บทที่3

เมื่อเดินออกไปข้างๆบ้านก็ได้ยินเสียงกีต้าร์ลอยมาเบาๆพร้อมกับเสียงคนร้อง ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ก็ได้ยินชัดมากขึ้นเรื่อยๆ

พีทที่ตั้งใจฟังเสียงอยู่รู้สึกว่าเสียงกีต้าร์ก็เพราะแต่เสียงคนร้องเพราะกว่ามากๆ

เดียร์นั่งเล่นกีต้าร์และร้องเพลงหันหลังให้กับบ้านจึงไม่เห็นว่าพ่อ ษาและพีทมายืนฟังอยู่ จนกระทั่งเธอร้องเพลงจบ

แปะ แปะมีเสียงปรบมือดังขึ้นจากข้างหลังของเดียร์ เธอจึงหันไปมอง

"หนูยังเล่นกีต้าร์และร้องเพลงเพราะเหมือนเดิมเลยนะ"พ่อชม

"พ่อมายืนฟังตั้งแต่เมื่อไหร่คะ..เดียร์ก็เล่นได้เท่านี้..ไม่เก่งหรอกค่ะ"เดียร์ยิ้มน้อยๆ

เธอเห็นว่ามีหนุ่มแปลกหน้ามาด้วย และษาเองก็เกาะแขนของหนุ่มคนนั้นอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ สงสัยคงเป็นแฟนใหม่ของษาล่ะมั้งเดียร์คิด

พีทมองเดียร์ด้วยความสนใจ เขาเพิ่งรู้ว่าเธอเล่นกีต้าร์ได้แถมร้องเพลงเพราะอีกด้วย

"เดียร์มารู้จักลูกชายอาพิศาลกับอาวัลยาสิลูก...พี่เขาเพิ่งเรียนจบโทมาจากอเมริกา..นี่พี่พีทนะลูก..รู้จักกันไว้"พ่อบอก

"สวัสดีค่ะพี่พีท"เดียร์ยกมือไหว้

"สวัสดีคับน้องเดียร์"พีทรับไหว้

"เรียกเดียร์เฉยๆก็ได้ค่ะ"เดียร์ยิ้ม

"เดียร์เล่นกีต้าร์และร้องเพลงเพราะนะ"พีทชม

"แค่พอได้...ไม่เพราะหรอกค่ะ"เดียร์ยิ้มมากขึ้น

"ษาว่า..เข้าไปนั่งคุยในบ้านกันดีกว่านะคะ..พี่พีท"ษาพูด

"นั่นสิคะพ่อ..ให้พี่ษาพาพี่พีทไปคุยในบ้านเถอะค่ะ...ตรงนี้ไม่สะดวกสบายหรอกค่ะ"เดียร์บอก

"แต่พี่ว่านั่งตรงนี้ดีกว่านะ..มีเพลงฟังด้วย"พีทพูด

เขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเดียร์ทันที

"งั้น..ก็นั่งคุยกันไปก่อนนะ...พ่อเข้าไปทำงานต่อก่อน..ตาพีทตามสบายนะ..ลุงขอตัวก่อน"พ่อบอก

"คับคุณลุง"พีทบอก

เดียร์นั่งลงแล้วเริ่มจับจีบขนม พีทมองที่เธอทำอย่างสนใจ ส่วนษาก็นั่งลงข้างๆพีทเช่นกัน

"แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่คับ...ป้านิ่ม"พีทถาม

"กำลังทำขนมช่อม่วงอยู่ค่ะ...คุณพีท"ป้านิ่มตอบ

"น่าสนุกนะคับ..ขอผมลองทำดูบ้างได้มั้ย"พีทพูด

เดียร์เงยหน้ามามองพีทแล้วอมยิ้ม เธอไม่พูดอะไรแต่คิดว่าอย่างเขานี่นะจะทำขนมแล้วก็ก้มหน้าจับจีบขนมต่อ

