ตอนที่ 6 ความซวยของอันนา

หลายนาทีต่อมา ด้านเจมส์หลังจากที่รุ่นน้องช่วยกันขนหนังสือเสร็จแล้วนั้น บนห้องเก็บของ เหลือเจมส์เพียงคนเดียว เพราะดีเอ็มและดีเทลนั้นลงไปเช็คชื่อกับอาจารย์ ร่างสูงที่กำลังจะเดินตามเพื่อนออกจากห้องไปนั้น แต่แล้วกับต้องชะงักเมื่อมีเสียงสมาร์ตโฟนภายในห้องนั้นดังขึ้นมา

Rrrrrrrrrr เสียงที่ดังขึ้นมานั้นซึ่งไม่ใช่เครื่องของเขาแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างสูงจึงเลือกที่จะเดินตามเสียงที่ดังขึ้นมา ก็พบว่ามีสมาร์ตโฟนเก่าๆ เครื่องหนึ่งที่ตกอยู่ข้างๆ กับชั้นหนังสือ มือหนาของเจมส์เลือกที่หยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าภาพพื้นหลังในเครื่องนั้นเป็นภาพถ่ายของอันนา

หึ...คงไม่ต้องเดาว่ามือถือเครื่องเก่าสภาพยับเยินแทบจะไม่ใช่สมาร์ตโฟนนั้น เป็นของใคร เพราะภาพถ่ายบนหน้าจอก็ชัดเจนอยู่แล้ว นิ้วเรียวของเจมส์กดปิดเสียงที่ดังรบกวนเขา จากนั้นก็เก็บสมาร์ตโฟนใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวแพงลงไปทันที

เมื่อ 10 นาทีที่แล้ว

อีกด้านของอันนาหลังจากที่ร่างบางเดินลงมาจากตึก และแยกกับน้ำอิงและลูกพีชเพื่อจะไปทำงานนั้น มือเรียวของอันนาล่วงหาสมาร์ตโฟนของเธอในกระเป๋าเป้ใบเล็กสองถึงสามครั้ง แต่แล้วใบหน้าสวยหวานกับต้องชะงักลงทันที

"ให้ตายเถอะ ฉันยิ่งรีบๆ อยู่ด้วย นี้อย่าบอกนะว่ามือถือฉันหล่นในห้องเก็บของจริง" แต่ก่อนที่อันนาจะกลับไปยังห้องเก็บของก็ไม่ลืมที่จะเทของออกจากกระเป๋าเพื่อดูให้แน่ใจ มือถือของฉันก็ไม่ใช่เครื่องเล็กที่จะซ่อนในซอกใดซอกหนึ่งของกระเป๋าได้

เมื่อไม่เจอโทรศัพท์ในกระเป๋า ใบหน้าสวยหวานถึงกับซีดเผือกและรู้สึกใจหายลงทันที ถ้าฉันรวย ฉันไม่ได้มารู้สึกเสียดายอะไรกับสมาร์ตโฟนราคาไม่กี่พันหรอกนะ แต่นี้ฐานะฉันค่อนข้างที่จะจน การที่จะซื้อสมาร์ตโฟนเครื่องหนึ่งได้ไม่ใช่เรื่องง่ายฉันต้องทำงานแลกค่าแรงไปหลายเดือนอยู่เหมือนกัน

ยัยอันเอ้ย...ทำไมแกถึงได้ซุ่มซามและไม่ระวังแบบนี้ จะหล่นในห้องเรียนก็คงไม่ใช่เพราะตอนที่เดินออกมากับกลุ่มเพื่อนๆ ฉันยังหยิบออกจากกระเป๋าเป้ของฉันอยู่เลย ถ้าหายจริงนี้งานเข้าเลยนะ

อันนาถึงกับมือกุมขมับ ฉันจะเริ่มหาจากตรงไหนก่อนดี

"อ่า..." นี้วันซวยอะไรของฉันนอกจากจะมีเรื่องกับนายเจมส์บ้าอะไรนั้นแล้ว มือถือฉันก็ยังหล่นหายอีกซวยซ้ำซวยซ้อนจริง

...มีอะไรให้ฉันซวยอีกไหม... จะได้ซวยพร้อมกันในวันเดียวให้จบไปเลย" ร่างบางเอ่ยพึมพำขึ้นมา แต่จะโทษใครได้นอกจากความซุ่มซ่ามให้กับตัวฉันเอง

