บทที่7

"ผมเอามาจากบ้านลุงนาวินนั่นแหละคับ"พีทยิ้ม

"ใครทำล่ะ..หรือแม่นิ่ม."แม่ถาม

"ไม่ใช่ป้านิ่มหรอกคับ..ลูกสาวของลุงนาวินน่ะ"พีทบอก

"ยายษาน่ะเหรอ..เป็นไปไม่ได้.. เท่าที่แม่รู้มา..ษาไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่ๆ"แม่บอก

"ใช่..ษาเป็นคนสำอางค์มาก..ไม่มีทางทำเองแน่"พ่อเห็นด้วยกับแม่

"พ่อคับ..แม่คับ..ลุงนาวินไม่ได้มีลูกสาวคนเดียวนะ"พีทอมยิ้ม

"ยายเดียร์เหรอ..แม่ไม่ค่อยได้เจอเดียร์นะ..ส่วนใหญ่เวลาไปหาลุงนาวินทีไรก็เจอแต่ษา..เดียร์มักจะอยู่กับคนรับใช้ข้างหลังบ้าน..ไม่ก็ออกไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนแทบทุกครั้งเลย...ไม่น่าเชื่อนะว่าเดียร์จะทำเป็น...เพราะน่าจะเป็นสาวสมัยใหม่พอๆกับษานั่นแหละ"แม่ว่า

"ใช่..แล้วตอนหลังก็เห็นว่าออกไปอยู่ที่คอนโดคนเดียว..นิสัยก็น่าจะเปรี้ยวอยู่..ไม่อย่างนั้นจะไปอยู่คอนโดทำไมล่ะ"พ่อว่า

"แล้วตกลงว่าใครทำ..เล่ามาดีกว่าตาพีท"แม่ถาม

"เดียร์เป็นคนทำทั้งหมดนั่นแหละคับ..ตอนแรกผมเองก็ไม่อยากเชื่อแต่ไปเห็นมากับตาเลย..เดียร์ทำเป็นทั้งของคาวและของหวานเลยนะคับ..แถมอร่อยด้วย..เดียร์กับษานิสัยต่างกันมากคับ...ษาจะหยิ่งทนง..รักสวยรักงาม..แต่งตัวเก่งแต่งานครัวจะไม่แตะเลย แต่เดียร์จะไม่ชอบแต่งตัว ทำตัวตามสบาย ยิ้มง่าย ร่าเริง สดใส เข้าได้กับทุกคนทุกชนชั้นแถมงานครัวนี่...ฝีมือพอๆกับกุ๊กมืออาชีพเลยคับ"พีทยิ้ม เขามีความสุขเมื่อได้นึกถึงเดียร์

"จริงเหรอเนี่ย...งั้นยายเดียร์นิสัยก็เหมือนป้าวิน่ะสิ..ป้าวิทำอาหารเก่ง เข้ากับคนได้ง่าย ไม่ถือตัว..ไม่น่าเชื่อว่าจะมีตัวตายตัวแทนนะ"แม่บอก

"อย่าบอกนะ..ว่าที่เราอารมณ์ดีก็เพราะยายเดียร์น่ะ...แต่ถ้าเป็นอย่างที่เราพูดจริงๆ..ยายเดียร์ก็ไม่ใช่สเปคของเราเลยนะ..อย่างเราต้องยายษาไม่ใช่เหรอ"พ่อถาม

"ใช่..ที่แม่เคยเห็นเราควง..ก็มีแต่แบบยายษาทั้งนั้น"แม่พูด

"โธ่...ก็นั่นมันคู่ควง..ไม่ใช่คู่ชีวิตนี่คับ"พีทยิ้ม

"ตกลงว่า..เราชอบยายเดียร์..งั้นเหรอ"แม่ถามตรงๆ

"ผมว่า...เดียร์น่าสนใจดีคับ..เธอต่างจากผู้หญิงที่ผมเคยเจอมา..เธอมองผมแบบระแวดระวัง..รักษาระยะห่าง...ไม่ทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมด้วยเหมือนกับษา..ที่ทำตัวเหมือนเป็นแฟนผมจนเดียร์ยังถามอ่ะ"พีทยิ้ม

"แต่ท่าทางแบบนี้..พ่อว่า..ไม่ใช่แค่สนใจล่ะมั้ง..น่าจะชอบเด็กเข้าแล้วล่ะ..จริงมั้ยแม่"พ่อยิ้มแล้วหันไปถามแม่

"แม่ก็ว่าอย่างนั้น..แต่แม่ก็ว่าดีนะ..ถ้ายายเดียร์นิสัยเหมือนป้าวิจริงๆ..แม่ก็อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้มากกว่ายายษา"แม่พูดตรงๆ

