บทนำ [2]

อย่างเธอกับท่านประธานจะเรียกว่าคบหาดูใจกันก็พูดได้ไม่เต็มปาก เพราะเหตุการณ์ที่ทำให้พวกเราเลื่อนสถานะจากเจ้านายกับลูกน้องมาเป็นคู่นอน ดันเกิดจากการที่เธอดื่มหนักและเดินขึ้นไปนอนห้องผิด จากนั้นสงครามขนาดย่อมๆ ก็เกิดขึ้น เสียซิงให้กับเจ้านายตัวเอง

นับจากนั้นมาคุณโยก็จ้องแต่จะจับเธอฟัด ฟาดให้เกลี้ยงตลอด ในเจ็ดวันก็มีเซ็กซ์กันไปแล้วถึงห้าวัน แทบไม่ได้หยุดพักหายใจเลย แล้วเขายังจะใจร้ายไม่ให้เธอได้อยู่แบบสบายๆ ในเวลาทำงานบ้างเหรอ

“ห้ามบิดพลิ้วนะคะ เซ็นเอกสารก็คือเซ็นเอกสาร ห้ามทำอะไรนอกเหนือจากนั้น”

“แน่นอน ฉันจะแค่เซ็นเอกสารเฉยๆ” โยธินรับปากด้วยสีหน้าจริงจังพลางสบตากับสาวสวยผมสีไวน์แดงดัดลอนทิ้งตัวยาวคลอเคลียแผ่นหลัง

ยามพริมาสะบัดหน้าโยกขย่มอยู่บนตัวเขา เส้นผมนุ่มจะพลิ้วไหลปัดป้ายไปบนหลังขาวเนียน ช่างเป็นภาพที่งดงามเซ็กซี่ปลุกเร้าอารมณ์เสือร้ายอย่างเขาได้ดีนัก จนหลายต่อหลายครั้งเขาอยากจะจับเธอขึงไว้กับเตียงแล้วโถมกระหน่ำเข้าครอบครองเธออย่างบ้าคลั่ง

พริมาเดินนำเอกสารมาให้ซึ่งจัดเก็บอยู่ในแฟ้มอย่างเป็นระเบียบ แต่พอมาถึงข้อมือกลับถูกกระชากอย่างแรงจนตัวปลิวไปกระแทกกับแผงอกกำยำ ใบหน้าสวยสะพรั่งเหยเกด้วยความเจ็บ ตั้งใจว่าจะยกมือผลักอกคนเจ้าเล่ห์ออกก็ถูกอุ้งมือใหญ่ช้อนที่บั้นท้ายอุ้มจนตัวลอยไปนั่งอยู่บนโต๊ะ

“คุณโย! ไหนว่าจะเซ็นเอกสารไงคะ ทำไมถึงกลับกลอกไม่ยอมทำตามคำพูดตัวเอง”

“ก็กำลังจะเซ็น แต่ก่อนหน้านั้นต้องให้รางวัลคนขยันทำงานหน่อย” ยิ้มอย่างเจ้านายใจดีเสร็จก็ก้มลงบดขยี้เรียวปากอิ่มสีชมพูอ่อนที่คอยแต่จะพร่ำบ่นเขาจนน่ารำคาญ

พริมาทั้งเจ็บใจทั้งโมโหเจ้านายหนุ่มจอมฉวยโอกาส ก่อนจะยกมือทั้งสองข้างผลักอกแกร่งให้ถอยออกไป ถ้าเพียงแต่อีกฝ่ายจะไม่ขืนตัวไว้และยอมให้ความร่วมมือก็คงจะผลักร่างสูงออกไปได้

“อื้อ...แฮ่ก อื้ม!”

โยธินไม่เปิดโอกาสให้สาวสวยในอ้อมแขนได้พักหายใจ ประกบจูบปิดปากซ้ำๆ ขบเม้มสลับกับดูดดึงจนกลีบปากอิ่มบวมเจ่อ ก่อนจะใช้ลิ้นหนาดันให้พริมาเปิดปากออกแล้วแทรกลิ้นเข้าไปกระหวัดรัดรึงเรียวลิ้นสีชมพูอย่างพอใจ

เขาใช้ทักษะที่สูงกว่าล่อลวงให้เธอคล้อยตามทีละหน่อย ไม่ได้รีบร้อนให้ต้องฝืนใจทำตาม รอจนเจ้าของร่างสูงเพรียวอวบอัดยอมโอนอ่อนตามถึงค่อยดันให้เธอนอนราบไปบนโต๊ะ จับชายกระโปรงรั้งขึ้นไปยังสะโพก เอวคอด และเนินอกอวบอิ่ม

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มสาดประกายร้อนแรงดุจเปลวไฟลุกโชน จ้องเขม็งพื้นที่สามเหลี่ยมน่าหลงใหลของเธอ วันนี้พริมาแอบซ่อนความเร่าร้อนไว้ ดูจากจีตริงสีดำบางๆ ซึ่งตรงกลางมีรูปดอกกุหลาบ

สีแดง เซอร์ไพรส์ของเธอทำให้เขาแทบคลั่ง เปล่งเสียงครางต่ำในลำคอ

โยธินก้มลงไปสูดกลิ่นหอมหวานจากกายสาว ก่อนจะแตะลิ้นลากเลียดอกกุหลาบสีแดงกดเน้นย้ำจนร่างเย้ายวนใจสะดุ้งหลุดเสียงครางแว่วหวาน เขาหรี่ตาสูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอด เส้นเอ็นตรงลำคอเห็นชัดจากการที่เขาขบกรามแน่น พยายามระงับสัญชาตญาณดิบไว้

ชายหนุ่มใช้นิ้วชี้เกี่ยวผ้าชิ้นให้หลบไปด้านข้าง เพียงเห็นรูสวาทฉ่ำแฉะมีน้ำใสไหลเยิ้มคล้ายกับรอคอย นัยน์ตาคมกริบก็พร่ามัวดำดิ่งสู่วังวนราคะ รีบร้อนปลดซิปกางเกงควักเอาท่อนเนื้ออวบหนาออกมาอวดความยิ่งใหญ่สมตัว

“ผมจะเซ็นเอกสารแล้วนะพรีมจ๋า”

“ยะ...อย่านะคะ คุณโยจะทำอะไร”

“เซ็นเอกสารน่ะสิ ผมจะเซ็นบนตัวพรีมอย่างตั้งอกตั้งใจเลยเชียว” รอยยิ้มร้ายกาจที่ผุดขึ้นบนริมฝีปากบางเฉียบดูอันตราย

ไม่น่าไว้ใจ

พริมาสัมผัสได้ถึงลางสังหรณ์บางอย่าง คิดจะขยับตัวหนีก็ทำไม่ได้ เธอเม้มปากนิ่วหน้าจ้องมองใบหน้าหล่อเหลามีเสน่ห์ชวนเคลิบเคลิ้มของเขา มั่นใจว่าผู้หญิงร้อยทั้งร้อยถ้าได้เห็นสีหน้าหื่นกระหายของเขาเข้า คงพากันแก้ผ้าเดินขึ้นเตียงให้เขาควบขี่สมใจ