ตอนที่ 2

ต้นขาขาวเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากขอบกางเกงขาสั้นทำให้บางอย่างในตัวตนของเขาตื่นเร้าขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ ปลีน่องเรียวที่เขามั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าหากผู้ชายคนไหนได้เห็นก็ต้องคิดอยากให้เจ้าหล่อนใช้เรียวขาสวยๆ นี้ตวัดรอบเอวกันทั้งนั้น มันช่างมีผลทำให้เลือดหนุ่มในกายของเขาที่ร้อนผ่าวตั้งแต่เห็นใบหน้างามๆ ของเจ้าหล่อนเดือดพล่านมากขึ้นอีกทวีคูณ

ชายหนุ่มเลื่อนสายตาสำรวจขึ้นมาถึงสะโพกผายกลมกลึงที่ช่วยเน้นให้เอวคอดเล็กได้อย่างประหลาดใจ โดยไม่อาทรร้อนใจกับใบหน้านวลที่แดงก่ำของแคทเธอรีนแม้แต่น้อย เขายังคงเคลื่อนสายตาขึ้นไปเรื่อยๆ หลังจากหยุดสำรวจที่สะโพกงามอยู่เนิ่นนาน และก็มาหยุดอยู่ที่เนินอกอวบใหญ่ซึ่งพุ่งดันเสื้อยืดกลางเก่ากลางใหม่ที่แม้ว่ามันจะใหญ่กว่าร่างกายของเจ้าหล่อนอยู่สักสองสามเบอร์ราวกับถูกสะกด

ลมหายใจของเขาคล้ายกับกำลังถูกสูบด้วยพ่อมดฤทธิ์ร้ายกาจจนมันแห้งเหือด น้ำลายในลำคอเหนียวเป็นยางจนไม่สามารถกลืนลงไปในลำคอได้

‘ให้ตายเถอะ ทุกสัดส่วนของแคทเธอรีนล้วนแต่ปลุกความดิบเถื่อนในกายของเขาให้ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล แล้วนี่เขาจะทนเก็บกักความต้องการที่แทบจะเรียกได้ว่าบ้าคลั่งได้นานแค่ไหนกันนะ หรือเขาควรจะจัดการกับเจ้าหล่อนเสียเดี๋ยวนี้ ทำให้หล่อนเป็นของเขาตรงโซฟาตัวนี้ แต่ไม่ล่ะ ตรงนี้มันแคบ และโซฟาก็แข็งเกินไป แถมที่พื้นด้านล่างก็ไม่ได้ปูด้วยพรมหนานุ่มเหมือนกับที่โรงแรมของเขาอีกด้วย แคทเธอรีนอาจจะเจ็บหลัง ระบมบั้นท้ายไปหลายวันทีเดียว หากเขาทำเช่นนั้น’

ดิมิเทรียสพยายามหักห้ามความต้องการเจียนคลั่งของตนเองเอาไว้ให้มิดชิดต่อสายตาของแคทเธอรีน ด้วยการตวัดท่อนขาเพรียวกำยำในกางเกงขายาวสีดำเนื้อดีที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแพงมากแค่ไหนไขว้ทับกับต้นขาอีกข้างหนึ่งของตนในลักษณะนั่งไขว่ห้าง

“เอ่อ...คุณดิม...ทราบว่าฉันอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันคะ”

แข็งใจถามออกไป ทั้งที่หน้าตายังแดงก่ำเพราะสายตาปานจะกลืนกินของดิมิเทรียสไม่หาย ถึงแม้ว่าตอนนี้นัยน์ตาคมกริบดุจใบมีดโกนนั้นจะเลื่อนขึ้นมาจ้องตาของหล่อนแล้วก็ตาม

นี่ดิมิเทรียสจะรู้ไหมนะว่าเขาทำให้เลือดในกายของหล่อนร้อนระอุมากแค่ไหน มันเดือดพล่านราวกับถูกต้มด้วยไฟหลายร้อยองศา เนื้อตัวในทุกๆ ที่ที่สายตาคมกริบเคลื่อนผ่าน มันเบ่งบานขานรับกับความร้อนผ่าวปานลาวาภูเขาไฟจากเขาด้วยความเต็มอกเต็มใจ

“เธอลืมไปแล้วหรือว่าฉันเป็นใคร”

ยิ้มให้ที่มุมปาก ขณะสายตายังไม่ละไปจากใบหน้าของหล่อนเลยแม้แต่สักวินาทีเดียว แคทเธอรีนใจเต้นโครมคราม นี่ดิมิเทรียสจะรู้บ้างไหมว่ารอยยิ้มของเขานั้นยิ่งกว่าระเบิดเสียอีก แค่ได้เห็น แค่ได้มอง ร่างกายและหัวใจก็อ่อนระทวยยิ่งกว่าน้ำผึ้งร้อนๆ เสียอีก

ดิมิเทรียสเป็นผู้ชายที่ยิ้มได้มีเสน่ห์จริงๆ ทั้งๆ ที่เขาหล่อเลิศเกินมนุษย์อยู่แล้ว แต่พอใบหน้าสมบูรณ์แบบดุจชายชาตรีถูกแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม หล่อนก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำใดมาบรรยายความน่ามองของเขาได้เลย

‘เทพบุตรบนชั้นฟ้าคงจะต้องร้องไห้แน่ หากได้เห็นผู้ชายตรงหน้าของหล่อนในตอนนี้’

