ตอนที่ 7 หนุ่ม Hot โดนต่อย

ตอนที่ 7 หนุ่ม Hot โดนต่อย

“อะไรนะ งานพิเศษของริสาถูกยกเลิก”

นัชชาทำสีหน้าประหลาดใจ เพราะอยู่ ๆ วันนี้กลับได้ข่าวว่างานที่เพื่อนเธอ ‘ริสา’ ที่รับถ่ายแบบถูกเปลี่ยนตัวกะทันหัน ครั้นจะชวนให้ริสาไปทำงานพิเศษร้านเดิมที่เธอเคยทำ ตอนนี้ริสาก็ไม่มีรถ จะให้เลิกดึกดื่นแบบตอนที่เธอทำคงไม่ได้ และยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก ที่งานพิเศษที่ฝากเพื่อนคนอื่นหาให้ ก่อนหน้านี้เคยอยากได้ริสาเข้าทำงานด้วยนักหนา ถูกยกเลิกไปซะหมด

“นั่นสิ เค้าก็ไม่รู้ทำไมว่าพวกนั้นถึงเปลี่ยนใจไม่รับเค้าให้ทำงาน” ริสาถอนหายใจ เธอเริ่มรู้สึกหมดหวังกับการหางานพิเศษ

“ฉันว่าเรื่องนี้มีอะไรแปลก ๆ” นัชชากอดอกเธอพิงสะโพกนั่งลงกับโต๊ะเรียน ดีว่าเพราะเธอเป็นนักเรียนทุนไม่ต้องรีบหาเงินไปจ่ายค่าเทอมแบบริสา ไม่งั้นตอนนี้เธอเองก็คงลำบากไม่แพ้กัน

“เดี๋ยวตอนเที่ยงเค้าไปทำเรื่องผ่อนผันดู ช่างมันเถอะนัชชา” ริสายิ้มเศร้า เธอชอบทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องแบบนี้เสมอ แต่นัชชารู้ดีว่าเพื่อนรักของเธอก็คิดมากอยู่ไม่น้อย

นัชชาไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ก็ใช่ว่าเธอจะยอมแพ้ง่าย ๆ เธอมองว่าเรื่องนี้ผิดปกติ ที่อยู่ ๆ เพื่อนร่วมคณะคนอื่น ๆ ที่ตกปากรับคำชวนริสาทำงานด้วยปฏิเสธไปเสียหมด ครั้นเธอจะชวนให้ลูกคุณหนูแบบริสาไปทำงานแบบอื่น ก็ดูไม่เหมาะกับริสาเลยสักอย่าง

สุดท้ายเมื่อจบคาบเรียนในตอนเที่ยง นัชชารีบขอแยกกับเพื่อนตรงไปที่คณะนิเทศ เพื่อหาสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเธอถูกยกเลิกงานทันที พอมาถึงถึงได้รู้ว่า นางแบบใหม่ที่มาแทนริสา กลับกลายเป็นน้องพลอยใส กิ๊กของเตชิน!

“หรือเป็นฝีมือนายนั่น เอาเด็กตัวเองมาแย่งงาน”

นัชชานึกโมโห อยู่ๆ เหมือนอารมณ์ขึ้น ไม่เข้าใจว่าเตชินจะมาแกล้งเพื่อนเธอทำไม เธอกลับออกมาจนมาถึงคณะของเธอ พอดีกับที่บังเอิญเจอเตชินกำลังเอารถเข้ามาจอด

นัชชามองรถของเขาที่แล่นเข้ามาด้วยสายตาไม่พอใจ เธอกำหมัดแน่น ก่อนเดินเข้าไป

“นี่มันเรื่องอะไรกัน นายเตชิน!” นัชชาตรงเข้าไปหาเตชินที่กำลังจะลงจากรถซุปเปอร์คาร์ของเขาด้วยสีหน้าเอาเรื่องถึงขีดสุด

“อะไรของมึง” เตชินซึ่งยังไม่รู้สาเหตุที่นัชชามาตวาดใส่เขา ลงจากรถทำสีหน้าประหลาดใจ หลังจากปิดประตูรถ เขาเอาตัวพิงไว้กับรถของเขา

“นายแกล้งเพื่อนฉันใช่ไหม! นายก็รู้ว่าเพื่อนฉันกำลังหางานพิเศษ แล้วคนที่คณะนิเทศที่รับงานนอกมหาวิทยาลัยมา เขาจ้างเพื่อนฉันถ่ายแบบตั้งหลายหมื่น นายก็ยังให้น้องพลอยมาอะไรของนายมาแย่งงาน!”

