บทที่ 6 เลือดไหล

ธิชาถูกเขาดึงจนเจ็บ ใบหน้าเล็กๆซีดเซียว ในสมองคิดชื่อที่คุ้นเคยนี้อย่างรวดเร็ว

ดนัยกฤต

เพียงแค่พริบตาเดียว เธอก็คิดชื่อที่โด่งดังนี้ออกแล้ว

ผู้มีอำนาจของภักดิภูมิเมธีกรุ๊ป ดูเหมือนเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศสองปีที่แล้ว ครอบครองอำนาจเพียงผู้เดียว ควบคุมบริษัทยักษ์ใหญ่ไว้ในมือแต่เพียงคนเดียว

สิ่งที่สำคัญกว่านั้น....... ภักดิภูมิเมธีกรุ๊ปนี้ เคยแย่งชิงธุรกิจใหญ่โตกับธาวินไม่ใช่แค่ครั้งเดียว

กลางดึกครั้งหนึ่งเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ธาวินดื่มเหล้าเมากลับมา ลากตัวเธอไปที่ชิงช้ากลางสวนจะทรมานย่ำยีเธอ

เธอขัดขืนอย่างทนไม่ได้ ธาวินที่โมโหร้ายเอาไม้กอล์ฟจากกระโปรงรถออกมาจะตีเธอ

เพราะเธอตะโกนร้องไห้เสียงดัง ถึงถูกแม่บ้านและคนใช้ห้ามปรามช่วยไว้

คืนนั้นธาวินโมโหมาก ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วไม่ได้ตีจนเธอเนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะ แต่สั่งให้เธอคุกเข่าอยู่นอกประตูห้ามใส่เสื้อผ้า

เธอเปลือยกายคุกเข่าอยู่ครึ่งวัน ร้องไห้จนคอแหบแห้งแล้ว ฟ้าสว่างแล้วถึงได้รับอนุญาตเข้าไป

หลังจากนั้นเธอได้ยินมาจากปากแม่บ้านว่า คืนนั้นสาเหตุที่ธาวินโมโหร้ายขนาดนั้น เป็นเพราะว่าธุรกิจราคาร้อยล้านที่ประมูลมานานตกไปอยู่ในมือคนอื่น

คนอื่นคนนั้นก็คือดนัยกฤต

.......

ธิชาจำชื่อของผู้ชายคนนี้ได้ ยิ่งอดรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้

ความหวงแหนของธาวินน่ากลัวมาก คนขับรถคนหนึ่งมองเธอหน่อยก็ถูกตีจนหาหัก

มิหนำซ้ำ ดนัยกฤตคนนี้เป็นคู่แข่งของเขาทางการค้า

เธอไม่สนใจว่าจะถูกเขาดึงผมจนปวด เปิดปากอธิบายตัวสั่น “พี่วิน ฉันไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับเขา วันนั้นเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ฉันตกใจเพราะเสียงปืน จากนั้นก็เป็นลม ถ้าไม่ใช่เพราะเจอเขาวันนี้ ฉันก็จำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร.......”

ธาวินดึงมือกลับ กดเอวของเธอไว้ กอดเธอไว้ให้หันหน้าหาเขา ท่วงท่าสนิทแนบแน่นอย่างที่สุด

เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา เหมือนกับตรวจสอบภรรยาที่นอกใจของตัวเอง

ธิชาทั้งๆที่บริสุทธิ์ใจ แต่กลับถูกเขาจ้องจนรู้สึกใจฝ่อ

เธอกัดริมฝีปาก รวบรวมความกล้าพูดอีกครั้ง “เป็นความจริง ฉันไม่กล้าโกหกพี่”

มืออันเร่าร้อนของธาวินอยู่ในเอวของเธอ หยิกเนื้อของเธอหนักทีเบาที

น้ำเสียงพูดอย่างตักเตือน

“ฉันเป็นคนเลี้ยงเธอ ร่างกายเธอทุกจุดเป็นของฉันหมด อย่าให้ใครแตะต้องทั้งนั้น เหตุผลที่เธอยังมีชีวิตอยู่อย่างดี ก็เป็นเพราะฉันยังมีความสนใจในร่างกายเธออยู่บ้าง ถ้าหากเธอสกปรกแล้ว.......สถานที่บริการคนมีอำนาจมีอิทธิพลอย่างสตาร์ไนต์ไม่เหมาะกับเธอ ฉันจะส่งเธอไปในสถานที่เธอควรไป ทำให้เธอกลายเป็นขยะที่สกปรกและราคาถูกที่สุด”

