เซอร์ไพรส์

เอวา.....

ตอนนี้ฉันอยู่บนรถไฟฉันเดินทางจากเชียงใหม่เพื่อมาเซอไพรส์วันเกิดของเซเดย์หรือเซย์แฟนของฉันค่ะที่ฉันต้องนั่งรถไฟมาเนื่องจากว่าเซย์เขาเรียนอยู่กรุงเทพ เราไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนแล้วค่ะอยากจะบอกว่าฉันคิดถึงเขามากถึงมากที่สุดแม้ว่าเราจะคุยกันเกือบจะทุกวันแต่ฉันก็คิดถึงเขาอยู่ดี  และที่ฉันมาหาเขาเขาไม่รู้นะคะฉันไม่ได้บอกฉันอยากให้เขาดีใจ ส่วนปีหน้าฉันก็จะเข้ามาเรียนกับเขาที่กรุงเทพตามที่เราได้สัญญากันเอาไว้ก่อนที่เขาจะมาเรียนที่กรุงเทพ เราสองคนพูดกันถึงเรื่องอนาคตว่าถ้าเราสองคนเรียนจบเราก็จะแต่งงานกันมีลูกน่ารักสักสองคน แค่คิดฉันก็มีความสุขแล้วค่ะเพราะเขาคือความสุขเดียวของฉัน ฉันกับเซย์เราสองคนอายุสิบแปดปีเท่ากันนะคะแต่เขาเกิดต้นปีส่วนฉันเกิดปลายปีทำให้เขาเรียนเร็วกว่าฉันไปปีนึง เซย์น่ะเขาชอบบังคับให้ฉันเรียกเขาว่าพี่แต่ฉันไม่เรียกเพราะเราอายุเท่ากันถึงแม้เขาจะแก่เดือนก็ตามเราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมอปลายเราขยับสถานะจากเพื่อนมาเป็นแฟนตอนอยู่มอปลาย เซย์คือรักแรกคือแฟนคนแรกและเป็นคนแรกของฉันค่ะเราเป็นคนแรกของกันและกันในวันเกิดปีที่แล้วของเขาเรามีความสัมพันธ์กันแล้วและเขาบอกว่าเขาจะรับผิดชอบทุกอย่างเพราะเราเป็นแฟนกัน  ตอนนี้เซย์เรียนอยู่ปีหนึ่งส่วนฉันเรียนอยู่มอหกอีกไม่กี่เดือนฉันก็จะเรียนจบแล้วค่ะถึงตอนนั้นฉันก็จะย้ายมาเรียนมาอยู่กับเขาเราจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างที่เคยฝันเอาไว้ 

ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าคอนโดของเซย์ที่มันทั้งใหญ่โตหรูหราและราคาคงจะแพงมากๆซึ่งก็ไม่แปลกที่เขาจะมาอยู่ที่นี่ได้เนื่องจากว่าครอบครัวของเขาฐานะไม่ได้ธรรมดาเลยขึ้นชื่อว่าร่ำรวยที่สุดในจังหวัด ครอบครัวของเซย์ทำไร่ส้มค่ะมีเนื้อที่หลายร้อยหลายพันไร่ส่งออกปีๆนึงหลายร้อยหลานพันล้านบาท ที่ฉันรู้เพราะคุณป้าแม่ของเซย์ท่านเคยพูดให้ฉันฟังว่าต่อไปในอนาคตถ้าฉันกับเซย์แต่งงานกันฉันกับเซย์ต้องมาดูแลกิจการไร่ส้มพวกนี้แทนพวกท่านซึ่งฉันก็รับปากกับคุณป้าว่าฉันจะทำมันให้ดีที่สุด คุณป้ากับคุณลุงน่ะท่านรักและเอ็นดูฉันมากๆมากกว่าพ่อแม่แท้ๆของฉันอีกค่ะเพราะอะไรที่ทำให้ฉันพูดแบบนี้ไว้ฉันจะล่าให้ฟังทีหลังนะคะเพราะตอนนี้คนที่ฉันอยากเจอมากที่สุดก็คือแฟนของฉัน

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่ ฉันขอที่อยู่จากคุณลุงคุณป้าพ่อกับแม่ของเซย์และบอกกับท่านว่าฉันอยากมาเซอร์ไพรส์วันเกิดเซเดย์โดยที่ไม่ให้เขารู้ซึ่งท่านทั้งสองก็รับปากว่าจะไม่บอกให้เซย์รู้ว่าฉันจะมาหาเขาที่นี่

