บทที่ 6.1 'ผู้ชายสองหน้า'

บทที่ 6.1

'ผู้ชายสองหน้า'

“น้องจาเรดคุณพ่อไปเรียนก่อนนะครับ” เจย์เอ่ยพูดกับลูกชายด้วยรอยยิ้มก่อนจะยื่นใบหน้าไปหอมแก้มเจ้าตัวน้อย

“แอ้ ๆ” จาเรดส่งเสียงร้องออกมาด้วยรอยยิ้ม

เจย์ยกยิ้มออกมาจนกว้างอย่างมีความสุขเมื่อได้เห็นรอยยิ้มอันสดใสของลูกชายที่ทำให้เขาหายเหนื่อยได้เลยแหละ ชายหนุ่มผละตัวออกมาจากจาเรดก่อนจะหันไปหาจีนที่ยืนอยู่แล้วยื่นใบหน้าไปกดจูบที่หน้าผากเนียนเบา ๆ อย่างอ่อนโยน

“ฉันไปก่อนนะไว้ตอนเย็นเจอกัน”

“ขับรถดี ๆ นะ” จีนส่งยิ้มหวานให้เจย์ก่อนจะเดินออกไปส่งอีกฝ่ายที่หน้าประตู

จีนยกมือขึ้นโบกลาเจย์ในขณะที่รถของเขาเคลื่อนออกไปจากตัวบ้านเมื่อพ้นสายตาแล้วจึงหันตัวเดินกลับเข้ามาในบ้าน มือเล็กเข็นรถหัดเดินของลูกชายไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อให้จาเรดเล่นของเล่นที่ฝึกพัฒนาการสมองที่ฝั่งคุณย่าซื้อมาให้จนแทบจะกองเท่าภูเขา ซึ่งเธอก็ไม่รู้จะซื้อมาทำไมนักหนาเห็นชอบซื้อมาจังแล้วก็บอกฝึกสมอง ๆ บางอย่างมันก็แค่โฆษณาชวนเชื่อแต่เธอก็ขี้เกียจจะพูดเพราะพูดไปเดี๋ยวจะหาว่าเถียงอีกยิ่งไม่ชอบขี้หน้าเธออยู่

หญิงสาวอุ้มตัวลูกชายเข้ามาในคอกเด็กก่อนจะหยิบเอาของเล่นใส่ลงไปในคอกเพื่อให้จาเรดเล่นไปพลาง ๆ ระหว่างที่เธอทำงานบ้านนั่นแหละ จีนหันตัวไปเปิดทีวีเพิ่มเพื่อใช้มันดึงดูดจาเรดอีกแรงและหันตัวเดินออกมาจากห้องเพื่อไปเก็บจานชามล้างและทำงานบ้านอื่น ๆ ตามประสาแม่บ้าน

กริ่ง กริ่ง

เสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าบ้านจนจีนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเดินไปยังประตูที่เธอล็อกเอาไว้เพราะอยู่คนเดียวจึงต้องปลอดภัยไว้ก่อน หญิงสาวเปิดม่านตรงประตูออกก่อนจะยกยิ้มออกมาจนกว้างเมื่อพบว่าเป็นไข่มุกเพื่อนสนิทของเธอ

“ทำไมมาไม่ยอมบอกก่อนล่ะ?”

“ก็ฉันจะมาเซอร์ไพรส์แกไง”

ไข่มุกพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านและตรงไปยังห้องนั่งเล่นในทันทีเพราะได้ยินเสียงของจาเรดดังออกมา หญิงสาวพุ่งตรงไปหาหลานชายตัวแสบอย่างเอ็นดู “น้องจาเรดของป้าดูสิโตขึ้นเยอะเลยแถมจ้ำม่ำซะด้วยคุณพ่อคุณแม่ยัดอะไรให้เนี่ย”

“อ้วนนมนั่นแหละจาเรดกินนมเยอะมาก” จีนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“อ้วนไปก็ไม่ดีนะ ขนาดเนี่ยแหละกำลังดี แกต้องหัดให้จาเรดกินตามเกณฑ์นะไม่ใช่ตามใจลูก ลูกร้องก็ให้กินตลอดแบบนั้นจาเรดก็เคยตัว กินไม่รู้จักพอจะอ้วนเกินไปน่ะสิ” ไข่มุกเอ่ยบ่นเพื่อนรักเล็กน้อย

“จ้า ๆ คุณแม่”

จีนพูดด้วยรอยยิ้มเพราะไข่มุกเองก็มีลูกแล้วเหมือนกันรายนี้มีลูกตั้งแต่อายุ 16-17 ด้วยซ้ำตอนนี้ลูกโตแล้วเธอก็มักจะปรึกษาเรื่องการเลี้ยงลูกจากไข่มุกเนี่ยแหละเพราะเซียนและก็บ่อยครั้งที่ไข่มุกมักจะมาช่วยเธอเลี้ยงจาเรดแต่พักหลัง ๆ ไม่ค่อยได้มาเพราะยุ่งเรื่องครอบครัวตัวเอง

“แล้วนี่เจย์ไปเรียนเหรอ?”