“พูดเรื่องไร” เตชินขมวดคิ้ว เพราะที่จริงแล้วเขาแค่คิดว่าจะทำแบบนั้นตามที่มาวินบอกจริง แต่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ที่ริสาโดนปลดมากจากข่าวลือเสีย ๆ หาย ๆ กับครอบครัวของเธอมากกว่า

“นายต้องการอะไร นายทำแบบนี้ทำไม” นัชชาเขยิบหน้าเข้าไปใกล้แบบเอาเรื่อง แม้จะต้องเงยหน้าคุยเพราะส่วนสูงห่างกันพอสมควร

แต่เตชินกลับไม่ได้รู้สึกอะไรกับสีหน้าของนัชชาที่เอาเรื่องเขาเลยแม้แต่น้อย เขายกยิ้มที่มุมปาก ยิ่งหน้าเธออยู่ใกล้ๆ เขาแบบนี้ ยิ่งรู้สึกว่าเธอน่ารัก และปากรั้น ๆ ของเธอช่างน่าจูบ เตชินเลื่อนสายตาไปที่ปาก จนนัชชารู้สึกได้ว่าใบหน้าของเขากับเธออยู่ใกล้เกินไปแล้ว รีบเขยิบถอยออกมา เมื่อเห็นสายตาของเตชินที่มองเธอแปลก ๆ

“ตัองการอะไรเหรอ? อืม...อะไรดีล่ะ?” เตชินยิ้ม คราวนี้เขาเป็นฝ่ายที่ยื่นหน้าไปหาเธอ จนนัชชาถอยร่น ก่อนที่เธอจะตั้งสติยกกำปั้นมากั้นไว้ตรงหน้า

“ถ้านายจงใจแกล้งเพื่อนฉัน ฉันไม่เอานายไว้แน่ จำไว้ที่หลังอย่ามายุ่งกับพวกฉันอีก!” นัชชาขู่สายตามองเขม็ง

“แล้วถ้ากูอยากยุ่ง...มึงจะทำไง” เตชินยังไม่หยุดยั่ว

“ฉันจะตะบันหน้านาย ด้วยหมัดนี้” นัชชายกกำปั้นเข้าไปใกล้หน้าแต่ไม่ได้สัมผัสตัวของเตชิน พอ ๆ กับที่เตชินคว้าข้อมือของนัชชาเอาไว้แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้

“ต่อยสิ ถ้ามึงต่อยกูจูบ” เตชินท้า แต่สุดท้ายนัชชายังไม่ทันได้ต่อย เขาก็อดห้ามใจไม่ได้ ก้มตัวลงไปจูบนัชชาทันที นัชชาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบผลักเขาออกสุดแรง พร้อมตะบันหมัดไปที่ใบหน้าของเตชินจนหน้าหัน

ผลั่ววว!!

เตชินดันลิ้นที่กระพุ้งแก้มข้างที่โดนต่อย พร้อมหันกลับมามองนัชชาที่ดิ้นจนหลุด เธอรีบวิ่งหันหลังไปด่าเขาไป

“ไอบ้า! ถ้านายทำแบบนี้อีก นายโดนมากกว่านี้แน่ จำไว้”

“เชี้ย กูโดนผู้หญิงต่อย” เตชินพึมพำกับตัวเอง

“ฮึ่ม!! ยายตัวแสบ” เขายกมือคลำแก้มป้อย ๆ ยังคงมึนงงกับเหตุการณ์ที่โดนต่อยเมื่อครู่ แต่ทว่าสายตากลับไม่อาจละไปร่างเล็กของนัชชาที่วิ่งหนีเขาไปที่คณะจนสุดตา

คนอย่างเขา หนุ่มHot อย่างเตชินที่สาวรุมกรี๊ด แถมเสนอตัวให้ฟรี ๆ ตั้งเยอะแยะ ยังไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขาแบบนี้เลยสักคน

~แล้วยัยนี่เป็นใคร ถึงได้กล้าต่อยหนุ่ม Hot แบบเขา สงสัยที่เขาคิดว่าเธอน่ารัก ดูท่าจะคิดผิด~

เตชินเดินตามเข้ามาในคลาส ก่อนจะวางหนังสือที่โต๊ะอย่างไม่สบอารมณ์ สายตายังคงมองไปที่นัชชาที่เอาแต่คุยกับเพื่อนของเธออย่างสนุกสนาน

“เป็นไรวะ หน้ามุ่ยมาเลยมึง วันนี้” กฤชตินเอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนซี้ที่ดูอารมณ์ไม่ค่อยดี

“มึงว่ากูหล่อไหม” เตชินไม่ตอบคำถามของกฤชตินแต่หันไปมองจ้องหน้าเพื่อน แถมยังตั้งคำถามแปลก ๆ

