บทนำ

พ.ศ 2533

"กรี้ดดดดดดดดดด ไม่ไหวแล้ว. อ๊ายยยย ปวดเหลือเกิน ศาน ช่วยวิด้วย โอ้ยยยย"

เสียงกรีดร้องของ วิภา สาวน้อยวัย 23 ปีเธอกำลังกรีดร้องออกมาเพราะว่ากำลังเจ็บท้องใกล้จะคลอด ท้องที่ยื่นออกมาและใหญ่เกินกว่าปกติ ทำให้วิภาเจ็บปวดจนแทบจะขาดใจ

“วิ เป็นไงบ้าง ปวดมากมั้ย ศานอยู่ตรงนี้แล้ววิ” ศานชายหนุ่มอายุ 23 ปีสามีสุดที่รักของเธอร้องถามด้วยความเป็นห่วง

“ศาล วิไม่ไหวแล้ว วิปวดมากๆ”วิภายื่นมือไปจับมือสามี ดวงตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของเธอทำให้ศานแทบจะขาดใจเลย

“ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวก็คลอดแล้วหมอมาแล้ว”ศานพยายามปลอบใจภรรยาของตนทั้งๆที่จริงตอนนี้ที่นี่ไม่มีหมอเวรเลยด้วยซ้ำ

ที่จริง ศานเป็นเจ้าของธุรกิจ จิวเวอรี่ส่งออกต่างประเทศ แต่วันนี้เขากะจะพาภรรยาสุดที่รักมาเที่ยวก่อนที่เธอจะถึงกำหนดคลอด แต่รถดันมาเสียซะก่อน แถมที่นี่ยังกันดารซะด้วย เขาจึงพาเธอเดินเพื่อไปขอความช่วยเหลือจากชาวบ้านก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน แต่เพราะความลำบากและเหนื่อยทำให้วิภาเกิดปวดท้องจะคลอดขึ้นมา ตอนนี้ น้ำคล่ำได้แตกแล้ว ศานที่ยืนอยู่ข้างถนนรีบประคองภรรยาเอาไว้ด้วยความห่วงไย แล้วไม่นาน ก็ได้มีรถ เกษตรกรรมผ่านมาและด้วยความมีน้ำใจชาวบ้านจึงอาสาพาทั้งคู่ส่งโรงพยาบาล

ด้วยความที่ไม่พร้อมของโรงพยาบาลบ้านนอก ทำให้หมอเวรไม่มีอยู่เลยเพราะต้องออกไป ทำคลอดให้ชาวบ้านที่ไม่มีรถมาโรงพยาบาล เหลือเพียงแค่พยาบาลเท่านั้น และกว่าหมอเวรจะมาพวกเขาก็ต้องทนรอ จนวิภาเริ่มไม่ไหว และเริ่มสั่งเสียสามีสุดที่รักเรื่องลูก

“คุณศานวิคงไม่รอดแล้ว"เธอมองหน้าสามีที่เธอรักสุดหัวใจด้วยความอาลัย

"วิ เดี๋ยวหมอก็มาแล้วคุณใจเย็นนะ"ศานหลั่งน้ำตาออกมา

"อย่าหลอกวิเลย วิรู้ดีว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง คุณศานจำไว้นะคะ เลือกลูกนะ เก็บเขาไว้ อย่าเลือกวิ วิอยู่ได้อีกไม่นานหรอก แต่ลูกเขาจะทำให้คุณอยากมีชีวิตต่อ"

“วิภา อย่าพูดแบบนี้ คุณกับลูกต้องปลอดภัย ผมมีเงินนะวิ”

“บางที เงินมันก็ไม่สามารถจ่ายได้ทุกอย่าง เหมือนตอนนี้ไง ถึงคุณจะมีเงินคุณก็ไม่สามารถเรียกหมอให้มาไวๆได้ คุณศาน ใช้ชีวิตอย่างมีสตินะคะ อย่าบังคับลูก ปล่อยให้เขาเลือกสิ่งที่เขารัก และสอนเขาให้เป็นคนดี”

ศานกุมมือวิภาขึ้นมาจูบ เขาร้องไห้ปานจะขาดใจ แล้วเหมือนสวรรค์มาโปรด เมื่อหมอได้วิ่งเข้ามาในห้องคลอด

“หมอคับ ช่วยเมียกับลูกผมด้วย”

“หมอจะพยายามช่วยให้เต็มที่คับ ตอนนี้ขอให้คุณออกไปรอด้านนอกก่อนนะคับ”

