รักแรก/คนแรก

เซเดย์....

ตอนนี้ผมนั่งโง่ๆอยู่บนเตียงหลังจากนอนไปหลายชั่วโมงซึ่งก่อนจะนอนผมโทรไปสั่งเค้กจากร้านพี่แป้งพี่สาวไอ้ปืน อันที่จริงผมไม่ได้ชอบทานหรอกนะแต่เป็นเพราะวันนี้ผมดันไปเจอโพสต์เก่าของตัวเองที่เคยโพสต์เอาไว้เมื่อสองปีก่อนมันเด้งแจ้งเตือนมามันคือรูปเค้กสตรอเบอร์รี่ที่ผมเคยโพสต์เมื่อสองปีก่อนพอกดเข้าไปดูมันคือเค้กที่ผมสั่งมาให้เอวาในตอนนี้เพราะเธอชอบทานเค้กมากเป็นชีวิตจิตใจจนผมบ่นว่าอีกหน่อยจะอ้วน

"กินทุกวันอ้วนไม่รู้ด้วยนะ"

"ก็ถ้าเอวาอ้วนเซย์จะไม่รักเหรอ"

"ไม่ว่าเธอจะอ้วนหรือผอมฉันก็รัก" ผมพูดเอาใจคนที่กำลังตักเค้กเข้าปากอย่างมีความสุข

"ถ้าอย่างงั้นก็ห้ามบ่นสิเดี๋ยวเค้าทานไม่ลง"

"หึนี่ขนาดทานไม่ลงนะหมดไปครึ่งปอนด์ละ"

"อย่าแซวสิ"

"โอเคไม่แซวก็ได้ว่าแต่จะให้สั่งอะไรอีกมั้ยเดี๋ยวสั่งให้"

"ไม่เอาละแค่นี้พอ งั้นเค้าขอกินต่อนะเค้าหิว^^"

"อืมกินเถอะกินเยอะๆเดี๋ยวจะช่วยเบริ์นออกให้"

"ลามก!!รู้นะคิดอะไรอ่ะ"

"555555"

"ไม่ต้องมาหัวเราะเลยคนหื่นคนลามก"

"ฉันก็หื่นแค่กับเธอมั้ยละ หรือจะให้ไปหื่นกับคนอื่น"

"ก็ลองดูสิเค้าจะตัดไอ้นั่นให้เป็ดกิน"

"เป็ดคงอิ่มไปหลายวันเพราะไอ้นั่นของฉันมัน..ใหญ่มาก เธอว่าไหม"

"ไอ้เซย์ ไอ้ทุเรศ ไอ้ลามก ไอ้...อุ๊บ"

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ผมปิดปากเธอด้วยจูบและหลังจากนั้นผมก็ช่วยเธอเบริ์นไขมันออกจากร่างกายด้วยกิจกรรมเข้าจังหวะบนเตียงในห้องนอนของเธอ

 เห้อทำไมผมต้องคิดถึงเธอด้วยในเมื่อผมเป็นคนทำให้เรื่องระหว่างเราจบลงเองแล้วทำไมผมต้องสั่งเค้กด้วยก็ไม่เข้าใจในเมื่อผมก็ไม่ได้คิดที่จะสั่งมากิน

ติ้งต่อง ติ้งต่อง ติ้งต่อง เสียงกดกริ่งดังหน้าห้องดังขึ้นทำให้ผมต้องลุกจากที่นอนซึ่งตอนนี้ผมยังอยู่ในชุดนักศึกษาผมคิดว่าพี่สาวไอ้ปืนคงให้คนเอาเค้กมาส่งแต่ไม่ใช่

"เฟย่า??" เฟย่าคือนักศึกษาปีหนึ่งที่ผมกำลังเต๊อะอยู่ซึ่งผมก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเฟย่าเป็นญาติห่างๆของไอ้ปืน ก่อนหน้านี้ผมก็ถามมันละนะว่าเป็นอะไรไหมถ้าผมจะ....กับเฟย่า ไอ้ปืนก็บอกแล้วแต่ผมเพราะมันกับเฟย่าก็ไม่ได้สนิทกันและมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของใครของมันมันจะไม่ยุ่ง