"ถ้าอย่างนั้น..พ่อกับแม่ก็ต้องช่วยผมหาวิธีจีบเดียร์แล้วล่ะคับ...เพราะท่าทางเธอคงจะเข้าใกล้ยาก"พีทบอก

"คาสโนว่าอย่างเรานี่นะ...ต้องให้พ่อกับแม่ช่วย..ผ่านมาตั้งมากแล้วยังต้องช่วยอีกเหรอ"พ่อถามยิ้มๆ

"พ่อคับ..ที่ผ่านๆมา..ผมไม่เคยต้องเดินเข้าไปจีบใครก่อนเลยนะ..มีแต่เข้ามาหาผมเองทั้งนั้น..แต่กับเดียร์..ถ้าผมไม่เข้าหาก่อนก็อย่าหวังว่าเธอจะเข้ามาหาผมเลยคับ"พีทบอก

"แสดงว่ายายเดียร์ไม่หลงเสน่ห์เราสิท่า..555ในที่สุดก็มีคนที่มองไม่เห็นความหล่อของเราแล้วสินะ"พ่อขำ

"ไม่หลงไม่ว่า..ยังทำเหมือนระแวงเวลาที่ผมจะเข้าไปตีสนิทด้วยอีกต่างหาก"พีทบ่น

"เอาเถอะ..แล้วแม่กับพ่อจะหาทางช่วยเอง..แต่แม่อยากเจอยายเดียร์ตรงๆสักครั้ง..สงสัยต้องให้ลุงนาวินช่วยสักหน่อยแล้ว"แม่บอก

"เอางี้..ผมจะโทรไปหาพี่นาวินให้นัดเจอกันที่บ้านพี่นาวินพร้อมๆกันสักครั้งดีมั้ย"พ่อถามแม่

"ดีเหมือนกันค่ะ..จะได้ลองไปชิมฝีมือทำอาหารของยายเดียร์สักหน่อย..ว่าจะเหมือนที่ตาพีทมาโม้ไว้หรือป่าว"แม่ยิ้ม

"ดีเลยคับ..พ่อกับแม่จะได้ดูด้วยว่าใครควรจะมาเป็นลูกของพ่อกับแม่อีกคน"พีทยิ้ม

"งั้นก็..เอาตามนั้นนะ"พ่อพูด

"คับ..งั้นผมไปนอนก่อนนะคับ..พรุ่งนี้ผมมีเรื่องต้องไปทำอีก"พีทบอกแล้วลุกขึ้นยืน

"ฝันดีนะลูก...ว่าแต่พรุ่งนี้วันอาทิตย์..เราจะออกไปไหนอีกล่ะ"แม่ถาม

"ผมก็ต้องไปตามดูว่าที่ลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่สักหน่อยสิคับ..ฝันดีนะคับพ่อแม่"

พีทบอกแล้วเดินขึ้นบันไดตรงไปห้องนอนของเขา เมื่อเข้าไปแล้วก็หยิบมือถือมาดูเบอร์ที่เดียร์กดไว้ให้ เขาอมยิ้มแล้วกดโทรออก

เดียร์อาบน้ำแต่งตัวแล้วและกำลังจะเตรียมตัวนอนเสียงมือถือก็ดังขึ้น

ครืด ครืด เบอร์ไม่คุ้นเลย

"สวัสดีค่ะ"เดียร์กดรับ

"สวัสดีคับเดียร์..นี่พี่พีทเองนะ"

"อ้อ..ค่ะ...พี่พีทมีอะไรหรือคะ"

"ถ้าไม่มี..พี่จะโทรมาคุยด้วยไม่ได้เหรอ"

"ป่าวหรอกค่ะ..คุยได้..เดียร์ถามตามความเคยชินน่ะค่ะ"

"พี่แกล้งเล่นน่ะ..พี่จะโทรมาบอกว่า...ขนมกับน้ำที่เอามาวันนี้พ่อกับแม่พี่กินแล้ว..บอกว่าอร่อยเหมือนที่ป้าวิทำเลย"

"ฝากขอบคุณคุณอาด้วยนะคะ..แล้วบอกคุณอาด้วยว่า..เดียร์ทำไม่อร่อยเท่าที่แม่ทำหรอกค่ะ"

"แล้วพี่จะบอกให้นะ...ว่าแต่พรุ่งนี้เดียร์กลับกี่โมงล่ะ"

'น่าจะ11โมงค่ะ..มีอะไรหรือป่าวคะ"

