บทที่ 6
"แต่ว่า..."
"นะครับ" ตรัยคุณบอกเสียงอ้อน แล้ววางมือลงบนศีรษะเล็กของคู่สนทนาด้วยความเอ็นดู
"พี่ต่อคะ"
"ครับ? "
"มือพี่ต่อเปียกค่ะ"
เมื่อได้ยินอย่างนั้นตรัยคุณก็รีบชักมือออกจากศีรษะของคู่สนทนาด้วยสีหน้าเหลอหลา ทำให้คนที่กำลังยืนจ้องหน้าเขาอยู่หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
"พี่ขอโทษ พี่ไม่ทันได้..."
"นี่ค่ะ" ลินินบอกพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าลายสก็อตสีน้ำตาลของตนไปตรงหน้าเขา แต่เมื่อเห็นว่าร่างสูงยังมีท่าทีเก้ๆ กังๆ อยู่จึงเอ่ยเร่งขึ้นมาอีก "รับไปสิคะ เช็ดหน้าเช็ดตาหน่อยก็ดีค่ะ เปียกไปหมดแล้ว ถ้าพี่ต่อไม่สบายขึ้นมา ลินินรับผิดชอบไม่ไหวนะคะ"
ตรัยคุณหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วยื่นมือออกมารับผ้าเช็ดหน้าของสาวเจ้าไปถือไว้
"รีบเช็ดสิคะ" เธอบอก
"ครับๆ "
เจ้าของร่างแบบบางระบายรอยยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเขายอมทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย หญิงสาวจึงตัดสินใจว่าเธอจะเดินออกไปสั่งเครื่องดื่มที่หน้าเคาน์เตอร์อีกครั้ง
"ลินินจะไปสั่งโกโก้ พี่ต่อจะดื่มอะไรคะ"
"พี่ไปเองดีกว่า" ตรัยคุณบอก
"พี่ต่อจัดการตัวเองเถอะค่ะ เปียกทั้งตัวเปียกทั้งกระเป๋าแบบนี้ เช็กเอกสารข้างในหน่อยดีไหมคะ ว่ายังโอเคอยู่หรือเปล่า"
ชายหนุ่มมีท่าทางลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้ารับ
"แล้วพี่ต่อจะดื่มอะไรคะ"
"ลาเต้ร้อนก็แล้วกัน"
คนตัวเล็กพยักหน้า และส่งเสียงตอบรับกลับมาเบาๆ
ดวงตาสีเข้มมองตามร่างแบบบางไปจนกระทั่งถึงเคาน์เตอร์ ขณะที่หยิบกระดาษทิชชูบนโต๊ะมาซับน้ำฝนที่เปียกบนกระเป๋าสะพายของตนด้วยรอยยิ้ม
ลินินที่เหมือนจะรู้ตัวว่าถูกมองอยู่ตลอดหันมาส่งยิ้มให้เขา ก่อนจะขยับปากพูดไม่มีเสียงพร้อมกับชี้นิ้วไปยังศีรษะของตน เพื่อบอกตำแหน่งที่เขาควรจะรีบเช็ดได้แล้ว
ชายหนุ่มทำตามอย่างเงอะงะ และตัดสินใจเดินเข้ามาหยุดอยู่ทางด้านหลังของสาวเจ้า ก่อนจะยื่นเงินของตนออกไปจ่ายค่าเครื่องดื่มแทนคนตรงหน้า
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ต่อ เดี๋ยวลินินจ่ายเอง"
"ได้ไงล่ะ พี่ต้องเป็นคนจ่ายสิ" เขาท้วง
"ไม่เอาค่ะ พี่ต่ออุตส่าห์จะติวหนังสือให้ทั้งที ถือว่าลินินเลี้ยงกาแฟตอบแทนก็แล้วกันนะคะ" ลินินบอกเสียงอ้อน
"ไม่เอา พี่แค่อยากติวให้เฉยๆ ไม่ได้อยากได้อะไรตอบแทนสักหน่อย"
"แต่ว่า..."
พนักงานหน้าเคาน์เตอร์มองทั้งคู่สลับกันไปมาด้วยความงุนงง และเมื่อเลื่อนสายตาไปเห็นลูกค้าที่เข้ามาต่อแถวทางด้านหลัง จึงอดไม่ได้ที่จะถามคนที่กำลังเกี่ยงกันไปมาด้วยสายตาล้อเลียน
"สรุปว่าใครจะจ่ายคะ"
"ผมครับ" ตรัยคุณบอก แล้วรีบยัดเงินใส่มือพนักงานทันที
หญิงสาวที่ถูกแย่งจ่ายค่าเครื่องดื่มหันมาเหวี่ยงค้อนใส่เขาเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือออกไปถือถาดเครื่องดื่มตรงหน้า แล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะก่อน
"งอนอะไรหืม ให้พี่เลี้ยงเราน่ะถูกแล้ว" ตรัยคุณเอ่ยกลั้วหัวเราะ เมื่อเดินตามกลับมานั่งที่โต๊ะ
"ไม่ได้งอนค่ะ แต่ลินินอยากเลี้ยงพี่ต่อมากกว่า"
"ถ้าอย่างก็ไว้คราวหน้าแล้วกัน" เขาบอก
"พี่ต่อพูดแล้วนะคะ"
"ครับ พูดแล้วครับ"
ตรัยคุณตอบกลับเสียงอ้อน ทำให้คนฟังยิ้มออก แล้วรีบเสมองไปทางอื่นเพื่อหลบเลี่ยงการสบตากับเขา
"พี่ต่อไม่รีบเช็ดผมหรอคะ"
"พี่เช็ดไม่ค่อยถนัด คนแถวนี้พอจะช่วยเช็ดได้ไหมนะ" ชายหนุ่มแกล้งใช้น้ำเสียงออดอ้อนขึ้นมาอีกครั้ง ส่งผลให้คนฟังยิ่งหลบตาเขาไปกันใหญ่