บทที่ 1.2 พี่คะหนูท้อง

“เฌอท้องกับพี่ เราจะทำยังไงดี”

คำว่าเราทำให้ใบหน้าคมคายร้อนวาบ ไม่ใช่เขินจัดแต่โกรธจัดเลยต่างหาก

เฌอเสียงสั่น มือสั่น ตัวสั่นสะท้าน ขอบตาที่แดงก่ำจากการนั่งร้องไห้มาร่วมชั่วโมงตอนนี้มันเริ่มมีน้ำใสเอ่อนองอีกครั้ง ยิ่งอีกฝ่ายเงียบเธอยิ่งรู้สึกใจหายวาบ

(แล้วรู้ได้ไงว่าท้องกับฉันวะ) เขาเริ่มหัวเสีย เพราะมั่นใจว่าแต่ละครั้งที่เขามีเรื่องอย่างว่ากับใครเขาป้องกันทุกครั้ง

ไม่ว่าจะเมาขนาดไหนเขาก็ไม่ลืมที่จะป้องกัน แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนี้จะท้องกับเขา หรือยัยคนนี้เป็นพวกต้มตุ๋น เห็นเขาหล่อรวยแล้วโง่หรือไงวะ

(ไม่มีทาง เธอเป็นพวกหลอกเอาเงินผู้ชายใช่ไหม)

จริงอยู่ว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ แต่มันก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ผู้หญิงบางคนเดี๋ยวนี้ร้ายกาจจะตายไป

“เฌอท้องจริงๆ จะพาไปตรวจก็ได้”

(เสียเวลา ยังไงฉันก็มั่นใจว่าไม่ไปทำใครท้องแน่ ฉันป้องกัน)

“แต่”

เฌอริตาจุกที่อกและลำคอ เธอไม่มีอะไรจะพูดเพราะอีกฝ่ายก็มั่นใจขนาดนั้น เธอเองก็มั่นใจว่าวันนั้นเขาป้องกัน

...แต่ทำไมถึงท้อง เรื่องแบบนี้เธอเองก็ไม่เคยมาก่อน

(เธอไปนอนกับคนอื่นแล้วมาโทษฉันงั้นสิ มุกตื้นๆ คิดว่าผู้ชายเขาโง่เหรอ ง่ายกับใครอีกหลังจากฉันแล้วมีใครอีกคิดให้ดีก่อน ไม่ใช่โทรมากล่าวหากันอย่างมักง่ายแบบนี้)

คำพูดของเขาเหมือนมีดที่กรีดลงกลางใจ เธอไม่เคยนอนกับใครนอกจากเขาถึงโทรมาหาเขา แต่เขาที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นแบบไหนทำไมถึงกล้าพูดแบบนี้ออกมาเหมือนไม่ใช่ลูกผู้ชาย

แต่แล้วยังไง เธอไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรอยู่แล้ว เธอง่ายเองอย่างที่เขาว่า แต่โทรมาเพราะคิดว่าเขาคงมีความเป็นผู้ชายอยู่บ้าง อย่างน้อยก็ช่วยคิดหาทางออก

“หนูไม่เคยนอนกับใครนอกจากพี่!” เธอเสียงดังทั้งโกรธตัวเอง โกรธผู้ชายปากหมา

(แต่ฉันใส่ถุง จะท้องได้ไงวะ)

“งั้นก็ช่างแม่งเถอะ หนูก็ไม่ได้หวังอะไรจากพี่อยู่แล้ว”

เอ่ยจบเฌอก็กดวางสายจากผู้ชายที่ชื่อบูม กลับมาอยู่ตัวเองในห้องเล็กเท่ารูหนู ห้องที่เหมือนมันเป็นบ้านอึกหลังในบ้านหลังใหญ่กับครอบครัวใหม่ที่พ่อพาเข้ามาเมื่อสิบปีก่อน

ภาคภูมิหรือพ่อของเฌอแต่งงานใหม่หลังจากที่แม่ของเธอจากโลกนี้ไปได้ปีกว่า น้าเพียบคือแม่ใหม่ของเฌอที่มีลูกติดเป็นน้องสาวที่อ่อนกว่าเฌอหนึ่งปี ชื่อเกล

ตั้งแต่สองแม่ลูกเข้ามาอยู่ในบ้านพ่อของเธอที่เคยติดเหล้าไม่เอาไหนก็กลับมาเป็นผู้เป็นคน มันก็ดีตรงส่วนนั้นแต่กับเธอแล้วเหมือนกำลังอยู่ในนรก

ในทุกเช้าเธอต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อหุงข้างหุงปลาให้สองแม่ลูกและพ่อของตัวเองทาน งานบ้านทุกอย่างเธอเป็นคนจัดการ จัดการแม้กระทั่งความเป็นอยู่ของเกลน้องสาวต่างแม่ที่ไม่เคยเรียกเธอว่าพี่เลยสักครั้ง

เธอเคยคิดว่าอยากหนีออกจากบ้านหลังนี้เพื่อออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง ออกไปทำเพื่อตัวเองในเมื่อทุกวันนี้พ่อก็ไม่ได้อยู่เพื่อปกป้องเธออยู่แล้ว เงินทุกบาททุกสตางค์เพียบเป็นคนจัดการ บางครั้งแกล้งลืมที่จะจ่ายเงินไปโรงเรียนให้เธอ ทว่ากับลูกตัวเองให้ได้ทุกอย่างทั้งที่เงินนั้นเป็นเงินพ่อของเธอที่หามาทั้งนั้น

มีบ้างที่พ่อแอบเอาเงินให้เธอเก็บไว้ แต่ถ้าแม่เลี้ยงรู้เข้าก็ต้องทะเลาะกันบอกว่าพ่อไม่ไว้ใจเธอ พ่อรักน้าเพียบมากบางทีอาจจะมากกว่าเธอด้วยซ้ำ เธอถึงได้อยู่เหมือนไม่ใช่ลูกแต่เป็นคนรับใช้ เป็นทาสให้สองแม่ลูกในบ้านหลังนี้ พอก้าวเท้าออกจากบ้านถึงจะเป็นอิสระ

“แม่!”

เสียงของใครบางคนที่ตะโกนอยู่หน้าห้องทำให้คตที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่กับตัวเองใจหายวาบ ราวกับมันหล่นจากอกไปอยู่ตรงพื้น

เสียงของเกล

หรือยัยนั่นแอบฟังเธอคุยกับใครบางคนนั้น

เฌอรีบกระชากประตูเปิด ไวเท่าความคิดเธอรีบวิ่งตามแผ่นหลังของคนที่ตัวเท่ากันนั้นไปจนกระทั่งทันคว้าได้ที่คอเสื้อจึงรีบกระชากเข้าหาตัว

“ปล่อยฉันนะยัยบ้า!”

“เธอแอบฟังฉันใช่ไหม!"

-----------------

คุณพี่มั่นใจมากกก ต่างคนต่างมั่นใจ!!