บท
ตั้งค่า

บทที่ 6

"แต่ว่า..."

"นะครับ" ตรัยคุณบอกเสียงอ้อน แล้ววางมือลงบนศีรษะเล็กของคู่สนทนาด้วยความเอ็นดู

"พี่ต่อคะ"

"ครับ? "

"มือพี่ต่อเปียกค่ะ"

เมื่อได้ยินอย่างนั้นตรัยคุณก็รีบชักมือออกจากศีรษะของคู่สนทนาด้วยสีหน้าเหลอหลา ทำให้คนที่กำลังยืนจ้องหน้าเขาอยู่หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ

"พี่ขอโทษ พี่ไม่ทันได้..."

"นี่ค่ะ" ลินินบอกพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าลายสก็อตสีน้ำตาลของตนไปตรงหน้าเขา แต่เมื่อเห็นว่าร่างสูงยังมีท่าทีเก้ๆ กังๆ อยู่จึงเอ่ยเร่งขึ้นมาอีก "รับไปสิคะ เช็ดหน้าเช็ดตาหน่อยก็ดีค่ะ เปียกไปหมดแล้ว ถ้าพี่ต่อไม่สบายขึ้นมา ลินินรับผิดชอบไม่ไหวนะคะ"

ตรัยคุณหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วยื่นมือออกมารับผ้าเช็ดหน้าของสาวเจ้าไปถือไว้

"รีบเช็ดสิคะ" เธอบอก

"ครับๆ "

เจ้าของร่างแบบบางระบายรอยยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเขายอมทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย หญิงสาวจึงตัดสินใจว่าเธอจะเดินออกไปสั่งเครื่องดื่มที่หน้าเคาน์เตอร์อีกครั้ง

"ลินินจะไปสั่งโกโก้ พี่ต่อจะดื่มอะไรคะ"

"พี่ไปเองดีกว่า" ตรัยคุณบอก

"พี่ต่อจัดการตัวเองเถอะค่ะ เปียกทั้งตัวเปียกทั้งกระเป๋าแบบนี้ เช็กเอกสารข้างในหน่อยดีไหมคะ ว่ายังโอเคอยู่หรือเปล่า"

ชายหนุ่มมีท่าทางลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้ารับ

"แล้วพี่ต่อจะดื่มอะไรคะ"

"ลาเต้ร้อนก็แล้วกัน"

คนตัวเล็กพยักหน้า และส่งเสียงตอบรับกลับมาเบาๆ

ดวงตาสีเข้มมองตามร่างแบบบางไปจนกระทั่งถึงเคาน์เตอร์ ขณะที่หยิบกระดาษทิชชูบนโต๊ะมาซับน้ำฝนที่เปียกบนกระเป๋าสะพายของตนด้วยรอยยิ้ม

ลินินที่เหมือนจะรู้ตัวว่าถูกมองอยู่ตลอดหันมาส่งยิ้มให้เขา ก่อนจะขยับปากพูดไม่มีเสียงพร้อมกับชี้นิ้วไปยังศีรษะของตน เพื่อบอกตำแหน่งที่เขาควรจะรีบเช็ดได้แล้ว

ชายหนุ่มทำตามอย่างเงอะงะ และตัดสินใจเดินเข้ามาหยุดอยู่ทางด้านหลังของสาวเจ้า ก่อนจะยื่นเงินของตนออกไปจ่ายค่าเครื่องดื่มแทนคนตรงหน้า

"ไม่เป็นไรค่ะพี่ต่อ เดี๋ยวลินินจ่ายเอง"

"ได้ไงล่ะ พี่ต้องเป็นคนจ่ายสิ" เขาท้วง

"ไม่เอาค่ะ พี่ต่ออุตส่าห์จะติวหนังสือให้ทั้งที ถือว่าลินินเลี้ยงกาแฟตอบแทนก็แล้วกันนะคะ" ลินินบอกเสียงอ้อน

"ไม่เอา พี่แค่อยากติวให้เฉยๆ ไม่ได้อยากได้อะไรตอบแทนสักหน่อย"

"แต่ว่า..."

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์มองทั้งคู่สลับกันไปมาด้วยความงุนงง และเมื่อเลื่อนสายตาไปเห็นลูกค้าที่เข้ามาต่อแถวทางด้านหลัง จึงอดไม่ได้ที่จะถามคนที่กำลังเกี่ยงกันไปมาด้วยสายตาล้อเลียน

"สรุปว่าใครจะจ่ายคะ"

"ผมครับ" ตรัยคุณบอก แล้วรีบยัดเงินใส่มือพนักงานทันที

หญิงสาวที่ถูกแย่งจ่ายค่าเครื่องดื่มหันมาเหวี่ยงค้อนใส่เขาเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือออกไปถือถาดเครื่องดื่มตรงหน้า แล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะก่อน

"งอนอะไรหืม ให้พี่เลี้ยงเราน่ะถูกแล้ว" ตรัยคุณเอ่ยกลั้วหัวเราะ เมื่อเดินตามกลับมานั่งที่โต๊ะ

"ไม่ได้งอนค่ะ แต่ลินินอยากเลี้ยงพี่ต่อมากกว่า"

"ถ้าอย่างก็ไว้คราวหน้าแล้วกัน" เขาบอก

"พี่ต่อพูดแล้วนะคะ"

"ครับ พูดแล้วครับ"

ตรัยคุณตอบกลับเสียงอ้อน ทำให้คนฟังยิ้มออก แล้วรีบเสมองไปทางอื่นเพื่อหลบเลี่ยงการสบตากับเขา

"พี่ต่อไม่รีบเช็ดผมหรอคะ"

"พี่เช็ดไม่ค่อยถนัด คนแถวนี้พอจะช่วยเช็ดได้ไหมนะ" ชายหนุ่มแกล้งใช้น้ำเสียงออดอ้อนขึ้นมาอีกครั้ง ส่งผลให้คนฟังยิ่งหลบตาเขาไปกันใหญ่

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel