บทที่ 5 สะกดสายตา

"ของขวัญ…"

เพื่อนอีกคนที่บ้านอยู่ที่นี่ และเคยเรียนด้วยกันสนิทกันอยู่สักพักแต่นางเรียนคนละเอกเลยชิ่งจบก่อนแล้วก็กลับมาที่นี่ก่อนทุกคนเลย พอนึกถึงก็ลองกดโทรหาดีกว่า

ตื๊ดดดด ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดด

[ ฮัลโหล~ สวัสค่ะ ] เสียงหวานของปลายสายรับทันทีเมื่อฉันโทรไป

"นึกว่าจะเปลี่ยนเบอร์ไปแล้วซะอีก…"

[ ใครคะ?? …ชนาหรอ!!! ] เมื่อปลายสายดูฉุกคิดไปสักพัก ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเป็นฉัน

"อื้ออฉันเองงง ของขวัญอยู่ไหนอ่ะ"

[ นี่อย่าบอกนะว่าชนากลับมาแล้ว…]

"ใช่หน่ะสิ ออกมาเจอกันหน่อยมั้ย"

[ ชนาคือเราขอโทษทีนะ ตอนนี้เราอยู่ภูเก็ตหน่ะ มาทำธุระอีกสามสี่วันถึงจะได้กลับอ่ะ ]

"เฮ้ออออ ทำไมเพื่อนของฉันต่างก็มีอะไรทำกันหมดนะ …โอเคไว้แกกลับมาแล้วนัดเจอกันนะ"

[ โอเค เจอกันที่กรุงเทพ…]

ภูเก็ต

"ไม่มีอะไรอีกแล้วใช่มั้ยวันนี้"

"ครับคุณอชิ…"

"อื้อ ผมจะได้บินกลับกรุงเทพทันที"

"คุณอชิพักผ่อนอยู่นี่สักคืนแล้วค่อยกลับดีกว่ามั้ยครับ ทำงานมาเหนื่อยๆ"

"ขอบคุณนะครับ แต่ไม่เป็นไร"

สวัสดีครับผม อชิ หนุ่มนักธุรกิจไฟแรง ที่มีผู้คนพูดถึงกันมากมายทีเดียวในช่วงเวลานี้ ผมทำงานสานต่อธุรกิจของพ่อหลากหลายอย่าง เพื่อต้องการไม่ให้ตัวเองดูว่าง แต่นั่นมันเป็นเพียงงานอดิเรกของผม ส่วนงานหลักจริงๆของผมคือเที่ยวเล่นนั่นเอง…

ผมมีคนที่ผมชอบอยู่คนนึง ซึ่งตอนนี้เธออยู่ในความทรงจำของผมที่ไม่มีใครสามารถมาลบเลือนมันได้ แม้ว่าผมจะดูเจ้าชู้รักสนุกกับผู้หญิงสวยๆไม่ซ้ำหน้า แต่ในใจผมรู้ดีว่าผมรักใครชอบใครอยู่ เพียงแต่ว่าเธอไม่ได้มาอยู่กับผมในรูปแบบที่แตะต้องได้…

กรุงเทพ 21:00 น.

ผมนั่งเครื่องมาลงกรุงเทพทันทีที่ผมคุยงานเสร็จ ที่รีบกลับมาเพราะวันนี้ผมได้นัดเหล่าสหายของผมไว้ที่คลับแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเราเป็นหุ้นส่วนกันอยู่

ติ๊ดดด ติ๊ดดด ติ๊ดดด~

"ลงจากเครื่องยังไม่ถึงนาที ก็มีสายเข้ามาเลยนะ!"

[ แหม่! ก็พวกฉันมานั่งรอแกนานแล้ว อีกอย่างตอนนี้ไอ้เหมมันก็งอแงไม่หยุดเลย…]

"เอาใจมันหน่อย คนเพิ่งจะโดนทิ้งก็งี้แหละ"

[ เออๆรีบมาละกัน ]

ผมวางสายจากเพื่อนของผมและรีบไปที่รถเพื่อจะรีบขับไปหาพวกมันทันที

Club XX

เนื่องจากฉันไม่มีที่ไป และไม่รู้จะไปไหน สุดท้ายฉันก็ขับรถมาที่คลับแห่งหนึ่ง ดูค่อนข้างใหญ่โต มีบริการทั้งชายและหญิงเยอะแยะเต็มไปหมด แต่ฉันขอปฏิเสธการหาเพื่อนนั่งร่วมโต๊ะและคนเอ็นเตอร์เทนเพราะฉันอยากนั่งคนเดียวมากกว่า

ฉันเดินเข้ามาด้านในสุดเป็นบาร์ที่มีพนักงานชงเหล้าให้ทางด้านใน และได้นั่งพร้อมกับสั่งเครื่องดื่ม

"ขอน้ำผลไม้ผสมกับวอดก้าขวดนั้นได้มั้ยคะ…"

"ได้ครับคุณผู้หญิง" พนักงานชายหน้าตาดีรับออเดอร์ของฉัน และรีบทำให้ฉันทันที

สายตาฉันกวาดมองทะลุตัวพนักงานไปทางด้านหลัง เพื่อหาบางอย่าง แต่แล้วก็เจอจนได้

"ฉันเอาเบียร์อันนั้นสองกระป๋อง"

พนักงานชายพยักหน้าแล้วก็หมุนตัวหยิบเบียร์มาให้ฉันแหละทำท่าทางจะเปิดขวดให้

"ไม่ต้องเปิดค่ะๆๆ วางได้เลย"

.

.

.

.

"กว่าจะเสด็จมาถึงนะไอ้คุณชาย!!"

