10 แต่งงาน??
นารี...
ฉันกรอกยาพาราเซตามอลเข้าปากไปสองเม็ดตามด้วยน้ำอึกใหญ่เพราะถ้าไม่กินฉันคงทำงานไม่ไหวแน่ๆ แถมตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองจะเป็นไข้ด้วย จากนั้นก็รีบจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเก็บกวาดทำความสะอาดห้องนอนที่มีขนาดใหญ่กว่าห้องนอนเท่ารูหนูของฉันสิบยี่สิบเท่า ฉันใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะทำจนเสร็จ ทำจนแทบหมดแรงฉันทรุดนั่งลงกับพื้นข้างเตียงนอนใหญ่ก่อนจะฟุบหน้าลงเพื่อเบาเท่าความเหนื่อยล้า ขอพักสายตาสักหนึ่งนาทีฉันจะรีบออกไปแล้วเพราะเกรงว่าคุณอิฐจะเข้ามาแล้วเจอฉันเข้าฉันไม่อยากเจ็บตัวอีก
เวลาต่อมา...
อิฐ...
ผมเดินเซซ้ายเซขวาเข้ามาในบ้านในสภาพเมามายแต่พอยังมีสติอยู่บ้างเล็กน้อยหลังจากออกไปดื่มกับเพื่อนสนิทมาส่วนซินดี้ผมไล่เธอกลับไปแล้วตั้งแต่ที่ร้านเหล้าเพราะตอนแรกเธออยากจะกลับมาพร้อมกับผมแต่ผมปฏิเสธเพราะหลายวันมานี่้ผมอยู่กับซินดี้มากเกินไปจนผมรู้สึกเบื่อแม้ลีลาบนเตียงของเธอจะเด็ดก็เถอะแต่ผมเป็นคนขี้เบื่อไงเพราะฉะนั้นให้ห่างๆ กันไปบ้างก็น่าจะดี ผมรู้ดีว่าถึงไม่มากับผมซินดี้ก็มีผู้ชายคนอื่นที่เธอจะไปหาและพร้อมจะมีเซ็กส์ด้วยถามว่าหึงไหมหวงไหมบอกเลยว่าไม่เลยสักนิดเพราะผมรู้มาแต่แรกแล้วไงเรื่องของซินดี้ว่าเธอเป็นคนยังไงแต่ที่ยังคบอยู่ก็แค่เรื่องบนเตียงผมเลยหลอกให้ความหวังเธอไปเหมือนที่เธอหลอกผมว่าเธอไม่มีใครไม่เคยรักใครนอกจากผมคนเดียว หึเชื่อก็ควายแล้วมั้ยล่ะ
สักพักเสียงมือถือในกระเป๋ากางเกงของผมก็ดังขึ้นมาผมหยิบมันออกมาดูปรากฏว่าเป็นปู่ของผมเอง
"มีไรครับถึงโทรหาผมตอนเที่ยงคืนแบบนี้"
"แกเพิ่งกลับมาใช่ไหมตาอิฐ"
"ครับ" ผมไม่รู้ว่าปู่รู้ได้ยังไงว่าผมกลับมาแล้วเพราะนี่ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว
"แวะมาหาปู่หน่อยมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"
"ด่วนมากเหรอครับถึงต้องเรียกไปคุยตอนนี้"
"อืม"
ผมถอนหายใจก่อนจะเดินกลับออกไปเพื่อไปหาปู่ที่บ้านใหญ่ ไม่รู้จะโดนบ่นอะไรอีก
"สภาพแบบนี้ขับรถกลับมาได้ไงตาอิฐ" มาถึงก็บ่นทันที
"ผมรู้ลิมิตตัวเองดีน่าว่าต้องกินแค่ไหน"
"ฉันไม่อยากเสียเวลาไปประกันตัวแกเวลาแกโดนข้อหาเมาแล้วขับเข้าใจไหม"
"ที่เรียกมาเพื่อจะบ่นเรื่องผมเมางั้นผมขอกลับก่อนนะครับ ง่วง"
"เมื่อไหร่แกจะเลิกยุ่งกับแม่ซินดี้อะไรนั่นสักทีตาอิฐ"
"ก็ผมยังไม่เบื่อ"
"แล้วเมื่อไหร่แกจะเบื่อหรือรอให้แม่นั่นเดินท้องโย้แล้วมาบอกแกว่าท้องกับแกตาอิฐ"
"ถ้าเป็นแบบนั้นปู่ก็มั่นใจได้เลยว่าไม่ใช่ลูกผมหรือหลานของปู่แน่เพราะผมไม่เคยมีอะไรกับใครโดยไม่ป้องกัน"
"ยังไงฉันก็ยังไม่มั่นใจ ฉันจะหาเมียให้แกเอง"