"พี่เซย์^^" 

"มาได้ไง" ผมกำลังงงอยู่ว่าเฟย่ามาได้ไงแล้วเธอขึ้นมาได้ไงข้างบนนี้เพราะคอนโดนี้ขึ้นชื่อเรื่องความปลอดภัยอันดับหนึ่ง

"อ้าวก็พี่เซย์นัดเฟย่าไงคะเมื่อวานเย็นพี่เซย์บอกว่าให้มาหาพี่ที่คอนโดวันนี้ไงคะพี่จำไม่ได้เหรอคะ"

"เหรอ พี่คงลืม"

"พี่เซย์ลืมได้ไงคะ เฟย่าไม่สำคัญใช่มั้ยคะ" เฟย่ารับบทนางงอนทันทีถามว่าน่ารักไหมเวลาผู้หญิงงอนผมไม่ชอบผู้หญิงขี้งอนนะเพราะผมไม่ชอบง้อใคร คือถ้าเป็นผู้หญิงที่ผมกินแล้วแล้วมาทำกิริยาแบบนี้ใส่ผมไล่กลับทันทีเลยนะแต่กับเฟย่าผมยังไม่ได้กินไงจะไล่ก็ไม่ได้เดี๋ยวก็จะอดกินรอให้กินจนเบื่อก่อนละกันค่อยว่ากันอีกที

"เปล่าลืมคือพี่เพิ่งตื่นน่ะก็เลยเบลอๆ ว่าแต่เฟย่าขึ้นมาห้องพี่ได้ไง"

"ไม่เห็นยากเลยนี่คะในเมื่อคอนโดนี้อาเขยของเฟย่าเป็นเจ้าของทำไมเฟย่าจะขึ้นมาไม่ได้เฟย่าแค่บอกว่ามาหาแฟนพวกพนักงานข้างล่างก็แทบจะเดินมาส่งหน้าห้องแล้วค่ะ" ผมลืมไปเลยว่าคอนโดนี้เป็นของอาแท้ๆของไอ้ปืน แต่มันใช่เหรอวะที่จะให้คนเข้ามาได้ง่ายๆแบบนี้ถึงจะเป็นหลานเจ้าของคอนโดก็เถอะ ผมคงต้องโทรไปคอมเพลนแต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา เฟย่ามาหาก็ดีไปอย่างผมจะได้กินเธอซะทีหลังจากเต๊อะมาหลายอาทิตย์ คือผมเจอเธอที่ผับก่อนมหาลัยเปิดน่ะก็เลยรู้ว่าเธอจะมาเรียนมหาลัยเดียวกันกับผมและที่มันบังเอิญมากไปกว่านั้นก็คือเฟย่าเรียนคณะเดียวกันกับเอวา

"พี่เซย์จะไม่ชวนเฟย่าเข้าไปในห้องเหรอคะเฟย่ายืนนานแล้วนะคะเมื้อย..เมื่อย" ไม่พูดเปล่าเฟย่าเอามือลูบขาของตัวเองที่โผล่พ้นกระโปรงนักศึกษาตัวสั้นจิ๋วไอ้ผมก็แพ้ความขาวด้วยก็เลยชวนเธอเข้ามาในห้องและหลังจากประตูปิดลงเฟย่าก็เดินมานั่งที่โซฟาไขว่ห้างจนเห็นอะไรวับๆแวมๆพร้อมกับเอนตัวนอนราบลงไปมองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่ากำลังอ่อยผมอยู่คงอยากโดนมากจริงๆ แบบนี้คงไม่ซิงแล้วล่ะถ้าทำขนาดนี้

