รักหรรษา ของนายมาเฟีย 3

"ฉันมาทำอะไรที่นี่ เกิดอะไรขึ้น แล้วเราทำอะไรกันหรือเปล่า"หรรษาเอ่ย

"ชุดที่เธอใส่มันน่าทำมากมั้ง ลึกลับซับซ้อน"ไคล์เอ่ย

"ทำไมนายเป็นสุภาพบุรุษมาก ถูกใจจัง"หรรษาเอ่ยเมื่อรู้ว่าทุกอย่างไม่ได้ถูกเขาแตะต้อง

"เราเพิ่งเจอกันวันแรก เธอก็โชว์เรื่องฉันเลย นี่ฉันเป็นลูกค้าพี่ชายเธอนะ"ไคล์เอ่ย

"แล้วไง ฉันเป็นตัวของตัวเอง หรรษาไม่เคยเหมือนใคร"หรรษาเอ่ย

"เฮ้อ" ไคล์กรอกตาก่อนเดินกอดอกออกจากห้องไป

หรรษารีบลุกขึ้นจากที่นอนก่อนสอดสายตามองหากระเป๋าของเธอ ปรากฏว่าเมื่อคืน ไคล์พาเธอมาที่นี่โดยที่ไม่ลืมหยิบกระเป๋าของเธอมาด้วย มือเรียวคว้าเข้ากับลิปสติกก่อนเดินเข้าห้องน้ำ ลิปสีแดงสดถูกทาลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้งหลังจากที่ทำการบ้วนปากและเช็ดหน้าเบาๆ

"เริ่ด"

หลังจากนั้นเธอเดินออกจากห้องไปพบว่าไคล์กำลังออกกำลังกายอยู่ที่อีกห้อง ซึ่งมันดูจะเหมือนฟิสเนตขนาดย่อมๆสำหรับคอนโด สายตาของเธอมองเรือนร่างที่เปลือยท่อนบนกำลังโหนบาร์สูง มัดกล้ามเนื้อที่เกร็งขึ้นมันสวยได้รูป เหงื่อเม็ดเล็กๆที่ผุดขึ้นมาทำให้เรือนร่างนั้นยิ่งน่าหลงไหลมากยิ่งขึ้น

"อู่วววว แซ่บชะมัดเลย" เสียงของหรรษาเอ่ยขึ้นในขระที่แอบยืนมองไคล์ออกกำลังกาย

"ถูกใจมากเลย"

ไม่นานไคล์ก็เหมือนจะรู้ตัวว่ามีคนมอง เขาลงจากบาร์แล้วคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าก่อนเดินตรงมาหาหรรษาที่ยืนอยู่

"เธอไม่ได้โรคจิตใช่มั้ย เพราะถ้าใช่ก็น่าตกใจนะ ฉันเพิ่งเริ่มทำธุรกิจกับเธอเอง" ไคล์เอ่ย

"โรคจิตที่ไหน แค่ยืนมองนายออกกำลังเอง ไม่ได้มองนายอาบน้ำสักหน่อย"

"ฉัน เป็นลูกค้าเธอนะ ทำไมเธอต้องทำให้ฉันตกใจเธอด้วย"ไคล์เอ่ย

"ลูกค้าไง เราควรสนิทกันไว้ เพราะเราต้องทำธุรกิจด้วยกันอีกยาว"หรรษาเอ่ย

"แล้วนี่ ทาลิปเพิ่ม?"

"ใช่ ปากไม่แดง เหมือนแรงชีวิตจะหมด"

"เฮ้อ..เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องมารับเธอไปเอารถที่คลับเมื่อคืน"ไคล์เอ่ยพรางเดินออกไป

"แล้วทำไมนายไม่ไปส่งฉันเองละ เราเป็นคู่ธุรกิจกันนะ"

"ฉันไม่ว่าง"

"ทำไมนายไม่ว่างละ" หรรษายังคงเดินตามไคล์เพื่อตามตื้อถามเขา โดยที่ไม่ได้มองว่าไคล์เดินเข้าห้องนอน

"ก็ไม่ว่างเพราะฉันมีธุระไง"

"ไม่ได้ดิ นายต้องว่างไปส่งฉันก่อน นายเป็นคนพาฉันมาที่นี่นะ นายต้องพาไปส่งด้วย"