ศานถูกเชิญให้ออกมารอด้านนอก เขากระวนกระวายมากเพราะห่วงทั้งภรรยาและลูก แล้วไม่นานเสียงร้องของเด็กก็ดังขึ้น แต่มันเหมือนกับว่ามีเด็กหลายคน ทำให้เขางงมากเพราะตอนนี้ในห้องคลอดมีเพียงภรรยาของเขาคนเดียวเท่านั้น

“ ญาติของคุณวิภาค่ะ” เสียงพยาบาลร้องเรียกเขาจึงปรี่เข้าไปหาเธอทันที

“คับ ผมเป็นสามีคับ”

“คลอดแล้วนะคะ แฝด 7 คน ชาย 6 หญิง 1 ค่ะ”

ศานแทบทรุดเลย มันทำให้เขานึกขึ้นได้เลยว่าเป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้ท้องภรรยาของเขาใหญ่ผิดปกติ

“แล้วภรรยาผมละคับ”

“ตอนนี้คนไข้หัวใจหยุดเต้นคุณหมอกำลังเร่งช่วยชีวิตอยู่ค่ะ”

ศานล้มลงไปกองกับพื้นเลย เขารับไม่ได้จริงๆที่อยู่ๆภรรยาจะมาทิ้งเขาไปแบบนี้ เขานั่งรออยู่ที่หน้าห้องอยู่นาน จนหมอเดินออกมาแล้วส่ายหัวเพื่อบอกกับเขาถึงการจากไปของภรรยาสุดที่รัก เขาทิ้งตัวนอนพร้อมกับตะโกนร้องไห้ออกมาอย่างดัง

15 ปี ต่อมา

เด็กแฝดทั้ง7 คนค่อยๆเติมโตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ โดยมีศาน คอยขัดเกลาพวกเขาด้วยความรัก ศานไม่ยอมแต่งงานใหม่ เหตุเพราะเขายังรักภรรยาแล้วอีกเหตุผล คือเขาต้องการให้ความรักกับลูกๆทั้ง 7 ของเขาอย่างเต็มที่

“นี่ ศุกร์ นายช่วยเอาบรรดานกนายไปไว้ที่สวนได้มั้ยอย่าเอามาไว้ใกล้ระเบียงห้องพี่ดิ มันเหม็นแล้วอีกอย่างมันสกปรก”เสียงพุธิเวสคุณชายเจ้าระเบียบที่สุดของบ้านเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆ แต่มีพลัง

“นี่ พี่พุธ ศุกร์แขวนเอาไว้นอกระเบียงมั้งอีกอย่างห่างจากห้องพี่ตั้งเยอะ ใจกว้างๆหน่อยซิคับ”ศัตคุณหนุ่มน้อยผู้มีแต่จิตใจเมตตาและรักสัตว์เป็นชีวิตจิตใจเอ่ยขึ้นมา แถมยังยื่นหน้าไปแหย่พี่ชายอีกด้วย

“นายหยุดเลย เหม็นคือเหม็น “พุธกล่าว

“หยุดทะเลาะกันได้แล้ว เดี๋ยวพ่อลงมาก็โดน ทำโทษให้คาบไม้บรรทัดอีกหรอก พี่ว่ากินข้าวดีกว่า” จันทรัฐ พี่ชายคนโตที่เก่งไปทุกรอบด้าน และยังคอยปกป้องบรรดาน้องๆ ค่อยๆแยกศึกระหว่างพุธกับศุกร์อย่างชำนาญ เพราะว่าเขามั่นใจว่าน้องๆจะกลัวหากใช้ชื่อพ่อมาอ้าง

“เดี๋ยวยังไง ผมย้ายให้แล้วกัน เอาไปไว้ ข้างระเบียงฝั่งผมก็ได้พี่พุธ พี่พุธจะได้ไม่โมโห ตกลงมั้ยศุกร์” พฤกษา จับที่ไหล่พุธ ก่อนจะหันไปยักคิ้วให้ศุกร์หลังจากที่เขาไกล่เกลี่ยเรื่องทั้งหมดให้ลงตัวได้

“ผมตกลงตามพี่พฤกเลย”ศุกร์ชี้มาที่พฤกอย่างดีใจ

“ได้ ตามนั้น แต่ถ้ากลิ่นยังลอยมาถึงห้องพี่อีก พี่จะเอามันไปทิ้ง” พุธพูดขึ้นหน้าตาเฉย

ปัง!!!!!!!!