"เดียร์สอนพี่บ้างสิ..พี่อยากลองทำดู"พีทมองหน้าเดียร์ที่ก้มหน้าจับจีบขนมอยู่

"ษาว่า...พี่พีทอย่าทำเลยค่ะ..เลอะมือป่าวๆ"ษาพูด

"แล้วษาไม่ทำบ้างเหรอ"พีทถาม

"ไม่ล่ะค่ะ..ษาทำเล็บมาตั้งแพง..มาทำขนมเล็บก็เสียหมดสิคะ..อีกอย่างก็มีคนใช้ทำให้กินอยู่แล้ว..จะหาเรื่องลำบากอีกทำไมคะ...ยายเดียร์ชอบหาเรื่องลำบากเหมือนแม่ไม่มีผิด"ษาว่า

"พี่ษาจะว่าก็ว่าเดียร์คนเดียวสิคะ...ทำไมจะต้องว่าแม่ด้วยล่ะ"เดียร์มองหน้าษาอย่างไม่พอใจ

"ทำไมจะว่าไม่ได้..ก็แม่ทำอย่างที่ชั้นพูดจริงๆ...ชั้นจะว่าแกจะทำไม...ยายเดียร์"ษาพูดแล้วมองหน้าเดียร์

เดียร์ลุกขึ้นยืนทันที เธอจ้องหน้าของษาอย่างโกรธจัด มือทั้งสองข้างกำจนแน่น เธอหันหลังแล้วเดินหนีไปทางหลังบ้านทันที

พีทมองตามหลังของเดียร์ไปอย่างเป็นห่วงความรู้สึก แล้วหันมามองหน้าของษาที่ทำเหมือนไม่แคร์กับสิ่งที่ตัวเองพูดไป

"คุณษาไม่น่าจะว่าไปถึงคุณแม่เลยนะคะ..คุณษาก็รู้ว่าคุณเดียร์ไม่ชอบอ่ะค่ะ"ป้านิ่มพูด

"ทำไมชั้นจะว่าไม่ได้..ก็ยายเดียร์ชอบทำตัวเหมือนแม่จริงๆ...มีคนไว้ใช้ก็ไม่ใช้...ชอบทำเอง..สมน้ำหน้าแล้ว..ว่านิดว่าหน่อยก็ไม่พอใจ..ชั้นไม่สนหรอก"ษาว่า

ป้านิ่มส่ายหัวกับความงี่เง่าเอาแต่ใจของษา

พีทเองพอได้ฟังที่ษาพูด ก็พอจะรู้ว่านิสัยของษาเป็นอย่างไร และก็พอจะรู้ว่าทำไมเดียร์ถึงได้ย้ายไปอยู่ที่คอนโด

"คุณษาคะ.."น้อยเรียก

"มีอะไรก็พูดมา...เรียกอยู่ได้"ษาว่า

"คุณอรนุชมาค่ะ..เธอบอกว่านัดกับคุณษาไว้แล้ว..เธอจอดรถรออยู่ที่หน้าบ้านค่ะ"น้อยบอก

"ไปบอกว่า..เดี๋ยวชั้นไป"ษาพูด

"ค่ะ..คุณษา"น้อยพูดแล้วเดินออกไป

"พี่พีทไปดูหนังและช๊อปปิ้งกับษามั้ยคะ"ษาหันไปชวนพีท

"ไม่ดีกว่า..เดี๋ยวพี่ก็จะกลับเหมือนกันคับ...พอดีต้องไปทำงานต่อ"พีทบอก

"แหม!...น่าเสียดายจังเลยค่ะ..พี่พีทน่าจะไปด้วยกันกับษา"ษาบอกด้วยเสียงออดออ้น

"เอาไว้วันหลังนะคับ"พีทพูด

"ก็ได้ค่ะ..งั้นษาไปก่อนนะคะ"ษาพูด

เธอเอาปลายมือแตะที่ริมฝีปากของเธอแล้วเอาไปแตะที่แก้มของพีทเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้านไป

