาให้ปิยะวางลงบนโต้ะทำงาน

“ของเหลือล่ะสิแต่ก็ขอบคุณนะเจ้านาย” ปิยะรู้แล้วว่าต้องเป็นฝีมือแม่แจ่มของเขาแน่ๆตุลาถึงเอามาให้เขา

ตุลาเดินเข้าห้องไปเหลือชินที่นั่งลงเก้าอี้ที่โต้ะทำงานของเขาที่ติดกับของปิยะแล้ยคุยเรื่องงานทันที

“นายคุยกับฝ่ายรักษาความปลอดภัยหรือยังยะ” ชินถามเพื่อนเพราะเขาจะเป็นคนดูแลในส่วนนี้แต่ต้องถามปิยะก่อนเพราะเขาเป็นคนประสานงานให้

“ยังเลย ฉันบอกคุณต้อยแล้วว่านายจะไปวางแผนงานด้วยน่ะ” ปิยะบอกเพื่อนเพราะงานแฟชั่นของพี่ซูซี่คืนนี้มีเครื่องเพชรมาแสดงด้วยมูลค่ากว่าร้อยล้านจึงทำให้ต้องวางแผนจัดทีมรักษาความปลอดภัยให้แน่นหนามากขึ้น

“งั้นฉันลงไปคุยกับคุณต้อยก่อนแล้วค่อยแบ่งงานกับพี่ก้องอีกที ไปนะเพื่อน” ชินพูดจบก็เดินลงบันไดไปอีกชั้นหนึ่งที่มีทีมรักษาความปลอดภัยทำงานอยู่ในห้องที่มีแต่จอภาพเต็มไปหมดและอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับความปลอดภัยเต็มห้องรวมทั้งเจ้าหน้าที่ดูแลควบคุมอยู่กันอย่างพร้อมหน้า

“ยะ พี่ซูซี่มาหรือยัง” ตุลาถามปิยะที่เดินเข้ามาในห้อง

“มาแล้วครับรออยู่ที่ห้องจัดงาน” ปิยะตอบเจ้านาย