บทที่ 5

ร้านยาแห่งหนึ่งในตัวตำบล

แถวบ้านพวกเขาถือว่าเป็นชนบทหมู่บ้านไม่ค่อยใหญ่ ส่วนมากก็จะมีแค่ร้านขายของชำเล็กๆ ถ้าจะซื้อยาอะไร ที่นอกเหนือจากยาพาราหรือยาแก้แพ้แล้ว ต้องได้เข้ามาในตัวตำบล ถ้าไม่งั้นก็อำเภอ หรือป่วยหนักหน่อยก็เข้าในตัวจังหวัด

"ต้องการยาอะไรคะ" เภสัชคนที่ดูแลร้านขายยาถามทันที ที่เห็นสงกรานต์เปิดประตูเข้ามา

"ผมอยากจะได้ยาแก้เจ็บท้อง..เอ่อ..แบบ..ผู้หญิงครับ"

"จะซื้อไปให้แฟนเหรอคะ" แค่นี้เภสัชก็รู้แล้วว่าเขาต้องการยาอะไร

"เปล่าครับ ซื้อไปให้น้องสาว"

"พี่ชายน่ารักจังเลยนะคะ" ที่ชวนคุยไม่ใช่อะไรนะ เพราะเห็นเขาหน้าตาดี "ยาแก้เจ็บท้องประจำเดือนก็จะเป็นตัวนี้ค่ะ"

"คือตัวนี้ไม่ใช่ครับ" เขาจำยาแผงนี้ได้ดี เพราะเห็นในมือของป้าชม้อยมาแล้ว

"ถ้าเป็นอีกแบบหนึ่ง..ตัวยาจะแรงมากเลยนะคะ น้องเจ็บท้องมากเลยเหรอ"

"แรงยังไงครับ"

"ก็ตัวนั้นนอกจากว่าจะเจ็บมาก ทางเราถึงจะจัดยาให้ค่ะ เพราะมันอันตราย" เธอหยิบยาอีกแผงขึ้นมาให้ดู

"ไม่เป็นไรครับ ถ้างั้นเอาแผงนี้แล้วกัน" สงกรานต์ก็เลยรับยาแผงที่คนขายบอกว่าไม่ค่อยแรงเท่าไหร่ แต่มันก็เป็นยาตัวเดียวกับที่แม่ของเธอซื้อไปให้

ก่อนจะออกมาเขายังไม่ลืมซื้อยาที่เป็นยาแก้ปวด เพราะกลัวแม่จะถาม

พอได้ยาแล้วชายหนุ่มก็ขับรถกลับมาที่บ้าน

สงกรานต์จอดมอเตอร์ไซค์ได้ก็มองซ้ายมองขวา ทีแรกคิดว่าจะฝากแม่ขึ้นไปให้ แต่กลัวว่าเธอจะปฏิเสธอีก คงอยากจะได้ยาที่มันแรงหน่อย

ชายหนุ่มก็เลยเดินเข้าไปในบ้านของเพื่อนแบบถือวิสาสะ

สงกรานต์ตรงเข้าไปที่ห้องนอนของเพื่อนทันที เพราะเขารู้ดีว่าเธอนอนอยู่ห้องไหน

ก๊อก~ ก๊อก~ ชายหนุ่มเคาะเบาๆ แต่คนในห้องก็เงียบ

ก๊อก! ก๊อก!! มือหนาเริ่มใช้แรงเคาะให้ดังขึ้นหน่อย

แต่คนที่อยู่ด้านในก็ยังเงียบ

"เป็นอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มรีบเปิดประตูเข้าไป โดยที่ไม่รอให้คนด้านในอนุญาต

"เพื่อน!" สงกรานต์ตกใจมองไปเจอเพื่อนนอนอยู่ปลายเตียง เหลืออีกนิดเดียวก็จะตกเตียงอยู่แล้ว

"เพื่อนเป็นอะไร"

"เจ็บท้อง" ที่จริงเพื่อนได้ยินตั้งแต่ที่เขาเคาะครั้งแรกแล้ว เธอคิดว่าเป็นแม่ ถ้าไม่ตอบเดี๋ยวแม่ก็คงจะเปิดประตูเข้ามาเอง

"ไปโรงพยาบาลดีกว่า" ชายหนุ่มรีบพยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น

"ไม่ไป"

"ถ้าไม่ไปก็ลุกขึ้นมากินยา" สงกรานต์เดินไปหยิบขวดน้ำที่วางอยู่หัวเตียง และเอายาออกมาจากแผงนั้นสองเม็ด

"ยาของแม่เหรอ" เธอมองดูยานั้นก็จำได้ว่าแม่เป็นคนซื้อมา

"อืม" จบคำพูดสงกรานต์ก็ส่งยาเข้าปากให้เพื่อนตามด้วยน้ำ

"นอนพักซะถ้าไม่ดีขึ้นต้องไปหาหมอแล้วนะ"

"พี่สงกรานต์เป็นห่วงเพื่อนด้วยเหรอ" หญิงสาวถามออกไปทั้งๆ ที่ไม่มีแรงจะพูดอยู่แล้ว

"กลัวมีคนตายอยู่ข้างบ้านมากกว่า" จบคำพูดสงกรานต์ก็รีบเดินออกจากห้องนั้นมา

"ว่าแล้ว แบบพี่นี่เหรอจะเป็นห่วงเพื่อน" หญิงสาวได้แต่พูดกับตัวเอง..ดวงตางามที่กำลังมีความหวังเศร้าหมองลงในทันที