ฉันกดลิฟต์เพื่อไปยังชั้นที่เขาอยู่ ฉันเอามือแตะหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเมื่อรับรู้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเองที่ตอนนี้มันเต้นแรงมากฉันบอกใจตัวเองว่าอย่าตื่นเต้นมากจนเกินไป แต่ฉันก็ไม่ได้มาตัวเปล่าหรอกนะเพราะในกระเป๋าสะพายของฉันมีของขวัญที่ฉันทำเองกับมือฉันเอามือจับกล่องของขวัญในกระเป๋าแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข ของขวัญที่ฉันทำด้วยความตั้งใจมันกรอบรูปที่ฉันทำเองส่วนในกรอบรูปก็มีภาพวาดของเขาที่ฉันวาดเองเหมือนกัน คือฉันชอบวาดรูปน่ะ

และตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่หน้าห้องของเซเดย์ ฉันตัดสินใจกดออดที่อยู่ตรงข้างประตูด้วยมือที่สั่นไม่หยุด ตอนนี้มือของฉันมั้นชื้นไปด้วยเหงื่อฉันพยายามบีบมือตัวเองให้มันเลิกสั่นแต่ก็ไม่ได้ผล

 แกร๊ก แอร๊ดดดด เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงของผู้ชายคนนึงที่ฉันไม่รู้จัก

"ใครมาแต่เช้าวะ" ผู้ชายคนนี้อยู่ในสภาพหัวยุ่งเหมือนเพิ่งตื่นนอนเขาอยู่ในชุดนักศึกษาที่มีภาพไม่เรียบร้อยสักเท่าไหร่ ถ้าให้ฉันเดาเขาคงเป็นเพื่อนของเซเดย์ เขาก็มองหน้าฉันแล้วทำหน้าสงสัย

"เอ่อ ฉันมาหาเซย์น่ะ"

"มาหาไอ้เซย์??"

"ค่ะ ฉันเป็นแฟนของเซย์"

"แฟน??" ผู้ชายคนนี้ทำหน้างงและสงสัยหนักกว่าเดิมเมื่อฉันบอกว่าฉันเป็นแฟนของเซย์

"ค่ะฉันเป็นแฟนเขาแล้วตอนนี้เซย์อยู่หรือเปล่าคะหรือว่ายังไม่ตื่น"

"เอ่อ....คือ..เอ่อ" เพื่อนของเขาทำอึกอักไม่ตอบ

"มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"คือว่า..."

"ถ้าเข้ายังไม่ตื่นฉันขอเข้าไปหาเขาในห้องนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ" ฉันถือวิสาสะเดินเข้าประตูมาเพราะถึงยังไงห้องนี้ก็เป็นห้องของแฟนฉันฉันย่อมมีสิทธิ์ที่จะเข้ามา 

พอเข้ามาในห้องฉันก็ถึงกับอึ้งกับสภาพของห้องและสภาพของคนอีกหลายคนที่นอนเกลื่อนพร้อมกองขวดเหล้าขวดเบียร์ก่อนจะไปสะดุดตากับก้อนเค้กที่วางอยู่ ทำให้ฉันหายสงสัยว่าทำไมห้องถึงมีสภาพเป็นแบบนี้เมื่อคืนพวกเขาน่าจะจัดวานวันเกิด

"เอ่อฉันว่าเธอกลับไปก่อนดีไหมไอ้เซย์มันคงยังไม่ตื่นง่ายๆหรอก ไว้ตอนเย็นค่อยมาหามันใหม่" ผู้ชายคนเดิมเดินมาบอกฉัน แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหนรอเซย์ล่ะในเมื่อฉันไม่รู้จักใครเลยสักคน

"ฉันเพิ่งมาจากเชียงใหม่ไม่รู้จะไปรอเขาที่ไหน"

"เธอไปนั่งรอข้างล่างก็ได้นะนั่งรอตรงล็อบบี้ก็ได้" 

"แล้วทำไมฉันต้องไปนั่งรอข้างล่างในเมื่อห้องนี้มันคือห้องของแฟนฉัน ฉันขอเหตุผลของนายหน่อยว่าทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอก" ฉันพูดอย่างไม่พอใจเพราะเหมือนเพื่อนของเซย์จะพยายามไล่ฉันเหมือนเขาไม่อยากให้ฉันอยู่ในห้อง

"เพราะว่า......" แต่ไม่ทันที่เพื่อนของเซย์จะบอกเหตุผลประตูห้องๆนึงก็เปิดออกพร้อมผู้ชายคนนึงผู้ชายที่ฉันคิดถึงเขามาตลอดหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกัน

"เซย์^^" พอเขาเปิดประตูออกมาฉันรีบวิ่งไปหาเขาทันที

"เอวา?? เธอมาได้ไง" เซย์ถามฉันด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ หรือฉันคิดมากไปเอง

"ก็จะมาเซอร์ไพรส์เซย์ไง^^" ฉันบอกพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างดีใจที่ได้เจอหน้า แต่ในเพียงเสี้ยววินาทีความดีใจของฉันก็หายไปเมื่อเห็นผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากห้องที่เขาเพิ่งเดินออกมา

"ใครมาคะเซย์"