เมื่อคิดได้ดังนั้น ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ เรทมาหลายนาทีแล้วยังไงวันนี้ก็คงเข้าทำงานไม่ทันแล้วละ ค่าแรงต่อวันกับค่ามือถือของฉันก็ต่างกันหลายบาท ยอมขาดงานไม่ทำวันนึงคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เมื่อคิดได้เช่นนั้นอันนาจึงเลือกเดินกลับเข้าคณะทางเดิมเพื่อว่ามือถือของเธอจะหล่นแถวๆ นี้ เพราะก่อนหน้าฉันนั้นวิ่งออกมาจากคณะอาจจะตกแถวๆ หน้าตึกหรือไม่ก็ห้องเก็บของก็เป็นได้

ร่างบางในชุดนักศึกษาเดินวนหาสมาร์ตโฟนของตนตรงหน้าตึกคณะและตามบันไดทางเดิน เมื่อไม่มีวี่แววว่าจะหล่นอยู่แถวนี้อย่างที่คิด อันนาก็เดินกลับไปดูยังห้องเก็บของ ห้องถูกปิดประตูเอาไว้ แต่ไม่ได้ถูกล็อค เมื่อเห็นเช่นนั้น มือเรียวของอันนาก็เลือกที่จะเปิดไฟภายในห้องเก็บของทันที

!! พรึบ !! แต่แล้วกับต้องชะงักด้วยความตกใจ เมื่อในห้องนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ฉัน ร่างบางสบตาเข้ากับร่างสูงของคนที่ยืนอยู่ภายในห้อง

!! หึ...ให้ตายเถอะฉันคิดว่าห้องนี้ไม่มีใคร และคงกลับกันไปหมดแล้ว" อันนาสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มของเขาที่มองมายังฉัน แต่นั้นร่างบางกับไม่ได้จะสนใจ อันนาเลือกที่จะเดินผ่านหน้าเจมส์ไปยังกองหนังสือเพื่อหามือถือของเธอ

ด้านเจมส์ที่เห็นอันนาย้อนกลับเข้ามาในห้องนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมาที่มุมปาก !! หึ...คิดไว้แล้วเชียวว่ายังไงเสียเธอจะต้องกลับมา

อันนาเดินวนหาโทรศัพท์ของตนภายในห้อง ตรงจุดที่คิดว่าน่าจะหล่น ร่างบางเดินวนหาอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอโทรศัพท์ของเธอตรงบริเวณนี้

เมื่อเห็นว่าอันนากำลังวุ่นวายกับการหาของๆ เธอ ขายาวของเจมส์เดินมาหยุดตรงหน้าของคนที่กำลังวุ่นวายอยู่นั้น

"เธอหาอะไร" เสียงทุ่มเอ่ยถามมา ทั้งที่ภายในใจเขานั้นรู้อยู่แล้ว ร่างบางที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับเสมองร่างสูงที่ถาม

"มือถือฉันหล่น นายเห็นมันหรือเปล่า" ร่างบางเอ่ยขึ้นมาเสียงแข็ง จากนั้นก็ละสายตาออกจากใบหน้าของเจมส์และก้มหาตามบริเวณที่เธอคิดว่าอาจจะหล่น

ด้านเจมส์หลังจากที่ได้ฟังเสียงแข็งๆ ที่ขัดกับหน้าตาของอันนานั้น ร่างสูงถึงกับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เสียงแข็งใส่เขาแบบนี้ เขาควรจะบอกเธอดีไหม

หึ...ฉันชักจะมีอะไรสนุกๆ ให้ทำแล้วนั้นสิ ร่างสูงไม่ตอบแต่กับสาวเท้าเข้าหาร่างบางของคนตัวเล็ก

"ถ้าฉันเจอมันแล้ว ฉันจะได้อะไรเป็นการตอบแทน" เจมส์ไม่พูดเปล่าร่างสูงสาวเท้าเข้าหาคนตัวเล็ก จนร่างบางที่ถูกคนตัวโตเดินเข้าหาระยะประชิดตัวนั้น อันนาตกใจถึงกับถอยหลังหนีจนแผ่นหลังแนบชิดติดผนังห้อง

!! ตึก !! ร่างบางเสมองใบหน้าของเจมส์ด้วยท่าทีตกใจ เสียวสันหลังขึ้นมาเล็กน้อย แขนแกร่งของคนตัวโตยกขึ้นมาทาบติดผนังห้องเพื่อล็อคไม่ให้ร่างบางนั้นหนีตน