"ห๊ะ!!! "
"ฉันจะหาเมียให้แก"
"ผมยังเรียนไม่จบเลยนะ"
"ไม่เห็นเป็นไร เรียนอยู่ก็มีเมียได้"
"แต่ผมไม่อยากมีเมียผมไม่อยากเอาชีวิตทั้งชีวิตของผมไปผูกติดกับผู้หญิงแค่คนเดียวไปตลอดชีวิตเพราะฉะนั้นปู่เล้มเลิกความคิดเรื่องหาเมียให้ผมได้เลย"
"ถ้าแกไม่แต่งแกก็จะไมไ่ด้อะไรจากฉันเลย"
"ผมไม่เอาก็ได้ของพ่อของแม่ผมก็มีตั้งเยอะ"
"ก็ดี ฉันจะยกทุกอย่างรวมทั้งบ้านหลังนี้ให้นารี"
"ปู่ ปู่พูดอะไร นังนั่นมันเป็นแค่คนใช้ปู่จะไปยกให้มันทำไม หรือว่าจริงๆ แล้วมันไม่ใช่แค่คนใช้"
"แกหมายความว่าไง"
"ผมไม่อยากพูดเพราะมันบาปถ้าพูดออกไป"
"แกคิดว่าฉันกับนารี..."
"ก็หรือไม่จริงถ้าไม่อย่างงั้นปู่จะพูดทำไมว่าจะยกมรดกของปู่ให้มัน"
"เพราะนารีเป็นเด็กน่าสงสารและที่สำคัญที่ผ่านมานารีก็ดูแลปู่มาอย่างดีดีตลอดไม่เหมือนแกที่เป็นหลานแท้ๆ ยังไม่เคยมาดูแลเลยเอาแต่มั่วอยู่กับผู้หญิง"
"นังนั่นมันเป็นคนใช้หน้าที่ดูแลปู่มันก็ต้องทำหรือเปล่าจะคิดว่ามันมีบุญคุณงั้นเหรอ"
"แกคงไม่รู้สินะตาอิฐ ถ้าวันนั้นปู่ไม่ได้นารีช่วยไว้แกคงไม่ได้มายืนเถียงปู่ฉอดๆๆ แบบนี้หรอก"
"ผมไม่เข้าใจ"
"แกจำวันที่ปู่นอนโรงพยาบาลได้ไหมตอนนั้นแกไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อนของแก"
"วันนั้นปู่บอกว่าปู่แค่อ่อนเพลียเลยไปนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลเฉยๆ ไม่ใช่เหรอครับ" ผมจำได้เพราะตอนนั้นผมไปเที่ยวฝรั่งเศสกับกลุ่มเพื่อนและคนที่บ้านโทรมาบอกว่าปู่เข้าโรงพยาบาลตอนนั้นผมตกใจมากแต่ปู่บอกว่าท่านแค่อ่อนเพลียเลยมานอนให้น้ำเกลือเท่านั้นไม่มีอะไร
"วันนั้นปู่รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมันอ่อนเพลียแถมยังหน้ามืดปู่เลยกลับขึ้นมานอนพักบนห้องแต่ปู่ไม่ทันได้เข้าห้องจู่ๆ ปู่ก็เกิดอาการแน่นหน้าอกหายใจไม่ออกจนหมดสติโชคดีที่นารีสังหรณ์ใจกับอาการที่ปู่เป็นตอนนั้นก็เลยตามปู่ขึ้นมาแล้วเห็นปู่นอนหมดสติอยู่หน้าห้องนารีรีบพาปู่ไปส่งโรงพยาบาลและแจ้งอาการของปู่กับหมอที่โรงพยาบาลเพราะนารีเป็นคนดูแลปู่เธอรู้อาการของปู่ดีทุกอย่างและโชคดีที่หมอรักษาปู่ได้ทันเวลาจนปู่อยู่รอดมาได้ถึงทุกวันนี้ วันนั้นถ้าไม่ได้นารีปู่คงตายไปแล้ว
"ปู่เลยต้องตอบแทนบุญคุณโดยการที่จะยกทรัพย์สมบัติของตัวเองที่มีให้นังนั่น"
"ก็ถ้าแกไม่ยอมแต่งงานตามที่ปู่ขอร้องปู่ก็คงจะต้องทำตามนั้น" ผมไม่มีวันยอมให้คนใช้อย่างนารีมาชุบมือเปิบหรอกนะไม่มีทางไม่มีวัน
"ว่าไง"
"ผมขอคิดดูก่อนละกัน"
"ก็ได้ปู่ให้เวลาแกสามวัน"
"อะไรนะปู่สามวัน?? "
"อืมม"
"มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอครับ นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลยนะ"