"ไม่มีหรอก..พี่แค่ถามดูน่ะ..งั้นพี่รบกวนแค่นี้นะ..ฝันดีนะคับ"

"เอ่อ..ฝันดีค่ะ"

เดียร์วางสาย ฟังจากการคุยเขาก็น่าจะเป็นคนดีพอใช้ได้เหมือนกับพี่ชัยนั่นแหละ เธอไม่ได้คิดอะไรแค่เห็นเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่งที่มีไว้พูดคุยหรือปรึกษาอะไรได้เท่านั้น

พีทวางสายจากเดียร์ก็ยิ้มกับมือถือ นี่เขาเป็นอะไร แค่ได้ยินเสียงเธอก็ทำให้ยิ้มได้อย่างนั้นเหรอ พรุ่งนี้เธอจะกลับตอน11โมง เขาคิดว่าจะลองขับรถตามเธอไปอย่างไม่ให้รู้ตัว อยากจะรู้ว่าเธอยังมีอะไรให้เขาแปลกใจได้อีกมั้ย

ตอนสายของวันรุ่งขึ้น เดียร์กำลังเตรียมตัวจะกลับคอนโด

"นี่ลูกจะมาบ้านอีกเมื่อไหร่ล่ะ"พ่อถาม

"น่าจะอีก2อาทิตย์ค่ะ..เพราะอาทิตย์หน้าต้องทำรายงาน..คงกลับไม่ได้"เดียร์บอก

"กลับมาบ้านบ่อยๆนะ..พ่อกับทุกคนคิดถึง"พ่อเอามือลูบผมของเธอ

"จะพยายามค่ะ..ใกล้จบแล้ว..งานเลยมากน่ะค่ะ..ปีหน้ายังต้องฝึกงานอีกด้วย"เดียร์บอก

"ที่ฝึกงาน..เดี๋ยวพ่อช่วยหาให้นะ..ไม่ต้องกังวล"พ่อบอก

"ค่ะ..ขอบคุณนะคะ"เดียร์ยิ้ม

"จะกลับแล้วเหรอ..ยายเดียร์"

ษาที่เดินลงบันไดมาถามเดียร์

"ค่ะ..พี่ษา"เดียร์พูด

"คราวหน้าถ้าจะมาบ้านล่ะก็...ขับรถมานะ..ทำตัวให้เหมือนผู้หญิงบ้าง..เรื่องแต่งตัวก็เหมือนกัน..เป็นถึงลูกสาวเจ้าของบริษัทออกแบบตกแต่งแต่แต่งตัวเหมือนเด็กข้างถนนไปได้"ษาว่า

"ก็เดียร์ชอบแต่งแบบนี้นี่คะ..ถ้าพี่ษาไม่ชอบก็ไม่ต้องสนใจสิ"เดียร์ว่า

"ชั้นอายคนอื่นนะ..ที่มีน้องสาวแต่งตัวแย่ๆแบบแกเนี่ย"ษาว่า

"พี่ษาจะอายทำไมคะ..เดียร์ไม่เคยไปไหนกับพี่ษาด้วยซ้ำ..แล้วอีกอย่างเดียร์แต่งแล้วก็มาบ้านเราเลย...ใครจะรู้ว่าเดียร์เป็นใคร"เดียร์พูด

"ก็อย่างเวลามีใครมาที่บ้าน..เช่นเมื่อวานที่พี่พีทมา..ชั้นก็อายแทบแย่ที่แกเอาแต่ไปคลุกกับคนใช้..ทำอะไรไร้สาระ..ไม่รู้ว่าพี่พีทจะคิดยังไง"ษาว่า

"ยายษา..จะว่าน้องทำไม..พ่อไม่เห็นว่าจะน่าอายตรงไหน..น้องทำในสิ่งที่ชอบ..ทำแล้วมีความสุขไม่ได้ทำร้ายใคร..แล้วเราจะอายทำไม"พ่อบอก

"พ่อก็ชอบเข้าข้างอยู่เรื่อยเลย..ตามใจกันเข้าไป..ถ้าเสียคนวันไหน..ไม่ต้องมาบ่นเลยนะคะ"ษาว่าแล้วเอาเท้ากระแทกพื้นเดินออกไป

"อย่าไปสนใจคำพูดพี่เขาเลยนะ..พ่อผิดเองที่ตามใจจนเคยตัวน่ะ"พ่อลูบผมของเดียร์

"เดียร์ชินแล้วล่ะค่ะพ่อ..เดียร์ไม่เป็นอะไรหรอก..พ่อไม่ต้องคิดมากนะคะ"เดียร์ยิ้ม เธอไม่อยากให้พ่อต้องทุกข์ใจ