ตอนที่​ 2

รุ่นพี่ตัวร้ายกับเจ้าชายน้ำ

ตอนที่ 2

“น้ำ..น้ำ…ไอ้น้ำแข็ง ตื่นได้แล้วมึง”

เสียงของดินพูดขึ้นพร้อยมเขย่าร่างบางของน้ำที่นอนหลับอยู่

“อืมมม..ตื่นแล้ว..มีไร”น้ำตอบดินทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา

“ตื่นแล้วก็ลุกดิวะ..มึงไม่ไปเรียนหรือไงนี่7.30แล้วนะโว๊ยย”ดินพูดพร้อมกับจัดแต่งทรงผมตัวเองอยู่หน้ากระจก

“เออๆ..”น้ำพูดพร้อมลุกขึ้นมาที่ข้างเตียงแล้วเอามือกุมขมับตัวเองอยู่อย่างนั้นซักพัก

“เป็นไรวะมึง..”ดินถามขึ้นเพราะเห็นน้ำนั่งท่านั้นอยู่ซักพักแล้ว

“ไม่รู้วะ..ปวดหัวชิบ”น้ำพูดตอบ

“แฮ้งอะดิมึง..แต่หน้ามึงแม่งซีดเหมือนศพชิบหาย”ดินดินพูดแซว

“………….”น้ำไม่ได้พูดตอบอะไรเอาแต่สงสายตาดุๆไปที่ดิน

“โอ๋ๆ..กูล้อเล่นน่า มึงไปอาบน้ำไปเดี๋ยวกูหาอะไรแก้แฮ้งให้”ดินพูดบอกน้ำแล้วเดินไปที่ห้องครัว

น้ำพยักหน้าเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดตอบอะไรก่อนจะค่อยๆลุกไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไป ร่างบางเปิดน้ำอุ่นชำระร่างกายอย่างช้าๆหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ น้ำก็เดินมาที่กระจกเพื่อเช็คความเรียบร้อยบนหน้า แต่ว่าสายตาของเขาจะหยุดอยู่ที่มุมปากของตัวเขาเอง

“ไปโดนอะไรมาวะ..ถึงว่าตอนแปรงฟันถึงรู้สึกเจ็บๆ”ร่างบางพูดกับตัวเองเบาๆแล้วเดินออกจากห้องน้ำโดยที่พันผ้าคุณหนูไว้ที่ช่วงล่างเพื่อไปแต่งตัวที่หน้ากระจกนอกห้องน้ำ

“อาบเสร็จแล้วหรอวะ..อะนี่”ดินพูดถามพร้อมกับยืนแก้วชาร้อน

“อืม..ขอบใจ”น้ำรับแก้วชามาก่อนจะเป่าไล่ความร้อนเล็กน้อยแล้วจะดื่มจนหมดแก้ว

หลังจากที่น้ำแต่งตัวเสร็จทั้งสองคนก็ลงมาที่รถแล้วขับไปที่มหาลัยทันที

“ไอ้ดิน..”น้ำพูดขึ้นหลังจากที่ดินขับรถมาซักพัก

“ว่า…”

“มึงรู้ไหมว่าปากกูไปโดนไรมา..”น้ำถามเสียงเรียบๆ

“หึ..กูว่าเดี๋ยวกูบอกตอนที่อยู่พร้อมกันสี่คนดีกว่า”

“ทำไม..?”น้ำถามขึ้นอย่างสงสัย

“ก็เดี๋ยวไอ้สองคนนั้นมันก็ถาม..ค่อยตอบทีเดียว”ดินพูดตอบพร้อมกับยกยิ้มนิดๆ

“อืม…”น้ำตอบสั้นๆก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหน้ารถแล้วหยิบเอามาร์ชเมลโล่ไส้ช็อกโกแลตมากิน

“อารมณ์ไม่ดีหรอวะ…?”ที่ดินต้องถามเขาจะรู้อยู่แล้วว่าน้ำชอบกินมาร์ชเมลโล่แต่ส่วนใหญ่จะกินเฉพาะเวลาที่อารมณ์ไม่ดีเท่านั้น

“เปล่า..แค่หิว"น้ำพูดตอบ ดินพยักหน้านิดๆแต่ไม่ได้พูดตอบอะไร หลังจากที่ขับรถมาไม่นานดินก็ขับรถมาถึงมหาลัยพร้อมกับมองหาที่จอดรถ

หลังจากที่จอดรถแล้วทั้งสองคนก็ก้าวลงจากรถจึงเจอกับเพลิงละวายุพอดีทั้งสี่คนจึงเดินเข้าไปที่หอประชุมพร้อมกัน

