ตอนที่ 3

เจ็บจนแทบจะหายใจออกมาเป็นเลือด ดิมิเทรียสใจร้ายที่สุด เขาต้องการจะเหยียบย่ำหล่อนให้จมดินคาฝ่าเท้าเลยหรือไง นี่หัวใจของเขาทำด้วยอะไรกัน อ้อ...ไม่สิ ผู้ชายคนนี้มีหัวใจที่ไหนกันล่ะ เขามันพวกมนุษย์ไร้หัวใจ ไม่เคยแยแสความรู้สึกของใครเลยแม้แต่คนเดียว

เขามันคนเลือดเย็น หล่อนไม่มีวันทนอยู่กับผู้ชายที่มองเห็นตนเองต่ำยิ่งกว่าอีตัวตามซ่องได้อย่างแน่นอน ไม่มีทางเด็ดขาด! หล่อนยินดีแต่งงานกับเดฟ ผู้ชายแก่คราวปู่ ที่ประมูลหล่อนได้ในไนต์คลับเมื่อเดือนก่อนเสียยังดีกว่าจะต้องไปนอนแก้ผ้าให้ดิมิเทรียสย่ำยี แม้หล่อนจะเคยใฝ่ฝันถึงอ้อมกอดของเขามานานแล้วก็ตาม

“ฉันจะติดต่อกับเจ้าแก่บ้ากามนั่น และจะชดใช้หนี้ทุกอย่างที่มันเสียไปให้กับเจ้าหนี้ของป้าของเธอ”

ดิมิเทรียสสรุปด้วยความมั่นอกมั่นใจ เพราะตั้งแต่เกิดมาชายหนุ่มไม่เคยได้รับคำปฏิเสธจากใครมาก่อน ชีวิตปานราชาของเขาแทบไม่เคยต้องออกปากเลยด้วยซ้ำว่าต้องการหรืออยากได้อะไร หรือหากเอ่ยปาก ของพวกนั้นก็จะถูกนำมาประเคนให้ภายในเวลาอันรวดเร็ว

“เก็บข้าวของ เอ่อ...ไม่สิ เธอไม่จำเป็นต้องเอาอะไรไปเลย ไปแต่ตัวก็พอ”

ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร รอยยิ้มพึงพอใจระบายเกลื่อนใบหน้าคมสัน ขณะสายตากวาดมองร่างอรชรที่เขามั่นใจว่ามันต้องสวยยิ่งกว่าประติมากรรมชั้นเลิศด้วยความชื่นชม

“ฉันไม่ตกลงค่ะ”

ลุกขึ้นยืนด้วยความไม่มั่นคงเลย แต่ก็ยังยืนได้สำเร็จ มือบางกำพนักโซฟาเอาไว้แน่น ขณะทำใจกล้าช้อนตาขึ้นประสานกับนัยน์ตาคมกริบที่ตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ก่อนจะตามมาด้วยความขุ่นเคือง

“เธอพูดบ้าอะไรของเธอน่ะแคทเธอรีน”

เจ้าของชื่อกลืนน้ำลายที่เหนียวยิ่งกว่าน้ำตาลกวนลงไปในลำคอ รัศมีความอันตรายจากร่างกายกำยำของบุรุษเบื้องหน้าเจิดจ้าเสียจนหล่อนต้องรีบก้มหน้าลงมองพื้นอีกครั้ง

“อย่าบอกนะว่าเธอจะปฏิเสธในสิ่งที่ฉันต้องการ”

เมื่อเห็นแคทเธอรีนเอาแต่ก้มหน้านิ่ง ไม่ยอมให้คำตอบที่ตนเองอยากรู้สักที ดิมิเทรียสจึงถามขึ้นอีกด้วยความร้อนรนจนแทบจะปิดไม่มิด แต่ทว่าแม่สาวน้อยคนงามกลับไม่มีโอกาสที่จะได้เห็นมัน เพราะมัวแต่จมปลักอยู่กับความเจ็บช้ำที่คนตัวโตสาดซัดเข้าใส่

“ค่ะ...ฉันไม่ยอมเป็นแค่นางบำเรอ” พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“แม้จะกับคุณค่ะ คุณดิม”

“แล้วเธอต้องการอะไร แต่งงานหรือ?”

