7

หญิงสาวเริ่มอ่านหนังสืออีกครั้ง แต่ครั้งนี้นอกจากเสียงอ่านของเธอแล้ว ยังมีเสียงท้องร้องพ่วงมาด้วย เธอหยุดอ่านแล้วกุมท้องตัวเอง ชายหนุ่มข้างๆลืมตาขึ้นแล้วหันมามองเธอ หญิงสาวจึงหันไปยิ้มแหยๆให้เขา "พอดีว่าชั้นยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า ท้องก็เลยร้องดังไปหน่อย" ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วลุกขึ้นยืน "ตามชั้นมา"

เธอพรวดพราดลุกขึ้นจนเสียหลักทำให้หลังชนกับชั้นหนังสือที่อยู่ด้านหลัง หนังสือเล่มหนึ่งกำลังจะร่วงลงมาใส่หัวเธอ ชายหนุ่มจึงรีบคว้าหนังสือเล่มนั้นไว้ ไม่ทันระวังทำให้ตัวของเขาเผลอใกล้ชิดกับเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอจ้องมองใบหน้าของเขา ทำให้สบตากันโดยบังเอิญ จากนั้นเขาก็ค่อยๆโน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อเก็บหนังสือ ปลายจมูกของเขาห่างจากหน้าผากของเธอไม่ถึงคืบ ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่ จู่ๆหัวใจของเธอก็เต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกมาจากอก เธอได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ เหมือนวิญญาณได้ลอยออกจากร่างไปแล้วในตอนนี้ เขาเก็บหนังสือเรียบร้อยและถอยไปยืนที่เดิม แต่หญิงสาวยังตัวแข็งทื่ออยู่เช่นเดิม "ไม่หิวแล้วเหรอ" เขาเอ่ยขึ้น เธอจึงตื่นจากภวังค์ เธอสะบัดหน้าแรงๆสองทีเพื่อเรียกสติก่อนจะพูดว่า "ห หิว" เขาไม่พูดอะไรและเดินนำออกไป และเธอก็เดินตามไป

ห้องอาหาร

หยางเชานั่งกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ทุกอย่างหมดเรียบในพริบตา เกาซานมองแล้วก็ขมวดคิ้ว 'ตะกละจริงๆ ไม่มีความเป็นผู้ดีเลยยัยคนนี้' เขาคิดก่อนจะเติมน้ำให้ผู้เป็นนาย หญิงสาวซดน้ำซุปถ้วยสุดท้ายแล้วใช้หลังมือเช็ดปากก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้เพื่อให้สบายพุง ชายหนุ่มมองเธอแล้วพูดว่า "อิ่มหรือยัง"

หญิงสาวพยักหน้า "อืม"

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปอ่านหนังสือให้ชั้นฟังต่อ"

ได้ฟังดังนั้นหญิงสาวก็อ้าปากหาวก่อนจะพูดขึ้นว่า "โอ๊ย จู่ๆชั้นก็รู้สึกง่วงขึ้นมาแล้วสิ ถ้าอ่านหนังสือตอนนี้คงต้องหลับคาหนังสือแน่ๆ"

"ถ้างั้นก็กลับห้องไป"

หยางเชายิ้มแล้วลุกพรวดจากเก้าอี้ "งั้นชั้นไปก่อนนะ" พูดจบเธอก็รีบเดินขึ้นไปข้างบน

เกาซานมองตามไปแล้วก็แสดงสีหน้าไม่ชอบเธอออกมา "ดูไม่มีความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด ชาตินี้จะขายออกไหมเนี่ย"

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เกาซานจึงหยุดพูดและก้มหน้าลงทันที

หยางเชาเดินเข้ามาในห้องที่เก็บกวาดจนสะอาดเรียบร้อยแล้ว "เหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นมาก่อนเลย คนที่นี่เขาทำงานกันไวและเรียบร้อยดีเน๊อะ" พูดจบเธอก็กระโดดขึ้นไปบนเตียง เพียงไม่กี่นาทีเธอก็เผลอหลับไป

ชายหนุ่มเข้ามาในห้องหนังสือ เขาเดินไปที่โต๊ะทำงาน จากนั้นก็เปิดผ้าม่านที่อยู่ด้านหลังของโต๊ะทำงานออก บนกำแพงหลังผ้าม่านนั้น มีรูปของหยางเชาติดอยู่ รูปใบนั้นมีรอยยับเล็กน้อยเพราะเคยถูกมือของใครบางคนกำเอาไว้ ก่อนจะยื่นให้เขา จากนั้นเขาก็คลี่มันออก แต่มันก็ไม่เรียบดั่งเดิม มือหนาดึงรูปของเธอออกมาแล้วพลิกขึ้น นัยน์ตาสีเทาจับจ้องไปที่ข้อความที่เขียนอยู่ด้านหลังรูปภาพเธอ เขาจ้องมองอยู่เนินนาน ก่อนจะเก็บมันไว้ที่เดิมแล้วปิดม่านลง