“น่ารำคาญจริงๆ ขอกินข้าวเงียบๆได้มั้ย” อังคาฐ หนุ่มน้อยสุดใจร้อนของบ้าน ตบโต๊ะอย่างดัง เพราะเขาไม่ชอบอะไรที่มันดังๆแบบนี้

“อ้าวๆ พี่อังคาฐโมโหละ เสาร์ว่าเสาร์ไม่รอดีกว่า เดี๋ยวระเบิดลง” เสาร์น้องชายคนสุดท้ายของบ้าน รีบยัดข้าวอย่างเร่งรีบ เพราะกลัวว่าจะเกิดการทะเลาะกันอีก แล้วเดี๋ยวจะโดนพ่อทำโทษ

“เอะอะเสียงดังอะไรกัน” ทุกสายตาต่างหันไปมองตามเสียง ก็เห็นว่าพ่อของพวกเขากำลังควงอนัญตญา น้องสาวสุดที่รักของพวกเขาเดินลงมา

“ป่าวคับพ่อ พวกเขาคุยกันเฉยๆ พ่ออย่าเก็บไปคิดเลยคับ”จันทรัฐ ดึงเก้าอี้ให้พ่อของเขาที่หัวโต๊ะ ก่อนที่พ่อของเขาจะนั่งลง

"อย่างงั้นเหรอ ก็ดีแล้ว จำไว้นะลูก เราเป็นพี่น้องกัน สายเลือดเดียวกัน ไม่ว่าจะทำอะไร ให้นึกถึงกันไว้เสมอ และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน พ่อมั่นใจ ว่าพ่อเลี้ยงลูกของพ่อมาดี"ศาน จิราวิวัฒน์ พ่อของแฝดทั้ง 7 เอ่ยขึ้นมา เขามองหน้าลูกๆด้วยความภูมิใจ

"คับพ่อ/ค่ะพ่อ"เด็กๆต่างขานรับในคำสอนของพ่อผู้ให้กำเนิด

“อาทิตย์ๆมานั่งข้างๆพี่มั้ย” พฤก เอ่ยถามน้องสาวคนสวยของเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข

"นั่งข้างพี่ดีกว่า ตรงนี้มีปลาผัดปรี้ยวหวานด้วย"เสาร์ที่อยากให้น้องสาวนั่งด้วยก็เอาอาหารมาล่อ

"มานั่งนี่เหอะพี่เช็ดให้เรียบร้อยแล้วไม่สกปรกหรอก"พุธค่อยๆหันไปมองน้องสาวคนสวยของตน

“ไม่ได้ค่ะ วันนี้วันอังคาร อาทิตย์ต้องนั่งข้างๆพี่อังคาฐพวกพี่ๆรอก่อนนะคะ"อาทิตย์สาวน้อยจอมเด็ดขาดน้องสาวคนเดียวของหนุ่มๆทั้ง6 คนพูดขึ้นพร้อมยังเดินไปนั่งข้างๆอังคาฐพี่ชายแสนใจร้อนของเธออีกต่างหากพี่ชายที่เหลือจึงทำหน้าเซ็ง ส่วน อังคาฐก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยักคิ้วให้ทุกคนอย่างเหนือกว่า

" เอาๆพอละๆ รีบกินเถอะ จะได้ไปโรงเรียน" ศาน บอกลูกๆ ก่อนที่ทุกคนจะลงมือทานอาหาร และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน สำหรับศานแล้ว การทานข้าวพร้อมหน้าคือสิ่งที่ทำให้เขามีความสุขที่สุด

"ไปโรงเรียนก่อนนะคับพ่อ สวัสดีคับ"จันทร์ไหว้พ่อเพื่อนำน้องๆ

"สวัสดีคับคุณพ่อ/ สวัสดีค่ะคุณพ่อ"

"อืมตั้งใจเรียนละ"ศานอวยพรลูกๆ ก่อนที่พวกเด็กๆจะขึ้นรถและขับออกไปโดยคนขับรถที่เขามั่นใจว่าจะพาลูกๆของเขาไปถึงโรงเรียนได้อย่างปลอดภัย

"วิภา คุณไม่ต้องห่วงแล้วนะ เด็กๆเขารักกันดี เขาจะคอยปกป้องกันและกัน คุณดูอยู่ใช่มั้ย"ศานหยิบรูปของภรรยาสุดที่รักขึ้นมาก่อนจะมองตามรถของลูกๆแล่นออกไป