รักแท้ที่หากันจนเจอ

1

คุณยายจอมอ้อน

...อเมริกา..

“คุณแม่ครับหลายปีแล้วที่เราไม่ได้กลับเมืองไทย” ปอนพูดกับมารดาที่ยังคงนั่งยุ่งกับงานที่เอากลับมาทำที่บ้าน

“แม่ก็ว่าจะกลับอยู่แต่ยังหาเวลาไม่ได้เลย กลับไปทั้งที ก็อยากจะให้คุ้มหน่อย” ปรียาพูดโดยที่ยังไม่ยอมเงยหน้าจากงาน

กริ๊ง กริ๊ง

“ปอนนี่ยายนะลูก” ต้นสายส่งเสียงทันที ยังไม่ทันที่คนปลายสายจะได้พูดอะไร

“ครับยาย มีอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมทำเสียงแบบนั้น”

ชายหนุ่มในวัยยี่สิบกว่า ฟังเสียงของยายปัทมาที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เกิดแล้วรู้สึกใจคอไม่ดี

“ยายจะไม่ไหวแล้วนะ ป่วยจนไม่รู้จะมีชีวิตรอหลานได้อีกนานเท่าไหร่ ไม่คิดจะกลับมาดูใจยายกันเลยใช่ไหม”

เสียงปริ่มจะขาดใจ บางช่วงก็สูดน้ำมูกเหมือนคนกำลังร้องไห้ ยิ่งทำให้หลานชายรู้สึกเป็นห่วง

“คุณแม่กำลังเร่งทำงานอยู่ครับ จะได้ไปอยู่กับยายนานๆ” ปอนบอกเหตุผลที่เขากับมารดายังไม่กลับ

“แล้วถ้าแม่เขายังจัดการเรื่องงานไม่เรียบร้อย ปอนจะกลับมาหายายก่อนไม่ได้เลยใช่ไหม เรียนก็จบแล้ว งานก็ยังไม่ทำ ยายมันไม่สำคัญแล้ว คนแก่ใครเขาจะเห็นค่า งานที่เมืองไทยก็มากมาย จบจากอเมริกามีเหรอที่เขาจะไม่อ้าแขนรับ”

น้ำตาก็มาเสียงสะอื้นก็มา ยายปัทมาจัดเต็ม เรียกคะแนนสงสารจากหลานรัก ได้ไปเกินร้อย

“ยาย...ทำไมคิดแบบนั้นไม่มีใครไม่รัก ไม่ห่วงยายเลยนะครับ ทุกคนกำลังหาเวลากลับไปอยู่กลับยาย หรือยายจะมาอยู่ที่นี่กับพวกเรา” หลายชายพยายามพูดไม่ให้คนที่เลี้ยงเขามาคิดมาก

“ยายเกิดที่ประเทศไทย ก็ขอตายที่นี่ ถ้าปอนไม่รักยายก็รอกลับมาพร้อมแม่เขาก็ได้ แต่อาจจะได้มางานศพยายแทน”

ไม่รอคำตอบจากหลานรักปัทมาก็ชิงวางสายก่อน ทิ้งคำพูดสุดท้ายให้คนฟังรู้สึกไม่ดี

.....ประเทศไทย....

“เป็นไงบ้างปัทมา เจ้าปอนจะกลับมาไหม”

สมใจเพื่อนสนิทของยายปัทมาถาม เพราะทั้งคู่ต่างร่วมมือกันวางแผนนี้

“ไม่ต้องห่วงสมใจ ฉันว่าป่านนี้ตาปอนคงกำลังคิดมากและคงหาทางกลับมาให้เร็วที่สุด” ปัทมาเดาใจหลานชายที่เลี้ยงมาเหมือนลูกแท้ๆได้ออก

“ยายแป้ง ก็มีหนุ่มๆมาขยันขายขนมจีบอยู่เต็มไปหมด ฉันล่ะกลัว ไอ้ที่เราสองคนวางแผนไว้ว่าจะได้ดองกัน มันจะล่มไม่เป็นท่า”

ปัทมากับสมใจ เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กๆ พอแต่งงานก็โดนสามีทิ้งทั้งคู่ เลยตั้งใจกันไว้ว่าจะไม่ยอมให้หลานสาวหลานชายเลือกคู่เอง แต่จะจับทั้งสองคนคลุมถุงชนกันให้ได้

“นั่นไงพูดไม่ทันจะขาดคำ พอรู้ว่าวันนี้ยายแป้งจะกลับ พ่อหนุ่มลูกครึ่งตาไม่ยอมลืมก็เตรียมมารอเชียว”