ตลอดทางที่เดินแทบจะทุกสายล้วนจับจ้องอยู่ที่ชายทั้งสี่คนเพราะนั่งศึกษาส่วนใหญ่ที่นี่มากกว่าครึ่งก็มาจาก ร.ร เดียวกันสมัยม.ปลายทำให้คนส่วนใหญ่รู้จักทั้งสี่คนพร้อมฉายาอย่างดี

“กูว่าเรารีบเดินเหอะวะ..”เพลิงพูดขึ้นเพราะเริ่มจะรำคาญกับสายตาคนรอบข้างแล้ว

“ทำใจหน่อยดิวะ…ก็พวกเราเสือกเกิดมาหล่อเอง”วายุพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้าง

ทั้งสามคนก็หัวเราะเบาๆให้กับคำพูดของวายุยกเว้นน้ำที่ยังทำหน้านิ่งๆเหมือนเดิม ก่อนที่จะพากันเดินไปที่ห้องประชุมของมหาลัย ทั้งสี่นั่งฟัง ผอ พูดอยู่ซักพักก็อนุญาติให้ทุกคนออกไปสำรวจและเข้าเรียนตามปกติ

“เฮ้อออ..เมื่อยชิบหายเลยวะนั่งฟังตั้งนาน”ดินพูดขึ้นพลางบิดขี้เกียจ

“เออวะ..โครตเมื่อยอะว่าแต่ตอนนี้เราจะไปสถิดอยู่ตรงไหนก่อนดีวะ”เพลิงพูดเสริม

“กูว่า..เราไปกินข้าวกันก่อนดีปะ”วายุพูดเสนอความคิด

“ก็ดีนะ..”น้ำพูดขึ้นหลังจากที่ยืนเงียบมานาน

“โอเคร…งั้นไปกินข้าวกันเดี๋ยวระหว่างกินฉันจะเล่าอะไรให้ฟัง”ดินพูดแล้วยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์​

ทั้งสามคนทำหน้าสงสัยนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร ดินจึงเดินนำเพื่อจะไปที่โรงอาหารทั้งสี่คนเลือกเดินซื้ออาหารแล้วก็นำกับมาที่โต๊ะโดยที่วายุกับเพลิงนั่งฝังเดี๋ยวกันน้ำกับดินนั่งฟังตรงข้าม

“เออไอ้น้ำ.กูว่าจะถามมึงตั้งแต่เช้าและทำไมเมื่อวานมึงหนีกูกับก่อนวะ แล้วปากมึงอะไปโดนไรมา”เพลิงพูดขึ้นหลังจากที่ตักข้าวคำแรกเข้าปาก

“กูไม่รู้..ถามไอ้ดินแล้วกัน”น้ำตอบพลางตักข้าวเข้าปาก

“ว่าไงวะไอ้ดิน..”เพลิงหันหน้ามาถามดินทันที

“เออวะ..กูก็อยากรู้มึงรีบๆบอกดิ”วายุพูดเสริมเพราะอยากรู้เหมือนกัน

“อะๆ..กูเล่าให้ฟังก็ได้..แต่ก่อนที่กูจะเล่าพวกมึงดูนี่ก่อน”ดินพูดขึ้นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดรูปบางอย่างแล้วส่งให้วายุกับเพลิงดู

“เหี้ยยยยย…”ทั้งเพลิงและวายุอุทานออกมาเสียงดังพร้อมกันแล้วหันมามองหน้าน้ำทำให้คนที่นั่งอยู่รอบๆพวกเขาหันมามองทั้งสองคนเป็นตาเดียวรวมถึงน้ำด้วย

“อะไรวะ…”น้ำเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของพร้อมใช้มืออีกข้างยกน้ำขึ้นมาดื่ม

พรวด!!

“แค่กๆ แค่กๆ เหี้ย...ไรวะเนี่ย แค่กๆ!”น้ำสำลักน้ำที่กำลังดื่มทันทีเมื่อได้เห็นรูปที่ตัวเองจูบกับใครก็ไม่รู้ในมือถือของดินน้ำขมวดคิ้วทันทีแล้วหันหน้าไปหาดินอย่างสงสัย

“คืองี้..”ดินกำลังจะอธิบาย

“ดิน…..”เสียงทุ้มของใครบ้างคนดังอยู่ข้างหลังดินเจ้าของเสียงเรียกดินพร้อมกับจับไหล่ดินเบาๆดินหันหลังไปดูทันที

“พี่เคย์..พี่ตะวัน”ดินพูดทักทั้งสองคน พร้อมกับยกมือไหว้

“พวกมึงเนี่ยพี่เจ้าของผับที่เราไปเที่ยวเมื่อวานอะ นี่พี่เคย์...นี่พี่ตะวัน”ดินพูดแนะนำ

“สวัสดีครับ…เอ่อ..พี่ใช่คนที่มาบอกผมว่าไอ้ดินมันหนีกลับไปแล้วใช่ไหมครับ”เพลิงพูดขึ้น เคย์พยักหน้ารับ

"//ไอ้เพลิง..กูว่าพี่คนที่ชื่อตะวันอะหน้าเหมือนคนในรูปที่จูบกับไอ้น้ำเลยวะ//วายุแอบกระซิบกับเพลิงเบาๆ

//กูว่า..ไม่ใช่แค่เหมือน...คนเดียวกันชัวร์​//เพลิงกระซิบตอบวาย

“พี่เคพี่ตะวัน นี่ไอ้วายุกับไอ้เพลิงแล้วนี่ก็…”ดินพูดแนะนำเพื่อนอีกสองคนและกำลังจะแนะนำน้ำแต่ยังพูดไม่ทันจบ

“เจ้าชายน้ำแข็ง…”เสียงของตะวันแทรกขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าน้ำนิ่งๆน้ำมองหน้าตะวัน จนรู้สึกว่าสิ่งที่เขาลืมไปกำลังกลับมา เพื่อความแน่ใจน้ำจึงมองกลับไปที่มือถือสลับกับหน้าของตะวันก่อนที่หน้าของน้ำจะขึ้นสีระเรื่อ​ ภาพที่จูบกับตะวันมันลอยขึ้นมาในหัวชัดขึ้นตอนนี้น้ำรู้สึกว่าจะเก็บอาการไม่อยู่แล้ว

“อะ..เออ.ไอ้ดิน กูอิ่มแล้วกูไปก่อนนะ”น้ำบอกแล้วรีบลุกขึ้นเดินออกไปทางสวนหลังมอทันที

“อ้าวเฮ้ย..น้ำ..ไอ้น้ำอิ่มบ้าไรของมันวะเห็นพึ่งกินไปแค่นิดเดียวเองเดี๋ยวก็เป็นลมอีกหรอก”ดินตะโกน

“พี่ว่าน้ำมันอาจจะเขินไอ้ตะวันก็ได้นะ”เคย์พูด

“ผมก็ว่างั้นแหละพี่..ไม่คิดว่าคนอย่างมันจะเขิลเป็น ฮ่าๆ”ดินพูดพลางขำให้กับท่าทีแปลกๆของเพื่อนตัวเอง

“ดิน..เมื่อกี้ที่บอกว่าเดี๋ยวก็เป็นลมอีกหมายความว่าไงหรอ..?”ตะวันถามขึ้น

“อ่อออ..คือเห็นไอ้น้ำมันนิ่งๆแข็งแบบนี้นะพี่..จริงๆมันโครตบอบบางอะถ้าวันไหนไม่ได้กินข้าวนะมันจะหน้ามืดแล้วก็เป็นลมบ่อยๆ”ดินพูดตอบตะวัน

“ช่ายๆพี่..ผู้ชายไร้ไม่รู้บอบบางโครตอะ”วายุพูดเสริม ถึงเขาจะตัวเล็กกว่าน้ำ แต่ว่าน้ำกลับอ่อนแอ่กว่าเขาเยอะเลย

“งั้นพี่ขอตามไปดูเพื่อนเราหน่อยนะ..เผื่อจะไปเป็นลมที่ไหนจะได้เรียกรถพี่ปอทัน”ตะวันพูดพร้อมยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วก็วิ่งตามน้ำไปทันที

ทิ้งให้คนทั้งสี่มองหน้ากันอย่างขำๆกับคำพูดของตะวัน

..

..

..