ธิชาหนาวสั่นรอบตัว กลัวจนกระทั่งพูดไม่ออก

เธอรู้ว่าธาวินไม่ได้พูดเล่น เธอยิ่งรู้ว่าเขาโหดร้ายอาฆาตแค้นขนาดไหน

หลายปีมาแล้ว ตอนที่เขาเพิ่งอายุยี่สิบต้นๆ เคยคบกับเด็กผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง รักใคร่มาก ต่อมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผู้หญิงคนนั้นไปอยู่กับหัวหน้ามาเฟียคนหนึ่งที่อายุมากกว่าเล็กน้อย เมื่อธาวินรู้แล้ว ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ยิ่งไม่แยแสความสัมพันธ์เก่าแม้แต่น้อย โยนเด็กผู้หญิงคนนั้นให้ชายเร่ร่อนย่ำยีหนึ่งคืน ได้ยินว่าคืนนั้นถูกย่ำยีจนสิ้นใจ

เธอกัดริมฝีปากตัวสั่น พูดออกมาประโยคหนึ่ง “ค่ะ หนูจะจำไว้ ไม่กล้าหักหลังแน่นอน”

ธาวินสีหน้าเคร่งขรึม ไม่มีวี่แววหายโกรธแม้แต่น้อย

มือที่ลูบคลำเอวของเธอค่อยๆหนักขึ้น จากนั้นก็เป็นเสียงผ้าฉีกขาด

ธิชากดมือของเขาไว้อย่างกังวล ขอร้องด้วยเสียงอ่อน “อย่า พี่วิน หนูอันนั้น........มาแล้ว”

ผู้ชายฟังคำห้ามปรามไม่เข้าสักนิด

ธิชากลัวจนจะร้องไห้แล้ว

เธอไม่เพียงแค่ประจำเดือนเพิ่งมา โดยเฉพาะที่นี่คือบนรถ รถยังจอดอยู่หน้าประตูสถานีตำรวจ

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่ากระจกมองจากข้างนอกเห็นแค่ความมืดสนิท แต่เธอสามารถมองเห็นคนข้างนอกเดินไปเดินมาอย่างชัดเจน

“ธาวิน อย่า ฉันเมนมาจริงๆ คุณหยุด.......”

การขัดขืนของเธอไร้ประโยชน์ ธาวินเข้าสู่สถานการณ์ทันที

ธิชาทรมานจนร้องไห้ เธอยิ่งร้องไห้ธาวินก็ยิ่งรุนแรง

“หุบปาก ร้องอะไร เธอยังมีหน้าร้องไห้อีก”

“ให้เธอไปเรียนมหาลัยก็เมตตามากแล้ว ไม่อยากเรียนหนังสือวันๆคิดแต่เรื่องผู้ชายใช่ไหม แม้แต่ไอ้ผู้ชายแก่แช่ภักดิภูมิเมธีนั่นยังไม่เว้น เธอก็เหมือนกับแม่ของเธอ ถ้ากล้าร้องไห้อีกฉันสาบานจะเอาเธอตายแน่”

การกระทำอันรุนแรงของธาวินทำให้เธอเลือดไหลรุนแรง

เธอจะทนกลั้นไม่ร้องไห้ได้ยังไง ธาวินไม่ได้เห็นเธอเป็นคนเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้ต้องการจนทนไม่ไหว แต่เลือกสถานที่แบบนี้ ก็เพื่อต้องการเหยียดหยามเธอ ลงโทษเธอ

ธาวินหลับตาอยากกลั้นน้ำตากลับไป แต่เมื่อน้ำตาไหลเข้าหัวใจยิ่งรู้สึกสิ้นหวัง

ชีวิตที่ยากลำบากแบบนี้ทำให้เธอมองไม่เห็นปลายทาง

เกรงว่า ธาวินคงจะทรมานเธอจนตายถึงจะยอมเลิกรา

.......

รถเบนท์ลี่ย์สีดำสะเทือนอยู่หน้าสถานีตำรวจหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ

ตอนที่สิ้นสุด

ธิชาเจ็บจนขยับตัวไม่ได้ นอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเบาะหนัง ขาทั้งสองข้างก็ไม่มีแรงปิด

ตอนที่ธาวินจัดความเรียบร้อยถึงเปิดไฟในรถ สิ่งที่เข้าสู่สายตาคือคราบเลือดทั้งผืน เขาสายตานิ่งทันที ดูท่าถูกทำให้ตกใจ

เขาจ้องมองคราบสีแดงบนเบาะและกางเกงอยู่ครู่หนึ่งถึงคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

มิน่าครั้งนี้เธอถึงได้ขัดขืนอย่างรุนแรงขนาดนี้