เขาถามเสียงเรียบ ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อสมองแสนฉลาดของตนเองสรุปให้อย่างชัดเจนว่าแคทเธอรีนต้องการอะไร

‘แต่งงาน? ไม่มีทาง เขาไม่มีวันจมปลักชีวิตอิสระของตนเองกับผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นแคทเธอรีน สาวน้อยที่เขาต้องการจนร่างกายปวดร้าวก็ตาม’

“เธอหวังมากไปนะ”

“งั้นคุณดิมก็กลับไปเถอะค่ะ และไม่ต้องมาพบฉันอีก”

ความเจ็บช้ำทำให้หญิงสาวไม่รับรู้แม้กระทั่งการเคลื่อนไหวของคู่สนทนา ที่ตอนนี้ขยับเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหล่อนในลักษณะใกล้กันจนลมหายใจแทบจะเป่ารดกัน ปลายเท้าของเขาในระดับสายตาทำให้แคทเธอรีนหัวใจสั่นสะท้าน รีบเงยหน้าขึ้นและก็ได้เห็นว่าริมฝีปากหยักสวยที่เจ้าของก้มต่ำลงมานั้นเฉียดกับกลีบปากของหล่อนไปนิดเดียว

“เธอโกหกหรือเปล่า” เขาหรี่ตาแคบจ้องมองเขม็ง

“แต่ช่างเถอะ ฉันมั่นใจว่าตัวเองสามารถพิสูจน์มันได้”

ว่าแล้วดิมิเทรียสก็ก้มต่ำลงมาบดขยี้กลีบปากอิ่มเต็มของสตรีที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนของเขาเรียบร้อยแล้วอย่างหิวกระหายเข้าขั้นตะกละตะกลามเลยทีเดียว มือใหญ่ข้างที่ว่างจากการตรึงท้ายทอยบังคับให้เจ้าหล่อนแหงนเงยรับจุมพิตเดือดของเขาให้ถนัดถนี่ เลื่อนต่ำลงไปลูบไล้ฟอนเฟ้นที่บั้นท้ายงอนงามที่ตนเองเฝ้าฝันถึงมาโดยตลอด เขาแอบมองบั้นท้ายอวบอัดของเจ้าหล่อนที่โยกย้ายอยู่ภายในอาภรณ์มาหลายปี และวันนี้ฝันของเขาก็เป็นจริง เขากำลังขย้ำ กำลังฟอนเฟ้นในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่มันไม่พอหรอก สำหรับแคทเธอรีน แค่นี้ยังไม่เพียงพอสำหรับเขาแน่ เขายังต้องการหล่อนอีก ต้องการทำมากกว่านี้ อยากจะทำทุกอย่างให้หล่อนละทิ้งท่าทางต่อต้านนี้ไปซะ แล้วทำให้หล่อนร่ำร้องครางครวญด้วยความรัญจวนว่าต้องการเขาสุดหัวใจ

‘นี่เขาเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงได้รู้สึกอยากให้แคทเธอรีนรักเขาด้วย ในเมื่อเขาอยู่มาได้ตั้งสามสิบกว่าปีโดยที่ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับไอ้ความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ เลยแม้แต่นิดเดียว แล้วทำไมถึงเกิดอยากจะได้รับความรักจากผู้หญิงที่เป็นเพียงทาสบำเรอบนเตียงเอาตอนนี้ล่ะ หรือว่าเขากำลัง...ไม่! ไม่มีทาง เขาไม่มีทางรู้สึกระยำแบบนั้นกับผู้หญิงคนไหนโดยเด็ดขาด ไม่เว้นแม้แต่กับแคทเธอรีนผู้หญิงที่กำลังต่อต้านจุมพิตดุดันของเขาอยู่ในตอนนี้ ดีสิ ยิ่งต่อต้านเขาก็ยิ่งอยากเอาชนะ ดูสิว่าหล่อนจะมีปัญญาอะไรมาต่อต้านอำนาจเสน่หาของเขาได้’

นิ้วแกร่งเรียวยาวสีแทนเลื่อนจากบั้นท้ายงามขึ้นมากอบกุมที่เต้าทรวงอวบใหญ่ล้นมือเฉกเช่นที่ดิมิเทรียสคิดเอาไว้ ชายหนุ่มเคล้าคลึงหนักหน่วงและนั่นก็ทำให้กลีบปากอิ่มที่เม้มกันสนิทของแคทเธอรีนเผยอออกจากกันเพื่อส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ

“อ๊ะ...”