"ปู่อยากเห็นหน้าลูกของแกก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เห็น"
"ปู่ทำไมพูดแบบนี้ปู่ยังแข็งแรงจะตายไปปู่ยังอยู่กับผมอีกหลายสิบปีเลยเชื่อดิ"
"ก็ถ้าอีกหลายสิบปีแกยังทำตัวแบบนี้แกคิดว่าปู่จะได้เห็นมั้ยล่ะตาอิฐ" ผมถึงกับพูดไม่ออก แต่ถามว่าอยากแต่งงานไหมผมไม่เคยมีความคิดนี้หัวสมองของผมเลยสักนิด อนาคตของผมที่วาดไว้ก็คือเรียนจบทำงานที่บริษัทของพ่อกับแม่ที่ท่านสร้างไว้ให้และสนุกกับชีวิตพอใจใครก็คบเบื่อก็เลิกไอ้การที่จะให้มาจมอยู่กับผู้หญิงเพียงคนเดียวทั้งชีวิตเอาผู้หญิงแค่คนเดียวตลอดชีวิตคงไม่ไหวเบื่อตายกันพอดี
"ปู่ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม ผมง่วงจะไปนอน"
"อยู่ดื่มชากับปู่ก่อนสิ กลับไปจะได้นอนหลับสบายเช้ามาจะได้ไม่ปวดหัว"
"หืมมมม" อะไรคือชวนดื่มชาตอนตีหนึ่งผมไม่เข้าใจแต่ก็นั่งลงเพื่อดื่มเป็นเพื่อนปู่
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
"เป็นไงชาของปู่รสชาติดีไหมสร่างเมาเลยหรือเปล่าล่ะ" ปู่ถามพร้อมกับยิ้มให้ผมซึ่งผมก็พยักหน้าซึ่งรสชาติชาที่ปู่ให้ผมดื่มมันก็ดีครับแต่กลิ่นไม่ค่อยเหมือนชาเท่าไหร่
"รสชาติมันแปลกๆ นะครับ"
"แปลกยังไง ปู่ก็ว่าปกตินะ" ปู่พูดเหมือนตัวเองดื่มแต่เปล่าเลยครับคนที่ดื่มมีแค่ผมคนเดียว
"ไม่รู้เหมือนกันแต่ผมว่ามันรสชาติแปลกๆ "
"หึ.." ปู่มองหน้าผมอีกครั้งก่อนจะยิ้มที่มุมปากซึ่งผมก็ไม่เข้าใจ
"ปู่ง่วงแล้วแกกลับไปได้ละ" อะไรคือจู่ๆ ก็ไล่กลับแต่ก็ดีครับเพราะผมก็ง่วงเหมือนกันแต่พอผมลุกขึ้นยืนเท่านั้นผมก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองจู่ๆ มันก็ร้อนขึ้นมาซะงั้นอย่างไม่ทราบสาเหตุมันร้อนจากข้างในคลั่นเนื้อคลั่นตัว
"อิฐ" ผมยังไม่ทันได้เดินออกจากประตูปู่ก็เรียกผมจนผมต้องหันกลับมา
"ครับปู่"
"ปู่รักแกนะที่ปู่ทำไปทุกอย่างก็เพราะปู่รักและหวังดีกับแก"
ตอนนี้ร่างกายของผมมันร้อนมากผมเร่งฝีเท้าเพื่อไปให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุดผมรีบขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเอง แต่พอเข้ามาในห้องนอนผมก็แปลกใจว่าทำไมไฟในห้องของผมมันถูกเปิดทิ้งไว้ จนสายตาไปปะทะเข้ากับร่างของใครบางคนที่นอนฟุบอยู่ที่เตียงผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
"นารี"
สปอยล์
"กรี๊ดดดดดดด เจ็บ ฮือออ เจ็บ คุณอิฐนาเจ็บค่ะ ฮือออ"
"ทำไมมันแน่นได้แบบนี้วะ ซี๊ดดดดจะแน่นไปไหนวะ อ๊าาาาส์จะแตกแล้ว"
"คุณอิฐเอามันออกไป ฮือออ นาเจ็บนาไม่ไหวแล้วนาจะตายแล้ว ฮืออออ"
ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ
"เสียวชิบหายย ไม่เคยเสียวขนาดนี้เลยให้ตาย ซี๊ดดด อ๊าาาาา"