บทที่ 26 จัดกลางแจ้งสักยก [1]

หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้วพริมาก็ขนข้าวของย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของโยธินตามคำสั่ง เมื่อก่อนเขาจะพาตัวเองมานอนค้างที่ห้องเธอ หอบผ้าหอบผ่อนมาทิ้งไว้เต็มตู้ ทำเหมือนกับเป็นห้องตัวเอง แต่ตอนนี้สถานะเธอเปลี่ยนไปแล้ว เขาจึงไม่เห็นด้วยที่จะเทียวไปเทียวมาให้คนอื่นเอาไปนินทา

โยธินมองผู้หญิงร่างอวบอัดเย้ายวนในชุดแม็กซี่เดรสสีม่วงลายดอกไม้ เส้นผมสีไวน์แดงดัดลอนคลอเคลียใบหน้ารูปไข่ตัดกับผิวขาวอมชมพูเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากเอิบอิ่มฉ่ำวาวน่าสัมผัสด้วยลิปกลอสสีส้มอ่อน การแต่งหน้าด้วยเฉดสีส้มดูเข้ากันดีกับสีชุดที่ใส่อยู่

พรีมเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์น่าค้นหาในตัวเองสูง ผู้ชายคนไหนได้อยู่ใกล้ก็อดใจไม่อยากเชยชม

“จ้องพรีมทำไมคะ มีอะไรติดอยู่ที่หน้าพรีมเหรอ”

“ไม่มีหรอก แค่คิดว่าพรีมสวยขึ้นอีกแล้วหรือเปล่า”

“ไม่หรอกค่ะ พรีมก็สวยเท่าเดิมเหมือนทุกวัน”

“ผมว่าไม่น่าใช่นะ ยิ่งมองดูพรีมก็ยิ่งรู้สึกว่าสวยขึ้น สวยจนผมละสายตาไม่ได้”

พริมาอมยิ้มรับคำพูดชื่นชมหวานหูของเขา ดวงตาดำขลับอ่อนหวานลึกซึ้งประสานสายตากับดวงตาคมกริบฉายแววรักใคร่เจือความปรารถนาลึกล้ำ ใบหน้าสวยผุดผาดขึ้นสีแดงระเรื่อเขินอาย เธอเม้มริมฝีปากเสมองไปยังสวนดอกไม้ทางซ้ายมือ ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ในสวนข้างบ้านนั่งจิบกาแฟคุยเรื่องงานแต่งงานที่จะจัดขึ้นในอีกสองเดือน

ความจริงเธอก็ไม่อยากรีบร้อนจัดงานเร็วนักหรอก แต่คุณโยกลับไม่ยอมฟังบอกว่าจะเร่งจัดให้ได้ เพราะหวงกลัวใครจะคว้าตัวเธอไปเป็นเจ้าสาวซะเอง คุณโยเล่าว่ามีลูกค้าหลายคนสนใจอยากได้เธอไปร่วมงานด้วย มิหนำซ้ำยังชมเธอว่าสวยมีบุคลิกอย่างสาวมั่น ทำให้ลูกค้าเชื่อถือมีความมั่นใจที่จะสั่งซื้อสินค้าจากพวกเขามากขึ้น แต่คุณโยก็ตอบปฏิเสธกลับไปแบบไม่เสียเวลาคิดสักนิด

เขาบอกว่าเธอเป็นเลขาที่ขยันทำงานดี จะหาเลขาที่สวยๆ ทำงานเก่งอย่างเธอได้จากที่ไหนอีก

คำสารภาพของเขาตอนตอบคู่ค้าเป็นอย่างนี้ แต่ตอนพูดกับเธอเป็นอีกอย่างหนึ่ง บอกว่าจะหาเมียที่สวย เก่ง และฉลาดได้จากที่ไหน ถ้าไม่ใช่เธอก็คงไม่มีใครเหมาะสมที่จะเป็นภรรยาเขาอีกแล้ว ก็ไม่รู้ว่าเขาแกล้งชมกันรึเปล่า ตั้งใจพูดให้เธอเขินไหม ทว่าคำพูดนั้นของเขากลับทำให้เธอดีใจจนน้ำตาซึม

“เชื่อถือได้ไหมคะคำพูดนี้”

“เชื่อได้สิ ต่อให้จะมีผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพันคนสวยกว่าคุณ ตอนนี้ในสายตาผมพรีมก็ยังสวยที่สุดอยู่ดี”

“ปากหวานใหญ่แล้วนะคะ พรีมจะเขินจนตัวลอยแล้ว”

โยธินลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินอ้อมไปข้างหลังของหญิงสาว สองแขนโอบกอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นไว้พลางก้มหน้าลงจรดจุมพิตลงบนกลางกระหม่อมของพริมาด้วยความรักใคร่ทะนุถนอม เขาที่เคยทำร้ายจิตใจเธอกลับได้รับการให้อภัยอย่างง่ายดาย เพียงเพราะเธอหลงรักผู้ชายร้ายกาจอย่างเขา

“ผมขอโทษที่เคยทำตัวไม่ดีกับคุณ”

“ช่างมันเถอะค่ะ ทุกอย่างผ่านไปแล้ว อย่ารื้อฟื้นขึ้นมาทำร้ายใจตัวเองเลย พรีมรักคุณ รักผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนี้ ต่อจากนี้ไปก็ดูแลรักษาหัวใจของพรีมดีๆ นะคะ ท่านประธาน” เธอกระซิบบอกคำหวานข้างหูเขาแล้วจูบแก้มสากระคายไปฟอดหนึ่ง แต่แทนที่เขาจะหอมแก้มเธอกลับดันคว้าใบหน้าเธอไว้ก้มลงบดขยี้เรียวปากเธออย่างเอาแต่ใจ

โยธินสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากอย่างนิ่มนวลอ่อนหวาน ตวัดเรียวลิ้นกวาดต้อนน้ำผึ้งจนถ้วนทั่วด้วยความฮึกเหิมเผด็จการ กระหวัดพันลิ้นเล็กน่ารักดูดดื่มด้วยความกระหายใคร่ เร่งเร้าให้สาวสวยสุดเซ็กซี่ตอบสนองกลับมาอย่างดุเดือดไม่แพ้กัน ไม่ทันไรร่างของพริมาก็ถูกอุ้มไปวางลงบนพื้นโดยมีร่างหนาคร่อมทับอยู่เหนือร่าง สายเดี่ยวของเธอถูกเกี่ยวลงมาไว้ที่แขน ริมฝีปากร้อนผ่าวระเรื่อยจูบลงมายังหัวไหล่แล้ววกมายังไหปลาร้าบอบบาง