เสียงของไอ้พุฒิทักขึ้นมาเมื่อผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง VIP ประจำของพวกเรา

"จะรีบไรนักหนาวะ" ผมพูดพลางหันไปมองหน้าไอ้เหมเพื่อนอีกคนที่ตอนนี้สีหน้าดูไม่รับแขกใดใด เพราะว่ามันเพิ่งโดนทิ้งมา

"ไง หมามั้ยละ" ผมเดินเข้าไปตบไหล่ของมันพร้อมกับหัวเราะใส่เบาๆ เชิงหยอกล้อ

"เห้ยอชิ รับออเดริฟเป็นอะไรดีครับ"

"เหมือนเดิมละกัน…"

"ฉันไม่ได้หมายถึงเหล้านะ หมายถึงเด็กๆ แกจะเอาคนไหนดีวันนี้"

"วันนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์หว่ะ มาเหนื่อยๆกะจะแวะมาแล้วรีบกลับบ้านนะ รู้สึกนอนน้อยแล้วสมองมันไม่แล่น"

ผมพูดพลางหยิบแก้วไวน์แล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าต่างที่เป็นกระจก มันสามารถมองลงไปเห็นชั้นล่างทั้งหมดของคลับนี้ เพื่อมองดูสถานการณ์ต่างๆว่าในคลับเป็นยังไงบ้าง ผมยืนมองสลับกับยกแก้มไวน์ขึ้นมาดื่ม แต่ทว่าสายตาของผมกวาดมองไปรอบๆ จนสะดุดเข้ากับผู้หญิงร่างบางคนนึง

ผมยืนมองอย่างนั้นโดยไม่ละลาย เพื่อสังเกตทุกการกระทำระหว่างที่เธอนั่งดื่มอยู่ตรงบาร์ชงเหล้านั้นคนเดียว

"ยืนเหม่อมองอะไรตั้งนานวะ"

ไอ้คริสเพื่อนอีกคนของผมเดินเข้ามาหาผมข้างๆ และสังเกตว่าผมมองอะไรอยู่ แต่ผมหลบสายตาเข้ามาในห้องทันและทำเหมือนไม่มีอะไร เพื่อว่ามันจะได้ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นที่ผมเล็งอยู่

"ว้าววววววว เจอของดีซะด้วย…" ทันทีที่สายตาของไอ้คริสมองลงไปด้านล่าง มันถึงกับต้องตะลึงกับสิ่งที่เพิ่งจะสะกดสายตาผมเมื่อสักครู่นี้ แสงไฟด้านในคลับกระทบเข้ากับผิวขาวเนียนของเธอ จึงทำให้ดูโดดเด่นขึ้นมายังชั้นบน ไม่แปลกถ้าไอ้คริสมันจะอึ้งในออร่าของหญิงสาวคนนั้น

"เห้ยยย มองงี้…แสดงว่าจองแล้ว ถูกมั้ยเพื่อน!!" คริสเข้ามากระซิบข้างหูผมชวนขนลุก แต่ในเมื่อผมมองเห็นก่อน แสดงว่าผมมีสิทธิ์

"อย่าแม้แต่จะคิด!!" ผมทำสายตาไล่ให้ไอ้คริสกลับไปนั่งที่เดิม ก่อนที่ผมจะวางแก้วไวน์ แล้วหันมายืนกอดอกมองหญิงสาวคนนั้นต่อ

ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบตีหนึ่งแล้ว เธอยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน แต่ดูเหมือนว่าท่าทางของเธอเริ่มเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้นพอสมควร ดูจากท่านั่ง มือกุมขมับ หัวสัปหงกของเธอนั้นแล้ว และถึงเวลาที่ผมรู้จังหวะดีว่าผมจะต้องทำยังไงต่อไป

"ฉันกลับก่อนละกันนะ" ผมรีบอำลาเพื่อนฝูงก่อนจะเดินออกจากห้อง แต่ไอ้คริสคงรู้ทันมันจึงเอ่ยขึ้น

"มองอยู่นาน พ่อเสือคงหิวแล้ววว ฮ่าาาา ฮ่าาาาาา"

"ทะลึ่งละไอ้คริส เดี๋ยวมาคิดบัญชี"

พูดจบผมก็รีบลงจากห้องเพื่อตั้งใจจะมุ่งไปที่บาร์ชงเหล้าของคนตัวเล็กนั่งอยู่ แต่ทว่า เมื่อผมลงมาถึงตรงนั้น เธอหายไปแล้ว…

"ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนี้ไปไหนแล้ว…" ผมเดินเข้าไปถามเด็กเสริฟที่บริการเธอ

"เธอออกไปเมื่อกี้เองนะครับคุณอชิ"

พอรู้เรื่องว่าเธอเดินออกมาแล้ว ผมก็รีบเร่งฝีเท้าเดินตามหาเธอจนมาถึงที่จอดรถด้านหน้าของคลับ สายตาผมกวาดมองรถทุกคันจนไปเห็นเธอ ที่กำลังเปิดประตูขึ้นรถอย่างทุลักทุเล

"เมาจนเดินเซ อย่าบอกนะว่าขับรถเอง" ผมเดินเร็วสลับกับวิ่งไปทางรถของเธอ แต่ไม่ทันที่ผมจะวิ่งไปถึง เธอรีบเหยียบคันเร่งและขับออกจากคลับนี้ผ่านหน้าผมไปอย่างรวดเร็ว

"โถ้ววววเอ้ย บัดซบ!!!" ผมสบถเสียงดังออกมา ก่อนจะตั้งสติได้และรีบวิ่งไปที่รถของตัวเองเพื่อจะขับตามเธอไป