พรึ่บ!!!! ผ้าขนหนูที่ไคล์เช็ดหน้าเมื่อกี้ถูกโยนมาจนมันปิดหน้าหรรษาทันทีทำเอาเธอชะงัก นี่เช็ดเหงื่อเหรอ ทำไมตัวหอมขนาดนี้ เมื่อเอาผ้าลง ปรากฏว่าไคล์กำลังพันผ้าขนหนูรอบเอวต่ำๆพอดีโดยที่กางเกงที่ใส่ถูกถอดออกแล้ว

"นายถอดเสื้อผ้าทำไมไม่บอกละ"

"เธอนั่นแหละจะเดินตามทำไม ไปนั่งรอที่ห้องรับแขก ลูกน้องฉันกำลังมา"

พูดจบไคล์ก็เดินเข้าไปอาบน้ำ และไม่นาน ลุกน้องของเขาก็มา หรรษายืนกอดอกมองนิ่งๆโดยที่ลูกน้องของไคลืก็ตกใจไม่แพ้กัน

"เอ่อ..นายให้ผมมาพาคุณหรรษาไปส่งครับ" ลูกน้องเอ่ย

"ฉันจะไปกับไคล์"

"แต่นายให้ผมพาไปครับ นายมีธุระ"

"หมื่นนึง"

"ครับ???"ลูกน้องเอ่ยอย่างงงๆ

"สองหมื่น"หรรษาเอ่ยต่อ

"ผมรับไม่ได้ครับ ผมต้องทำตามหน้าที่"

"ห้าหมื่น"

"คุณหรรษาครับ.."

"แสนนึงจบ ปิดข่าว!"

"นี่เธอกล้าติดสินบนลูกน้องฉันหรือไง" เสียงของไคล์ที่เดินออกมาทันได้ยินหรรษากำลังฟาดเงินใส่ลูกน้องเขาพอดี

"ไคล์ ถ้านายไม่ออกมาลูกน้องนายรับแล้วนะเนี้ย"หรรษาเอ่ย

"เฮ้อ...หรรษา เราเพิ่งเจอกันวันเดียวนะ"ไคล์เอ่ย

"แล้วไง ต่อไปก็เริ่มหลายวันเองแหละ สรุปนายไปส่งนะ ฉันไปรอข้างนอก" หรรษาเอ่ยก่อนส่งยิ้มให้ไคล์แล้วคว้ากระเป๋าเดินออกไป ไคล์ยืนท้าวเอวก่อนส่ายหัวแล้วพยักหน้าให้ลูกน้องกลับไปเพราะเขาจะเป็นคนไปส่งหรรษาเอง

หลังจากหรรษาเอาแต่ใจจนไคล์มาส่งเธอที่คลับ ทั้งคู่ก็แยกย้ายกัน หรรษากลับมาที่บ้าน ก่อนเดินเข้าบ้านปีกซ้ายของตัวเอง มือเรียวค่อยๆหยิบรูปใบนึงซึ่งเป็นรูปถ่ายเมื่อหลายปีก่อนในวันที่เธอไปเที่ยวเทศการดนตรีที่อเมริกากับเพื่อนๆ แสงสีและความมึนเมามันทำให้งานนั้นสนุกสุดเหวี่ยง และวันนี้ก็เป็นวันที่เธอมีจูบแรกกับชายต่างชาติคนนึงที่มองหน้าแทบไม่รู้เรื่องเพราะแสงไฟ แถมเขายังใส่เสื้อมีฮู้ดปกปิด

"ตอนนี้นอกใจแล้วนะ ตอนนี้ชอบลูกค้าตัวเองแล้วนะ" หรรษาเอ่ยขึ้นกับรูปใบนั้นที่ถ่ายในวันที่เธอมีจูบแรก และติดแผ่นหลังของชายชาวต่างชาติคนนั้นมา

ตลอดเวลาที่ติดต่อค้าขายกัน หรรษามักจะไปด้วยตัวเองทุกครั้ง และทุกวัน เธอมักจะแวะเวียนไปหาไคล์ที่ทำงานของเขา หรือไปที่คลับจนเป็นภาพคุ้นตาของลูกน้องของไคล์ไปแล้วแบบนั้น

"มาหานายเหรอครับคุณหรรษา"

"ก็มาทุกวันนี่คะ 555 ไคล์อยู่มั้ยคะ"

"ไม่อยู่ครับ นายเพิ่งออกไปข้างนอก บอกว่าเดี๋ยวจะกลับเข้ามาครับ"