บทที่ 9

"กูว่าวันนี้มึงต้องได้นอนบ้านกูแล้วล่ะ สภาพเยินขนาดนี้" พอทำแผลให้ไนท์เสร็จ สงกรานต์ก็ชวนนอนที่บ้านของเขา เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็สว่างแล้ว

"มึงจะไม่ถามกูหน่อยเหรอ ว่าพวกนั้นมันเป็นใคร" ไนท์รอให้สงกรานต์ถาม

"จะถามทำไม ก็ในเมื่อกูรู้แล้ว"

"มันเล่นหนักเข้าทุกทีแล้วนะ"

"กูรู้"

"มึงไม่เป็นห่วงน้องข้างบ้านมึงเลยเหรอวะ"

"เดี๋ยวกูจะเตรียมที่นอนให้มึงแล้วกัน" สงกรานต์ไม่ได้ตอบไนท์เรื่องที่ถาม

เช้าวันต่อมา..

หญิงสาวร่างบางที่อยู่ในชุดยีนส์แบบเอี๊ยมขาสั้น(สั้นมาก)แต่ก็น่ารัก ผมสีบลอนด์ของเธอถักเปียแยกสองข้างดูเป็นเด็กใสๆ

ได้เดินออกมาจากบ้านตัวเอง แล้วตรงไปที่บ้านข้างๆ

"พี่ไนท์ล่ะคะ" เธอถามสงกรานต์ทันทีที่เห็นเขาขับรถกลับมาจอด

"กลับบ้านไปแล้ว" ชายหนุ่มพูดโดยที่ไม่ได้สนใจคู่สนทนาเลย เขาเอารถเข้าไปจอดในบ้าน แล้วก็เดินออกมาปิดประตูรั้ว

ที่จริงสงกรานต์เพิ่งจะไปส่งไนท์ที่บ้านมา และมอเตอร์ไซค์ของไนท์ก็ได้เอาไปฝากไว้ที่อู่หน้าหมู่บ้าน

"พี่ไนท์อยู่ที่หมู่บ้านอะไร" เพื่อนร้องตะโกนถามตามหลังไป ก่อนที่เขาจะปิดประตูด้านใน

"ถามทำไม"

"ที่พี่ไนท์เจ็บก็เพราะมาส่งเพื่อน..เพื่อนอยากจะไปเยี่ยม"

ปั้ง! ไม่ตอบ..แถมยังปิดประตูแบบไม่สนใจ

ดวงตางามคู่นั้นมองต่ำลงพื้น แล้วค่อยๆ ก้าวเดินกลับมาที่บ้านของตัวเอง

การกระทำแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่สงกรานต์ทำกับเพื่อน เกือบทุกครั้งเลยด้วยซ้ำที่มีการสนทนากัน และเพื่อนก็ชินแล้วด้วย

"คอยดูนะจะจับทำผัวให้ดู!" พอเดินเข้ามาถึงในบ้านเพื่อนก็โมโหมาก จนเผลอปากพูดสิ่งที่คิดออกไป

เพี๊ยะ!!

"โอ้ยแม่!! เจ็บนะ" มือเรียวได้ถูกยกขึ้นลูบท้ายทอย..ตรงที่ถูกฝ่ามือพิฆาตของแม่ตบเข้าให้

"มึงเป็นผู้หญิงนะ หัดเก็บคำพูดด้วย"

"ก็ฉันโมโหพี่สงกรานต์นี่"

"ไหนมึงบอกว่ามึงชินแล้วไง"

"ไม่ชินได้ไหมแม่"

"มึงก็อย่าไปตามพี่เขานักเลย กูล่ะสงสารไอ้สงกรานต์มัน คงจะรำคาญมึงมากเลยนะเพื่อน"

"แม่ช่วยให้กำลังใจลูกบ้างได้ไหม"

"กูหมดปัญญาจะพูดกับมึงแล้ว"

สายๆ ของวันเดียวกัน

"อ้าวสวัสดีกำนัน มีธุระอะไรมาที่หมู่บ้านนี้" ชม้อยกำลังตากผ้าอยู่หน้าบ้าน เห็นรถกำนันขับมาจอดก็เลยเดินออกมาคุยด้วย

"ไม่ได้คุยกันนานเลยนะแม่ชม้อย ยังสวยเหมือนเดิม"

"กำนันก็ชมฉันเกินไป"

"ฉันพูดจริงนะ เอ็งน่าจะเอาผัวใหม่ได้แล้ว"

"ไม่หรอกสงสารพี่ทิศ" ทิศคือสามีของชม้อยพ่อของพิมพ์และเพื่อน เสียชีวิตไปได้หลายปีแล้ว แต่ชม้อยก็ยังครองความโสดมา..นางหาเลี้ยงลูกสาวทั้งสองด้วยเรี่ยวแรงของตัวเอง จนตอนนี้พิมพ์ไม่ให้แม่ไปทำงานที่ไหนแล้ว เพราะเธอเป็นคนส่งเงินมาให้แม่และน้องใช้เอง

"ก็เลยลืมเรื่องที่จะมาคุยด้วยเลย"

"กำนันจะมาคุยอะไรกับฉัน"

"ก็เรื่องเด็กๆ มัน ชม้อยก็รู้ว่าฉันมีลูกชายอยู่คนหนึ่ง..มันสนใจลูกสาวคนเล็กของชม้อย"

"ลูกสาวคนเล็กฉันเนี่ยนะ?"

"ถ้าลูกสาวของชม้อยยังไม่มีแฟน ก็ลองให้เด็กมันคบกันดู หรือจะให้ตบให้แต่งกันเลยก็ได้นะสินสอดทองหมั้นทางฉันไม่เกี่ยงอยู่แล้ว เรียกมาได้เลย" กำนันดีใจด้วยซ้ำที่ลูกชายจะเป็นฝั่งเป็นฝา มันจะได้หายเกเรสักที

"กำนันพูดจริงเหรอ" ชม้อยไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง คนหัวสูงแบบกำนันเนี่ยนะ จะเลือกผู้หญิงแบบเพื่อนไปเป็นลูกสะใภ้