เพื่อนกับแฟน(เก่า)

เอวา....

"มาเรียนวันแรกก็คิดจะหาแฟนใหม่เลยว่างั้น??"

"ก็ในเมื่อแฟนเก่ามันเหี้ยมันเลวก็ต้องหาใหม่ป่ะ"

"แม่งคำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ยแต่เหี้ยคนนี้ก็เคยเป็นผัวเธอไหมวะ" เขาตะคอกแล้วก็ใส่อารมณ์เขาทำเหมือนไม่พอใจที่ฉันจะหาแฟนใหม่ แต่คงไม่ใช่หรอกมั้งเขาจะมาไม่พอใจอะไรในเมื่อเขามีคนอื่นก่อนโดยลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันแล้วถ้าฉันจะหาแฟนใหม่จริงๆมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

"ก็แค่ผัวเก่าของเก่าๆจะแคร์ทำไม" 

"หึ ผัวเก่า อยากจะรู้ว่าถ้าโดนผัวเก่าเอาอีกรอบยังจะปากดีแบบนี้อยู่ไหม" พูดจบเขาก็เดินมาหาฉันอีกฝั่งของรถอย่างไวโดยที่ฉันตั้งตัวไม่ทันและก่อนที่เขาจะเดินมาถึงตัวฉันฉันก็เตรียมตัววิ่งแต่ก็ไม่ทันเพราะเขาเข้ามากระชากแขนฉันไว้ได้ทันก่อนจะเปิดประตูแล้วผลักฉันให้ขึ้นไปบนรถฉันพยายามขืนตัวไม่ยอมขึ้นไป แต่ในที่สุดฉันก็ต้องขึ้นมานั่งอยู่บนรถกับเขาเพราะสู้แรงเขาไม่ไหว ฉันพยายามจะเปิดประตูรถลงไปแต่ก็เปิดไม่ออกเพราะเขาล็อคประตูเอาไว้ ฉันพยายามจะเปิดกระจกเพื่อตะโกนให้คนช่วยแต่ก็เปิดไม่ออกอีก

"เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะฉันจะลง"

".........."

"หูตึงหรือไงฉันบอกให้เปิด!!!" ฉันตะคอกใส่เขาเสียงดังลั่นรถแต่เขาก็นั่งทำหูทวนลมไม่ได้ยินก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นฉันมองหน้าเขาอย่างเหลืออด

"นายจะมาขังฉันไว้บนรถแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันจะต้องไปเข้าเรียนวันนี้วันแรกด้วย" ฉันพยายามระงับอารมณ์แล้วพูดกับเขาดีๆเท่าที่จะพูดได้แม้จะอยากด่าเขาก็ตามที่มาขังฉันไว้บนรถแบบนี้

"ไม่ต้องเรียนหรอกวันแรกมันไม่มีอะไรน่าสนใจอาจารย์เค้าก็คงจะยังไม่ได้สอนอะไร"

"อาจารย์จะสอนหรือไม่สอนฉันก็จะเข้าเรียน นายปลดล็อคประตูให้ฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะเซย์"

".........." เขานั่งทำหูทวนลมไม่ได้ยินที่ฉันพูด

"หูตึงหรือไงห๊ะบอกให้เปิดประตูไง!!!"

".........." เขายังทำเฉยไม่สนใจฉันก็เลยหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าแล้วกดโทรหาใครบางคนที่น่าจะช่วยฉันได้ฉันกดโทรหาปืนก่อนจะเปิดลำโพงด้วย

"เอวา มีอะไร" ฉันไม่รู้ว่าเขาจะจำเสียงเพื่อนของตัวเองได้ไหมแต่ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรฉันมีวิธีที่จะทำให้เขาจำได้เอง

"ปืน!!!...นายอยู่ไหนอ่ะ" แค่ฉันเอ่ยชื่อปืนคนที่นั่งเป็นใบ้หูหนวกก็เงยหน้ามองมาที่ฉันทันทีซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจว่าเขาจะมีท่าทางยังไง

"นายมาช่วยฉันหน่อยสิตอนนี้ฉันถูกเพื่อนชั่วๆของนายขังไว้บนรถ"

"ใครวะ ไอ้เซย์เหรอ"

"อืมใช่ว่าแต่นายรู้ได้ไงอ่ะ อ่อสงสัยเพื่อนนายคงไม่มีใครชั่วเท่าคนชื่อนี้อีกแล้วล่ะสินะ" ฉันพูดสายกับปืนก่อนจะเหลือบสายตาไปมองคนข้างๆที่เลิกเล่นมือถือแล้วมาจ้องหน้าฉันแทนแต่ถามว่าฉันสนใจมั้ย ไม่เลยสักนิด

