ตอนที่ 6 ทำความรู้จักกันใหม่ 3

ผ่านไปเกือบชั่วโมง หญิงสาวมากดดูไลน์ของเธอ เผื่อมีใครทักมา ก็พบว่ามีไลน์ของกิตติธรส่งข้อความมาหาเธอ และกดยกเลิก หญิงสาวยิ่งไม่เข้าใจ คิดว่าเขาต้องมีอะไรแน่ๆ จึงไลน์หาเขา

‘?’

‘จะถามว่า’

‘ว่า’

‘ว่าอะไรไม่รู้ ลืมละ’

‘แก่แล้วก็อย่างนี้แหละ…..’

‘เดี๋ยวนึกได้ก่อน’

‘…..’

เพียงรักวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ ตัว ก่อนจะหันไปทำงานของเธอต่อ จนมีการแจ้งเตือนดังขึ้นในโน๊ตบุ๊ค เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

‘รู้ละ’

‘?’

‘นอนตอนไหน’

‘ดึกแหละมั้ง พิมพ์นิยายก่อน ทำไมอะ’

‘ถามเฉยๆ’

‘-__-’

‘55555’

‘จะหนีเที่ยวเหรอ 555’

‘ไปไหมล่ะ คนอื่นนอนกันหรือยัง’

‘นอนกันแล้วมั้ง’

‘เดี๋ยวดึกทักหา’

‘อ่าๆ เจ้ไม่อยู่เหรอ’

‘อยู่ เดี๋ยวก็นอนมั้ง เดี๋ยวทักไปนะ’

‘อ่าๆ’

หญิงสาวทำหน้าไม่เข้าใจ ว่าเขากำลังทำอะไร แต่คงจะมาชวนเธอคุยเล่นตามประสาญาติ เธอจึงไม่คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าเขาคงแซวเล่น ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วมานั่งทำงานของเธอต่อ ราวๆชั่วโมง ชายหนุ่มก็ทักมาหาเธออีกครั้ง

‘ทำไร’

‘ทำงาน เล่นเกม’

‘อยู่กับใคร’

‘อยู่กับน้าสิ’

‘อ้าว เหรอ คิดว่าอยู่คนเดียว’

‘ทำไม จะมาหาหรือไง’ หญิงสาวแซวเขาเล่นอย่างคนไม่ได้คิดอะไร

‘ไปได้เปล่า’ เจ้าของมือเล็กที่กำลังถือโทรศัพท์อยู่ชะงักไป เมื่อได้อ่านสิ่งที่เขาตอบมา

‘หืม หมาเห่าอะดิ’ เพียงรักตอบทีเล่นทีจริง เพราะคิดว่าเขาแค่แซวเล่นเหมือนกับปกติ หรือเหมือนที่คุยกับผึ้ง เธอจึงไม่ได้คิดมากอะไร

‘หมาอยู่ข้างนอกเหรอ’

‘อยู่ในห้องข้างล่างอะแหละ แต่มีใครมามันก็เห่าแล้ว’

‘อ่อ’

‘แล้วจะออกมาได้ไง เจ้ไม่บ่นเหรอ’

‘บ่นยังไง’

‘ไม่รู้ ก็เห็นปกติไปไหนไปด้วยกันตลอด’

‘แล้วรักออกมาได้ปะ’

‘ออกไปไหน’

‘ข้างบ้าน แป๊บเดียว’

‘ข้างบ้าน?’

…..ยกเลิกข้อความ…..

‘สายที่ไม่ได้รับ’

เพียงรักเห็นเขาเงียบไป เธอจึงเก็บของและล้มตัวนอน โดยไม่ได้คิดว่าเขาจะโทรมาหาเธอ แต่หญิงสาวเป็นคนที่ปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ตลอด เธอจึงไม่ได้รับการแจ้งเตือน

วันต่อมาหญิงสาวใช้ชีวิตตามปกติ เธอตื่นอาบน้ำแต่งตัวและออกไปกินข้าวที่ร้านป้าแต่เช้า พอสายๆผึ้งก็มาทำงาน ตอนนี้ผึ้งกลับมาพูดคุยกับเธอตามปกติแล้ว หลังจากที่มีอาการตึงเธออยู่เป็นอาทิตย์