“มึงถามเหี้ยไร กูไม่ได้มีรสนิยม ชอบผู้ชายกับผู้ชายนะเว้ย” กฤชตินทำหน้างง

“กู-ถาม-ว่า กู-หล่อ-ไหม!” เตชินยังเน้นคำถามทีละคำช้า ๆ แบบเน้น ๆ พร้อมยังจ้องหน้าเพื่อนไม่เลิก

“เออ งั้นมั้ง หล่อก็หล่อ แต่กูดู ๆ แล้ว เหมือนแก้มข้างนี้มึงบวม ๆ แดงๆ นะกูว่า” กฤชตินเอามือจิ้มหน้าเพื่อนข้างที่เพิ่งโดนต่อย

“โอ้ย เชี้ย เจ็บ พอ ๆ” เตชินปัดมือกฤชตินออก

“อะไรของมึง โดนไรมาวะ”

“เออช่างมัน เข้าเรื่องดีกว่า ขนาดมึงเป็นผู้ชาย มึงยังว่ากูหล่อเลย แล้วผู้หญิงอะ เห็นกูก็ต้องชอบกูเปล่าวะ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบกู”

“หลงตัวเองชิบหาย” กฤชตินส่ายหน้า

“แต่...มีคนไม่ชอบกูด้วยว่ะ” เตชินยังคงหายใจฟึดฟัด

“อืม ต้องเป็นผู้หญิงฉลาดแน่ ๆ ที่ไม่ชอบผู้ชายอย่างมึง” กฤชตินกอดอกทำหน้าตาจริงจัง

“หมายความว่าไง”

“ก็มีแต่ผู้หญิงโง่ ๆ กรี๊ดกร๊าด ที่ชอบคนเชี้ย ๆ แบบมึงไง” กฤชตินแค่นหัวเราะ พร้อมส่ายหน้า

“ชิ คอยดู กูจะเอาชนะผู้หญิงคนนั้นให้ได้ กูจะทำให้แม่งหลงกูจนถอนตัวไม่ขึ้น” เตชินยังหมายมั่นที่จะเอาชนะนัชชาแต่เขายังไม่ได้บอกเพื่อนว่าเป็นใคร

“ไร้สาระ”

“เออ เรื่องของกู มึงคอยดูแล้วกัน เออ แล้วไอวินไปไหนวะ ป่านนี้ยังไม่มา หยุดอีกแล้วสิมัน” เตชินเปลี่ยนเรื่องพร้อมสอดส่ายตามองหามาวินเพื่อนรักของเขาอีกคน ที่ยังไม่เข้าเรียน

“หยุดมั้ง เห็นมันบอกกูว่า จะหาห้อง มาเช่าอพาร์ทเม้นท์ ใกล้ ๆ มหา’ ลัย”

“เห้ย ลูกคุณชายแบบมัน จะมาอยู่อพาร์ทเม้นท์ ห้องเท่ารูหนู บ้าไปแล้ว ไม่มีทาง เผลอ ๆ ห้องเล็กกว่าห้องน้ำที่บ้านมันอีกมั้ง”

“ไม่รู้มัน ช่วงนี้แม่งทำตัวแปลก ๆ กูก็ไม่รู้มันเหมือนกัน” กฤชตินยักไหล่

“นั่นไง พูดถึงก็มาเลย เหลืออีกคาบเดียวยังมาเรียนอีก” เตชินพยักหน้าให้ดูมาวินที่เดินล้วงกระเป๋าเดินเข้าห้องมาอย่างมีความสุข

“นินทากูอยู่ดิ พวกมึง” มาวินพยักหน้าแทนคำทักทาย

“เออ หน้ามึงบานมากช่วงนี้ มีเรื่องดี ๆ ดิ” เตชินพยักหน้าตอบ

“ก็นิดหน่อย”

“ไรวะ เล่าดิ”

“ไม่ได้ความลับ ยังไม่ถึงเวลาที่กูจะบอก”

“เล่นตัวสัส ๆ” เตชินทำหน้าเหมือนหมั่นไส้มาวินที่ตอบคำถามกำกวมใส่เขา

“เอาดี ๆ มึงไปไหนมา” กฤชตินถอนหายใจในความลีลาของเพื่อน ก่อนถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“เมื่อเช้าทำเรื่องย้ายชื่อคนฝึกงานนิดหน่อย” มาวินยักไหล่

“เชี้ย ใครวะ”

“เดี๋ยวมึงก็รู้ เออ อีกไม่กี่วัน กูว่าจะย้ายมาพักแถวมหา’ ลัย ถึงตอนนั้น พวกมึงมาช่วยกูย้ายหอด้วย โอเค”

“เออ ถ้าเลี้ยงเหล้ากูด้วย ก็โอเค”