"แล้วตอนนี้เธอกับมันอยู่ที่ไหน"

"อยู่ในมหาลัยนี่แล่ะแต่อยู่ตรงส่วนไหนของมหาลัยก็ไม่รู้แต่น่าจะเป็นลานจอดรถนะแต่ก็มีรถจอดไม่กี่คันเองอ่ะแต่ละคันก็แพงๆทั้งนั้นเลยมีทั้งรถสปอร์ต ทั้งซุปเปอร์คาร์" คือฉันเพิ่งสังเกตว่าที่ตรงนี้มันมีรถรอดเพียงแค่ไม่กี่คันซึ่งแต่ละคันก็เป็นรถราคาแพงๆทั้งนั้น

"ใช่ที่จอดวีไอพีใช่ไหม" 

"น่าจะใช่นะเอออใช่ๆฉันเห็นป้ายแล้วว่าเป็นที่จอดวีไอพี"

"โอเคเดี๋ยวฉันไปหา ว่าแต่วันนี้ไอ้เซย์มันเอารถคันไหนมา"

"สีขาว" หลังจากที่ฉันวางสายจากปืนคนข้างๆก็หันมาถามฉันเสียงเครียดทันที

"รู้จักไอ้ปืนเพราะฉันได้ยังไง"

"แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วย"

"อย่าบอกนะว่าแฟนใหม่ที่เธอพูดถึงคือไอ้ปืน"

"ก้ไม่รู้สินะ"

"เอวา!! ไอ้ปืนมันเพื่อนสนิทฉันนะเว้ย"

"แล้วไง สนิทแล้วมันทำไมเหรอ ถ้าฉันกับปืนจะคบกันจริงๆมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย"

"ทำไมจะไม่เกี่ยวในเมื่อเธอเคยเป็นแฟนฉันเป็นเมียของฉันส่วนไอ้ปืนมันก็เป็นเพื่อนของฉันมันไม่ทุเรศไปหน่อยเหรอวะที่เธอจะมาคบกับเพื่อนของแฟนเก่า"

"ฉันไม่แคร์"

"เธอเปลี่ยนไปมากจริงๆว่ะ เพราะฉันใช่ไหมถึงทำให้เธอเป็นแบบนี้เอวา" 

"เปล่า ไม่ใช่เพราะนายแต่เป็นเพราะฉันเองต่างหากที่อยากหาคนดีๆเข้ามาแทนที่ของนาย ถึงตอนนี้ฉันกับปืนเรายังไม่ได้ตกลงคบกันเป็นแฟนแต่เขาก็เป็นตัวเลือกที่ดี" ฉันขอโทษนะปืนที่เอานายมาอ้างแบบนี้ ฉันขอโทษคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรในใจ

เซเดย์...

ไม่ถึงห้านาทีไอ้ปืนเพื่อนสนิทของผมมันก็วิ่งหน้าตั้งมาที่ลานจอดรถซึ่งมันรู้ว่ารถผมจะจอดโซนนี้เป็นประจำ ผมไม่รู้ว่าสองคนนี้รู้จักสนิทสนมกันได้ยังไงถึงขั้นมีเบอร์โทร แต่ที่พอจะจำได้ก็คือไอ้ปืนมันเป็นคนเปิดประตูให้เอวาเข้ามาในห้องของผมซึ่งผมมั่นใจว่ามันไม่รู้จักเอวามาก่อนเพราะผมไม่เคยบอกมันหรือบอกเพื่อนคนไหนเรื่องที่ผมมีแฟนอยู่เชียงใหม่ 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ไอ้ปืนเดินมาเคาะกระจกรถฝั่งผมแต่ผมไม่เปิดมันอยากเคาะก็ปล่อยให้มันเคาะไป

"ปืนเค้าเคาะเรียกทำไมไม่เปิดกระจก"

"ขี้เกียจ"

"หึแน่ใจเหรอว่าขี้เกียจไม่ใช่เพราะหึงฉันกับปืนหรอกเหรอ"

"หึงเธอกับมัน??"