ลิ้นแกร่งที่ไวปานงูฉกสอดลึกเข้าไปในอุ้งปากหวานละมุนที่เจ้าของหวงนักหนาทันทีที่มีโอกาส เขาเกี่ยวรัดรึงลิ้นหวาน เคล้าคลอเคลียด้วยลีลานักรักผู้เก่งฉกาจ ขณะที่มือใหญ่ก็บีบขย้ำปทุมถันคู่งามอย่างเมามัน

เสียงครางด้วยความรัญจวนหลุดรอดออกมาจากลำคอจนได้ แม้แคทเธอรีนพยายามจะต่อต้านมากมายแค่ไหน แต่มีหรือที่แรงใจแรงกายของหล่อนจะรับมือกับอำนาจราคะที่ดิมิเทรียสปลุกเร้าให้มันลุกฮือขึ้นมาในเรือนกายได้

กายสาวตื่นเร้าอย่างรุนแรง เผลอจูบตอบจุมพิตดูดดื่มของคนตัวโตไปทั้งๆ ที่ตัวเองไม่เป็นประสา แต่กระนั้นก็สามารถทำให้ผู้ชายที่แกร่งแข็งดุจภูเขาน้ำแข็งอย่างดิมิเทรียสครางออกมาจนได้

“น่ารักมาก...”

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำชมแสนธรรมดาที่เขากระซิบชิดริมฝีปากบวมช้ำของหล่อนนั้นจะทำให้เลือดเนื้อของหล่อนลุกพึ่บราวกับมีกองไฟอยู่ภายในร่าง

แม้อยากจะปฏิเสธ อยากจะขัดขืน แต่ตอนนี้...ทุกอย่างที่เขาได้กระทำกับร่างกายของหล่อน มันทำให้จิตสำนึกฝ่ายดีของหล่อนทำงานเรรวนได้อย่างน่าอนาถใจ และในที่สุดก็พังพินาศหยุดทำงานลงอย่างสิ้นเชิง เพียงแค่ถูกปากร้อนๆ ที่ลวกกลีบปากสาวนั้นซอนไซ้ลงมาที่ซอกคอ

“คุณดิม...”

แคทเธอรีนแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่พึ่งส่งเสียงร้องครวญครางราวกับสาวร้อนรักเมื่อครู่นี้จะเป็นตนเอง

หล่อนร้องคราง เบียดเนื้อตัวเข้าหาเรือนกายแกร่งกำยำที่แค่เพียงแนบชิดก็รู้แล้วว่ามันแข็งแรงและทรงพละกำลังมากแค่ไหน มือนุ่มที่ผลักยันกั้นขวางความใกล้ชิดเอาไว้นั้นเปลี่ยนเป็นตวัดรอบลำคอแกร่งและรั้งให้เขาแนบสนิทลงมาอีก

ตอนนี้ทุกอย่างไม่สำคัญแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญกับหล่อนอีกแล้ว นอกจากเสียจากผู้ชายคนนี้ ดิมิเทรียส เมเนนเดซ ผู้ชายที่หล่อนเฝ้ารักเฝ้าหลงมาตลอดหลายปี สมองไม่แม้แต่จะร้องคัดค้านเลยด้วยซ้ำหากเขาจะร่วมรักกับหล่อนตรงนี้ บนโซฟาหรือไม่ก็พื้นในห้องรับแขก

มันน่าละอาย มันน่าขายหน้า แต่หล่อนไม่สามารถปฏิเสธความต้องการที่อัดแน่นในหัวใจได้อีกต่อไป หล่อนรักดิมิเทรียส รักมาก รักจนแทบคลั่ง แต่...เขาไม่ได้รักหล่อน.

แม้สมองจะตอกย้ำให้หัวใจเจ็บปวดแค่ไหน แต่มันก็ไม่สามารถจะยับยั้งความตื่นเร้าที่มันโหมกระพือลุกโชนขึ้นมาอย่างอำมหิตในช่องท้องได้