เปลี่ยนเสื้อผ้าให้

เปลือกตาที่ปิดสนิทของวุ้นหวานถูกเปิดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นและมันปลุกเธอจากนิทรา

เด็กสาวมองไปรอบตัวอย่างมึนงง ห้องสีขาว ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวหรูหรามีระดับไปทั้งห้อง แน่นอนว่ามันไม่ใช่ห้องของป้าจันดีที่เธออาศัยมุมห้องอยู่ด้วยแน่

ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นก็มีชายร่างสูงใหญ่ที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวพันเอวสอบเอาไว้เดินเลี้ยวออกมาจากมุมห้องอย่างรีบเร่ง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะมารับ

วุ้นหวานดีดผึงลุกขึ้นนั่งแล้วกระถดไปชิดหัวเตียง ดึงผ้าห่มสีขาวมาคลุมไว้จนถึงคางก่อนจะใจหายวาบเมื่อก้มลงมองแล้วพบว่าตนเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าชุดเมื่อคืน แต่มันเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่ที่ยาวคลุมไปถึงต้นขา

เธออ้าปากหวอแล้วตวัดสายตามองคนคนนั้นที่ยืนหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่

มีอะไรที่สงสัยหลายอย่างแต่ก็ไม่กล้าโพล่งออกไปขัดจังหวะการสนทนาของเขากับปลายสาย ที่มันมีศัพท์ภาษาอังกฤษหลายคำที่เธอไม่รู้ความหมาย

คุณรามเป็นหมอ

ฟังจากบทสนทนาก็พอจะคาดเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นคุณรามแน่แล้ว !

แต่สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้ามันขัดกับสิ่งที่เคยได้ยินได้ฟังมาเหลือเกิน เมื่อคืนเห็นแต่ด้านหน้าที่สูงใหญ่มีกล้ามเป็นมัด ๆ ตอนนี้ได้เห็นด้านหลังมันก็กำยำล่ำสันไม่แพ้ ช่วงบ่าไหล่กว้าง และมีรอยสักเป็นรูปอินทรีสยายปีกแผ่ไปยังหัวไหล่ทั้งสองข้าง แผ่นหลังกว้างแน่นตึงไปด้วยมัดกล้ามก่อนจะแคบลงมาเป็นเอวสอบและบั้นท้ายตึงแน่นอันมีผ้าเช็ดตัวสีขาวเกาะเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ถึงแค่ช่วงหัวเข่า ทำให้เห็นท่อนขายาวที่มีเส้นขนดกดำประปรายเปียกแฉะแนบลู่ไปกับเนื้อ

เด็กสาวกำลังจ้องมองเขาแทบตาถลนโดยไม่รู้ตัว ความงดงามของเรือนกายสูงใหญ่สมชายชาตรีมันกำลังทำให้หัวใจเด็กสาวเต้นแรง ในร่างกายมีปฏิกิริยาตอบรับแปลก ๆ มันเร่าร้อนและเต้นตุบ เลือดสาวฉีดพล่านว้าวุ่น

เธอจ้องมองเขาจนกระทั่งไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจบบทสนทนาไปแล้วและหันกลับมามองเธอตอบบ้าง

“ อ้าว เธอตื่นแล้วนี่หนูน้อย อรุณสวัสดิ์ ”

เสียงทักทายอันทุ้มนุ่มเรียกสติของเธอให้กลับคืน

“ อะ... อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณคือใครคะ ใช่คุณรามหรือเปล่า ” ริมฝีปากอิ่มเต็มได้รูปของอีกฝ่ายถูกยกขึ้นยิ้มที่มุมปากข้างหนึ่งขัน ๆ ก่อนย้อนถาม

“ แล้วเธอล่ะเป็นใคร ทำไมถึงได้เดินท่อม ๆ ไปแอบดูคนอื่นกลางดึกกลางดื่นแบบนั้น ” เด็กสาวส่ายศีรษะดิก

“ วุ้นไม่ได้ไปแอบดูคุณนะคะ แค่เห็นสระว่ายน้ำมันถูกเปิดไฟเอาไว้ก็เลยกลัวว่าลุงดำจะลืมปิด เลยจะมาปิดมัน ”

“ แล้วก็แอบดูฉัน ? ” เขาว่าพลางเลิกคิ้ว

“ ไม่นะคะ ไม่ ไม่ได้แอบดูสักหน่อย ก็แค่โผล่หน้าขึ้นไปดูแล้วตกใจ ไม่รู้นี่คะว่าจะมีคนอยู่ที่นั่นแล้วก็ เอ่อ... ”

“ แก้ผ้า ” เขาจบประโยคให้ เธอหน้าร้อนวูบ สองพวงแก้ม แดงก่ำ

“ ฉันก็ไม่คิดว่าจะมีใครมาบุกรุกหรือแอบดูกิจกรรมส่วนตัว ” คำพูดนั้นมีน้ำเสียงคล้ายตำหนิ ทำให้วุ้นหวานได้คิด เธอพนมมือขึ้นไหว้

“ ขอโทษค่ะ วุ้นไม่ได้ตั้งใจ ”

“ ไม่เป็นไร เธอคงจะเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน หลานสาวของน้าจันดีสินะ ชื่ออะไรนะ วุ้นเหรอ ” เขาถามเพราะได้ยินเธอพูดแทนสรรพนามตัวเอง

“ ชื่อวุ้นหวานค่ะ ”

“ ชื่อน่ารักดี ฉันชื่อราม ” เขาแนะนำตัวเองบ้างด้วยรอยยิ้มมุมปากอีกตามเคย

“ ขอโทษที่วุ้นเสียมารยาทค่ะ ขอโทษจริง ๆ ”

“ ไม่เป็นไร ฉันเองก็เสียมารยาทเช่นกันที่ไม่มีเวลามาทักทายทำความรู้จักเพราะช่วงนี้งานฉันยุ่งมาก เอาล่ะ ตอนนี้เธอก็กลับห้องไปได้แล้ว ตอนนี้ตีสี่ยี่สิบ ป้าจันดีของเธอตื่นตอนตีห้า ถ้าตื่นมาไม่พบเธอเดี๋ยวจะเป็นเรื่อง ”

เขาจบประโยคพลางหมุนตัวจะเดินออกไปจากตรงนั้น แต่เด็กสาวร้องเรียกเอาไว้

“ เดี๋ยวค่ะคุณราม ” อีกฝ่ายหยุดชะงักแต่ไม่ได้หันกลับมา

“ เอ่อ... เสื้อผ้าวุ้นอยู่ไหน ทำไมมีเสื้อของคนอื่นอยู่บนตัววุ้นคะ ”

“ เมื่อคืนเธอเป็นลม ฉันแก้ผ้าอยู่เลยไม่สะดวกจะเรียกใครมาช่วยเลยตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นมานอนในห้องนี้ พบว่าเสื้อผ้าของเธอเปื้อน คงจะเป็นเพราะตอนที่เธอล้มก็เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เสื้อที่เธอสวมอยู่ก็เสื้อของฉันเอง ”

“ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ! สะ... แสดงว่าคุณ หะ... เห็นหมดแล้ว ”