"ว่าไง เธอจะให้อะไรเป็นการตอบแทน" เสียงเข้มเอ่ยมาด้วยท่าทีที่เหนือกว่า พร้อมกับโน้มใบหน้าคมสันจ้องมองหน้ามาที่เธอด้วยสายตาดุดัน

"ฉัน...ขอมันคืน" อันนาเอ่ยน้ำเสียงมาตะกุกตะกักด้วยท่าทีที่กลัวเจมส์เล็กน้อย ซึ่งต่างจากก่อนหน้าอย่างเห็นได้ชัด จนร่างบางนั้นรู้สึกเริ่มกลัวจนตัวสั่น

หึ... อยากได้แต่เสียงแข็งแบบนี้สมควรที่เขาจะต้องคืนเธอไหม สายตาคมก้มสำรวจร่างบางทั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พร้อมกับเสรอยยิ้มที่แฝงได้ด้วยความร้ายกาจนั้นขึ้นมา

"ถ้า ฉันไม่คืน เธอจะทำไม" เสียงเข้มของเจมส์เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่น่าฟัง ซึ่งต่างจากหน้าหล่อๆ ของเขาอย่างเห็นๆ จมูกโด่งคมสันโน้มลงจนแทบจะแนบชิดใบหน้าของคนตัวเล็ก และนั้นอันนากับหลบจมูกโด่งของเจมส์เพื่อไม่ให้โดนที่ใบหน้าของเธอ ราวกับไม่ชอบและรังเกียจเขา แต่นั้นมันกลับยิ่งทำให้เจมส์นั้นรู้สึกไม่พอใจ ที่อันนานั้นจงใจหลบจมูกของตน ซึ่งเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่คิดจะปฏิเสธเขา

หึ...คิดว่าจะง่าย แต่ดูท่าแล้วเล่นตัวเก่งแบบนี้ ยากดีวะ ชักอยากชิม อะไรที่ได้ยากๆ แบบนี้แล้วสิ ยิ่งอันนาหลบ เจมส์กับยิ่งไล่จมูกโด่งสัมผัสที่ซอกคอของเธอ ด้านอันนารู้สึกถึงอันตรายจากคนตรงหน้าได้ทันที

"นี้...นายจะทำอะไร อย่าคิดทำอะไรบ้าๆ นะ" อันนาเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงขาดๆ หายๆ ยิ่งเจมส์ละจมูกออก และเปลี่ยนมาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนแทบจะแนบชิดจมูกของเธอนั้น อันนากับยิ่งตกใจ ทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฝ่ามือหนาของคนใจร้ายจับเข้าที่ปลายคางของคนตัวเล็ก เพื่อให้เธอนั้นเผชิญหน้ากับเขา ร่างบางถึงกับตกใจใบหน้าสวยหวานถึงกับหน้าซีดเผือกขึ้นมาทันที

!! ตึก ตึก !! หัวใจดวงเล็กๆกับเต้นแรง ราวกับผิดปกติ ทั้งกล้าๆ กลัวๆ ในชีวิตนี้เธอไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายที่ไหนมากขนาดนี้มาก่อน

แต่ความกลัวของอันนากับยิ่งทำให้เจมส์นั้นนึกสนุก

"หึ...ว่าไงอันนา เธอคิดว่าฉันควรเอาคืนกับคนที่ทำให้ฉันขายขี้หน้า ที่ต้องทนนั่งเรียนด้วยสภาพที่เลอะไปทั้งตัวแบบนี้ยังไงดี " ร่างสูงไม่พูดเปล่า เจมส์กับโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาของตน เข้าหาคนตัวเล็กอีกครั้งและครั้งนี้อันนานั้นหลบไม่ทัน ทำให้จมูกของเจมส์สัมผัสเข้าที่แก้มของเธอมาอย่างเต็มๆ ทั้งสองที่แนบชิดกันถึงกับชะงัก

ด้านเจมส์ที่แค่คิดจะเอาคืน อ่า...ให้ตายเถอะความสวยหวานของคนตรงหน้านั้นกระชากใจชิบ ใบหน้าสวยเนียนใส ปากบางจิ้มลิ้ม ทำเอาร่างสูงถึงกับเสียการควบคุมไปชั่วขณะทั้งสองจ้องมองกันอยู่เช่นนั้น ต่างคนต่างถูกมนต์สะกดของกันและกัน