รู้แล้วว่าไม่รัก

137.0K · จบแล้ว
ณัฐลภัส
83
บท
23.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

เพราะครอบครัวของเธอคือเบื่องหลังการตายอันน่าสลดของบุคคลที่รักที่สุดในชีวิต 'อัคคี' ชายหนุ่มผู้ที่หัวใจอัดแน่นไปด้วยความเคียดแค้น จึงสวมบทบาทเป็นชายหนุ่มแสนดีเข้ามาช่วยเหลือครอบครัวของ 'พิมพ์ลดา' ลูกสาวเพียงคนเดียวของฆาตกร สาวน้อยไร้เดียงสาหลงรักซาตานร้ายจนหมดหัวใจ ให้ได้ทุกอย่างแท้กระทั่งชีวิต จนวันหนึ่งเธอได้พบกับความจริงว่า....ที่ผ่านมาเป็นเพียงละครตบตาเท่านั้น! ----------------------- “แต่อังศุมาเกิดอุบัติเหตุเพราะเธอ! เพราะงั้น เธอต้องเป็นคนบริจาคเลือดช่วยแฟนของฉัน!!” “ตะ...แต่พิมพ์ทำไปเพราะปกป้องตัวเองนะ!” พิมพ์ลดาว่าพรางกุมหน้าท้องไว้หลวมๆ เธอมีเลือดกรุ๊ปเดียวกันกับอังศุมาก็จริง แต่ตอนนี้เธอบริจาคเลือดช่วยใครไม่ได้...เพราะในท้องมีเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ชายที่ชื่ออัคคีอยู่ข้างใน!! “แต่เธอต้องทำพิมพ์ลดา เธอต้องช่วยอังศุมา ถ้าเธอไม่ทำ...งั้นไอ้เกรียงไกรพ่อของเธอต้องตาย!” “ได้โปรดเถอะคุณอัคคี....ฮึก.....ตอนนี้พิมพ์ช่วยใครไม่ได้จริงๆ พิมพ์ขอโทษ ให้พิมพ์กราบก็ได้...พะ....พิมพ์ไม่พร้อม ฮื้อๆๆ” “ไม่พร้อมก็เรื่องของเธอ แต่อังศุมารอเลือดจากเธออยู่” เขาปรายตามองด้วยสายตาสุดเย็นชา ไม่เห็นใจแม้หญิงสาวจะก้มลงกราบแทบเท้าอย่างน่าอดสู่ ก่อนจะหันหน้าไปเรียกบุรุษพยาบาลมาพาตัวพิมพ์ลดาเข้าไปในห้อง “เชิญคุณพยาบาลเอาตัวผู้หญิงคนนี้ไปได้เลยครับ”

นิยายรักโรแมนติกนิยายรักประธานจอมมารแก้แค้นจีบเมียเก่าดราม่า

ตอนที่ 1 ชีวิตแลกด้วยชีวิต

 

ค่ำคืนอันแสนมืดมิดเป็นเวลาพักผ่อนของใครหลายคน บนเตียงสุดกว้างภายในห้องชุดสุดหรูของคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมือง ได้ปรากฏภาพของสองหนุ่มสาวกำลังเริงรักกันอย่างเมามันส์ ภายในห้องอบอวลไปด้วยเพลิงสวาท เสียงครางกระเส่าดังขึ้นประสานกันจนแทบแยกไม่ออกว่าเป็นเสียงใคร ชายหนุ่มร่างหนาโถมกายเข้ามาอย่างหนักหน่วงในขณะที่คนใต้ร่างเองก็ตอบสนองอย่างถึงพริกถึงขิงเหมือนกัน หน้าหวานสะบัดไปมาอยู่บนหมอน สองมือคล้องลำคอแกร่งเอาไว้ เบียดสะโพกรับกับแก่นกายขนาดไซต์พิเศษ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังถี่ขึ้น....จนกระทั่งถึงจุดแตกดับ ร่างบางกระตุกสองครั้งพร้อมปลดปล่อยเสียงแห่งความเสียวซ่านออกมาในขณะที่ของเหลวบางอย่างถูกฉีดเข้ามาข้างใน

หญิงสาวนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข กกกอดร่างหนาไว้แน่นพร้อมเอนศีรษะซบแผ่นหน้าอกกว้างที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากปากของชายคนนั้น มีเพียงสายตาว่างเปล่า คงมีแต่หญิงสาวเท่านั้นที่นอนกอดเขาอยู่ตอนนี้ สักพักมุมปากร้ายก็ค่อยๆแสยะยิ้มออกมา ปรายตามองแหวนเพชรเม็ดงามที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้าย

ผู้หญิงคนนี้หลอกง่ายกว่าที่คิด....แค่หลอกให้รัก หลอกให้หลง ก็พร้อมตกลงปลงใจแต่งงานกับเขาเสียแล้ว น่าสมเพชสิ้นดี

“พี่ขอออกไปสูบบุหรี่หลังห้องนะครับ” เสียงของชายหนุ่มปลุกให้หญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มค่อยๆลืมตาขึ้นมา พร้อมกับสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

“พี่คีย์สัญญากับพิมพ์แล้วไม่ใช่หรอคะว่าจะสูบเลิกบุหรี่”

“ช่วงนี้พี่มีเรื่องเครียดน่ะ” เขาฉีกยิ้มหวาน จุมพิตหน้าผากนูนของแฟนสาว เพียงเท่านั้นหญิงสาวก็เริ่มโอนเอนไปทางเขา

“ยังมีเรื่องอะไรที่ทำให้พี่เครียดอีกหรอคะ เรากำลังจะแต่งงานกันแล้วไม่ใช่หรอ”

“มันก็ใช่ครับ สงสัยพี่คงจะเครียดเรื่องแต่งงาน กลัวงานมันออกมาไม่ดี”

“อย่าไปเครียดเลยนะคะ พิมพ์เองก็ไม่ได้อยากให้งานมันออกมาใหญ่โตหรอกค่ะ พิมพ์รู้ว่าพี่ชอบความเป็นส่วนตัว”

“ขอบคุณนะที่เข้าใจพี่ ก็กลัวแต่พ่อของพิมพ์นี่แหละจะไม่พอใจ กลัวไม่สมเกียรติของท่าน”

“พ่อพิมพ์ไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะ แค่พี่ช่วยเหลือครอบครัวของพิมพ์....มันก็เกินพอแล้วค่ะ”

“พิมพ์น่ารักที่สุดเลย” เขาว่าพรางดึงร่างเล็กเข้ามาสวมกอด พอลับสายตา ฉับพลันดวงตาแสนอ่อนโยนก็เปลี่ยนไปเป็นแววตาแข็งกระด้าง

เขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้อยากกอด ไม่ได้อยากหอม ไม่ได้อยากแตะเนื้อต้องตัวเธอเลย แต่เขาก็ต้องทำ เพราะตอนนี้เหยื่อกำลังจะติดกับ พิมพ์ลดาเป็นผู้หญิงหัวอ่อน แค่หยอดคำหวานนิดหน่อยก็หลงจนหัวปรักหัวปรำแล้ว....หลงจนไม่ฟังคำเตือนของใครๆ

ชายหนุ่มใช้สองนิ้วคีบบุหรี่นอกออกจากปาก พ่นควันขาวคลุ้งบนชั้นที่ 31 ของตึก ก่อนหน้านี้เขาสัญญาว่าจะเลิกสูบ เพราะหญิงสาวบอกว่าเธอแพ้ควันบุหรี่ ซึ่งเขาก็เลิกมาได้ระยะหนึ่งแต่ก็กลับมาสูบเหมือนเดิม เพราะอีกไม่นาน...แผนการที่วางไว้มานานหลายปีก็จะสำเร็จแล้ว