“ฉันไม่เคยไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ”

“ใช่ค่ะ คุณดิมถูกตามใจเสียจนเหลิง”

แม้จะโต้ออกไปด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้ แต่กระนั้นหางเสียงก็ยังคงสั่นเทาเช่นเดิม หล่อนไม่มีทางเข้มแข็งได้เลย หากต้องเผชิญหน้ากับจอมมารที่ชื่อดิมิเทรียส เมเนนเดซในระยะกระชั้นชิดเยี่ยงนี้

“ฉันไม่เคยถูกขัดใจเลยตั้งแต่เกิดต่างหาก”

ชายหนุ่มแก้คำพูดให้เสียงนุ่ม ขณะชะโงกหน้าเข้ามาหาหล่อนที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม กองไฟสีทองลุกโชนอยู่ในดวงตาคมกริบคู่นั้น แต่มันเป็นไฟอะไรกันนะ ไฟโทสะ หรือว่าไฟปรารถนากันแน่

แคทเธอรีนเม้มปากแน่น ก้มหน้าหลบสายตาคมๆ ของคนตัวโตลงมองมือของตนเองที่ประสานกันไว้ที่ตัก

ดิมิเทรียสแค่นยิ้ม เมื่อเห็นสาวตรงหน้าไม่พูดอะไรออกมาอีก เขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลามากไปกว่านี้อีกแล้ว เขาไม่เคยต้องพูดจาวกไปวนมาเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ สิ่งใดที่อยากได้ แค่กระดิกนิ้วมันก็จะแล่นมาหาเขาถึงที่ มันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด จนเขาเคยตัว...

“ฉันมีธุระสำคัญถึงมาหาเธอในวันนี้”

‘นั่นไง ในที่สุดเขาก็พูดมันออกมา หากไม่มีธุระสำคัญ หากหล่อนไม่มีประโยชน์สำหรับเขา ดิมิเทรียสก็จะไม่มีทางแลหล่อนแม้แต่หางตา เหมือนๆ กับที่เคยทำในอดีต’

หล่อนเจ็บที่ทำได้แค่เพียงเป็นคนที่แอบรัก แอบรักอยู่ในมุมมืด ไม่มีทางที่จะสามารถเปิดเผยความรู้สึกใดๆ ออกไปได้ เพราะเขากับหล่อนต่างกันเหลือเกิน

หล่อนยากจนข้นแค้น ส่วนดิมิเทรียสนั้นร่ำรวยล้นฟ้า หล่อนหน้าตาแสนจะธรรมดา แต่เขากลับหล่อเหลากระชากลมหายใจของสตรีทุกคนที่ได้พบเห็น หรือแม้แต่ผู้ชายด้วยกันเองก็ยังอดอิจฉาในความสมบูรณ์แบบทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติของเขาไม่ได้ ต่างพากันอยากรู้ว่าชาติที่แล้วดิมิเทรียสทำบุญด้วยอะไร ทำไมชาตินี้ถึงได้ไร้ที่ติถึงเพียงนี้

“ฉันพร้อมจะฟังแล้วค่ะ”

ดิมิเทรียสยิ้มออกมาอีกแล้ว แต่รอยยิ้มในครั้งนี้ช่างไม่ต่างจากรอยยิ้มของเทพบุตรมารแม้แต่นิดเดียว เขาจ้องหน้า สบตา ตรึงให้หล่อนตั้งใจฟังคำพูดของเขาได้อย่างไม่ยากเย็นเลย

“ฉันจะชดใช้หนี้สินทั้งหมดแทนป้าของเธอ”

“อะไรนะคะ!”

ร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ ทั้งสับสนงงงวย ทั้งมึนงง นี่เขารู้เรื่องราวความเป็นไปในครอบครัวของหล่อนได้ยังไงกันนะ เขารู้ได้ยังไง

“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก ฉันจะใช้หนี้แทนป้าของเธอ”

คำพูดที่อัดแน่นไปด้วยความมั่นใจนั้นเว้นวรรคชั่วอึดใจ ราวกับต้องการจะให้หล่อนค่อยๆ ซึมซับความหมายของเขาให้ได้ถ่องแท้ที่สุด จากนั้นจึงพูดต่อ

“แต่เธอต้องมาอยู่กับฉัน...บนเตียง”

“คุณดิม!”

หูดับไปแล้วจริงๆ เมื่อคำพูดราบเรียบไร้ความรู้สึกใดๆ มาเกี่ยวข้องของดิมิเทรียสแล่นผ่านเข้ามาในโสตประสาท

‘นี่หล่อนฟังผิดไป หรือว่าสิ่งที่ได้ยินมันคือเรื่องจริง’

“ฉันต้องการเธอบนเตียงของฉัน”

และในที่สุดแคทเธอรีนก็รู้แล้วล่ะว่าตัวเองไม่ได้หูเฝื่อนหูฝาดไป แต่ทุกสิ่งที่ได้ยินมันคือคำพูดที่หลุดรอดออกมาจากปากของดิมิเทรียสจริงๆ

‘นี่เขาต้องการให้หล่อนไปเป็นนางบำเรออย่างนั้นหรือ นี่หล่อนดูไร้ค่า ต่ำยิ่งกว่าผู้หญิงขายตัวในสายตาของเขาอีกอย่างนั้นหรือ’