“ป้า ปิดก๊อกน้ำที่บ้านตรงไหน ผมจะทำก๊อกน้ำ” ชายหนุ่มตัวสูงเดินเข้ามาในร้าน โดยที่เดินตรงเข้าไปในครัวและไปพูดกับป้าของเพียงรัก โดยที่หญิงสาวไม่ได้สนใจเขา เพราะกำลังนั่งจัดการกับมื้อเช้าอยู่

“ทำอะไร แกก็เข้าไปดูสิ”

“รักพาไปดูหน่อย” เขาพยักหน้ารับ แล้วเดินออกจากประตูร้านไป โดยไม่ลืมเรียกเพียงรักให้ตามไป ส่วนตัวเขาเดินนำเข้าไปในบ้านก่อนแล้ว

“ห๊ะ” หญิงสาวเหวอ มองหน้าป้า สบตาแบบไม่เข้าใจ เพราะอันที่จริงที่เขาโทรหาเธอ หญิงสาวได้บอกป้าเอาไว้แล้ว เพราะถ้าเผื่อมีปัญหาอะไร จะได้มีคนช่วยยืนยันว่าเธอไม่ได้ไปยุ่งกับเขาก่อน

“ไอ้รัก แกไปกับมันหน่อยไป”

เพียงรักทำหน้าตาเหลอหลา เธอพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจ เพราะอันที่จริงเธอก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน เขาน่าจะรู้มากกว่าเธอด้วยซ้ำ เธอเดินตามหลังเขาที่เดินเข้าบ้านไปก่อนด้วยความไม่เข้าใจ

หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรเมื่อเผชิญหน้ากับเขา เห็นเขามองซ้ายมองขวาเธอก็นิ่งไปสักพักก่อนจะเอะใจและเริ่มเดาออก ว่าเขากำลังทำอะไร

“วันนี้ออกข้างนอกเปล่า”

“จะไปไหนล่ะ จะบ้าเหรอ”

ทั้งเพียงรักและกิตติธรต่างเดินรีรอกันอยู่ ก่อนที่หญิงสาวจะสะดุ้งโหยง เมื่อเขาตั้งใจปัดมือมาโดนบั้นท้าย หญิงสาวหันไปตีเขาโดยไม่ได้จริงจังนัก

“ไปนะ…..วันนี้ เดี๋ยวทักมาหา”

“ไปๆ เข้ามานานแล้ว ออกไปได้แล้ว” หญิงสาวไม่ได้ให้คำตอบเขา แต่พาเขาเปลี่ยนเรื่องไปแทน

มือเล็กทั้งสองผลักให้เขาเดินออกไป โดยที่ตัวเขาเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไร เขาตั้งใจเข้ามาหา มาคุยกับหญิงสาวอยู่แล้ว เพราะรู้ดีว่าถ้าชวนเฉยๆ เธอคงไม่ยอมออกไปกับเขาแน่นอน

เมื่อออกมาจากบ้านเพียงรัก เขาก็ตรงกลับเข้าไปบ้านฝั่งที่เป็นโรงงานเลย หญิงสาวก็เดินกลับเข้าไปที่ร้านป้าไปนั่งกินข้าวต่อ ก่อนจะคุยกับป้ากับผึ้งแบบไม่ค่อยเข้าใจนัก

“มันจะให้พาไปทำไม ในเมื่อมันก็รู้ว่าอยู่ตรงไหน งง”

“เออ มันก็เป็นแบบนั้นแหละ” ป้าตอบก่อนจะสบตากับเพียงรัก อย่างพอจะคาดเดาได้

เพียงรักเองก็นั่งเล่นอยู่สักพัก ก่อนจะกดดูไลน์ เมื่อมีการแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาระหว่างที่เธอกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่

‘เข้าบ้านยัง’

‘ยังนั่งเล่นอยู่ มีอะไรอะ’ มือเล็กชะงักไปเมื่อเธอกำลังจะเก็บจานข้าวที่เพิ่งกินเสร็จพอดี

‘จะโทรหา เดินเข้าบ้านดิ’

‘แป๊บ’ เพียงรักลุกขึ้นเดินไปเก็บจานก่อนจะเดินเข้าบ้านตามที่เขาสั่งเธอ

‘เข้ายัง’

‘แล้ว’

ชายหนุ่มโทรหาหญิงสาว คุยกันอยู่สักพักจึงวางสายไป โดยทิ้งท้ายไว้ก่อนวางสายว่าเดี๋ยวโทรมาหาอีกที