มือใหญ่กำหมัดแน่นเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่พ่อกับแม่สุดที่รักต้องเสียชีวิตต่อหน้าต่อตา

เขาในวัย 10 ขวบกำลังนั่งรถไปเที่ยวกับครอบครัวอย่างมีความสุข แต่จู่ๆก็มีรถหรูคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูงทำให้เลยโค้งมาชนรถของเขาที่ขับสวนทางกัน ทำให้รถเสียหลัก พลิกคว่ำหลายตลบตกลงไปในไหล่ทางที่มีความสูงประมาณสิบเมตร พ่อกับแม่ของเขาพยายามร้องเรียกให้รถคู่กรณีลงมาช่วย ซึ่งตอนนั้นควันกำลังพุ่งขึ้นจากหน้ารถ คู่กรณีเปิดประตูลงมาดูอยู่ครู่หนึ่งและทำท่าเหมือนลังเลอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาไม่ได้ลงมาช่วย ไม่ได้โทรเรียกรถพยาบาล ขับรถหนีความผิดไปหน้าตาเฉย ทั้งๆที่มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากรถที่เขาขับชนจนพุ่งลงข้างทาง

ในจังหวะที่ไฟกำลังจะลุกโหมไหม้รถทั้งคัน คนเป็นแม่ได้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักลูกชายออกไปจากรถก่อนที่คนในละแวกนั้นจะมาดึงร่างเด็กชายออกไป แต่ก็ไม่สามารถช่วยสองสามีภรรยาได้เพราะตอนนั้นไฟกำลังลุกไหม้ทั้งคันอย่างรวดเร็ว จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นได้สร้างบาดแผลไว้ทั้งกายและใจของเด็กน้อยตาดำๆ หากผู้ชายคนนั้นลงมาช่วย พ่อกับแม่ของเขาก็คงไม่ตาย เขายังจำสีหน้าของผู้ชายคนนั้นได้อยู่เลย สีหน้าที่ไร้ความปราณีทั้งๆที่เขาคือต้นเหตุทำให้ครอบครัวอื่นได้รับบาดเจ็บจนถึงแก่ชีวิต

และอำนาจเงินของผู้ชายคนนั้นก็ทำให้เขาสามารถรอดพ้นคดีไปได้ เขายังใช้ชีวิตปกติ ในขณะที่เด็กคนนั้นต้องเสียทั้งพ่อและแม่ กลายเป็นเด็กกำพร้าจนไม่สามารถทนอยู่เมืองไทยได้อีกต่อไป

คุณน้าเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่จึงส่งเขาไปเรียนต่างประเทศหวังลบบาดแผลในใจ แต่เปล่าเลย....ภาพคืนวันเก่าๆพัดหวนกลับมาตั้งแต่เจอลูกสาวเพียงคนเดียวของ 'เกรียงไกร อัคครินทร์' ฆาตกรที่เป็นต้นเหตุทำให้พ่อกับแม่ของเขาต้องตายอย่างสลด!!

“ช่วยไม่ได้นะพิมพ์ลดา เธออยากเกิดมาเป็นลูกของมันทำไม”

เขาทิ้งบุหรี่ลงบนพื้น ใช้เท้าบดขยี้จนแหลกละเอียดเหมือนกับความรู้สึกที่ย่อยยับไปตั้งแต่ 20 ปีก่อน ในเมื่อมันใช้อำนาจเงินจนสามารถหลุดพ้นคดีออกมาได้ เขาก็จะใช้อำนาจของศาลเตี้ยตัดสินมันเองและพิมพ์ลดาก็คือหมากในเกมส์นี้

เขารอคอยเวลานี้มานานแล้ว....เวลาที่จะได้กลับมาแก้แค้นครอบครัวของฆาตกร เขาจะทำให้ครอบครัวของมันล่มจน จะทำให้อับอายขายขี้หน้าจนแทบไม่อยากมีชิวิตอยู่บนโลก....เพราะชีวิตต้องแลกด้วยชีวิตเท่านั้น!