รักในสวนบุปผา

ในดินแดนสวรรค์อันงดงาม “ฮวาเย่เซียน” เทพบุปผาผู้สูงส่ง เคยเป็นที่กล่าวขานในหมู่มนุษย์และเซียน ฐานะเทพเจ้าผู้ดูแลดอกไม้และพืชพรรณ ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์ ทุกที่ที่เขาไปเยือนนั้น จะมีดอกไม้จะเบ่งบานส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล มอบความสุขและความสงบแก่ทุกคน แต่ท่ามกลางเสียงเล่าลือที่ห่างไกล กลับมีเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับความรักต้องห้ามที่ทำให้เขากลายเป็นเทพเจ้าที่ถูกลืม

บางคนเชื่อว่าฮวาเย่เซียนหลงรักมนุษย์หญิง บ้างว่าเป็นเทพธิดาผู้นั้นถูกเคราะห์ร้าย และเพื่อช่วยเหลือคนรักเขาจึงได้ฝ่าฝืนกฎสวรรค์อย่างร้ายแรง แม้เขาจะเคยได้รับการยกย่องจากบรรดาเทพเจ้าและมนุษย์ แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น ฮวาเย่เซียนก็หายไปจากความทรงจำของทุกคน

กลางสวนบุปผาแห่งหนึ่งในหมู่บ้านหลิ่งหลัว ชายหนุ่มรูปงามเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดด ดวงตาสีเขียวมรกตเป็นประกาย ผิวขาวผ่องดุจหยก เรือนผมสีน้ำตาลเข้มส่องประกายเมื่อถูกแดดสาดส่อง แต่ละก้าวที่เขาเดินผ่านไป ดอกไม้ในสวนเริ่มเบ่งบานพร้อมกับเปล่งแสงสีทองสว่างไสวไปทั่ว บุรุษผู้มีความลึกลับนั้นกลับกลิ่นกายหอมเหมือนดอกไม้ผสมน้ำผึ้ง

ชายหนุ่มหยุดเดินและมองดูรอบๆ สวน แสงสีทองที่ส่องออกมาจากดอกไม้เหมือนจะมีชีวิต ดอกไม้ที่ได้รับละอองแสงเริ่มเติบโตและผลิบานภายในพริบตาเดียว เขาเพียงยิ้มบางพลางถอนหายใจเบาๆ ความเงียบสงบในสวนทำให้หัวใจเขาหนักอึ้ง แม้ดอกไม้เหล่านี้จะเบ่งบานอย่างงดงาม แต่ภายในใจของบุรุษผู้นี้กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้ง

“ข้าจะสามารถกลับสู่สรวงสวรรค์ได้หรือไม่…” เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหันกลับและเดินจากสวนไปอย่างเงียบๆ

ในขณะเดียวกัน ท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเช้า หญิงสาวที่มีนามว่า “เสี่ยวจู” ยืนอยู่กลางตลาดในเมืองหลิ่งหลัว นางได้ยินผู้เฒ่าเล่าเรื่องตำนานเทพบุปผาและสวนลึกลับที่ถูกปกป้องจากสายตาของคนทั่วไป ความท้าทายและการผจญภัยนี้ทำให้นางตัดสินใจที่จะค้นหาสวนบุปผานั้นในวันรุ่งขึ้นโดยไม่รู้เลยว่าโชคชะตาจะนำพาให้นางได้พบกับบุรุษผู้เปี่ยมไปด้วยปริศนา