"ก็ใช่ไงอาการของนายมันฟ้อง"

"ไร้สาระ"

"ถ้าไร้สาระก็เปิดประตูรถสิแล้วปล่อยให้ฉันลงไปซะที บอกตามตรงเลยนะว่าฉันอึดอัดที่จะต้องอยู่ใกล้คนอย่างนาย" ผมไม่รู้จะรั้งเอวาไว้ยังไงก็เลยปลดล็อคประตู ส่วนไอ้ปืนผมไม่ได้เปิดกระจกคุยกับมัน คือผมบอกไม่ถูกว่ะไม่รู้ว่ามันจะมาคุยอะไรกับผมหรือผมกลัวอะไรอยู่ ผมนั่งมองสองคนนั้นอยู่บนรถเห็นไอ้ปืนมันเดินมาคุยกับเอวาดูท่าทางสองคนนั้นจะสนิทสนมกัน บอกเลยว่าผมรู้สึกไม่โอเค ผมแอบกดกระจกรถลงนิดหน่อยเพื่อให้ได้ยินว่าสองคนนั้นคุยอะไรกับมัน

"เธอมานั่งอยู่บนรถกับไอ้เซย์ได้ยังไง ไหนบอกไม่อยากเจอหน้ามันไง" เป็นไอ้ปืนที่พูด

"เรื่องมันยาวไว้จะเล่าให้ฟังได้ไหมว่าแต่ตอนนี้นายไปส่งฉันที่ตึกคณะหน่อยสิฉันกลัวหลงอ่ะ"

"ได้ดิ แต่เดี๋ยวฉันขอคุยกับไอ้เซย์แป๊บนึงนะ ฉันมีเรื่องสำคัญที่อยากจะคุยกับมันส่วนตัว"

"อื้ม งั้นฉันไปนั่งรอตรงม้าหินอ่อนนะ"

"อืม" พอได้ยินว่าไอ้ปืนมีเรื่องสำคัญจะคุยกับผมผมก็รีบกดสวิตปิดกระจกรถทันทีแล้วขับออกไปจากลานจอดรถ ผมมองกระจกส่องหลังเมื่อขับออกมาไกลแล้วเห็นไอ้ปืนมันยืนเท้าเอวมองมาก่อนจะเดินไปหาเอวาแล้วสองคนนั้นก็พากันเดินไป

ผมขับรถกลับมาที่คอนโดก่อนจะเดินไปในห้องนอนแล้วยืนมองกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงมันคือกรอบรูปที่ไม่มีกระจกเพราะมันแตกไปแล้วตั้งแต่วันนั้นซึ่งภายในกรอบรูปนั้นมีภาพวาดของผมที่เอวาเป็นคนวาดให้ มันเป็นของขวัญที่เอวาเอามาให้ผมเมื่อวันเกิดที่ผ่านมาและมันก็เป็นวันที่เราสองคนเลิกกัน ผมตั้งมันเอาไว้ตรงนั้นตั้งแต่วันที่ได้มันมาตอนแรกผมตั้งใจจะเอาทิ้งเพราะกระจกมันแตกไปแล้วรวมถึงความสัมพันของเราสองคนด้วยแต่ไม่รู้เพราะอะไรผมถึงยังเก็บเอาไว้ 

ผมล้มตัวลงนอนด้วยความง่วงเพราะเมื่อคืนกว่าผมจะได้นอนก็เกือบเช้าแต่ไม่ต้องถามว่าเพราะอะไรหรอกนะเพราะเศษซากถุงยางใช้แล้วยังอยู่ในถังขยะอยู่เลยซึ่งแม่บ้านคงจะยังไม่ได้มาทำความสะอาด แต่ไม่ทันที่ผมจะหลับตาเสียงมือถือของผมก็ดังขึ้นมา ผมคว้ามันมาดูปรากฏว่าเป็นไอ้ปืนที่โทรเข้ามา ผมลังเลใจว่าจะรับดีมั้ยซึ่งมันเป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมลังเลใจไม่กล้ารับสายมัน ผมปล่อยให้มือถือมันดังอยู่แบบนั้นสักพักผมก็ตัดสินใจรับสาย

"อืม"

"มึงอยู่ไหนวะ"

"คอนโด"

"อ่าวมึงกลับแล้วเหรอ"

"เออว่าแต่มึงมีอะไรกับกู"

"มีดิเมื่อกี้กูมีเรื่องจะคุยกับมึงแต่มึงดันขับรถหนีกูมึงเป็นเหี้ยไรวะไอ้เซย์"

"กูไม่ได้หนีมึงกูแค่ง่วงอยากกลับมานอน เมื่อคืนเอมี่สูบแรงกูไปจนหมดจนกูไม่มีแรงไปนั่งเรียน ว่าแต่มึงมีอะไรจะพูดก็พูดมากูจะได้นอนต่อ"

"เรื่องเอวา"

".........."

"ถ้ากูจะขอ..." ตู๊ดดดดดดดดดดดดดด

ผมตัดสายจากไอ้ปืนก่อนจะปิดเครื่อง