น้ำเดินมาถึงสวนหลังมอแล้วทรุดนั่งลงกับพื้นหญ้าแล้วเอาหลังพิงต้นไม้ไว้และหลับตาลงพร้อมกับหายใจหอบเพราะความเหนื่อยจากการที่วิ่งเมื่อกี้ น้ำรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ค่อยทัน

“นี่กูทำบ้าไรลงไปวะเนี่ย…”น้ำสบสกับตัวเองเพราะภาพที่น้ำจูบกับตะวันมันชัดเจนมากและยิ่งตัวเขาเป็นคนเริ่มก่อนทำให้เขารู้สึกโกรธตัวเองขึ้นมา ทั้งๆที่เขาได้เคยสาบานกับตัวเองแล้วแท้ๆว่าจะไม่ให้เหล้ามาทำให้เขาขาดสติอีกเพราะเขาไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

“เป็นไรหรือเปล่า..”เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นทำให้น้ำลืมตาขึ้นมามองเจ้าของเสียง ทั้งที่ใจเต้นแรงจนแทบระเบิดน้ำก็ยังพยายามทำหน้านิ่ง

“เปล่าครับ…”น้ำขยับลุกขึ้นและทำท่าจะเดินหนีตะวัน น้ำเสียงที่พูดขึ้นพร้อมกับหน้าแดงๆของน้ำที่ไม่รู้ว่าเกิดจากอากาศร้อนหรือว่าความเขินมันทำให้ตะวันหยุดมองไม่ได้จริงๆ

//คนอะไรวะ ทั้งน่ารักน่าแกล้งจริงๆ//ตะวันพูดกับตัวเองในใจ

หมับ!

มือเรียวของน้ำถูกตะวันจับไว้ ใบหน้าเล็กหันมามองที่มือตัวเองและมองไปที่หน้าตะวันเป็นเชิงว่าให้ตะวันปล่อยมือของตน

“พี่จะทำอะไร..”

“แล้วเราอะจะรีบไปไหน…ไม่คิดจะรับผิดชอบพี่หน่อยหรอ”ตะวันถามขึ้นพร้อมกับยกยิ้มอย่างกวนๆ

“รับผิดชอบ?...เรื่องไรครับ”ตาสีอ่อน เลื่อนหลบสายตาของอีกฝ่าย

“จำไม่ได้หรอว่าเมื่อคืนนายทำไรไว้…?”

ตะวันพูดร่างสูงเดินเข้าไปชิดกับน้ำมากขึ้น น้ำมองตะวันอย่างหวั่นๆ แต่เขายังคงพยายามทำหน้านิ่งๆอยู่เหมือนเดิมน้ำเดินถอยหลังเล็กน้อยจนหลังไปชิดกับต้นไม้

ตะวันเดินไปชิดตัวน้ำ ตอนนี้เข่าของของเขาแทรกอยู่ระหว่างขาของน้ำ มือข้างหนึ่งยันกับต้นไม้ส่วนอีกข้างก็โอบเอวบาง ทำให้ตอนนี้น้ำขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย ตะวันมองน้ำด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“พะ.พี่จะทำอะไร"แม้จะพยายามไม่แสดงออก แต่เขาคงคุมเสียงไม่ให้สั่นไม่ได้

“ก็..เราจำไม่ได้ไม่ใช่หรอ..เดี๋ยวพี่ช่วยเตือนความจำให้”ตะวันพูดขึ้น

“ดะ..อุ๊บป์”เสียงของน้ำถูกกลืนหายไปในลำคอ น้ำดิ้นอย่างตกใจพลางใช้มือดันหน้าอกแกร่งของตะวันไว้ริมฝีปากของของตะวันบทขยี้ริมฝีปากบางของน้ำ มันทั้งเร่าร้อนและอ่อนโยนในคราวเดียวกันทำให้น้ำรู้สึกหวาบหวิวในใจแปลกๆ

“อืออออออออ…”น้ำครางในลำคอเบาๆ มือเรียวของน้ำที่เคยพผลักไสกลับกลายเป็นเลื้อนขึ้นมาโอบรอคอของตะวันแทน ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกันกว่าเดิม จนตะวันเป็นฝ่ายที่ผละออกมาเอง

น้ำและตะวันต่างมองกันและกันความรู้สึกบางอย่างภายในมันก่อตัวขึ้นโดยที่ทั้งสองคนก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ดวงตาใสสบตาตะวันก่อนจะรู้สึกว่าภาพของคนตรงหน้าเบลอไปหมด จนในที่สุดสติของน้ำก็ดับวูบไป

“เฮ้ยน้ำ..เป็นอะไร.น้ำๆ หรือว่าจะเป็นลมอย่างที่ไอ้ดินมันบอก..หึ.บอบบางเหลือเกินนะ..เจ้าชายน้ำแข็งของฉัน”ตะวันมองร่างบางที่อยู่ในกอดนิ่งๆซักพักก่อนจะอุ้มน้ำไปห้องพยาบาล

เริ่ม Rewite​ ณ วันที่ 7/11/63