07 เสียตัวอย่าเสียใจ

"อื้ออออ~" ร่างสูงที่นอนคลุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเก่าบิดตัวไปมา เมื่อแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาจนรู้สึกแสบตา เขาพลิกตัวหนีสิ่งรบกวนทำให้ท่อนแขนไปปะทะเข้ากับอะไรซักอย่างที่มีลักษณะนิ่มๆ ตินย่นคิ้วด้วยความแปลกใจ อะไรอยู่บนที่นอนของเขา ทันทีที่เขาลืมตาขึ้น "O.O!!!"

เขานอนอยู่กับผู้หญิงผมสั้นเกือบเท่าติ่งหู เธอนอนหันหลังให้ แผ่นหลังขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยแดง

"เฮ้ยยย!!!" ตินผลุนผลันกระโดดลงจากเตียงในสภาพเปลือยทั้งร่าง เขารีบคว้าผ้าขนหนูที่อยู่ใกล้ๆมาพันตัวไว้ ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆหันหน้ามา เมื่อเห็นหน้าของเธอชัดๆเต็มสองตา ทำให้ตินแทบไม่อยากเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง "ยะ..ยัยแว่น!!"

"อื้ออออ~" อีกคนยังไม่รู้ตัว เธอพลิกตัวหันหน้ามาหาติน นั่นทำให้ตินแทบวิ่งเข้าไปบีบคอของเธอให้ตาย ตินขบกรามแน่นแล้วเดินไปกระชากร่างของริสาขึ้น ทำให้ผ้าห่มหลุดออกจากเรือนร่างของเธอ รูปร่างของริสาดีเกินคาด แต่เขาไม่ได้ชอบเธอ!"อ้ะ!!

"ตอบมามันเกิดอะไรขึ้น!!" ดวงตาของตินวาวโรจน์ราวกับจะฆ่าคนตัวเล็กให้ตายคามือ ริสานิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อตอนเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆ

"พะ..พี่ตินเมา!!"

"แล้วทำไมฉันมาอยู่บ้านเธอ!"

"พี่ตินขับรถชนถังขยะหน้าบ้านริสา ริสาเลยช่วยพี่ตินไว้แล้ว..."

"ไม่ต้องพูด!ฉันขยะแขยง!!!"

กึกก!

"..." ริสาสะอึก เตรียมใจไว้แล้วว่าเช้าของวันถัดไปเธอจะเจอกับอะไร ไม่ได้ร้องขอให้เขารับผิดชอบแต่อย่างใดเพราะรู้ดีว่าเขาคงรังเกียจเธอ

ทันใดนั้นดวงตาของตินก็ไปปะทะเข้ากับรอยเลือดบนผ้าปูที่นอนสีขาวและคราบน้ำรัก ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นของเขา

"บอกฉันทีว่าฉันไม่ได้มีอะไรกับเธอ"

"..." ริสาเอาแต่เงียแล้วก้มหน้างุด

"ตอบมาสิวะ!!!"

"ฮึก..เมื่อคืน..พะ..พี่ตินเมา"

ตินแทบล้มทั้งยืนเมื่อคืนเขามีอะไรกับริสางั้นหรอ!!

"พี่ตินคิดว่าริสาเป็นไอริส แล้วพี่ตินก็.."

"แล้วทำไมเธอไม่ขัดขืน!!"

"ริสาขัดขืนแล้วค่ะ แต่สู้แรงพี่ตินไม่ได้" ริสาก้มหน้างุด หยาดน้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย กายว่าเจ็บแล้วยังไม่สู้ความเจ็บที่ใจ ริสากัดฟันข่มความเจ็บไว้เมื่อตินลากเธอลงจากเตียงแล้วเหวี่ยงใส่ผนังอย่างแรง "โอ้ยยย!!"

"อย่ามาบีบน้ำตาฉันไม่ชอบ!!" ตินเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเพราะร่างกายของริสาสวยเหลือเกิน หน้าอกหน้าใจของเธอใหญ่พอๆกับไอริสแต่ดูยังไงเธอก็สู้ไอริสไม่ได้โดยเฉพาะหน้าตา!

"ฮึก!" ริสายกมือกุมหน้าท้องไว้เมื่อเกิดอาการเจ็บแปร๊บที่ส่วนนั้น มันเจ็บจนน้ำตาไหล เธอผิดหรอที่สู้แรงของเขาไม่ได้ ริสาเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ไปด้วยสายตาตัดพ้อ

"เท่าไหร่!!"

"คะ?"

"ค่าตัวเธอเท่าไหร่!!!"

"ระ..ริสาไม่ได้ขายตัวค่ะ"

"ให้ฉันเปิดซิงฟรีสินะ เธอนี่มันจิตใจกุศลเหลือเกิน!" คำพูดกระแทกแดกดันนั้นชั่งเฉือนใจคนฟังเหลือเกิน "และฉันขอเตือนไว้ อย่าไปพูดเรื่องนี้ให้ใครฟังเด็ดขาด ฉันอาย!!"

"..." ริสาเหลือบมองด้วยความน้อยใจ ใช่สิเธอมันน่ารังเกียจ เธอมันขี้เหร่ เธอมันก็แค่ยัยป้าที่แอบชอบรุ่นพี่อย่างติน!

"..." ตินฟึดฟัดด้วยความหงุดหงิดแล้วเดินไปหยิบบางอย่างในกระเป๋าแล้วขว้างใส่หน้าเธออย่างแรง "นี่สำหรับค่าเปิดซิง หรือถ้าเธอไม่ต้องการก็เอาไปบริจากให้การกุศลซะ ถือซะว่าขายตัวเพื่อทำบุญ!!"

ตินตะคอกใส่หน้าเธอแล้วรีบคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ เขารู้สึกรังเกียจตัวเองที่เผลอไปมีอะไรกับยัยแว่น แถมบ้านก็เก่าๆและทรุดโทรม ต้องกลับไปอาบน้ำยาฆ่าเชื้อแล้วเผื่อเชื้อโรคจากตัวของยัยแว่นติดเขาขึ้นมา

ริสานั่งมาร่างสูงเดินปึงปังออกจากบ้านไปอย่างหัวเสีย เธอก้มลงมองแบงค์สีเทาที่วางเกลื่อนอยู่บนพื้น เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาใช้เงินฟาดหน้าเธอ ผู้ชายอย่างเขาเมื่อไม่พอใจก็ใช้เงินแก้ปัญหาสินะ

แหมะ~ แหมะ~

น้ำตาไหลร่วงลงบนพื้น เธอเสียตัวให้ตินแล้ว ร่างกายของเธอเป็นของเขายกเว้นหัวใจ หญิงสาวลอบมองหน้าต่างเห็นตินพุ่งทะยานรถออกจากบ้านไปด้วยความเร็วสูง หลังจากนี้ไปคงไม่กล้าสู้หน้าเขาอีกแล้ว