“อืม กลับเย็น ๆ นั่นแหละ”

“เจย์ก็แปลกคนเนอะแทนที่จะดรอปเอาไว้ก่อนแล้วมาช่วยแกเลี้ยงจาเรดให้มันพ้น ๆ ช่วงนี้ไปก่อนรอให้จาเรดโตอีกนิดสัก 1-2 ขวบค่อยกลับไปเรียนก็ได้จะรู้บ้างไหมนะว่าการเลี้ยงลูกอ่อนมันเหนื่อยไหนจะต้องทำงานบ้านอีก”

“ไม่เป็นไรหรอกฉันเลี้ยงจาเรดได้แค่นี้สบายมาก”

“สบายอะไรละ ดูแกตอนนี้สิผอมลงแถมยังดูโทรมขึ้นอีกต่างหาก คิดว่าแต่งหน้าปกปิดแล้วฉันจะดูไม่ออกเหรอย๊ะ”

“ฉันทนได้ไม่เป็นไรหรอก”

“เพราะแกเป็นแบบนี้ไงเจย์มันถึงได้ทำนิสัยแบบนั้น ฉันไม่เห็นมันจะสนใจแกเลยยังดีนะที่มันยังห่วงลูก แกไม่ควรตามใจมันมากเกินไปนะไม่ใช่อะไรก็ยอมมันหมด ถ้าไม่ไหวก็บ่นก็ด่ามันบ้างมันจะได้รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง แบบนี้มันก็ได้ใจเลยเพราะแกไม่เคยพูดไม่เคยบ่น”

ไข่มุกเอ่ยบ่นเพื่อนด้วยสีหน้าหงุดหงิดเพราะเธอรู้ดีเลยแหละ เธอมาหาจีนบ่อย ๆ เธอมองเจย์ออกว่าเจย์ไม่ได้รู้สึกเป็นห่วงจีนสักนิดแต่ถ้าเรื่องเป็นห่วงลูกอะรายนั้นให้เต็ม 100 แต่กลับจีนมันไม่เต็ม 100 ไงมันอาจจะแค่ 20-30 เปอร์เซ็นต์เองด้วยซ้ำ นึกจะทำอะไรก็ทำ นึกจะไปไหนก็ไปจะกลับตอนไหนก็ได้ไม่ได้นึกถึงจีนเลยว่าจะเหนื่อยแค่ไหนที่ต้องเลี้ยงลูกแต่ก็จะโทษใครได้นอกจากจีนเองนั่นแหละเพราะรายนี้ก็ไม่เคยพูดไม่เคยบ่นเหมือนกันเอาแต่ทน ในหัวมีแต่คำนั่นแหละทุกวันนี้เลยต้องรับกรรมแบบนี้ไง

“ช่างเถอะ ฉันไม่อยากพูดเรื่องนี้อะ”

จีนเลือกที่จะไม่พูดต่อเพราะเธอไม่อยากจะเอาเรื่องนี้มาทำให้ตัวเองรู้สึกท้อใจหรอก เธอแค่พยายามลืม ๆ มันไปและหลอกตัวเองอยู่ เธอก็มีความสุขดีที่ทำแบบนี้ถึงแม้ว่ามันจะต้องใช้ความอดทนสูงก็ตาม

“แม่ผัวก็ไม่ชอบขี้หน้าส่วนผัวก็ยังจะมาเมินใส่อีกทนไปได้ยังไงกัน” ไข่มุกบ่นทิ้งท้ายเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วหันมาหาจาเรดแทน เธอหยอกล้อหลานชายด้วยรอยยิ้ม

“น้องจาเรดวันนี้แต่งตัวหล่อจังเลย นี่ถ้าลูกสาวป้าเกิดพร้อมจาเรดป้าคงจะจองจาเรดไว้เป็นผัวลูกสาวป้าแล้วแหละ”

“นี่แกจะกินอะไรหรือเปล่าฉันจะไปเอามาให้?”

“ไม่เอาหรอก”

“งั้นฉันจะไปทำงานบ้านต่อฝากแกดูจาเรดด้วยนะ”

“เออไปเถอะเดี๋ยวฉันเลี้ยงจาเรดให้เอง”

จีนหันตัวเดินออกมาจากห้องก่อนจะตรงไปยังหลังบ้านเพื่อซักผ้ากองโต หญิงสาวคัดผ้าใส่เครื่องซักผ้าทีละตัวก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จากเสื้อนักเรียนของเจย์ซึ่งมันไม่ใช่น้ำหอมของเขาและมันก็ไม่ใช่น้ำหอมของเธอด้วย กลิ่นของมันออกแนวหวานละมุนน่าจะเป็นน้ำหอมของผู้หญิงมากกว่า

ผู้หญิงเหรอ?

พลันคิ้วบางก็ขมวดเข้าหากันในทันทีก่อนจะสูดดมกลิ่นอีกครั้งก็พบว่ามันมาจากเสื้อด้านหนึ่งเหมือนเจย์ไปนั่งให้ใครซบมาถึงมีกลิ่นน้ำหอมติดมาแถบหนึ่งแบบนั้น หญิงสาวครุ่นคิดด้วยความสงสัยก่อนจะเลือกคิดในแง่ดี

เพราะบางทีมันอาจจะเป็นน้ำหอมของลินก็ได้เพราะลินเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุดของเจย์และสองคนนั้นก็ตัวติดกันตลอดเวลาจนคนมักจะเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนกันด้วยซ้ำและเธอก็ไม่ได้หึงลินด้วยถ้าลินจะมาซบเจย์เพราะสองคนนั้นเป็นเพื่อนกันจริง ๆ และลินเองก็ไว้ใจได้เนื่องจากเธอเองก็มีแฟนอยู่แล้ว

จีนยัดเสื้อใส่ลงไปในถังและลบทุกความคิดออกจากสมองของเธอก่อนจะหันตัวไปคัดผ้าใส่ถังต่อ เธอไม่อยากจะคิดอะไรมากเพราะบางทีมันอาจจะไม่มีอะไรและยิ่งเธอคิดมากเธอก็ยิ่งเครียดเพราะลำพังแค่เรื่องจาเรดก็เครียดพอแล้วไม่อยากเพิ่มความเครียดให้ตัวเองอีกเดี๋ยวจะบ้าไปเสียก่อน