"เฟย่าดีใจที่ได้อยู่กับพี่เซย์สองต่อสอง พี่รู้มั้ยคะว่าเฟย่าแอบชอบพี่มานานแล้วตั้งแต่เจอพี่ครั้งแรกที่งานวันเกิดพี่ปืนปีก่อนแต่ก็ทำได้แค่แอบชอบจนกระทั่งพี่เซย์มาทักเฟย่าที่ผับเฟย่าดีใจมากเลยนะคะ" อ่อที่แท้เธอเคยเจอผมมาก่อนนี่เองมิน่าตอนเข้าไปทักที่ผับเธอดูดีใจจนออกนอกหน้า

"เราชอบพี่จริงๆเหรอ" ผมถามไปงั้นแล่ะ

"จริงสิคะเฟย่าไม่เคยชอบใครเลยนะคะพี่เป็นคนแรกแล้วก็เป็นรักแรกของเฟย่าเลยรู้มั้ยคะ^^" รักแรกคนแรกงั้นเหรอ...พอได้ยินคำพูดนี้มันก็ทำให้ผมคิดถึงใครบางคนที่เธอก็เคยบอกว่าผมคือรักแรกของเธอ

"เซย์เซย์รู้มั้ยว่าเซย์คือรักแรกของเอวาเลยนะแม้ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันมาก่อนก็เถอะแต่เอวาไม่รู้ว่ารู้สึกกับเซย์มากกว่าเพื่อนตั้งแต่ตอนไหนมารู้ตัวอีกทีเอวาก็รักเซย์หมดหัวใจแล้ว" เอวาสารภาพรักกับผมวันวาเลนไทน์ตอนอยู่มอสี่

"ถ้าเซย์คือรักแรกของเอวาเอาวาก็ต้องให้เซย์เป็นผู้ชายคนแรกของเอวานะ"

"หมายความว่าไงเหรอ" เอวาที่ตอนนั้นเธอยู่แค่มอสี่เธอไม่รู้ความหมายของคำว่าเป็นคนแรกจนกระทั่งผมสอนให้เธอได้รู้จักทั้งความรักและเรื่องเซ็กส์ผมพูดให้เธอหวั่นไหวไปกับผมจนในที่สุดเธอก็ยอมเป็นของผม เราเป็นของกันและกันผมเป็นคนแรกของเธอและเธอก็เป็นคนแรกของผมเราคือคนแรกของกันและกัน แต่ถามว่าผมรักเอวาไหม ผมไม่ได้รัก ตอนนั้นผมแค่อยากลองอยากรู้ว่าเซ็กส์มันคืออะไรก็เท่านั้นเองแต่ผมก็ยอมรับว่าผมมีความรู้สึกดีๆให้กับเอวาถึงจะไม่ถึงกับรักแต่เธอก็คือคนทีผมแคร์มากผมขอเธอเป็นแฟนและเธอก็คือแฟนคนแรกของผมเราสองคนคบกันเรื่องนี้พ่อกับแม่ของผมท่านก็รับรู้และท่านก็ชอบเอวามากท่านเคยพูดกับผมว่าถ้าเรียนจบจะให้เราสองคนแต่งงานกันถามว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไงที่ได้ยินผมก็รู้สึกเฉยๆนะไมไ่ด้อะไรไม่ได้ปฏิเสธด้วยคือถ้าได้แต่งมันก็ได้แต่งถ้าไม่ได้แต่งก็คือไม่ได้แต่งก็แค่นั้นเอง 

"พี่เซย์เป็นอะไรคะทำไมเงียบไป"

"เปล่าพี่กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ว่าแต่วันนี้เฟย่ารีบกลับมั้ย"

"ไม่ค่ะ เฟย่าบอกอาว่าจะมาติวหนังสือบ้านเพื่อนแล้วก็จะนอน...ค้างด้วย" หึพูดแค่นี้ผมก็รู้ความหมายแล้วครับว่าคืนนี้เธอจะอยู่กับผมทั้วคืน 

ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด เสียงมือถือในกระเป๋ากางเกงของผมดังขึ้นผมผมล้วงมันออกมาดูว่าใครโทรมาหลังจากที่ผมปิดเครื่องไว้ตั้งแต่เช้าเพิ่งเปิดเครื่องตอนตื่นมาเมื่อครู่นี้เอง

ไอ้ปืน.. (สายเรียกเข้า)

"โทรมามีไร" ผมกดรับแล้วถามมัน

"มึงสั่งเค้กร้านพี่กูไม่ใช่??"