"นุ่น..ไปดูคุณเดียร์สิว่าอยู่ที่บ่อปลาหรือป่าว"ป้านิ่มบอก

"จ๊ะป้า"นุ่นพูดแล้วเดินไปทางหลังบ้าน

"ป้านิ่มคับ..ปกติษากับเดียร์ทะเลาะกันบ่อยเหรอคับ"พีทถาม

"จริงๆแล้วต้องบอกว่าทุกวันมากกว่าค่ะ...คุณษากับคุณเดียร์คุยกันได้ไม่เกิน2ประโยคก็เป็นแบบนี้ตลอด"ป้านิ่มบอกแล้วถอนหายใจ

"ทำไมล่ะคับ"พีทถามต่อ

"...คุณษาชอบว่าคุณเดียร์แต่ลามไปถึงคุณวิที่เป็นคุณแม่ทุกครั้ง..คุณเดียร์เธอไม่ชอบที่คุณษาชอบว่าคุณแม่ก็เลยทะเลาะกัน...จนในที่สุดคุณเดียร์ก็กลัวว่าจะทำให้คุณนาวินไม่สบายใจที่เห็นลูกๆทะเลาะกันบ่อยๆ เธอเลยขอออกไปอยู่ที่คอนโด คุณนาวินรู้ว่าคุณเดียร์เลี่ยงที่จะทะเลาะกับคุณษาจึงอนุญาตให้ไปค่ะ นานๆคุณเดียร์จะกลับมาบ้านที แต่กลับมาก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งเลยค่ะ...ป้าล่ะสงสารคุณเดียร์จริงๆ"ป้านิ่มพูดพลางส่ายหัว

"แล้วนี่เดียร์เดินหนีไปไหนแล้วล่ะคับ"พีทถาม

"คงไปที่บ่อปลาข้างหลังบ้านแหละค่ะ...เวลาทะเลาะกับคุณษาทีไรก็มักจะไปนั่งร้องไห้คนเดียวทุกที"ป้านิ่มบอก

"เดียร์ไม่เถียงษาหรือคับป้านิ่ม"พีทถาม

"โดยปกติคุณเดียร์จะไม่เถียงค่ะ..ถ้าไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร..เธอจะเงียบและก็ไปแอบร้องไห้คนเดียวทุกที"ป้านิ่มบอก

"งั้นป้าพาผมไปที่บ่อปลาทีได้มั้ยคับ...ผมอยากไปดูเดียร์สักหน่อย"พีทพูด

"ได้ค่ะ..งั้นคุณพีทก็ตามป้ามาค่ะ"ป้านิ่มบอกแล้วเดินนำพีทไปทางหลังบ้าน

เมื่อมาถึงข้างหลังบ้าน พีทก็มองเห็นบ่อปลาขนาดไม่ใหญ่มาก บริเวณโดยรอบร่มรื่น มีต้นไม้ใหญ่ปลูกอยู่รอบๆบ่อ ทำให้แลดูเงียบสงบน่ามานั่งหรือนอนเล่น เขามองเห็นเดียร์ที่นั่งอยู่กับพื้นหญ้าหันหน้าไปทางบ่อปลาและกำลังขว้างเม็ดหินลงไปในบ่อ เธอนั่งหันหลังให้จึงไม่เห็นว่าเขาเดินมากับป้านิ่ม

"นั่นไงคะ..คุณเดียร์"ป้านิ่มชี้มือไปข้างหน้า

"คับ..งั้นเดี๋ยวผมเดินไปหาเดียร์เองคับ"พีทบอก

"ค่ะ..งั้นป้าไปทำขนมต่อนะคะ...ฝากคุณพีทคุยเป็นเพื่อนคุณเดียร์ด้วยค่ะ"ป้านิ่มบอก

"คับป้า"พีทพูด

ป้านิ่มรู้ว่าพีทจะต้องมาเป็นลูกเขยของที่นี่ ซึ่งก็แล้วแต่ว่าเขาจะเลือกแต่งงานกับใครเท่านั้นเอง