ตอนที่5 มากกว่าพี่น้อง

ลูกศร

“ฉันอยากได้เบอร์เพื่อนเธอ” ร่างสูงเดินเข้ามาพูดกับฉันที่ตอนนี้กำลังทำอาหารอยู่ในครัว

“ใครคะ” ฉันถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งอย่างที่เคย แต่ก็มีหางเสียงเพราะว่าเขาเป็นพี่

“แก้มบุ๋ม” แล้วพี่แผ่นดินก็ตอบฉันออกมา ทำให้ฉันหันไปมองหน้าเขา

“อยากได้ก็ไปขอเองค่ะ” ฉันตอบกลับแค่นั้น ก่อนจะหันมาสนใจสิ่งตรงหน้าต่อ

ที่ผ่านมาเขาก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเขา ซึ่งตอนแรกฉันก็คิดว่ามันเป็นความรู้สึกเหงาและอยากมีพี่สักคน แต่พอโตขึ้น ฉันก็เริ่มเข้าใจว่าฉันรู้สึกกับเขามากกว่าพี่น้อง ฉันรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่เห็นเขากับผู้หญิงคนอื่นสนิทสนมกัน แต่ก็อย่างว่า เขารู้ แต่เขาก็ยังทำ ทำเพราะอยากปั่นหัวฉัน

ที่ผ่านมาตั้งแต่ฉันขึ้นปีหนึ่งและหมั้นกับเขา ฉันก็อยู่คอนโดเดียวกับเขา แต่คอนโดนี้เป็นแบบสองห้อง เพราะตอนแรกคุณป้ารวีตั้งใจซื้อไว้เผื่อฉันจะเข้าเรียนมหาลัยอยู่แล้ว ตอนไม่เกิดเรื่อง ก็เลยซื้อแบบสองห้อง

แต่ก็ไม่ต่างไปจากเดิมหรอก เพราะทุกวันนี้ฉันกับเขาก็แยกห้องกันนอน ยกเว้นวันที่เขาอยากรังแกฉันนั่นแหละ ถึงเข้าไปนอนในห้องกับฉัน

แต่แล้วยังไง ถึงฉันจะชอบเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบการกระทำหรือนิสัยของเขาด้วยนี่ เพราะนิสัยเขาน่ะ มันเสียที่สุด เอาแต่ใจตัวเองมาก นั่นเลยเป็นเหตุให้ฉันพยายามปั้นหน้านิ่งกับเขา และไม่ยอมอะไรหลายๆ อย่างให้เขา แต่ส่วนใหญ่ก็แพ้เขาด้วยพละกำลังนั่นแหละ

“โอ้ย!” ฉันร้องขึ้นหลังจากโดนบีบเข้าที่แขนอย่างแรงด้วยฝีมือของพี่แผ่นดิน

“อย่าลองดีให้มากสิ ศร” พี่แผ่นดินพูดออกมาด้วยรอยยิ้มมุมปาก รอยยิ้มที่ฉันโคตรเกลียดเลย เพราะถึงมันจะเป็นรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่อาบไปด้วยยาพิษ พร้อมทำลายคนที่เขายิ้มให้ได้ทุกเวลา

“ไม่ได้ลองดี แต่ศรพูดความจริง” ฉันตอบกลับไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนเดิม

ฉันจะเอาเบอร์คนอื่นให้เขาสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง ถ้าเจ้าตัวไม่อนุญาต

“เธอก็รู้ ว่าถ้าเธอดื้อ แล้วจะเป็นแบบไหน ศร” พี่แผ่นดินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมกับจับฉันหันเผชิญหน้ากับเขา แล้วจับฉันกดไปกับเคาท์เตอร์ทำอาหาร

“ศรไม่ได้ดื้อ แต่ศรกับแก้มบุ๋มพึ่งสนิทกัน อยู่ๆ จะเอาเบอร์มาให้พี่ได้ยังไง” ฉันตอบเขากลับไปเมื่อรู้ถึงอันตรายตรงหน้า

คนอย่างเขาไม่ค่อยหน้าเสี่ยงด้วยเท่าไหร่หรอก เขามันพวกชอบความรุนแรง เวลาเขารังแกฉันแต่ละครั้ง ฉันแทบลุกไม่ได้ ยิ่งถ้ามือเขาถึงเนื้อถึงตัวด้วยนะ เตรียมยาทาแก้ฟกช้ำได้เลย แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ยังคงพยายามต่อต้านเขา เพราะไม่อยากตกเป็นเบี้ยล่างเขาทุกอย่างถ้าไม่จำเป็น

“แล้วยังไง จะพึ่งสนิทหรือสนิทนานแล้วฉันไม่สน ฉันต้องการแค่เบอร์” พี่แผ่นดินยังคงไม่ยอมเหมือนเดิม

“แล้วทำไมพี่ไม่ไปขอเอง” เขาเล่นรู้จักชื่อขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่ไปขอเองล่ะ หรือเพราะถ้าไปขอเองเขากลัวว่าฉันจะไม่เจ็บไม่เสียใจกับการกระทำของเขา เขาก็เลยต้องมาผ่านทางฉัน

“ฉันอยากได้จากเธอ มีปัญหาเหรอ” ไม่มีปัญหาหรอก แต่ไม่อยากรับรู้ ว่าเขาจะคุยกับใครหรือทำอะไรกับใคร แล้วยิ่งนี่เป็นเพื่อนฉันด้วยแล้ว คิดว่าฉันจะต้องรู้สึกยังไงล่ะ

“ไม่มีค่ะ แต่ศรไม่ให้” ฉันตอบพร้อมกับเบือนหน้าหนีคนตรงหน้า ขอเบอร์ผู้หญิงอื่นผ่านฉัน คิดว่าฉันจะไม่รู้สึกเหรอ รู้สึกมากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ อีก

“ทำไมถึงไม่ให้ หึงฉันเหรอ” ก็รู้ไง ถึงได้เลือกจะทำกับฉันแบบนี้ ไม่รู้จะทำให้เสียใจไปถึงไหน

“เลิกพูดไร้สาระได้แล้วค่ะ ศรจะทำกับข้าว” ฉันบอกพร้อมกับดันหน้าอกแกร่งให้ถอยห่างไป แต่เขากลับไม่ขยับไปไหนจนฉันต้องหันไปมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ

“ก็ทำไปสิ ฉันไม่ได้ห้าม” พี่แผ่นดินพูดขึ้นพร้อมกับมือหนาที่เริ่มจะอยู่ไม่สุข และนั่นก็ทำให้ฉันเข้าใจได้ในทันที ว่าเขากำลังจะทำอะไร

“หยุดนะพี่ดิน” ฉันพยายามห้ามเขา แต่เหมือนเขาจะไม่ฟังฉันเลย

และ...

พรึ่บ!