"อืมใช่"

"กูเอามาส่งแล้วรออยู่หน้าห้องมึง"

"มึงเอามาส่งเองเลยเหรอวะ"

"เออดิ เร็วๆออกมาเอาเลยกูกับเอวาจะรีบกลับไปช่วยแป้งที่ร้าน"

"เอวา??"

"อืม เร็วๆไอ้สัสกูถือเค้กมามันหนัก"

ผมกดวางสายก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูห้องพอเปิดออกไปก็เจอไอ้ปืนกับ..เอวาที่เธอไมไ่ด้มองหน้าผมแต่เธอมองไปทางอื่นซึ่งผมไม่รู้ว่าสองคนนี้มาด้วยกันได้ไง

"มึงกับเอวามาด้วยกันได้ไง"

"เอวาทำงานร้านพี่แป้ง"

"ทำงาน??" ผมหูฝาดไปหรือเปล่าที่ได้ยินแบบนั้น เอวาทำงาน ทำไมเธอต้องทำงาน

"อืม" พอไอ้ปืนตอบมันก็ยื่นกล่องเค้กมาให้ผมซึ่งผมก็รีบมาแต่ตาของผมยังมองไปที่เอวาที่ถึงตอนนี้เธอยังไม่หันมามองหน้าผมเลย

"ใครมาคะพี่เซย์ อ้าวนึกว่าใครที่แท้ก็ยัยเด็กทุนนี่เอง" เฟย่าเดินออกมาแล้วยืนกอดอกพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกซึ่งผมก็ไมรู้เธอดูถูกใครเพราะยืนกันอยู่แค่นี้

"ใครเด็กทุน" ผมหันไปถามเฟย่าด้วยความสงสัยเพราะผมไม่รู้ว่าเธอหมายถึงใครจะว่าไอ้ปืนก็ไม่น่าใช่เพราะครอบครัวมันเป็นเจ้าของมหาลัยจะว่าเป็นเอวามันก็ไม่ใช่เพราะเอวาไมไ่ด้ขัดสนเงินทองถึงขนาดต้องขอทุนเรียนเพราะเท่าที่ผมรู้จักเธอมาหลายปีแม่ของเอวาจะส่งเงินค่าเทอมและค่าใช้จ่ายมาให้เธอใช้ทุกเดือนไม่เคยขาด

"ก็ยัยเอวานี่ไงคะ หึจนแล้วไม่เจียมอยากเรียนมหาลัยแพงๆดีๆแต่ไม่มีปัญหาต้องขอมุนเรียนฟรีน่าสมเพชสิ้นดี"

"เฟย่า!!!มันจะมากไปแล้วนะเธอไม่มีสิทธิ์มาดูถูกคนอื่นแบบนี้ เพราะตัวเธอเองถ้าไม่ได้น้าของเธอช่วยเธอคิดว่าเธอจะได้เรียนไหมคุณสมบัติแม่งก็ไม่ผ่านสักอย่าง"

"พี่ปืน ทำไมต้องเข้าข้างยัยนี่ด้วยตั้งแต่ที่มหาลัยแล้วนะ"

"แล้วทำไมฉันต้องเข้าข้างเธอในเมื่อเธอกับฉันเราไมไ่ด้เป็นอะไรกันจะว่าเป็นญาติกันก็ไม่น่าใช่ที่เธอได้เรียนมหาลัยก็เพราะใช้เส้นสายถึงได้เรียน จะว่าไปแล้วเอวายังมีดีกว่าเธออีก" ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจว่าเฟย่ากับไอ่ปืนจะทะเลากันผมกำลังสนใจและสงสัยเรื่องที่เอวาขอทุนเรียนกับทำงานมากกว่า