บทที่ 6

เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นโดยไม่มีการเคาะประตูก่อนทำให้ราเชนทร์เงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงที่เดินยิ้มอย่างอารมณ์ดีเข้ามาในห้องทำงาน การกระทำที่เสียมารยาทนั่นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นราฟาเอลน้องชายฝาแฝดของราเชนทร์เอง

“ไง! เดี๋ยวนี้สนใจประมูลพวกเครื่องเพชรแล้วเหรอ? ” ร่างสูงที่มีใบหน้าเหมือนราเชนทร์อย่างกับแกะขยับตัวลงนั่งเก้าอี้หนังสีดำสนิทตรงด้านหน้าโต๊ะทำงานของพี่ชายฝาแฝด ใบหน้าหล่อที่ประดับด้วยรอยยิ้มทำเอาพี่ชายฝาแฝดที่ถูกจ้องมองยักไหล่ขึ้นอย่างไม่สนใจ

ราเชนทร์วางปากกาในมือลงเปลี่ยนไปหยิบแก้วกาแฟอเมริกาโน่ร้อนที่ตอนนี้มันเย็นชืดหมดแล้วขึ้นมาดื่มดับกระหายและวางมันลงบนโต๊ะตามเดิม

“มีธุระอะไรถึงมาหากูตั้งแต่บ่ายแบบนี้”

“หึ ทำมาเปลี่ยนเรื่อง เมื่อคืนประมูลสร้อยเพชรกับสาวสวยในราคาห้าสิบล้านเหรอ? จะประมูลสร้อยเพชรไปทำไมวะ ..ให้จีเซลเหรอ? ”

ราเชนทร์ไม่ได้สนใจสร้อยเพชรเส้นนั้นมากนักและตอนนี้มันก็นอนสงบนิ่งอยู่ในตู้นิรภัย

มาดามจีเซล...แม่ของพวกเขาชอบสะสมเพชรและเธอก็มีเครื่องเพชรมากมายนับไม่ถ้วนทั้งน้ำงามหายากและมีขนาดใหญ่กว่าจี้เพชรเม็ดนั้นหลายเท่า...แน่นอนถ้าราเชนทร์เอาสร้อยเส้นนั้นไปให้ยังไงแม่ของเขาก็ต้องดีใจและชอบมันอยู่แล้ว อะไรที่ขึ้นชื่อว่าเพชรไม่ว่าเม็ดเล็กหรือเม็ดใหญ่มาดามจีเซลก็ชอบและอยากได้มันทั้งนั้น

ราเชนทร์ตวัดสายตาขึ้นมามองน้องชายนิ่งๆ ไม่ได้ตอบคำถามอะไรที่ราฟาเอลถาม ทั้งที่น้องชายเขาก็รู้ดีแต่ก็ยังแกล้งถามออกมาแบบนั้น

“ตอนเย็นถึงจะไปเช็คของที่ห้องใต้ดิน ทำไมรีบมาตั้งแต่บ่ายแบบนี้”

“ปากหนักจริง ตอบไม่ตรงคำถามเลยนะพี่ชาย” ราฟาเอลส่ายหน้าอย่างเอือมระอา พอคุยกันสองต่อสองกับราเชนทร์ทีไรเหมือนเขากำลังทายคำถามปริศนาอยู่

“จำไม่ได้เหรอว่าวันนี้เมียไอ้แม็กซ์มันคลอดลูกอะ ว่าจะชวนไปซื้อของขวัญรับหลานสาวเสียหน่อย”

“จริงสิ..ลืมไปซะสนิท เรื่องนี้ให้มึงไปจัดการเถอะกูไม่ถนัด ยิ่งเป็นเด็กผู้หญิงไม่รู้จะซื้ออะไรให้ดี”

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหาเดี๋ยวกูจัดการเอง แต่เย็นนี้เราต้องไปโรงพยาบาลด้วยกัน หึ..ไม่น่าเชื่อว่าไอ้แม็กซ์จะมีลูกสามเข้าไปแล้ว เห็นมันบอกว่าครบสี่เมื่อไหร่ค่อยให้เมียปิดอู่”

“พีเคมันบอกกูเมื่อคืนว่าเมียมันท้องรู้สึกว่าจะสองเดือนแล้วด้วย” พอเห็นพี่ชายตั้งใจฟังเงียบๆ ราฟาเอลก็พูดต่อ

“มันเพิ่งแต่งได้ไม่ถึงสามเดือน? ” ราเชนทร์เลิกคิ้วขึ้นมองน้องชาย

“เออดิ..มันเลยได้ทีคุยโวใหญ่ว่าน้ำเชื้อแรง” ราฟาเอลหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อนึกถึงสีหน้าดีใจของพีเคเมื่อคืน

ราฟาเอลพูดไปมองหน้าพี่ชายฝาแฝดของตัวเองไป พอนึกไปถึงเด็กชายหญิงที่เป็นลูกๆ ของแม็กเครย์ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เด็กๆ พวกนั้นทั้งน่ารักช่างฉอเลาะและฉลาดได้พ่อได้แม่ ถึงเฌอแตมเมียของไอ้แม็กซ์จะยังเด็กแต่ก็เลี้ยงลูกๆ ได้ดีมาก

ในกลุ่มแก๊งเพื่อนสนิทมาเฟียของเขานอกจากแม็กเครย์แล้วก็มีพีเคที่เพิ่งแต่งงานไปกับนักแสดงสาวสวยเมื่อสามเดือนก่อนและตอนนี้เธอก็ท้องได้สองเดือนแล้ว ส่วนเขากับราเชนทร์ยังรักสนุกอยู่ไม่อยากหาห่วงมาผูกคอตัวเอง เรื่องมีแฟนหรือเรื่องแต่งงานมีครอบครัวดูจะเป็นเรื่องไกลตัวอยู่มาก ถ้ายังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆ ก็คงอยู่เป็นโสดแบบนี้ไปเรื่อยๆ อีกอย่างพ่อแม่ของพวกเขาก็ไม่ได้บังคับกะเกณฑ์ในเรื่องคู่ครองเหมือนเมื่อก่อน ออกแนวปลงๆ เสียด้วยซ้ำมีเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นไม่ได้เร่งรัดอะไร ถึงพ่อกับแม่เขาจะอิจฉาเพื่อนๆ ที่ได้อุ้มหลานกันหมดแล้วก็ตาม มีลูกมันง่ายจะตายแต่จะหาแม่ของลูกนี่ยากมากกว่า..

“กินอะไรมาหรือยัง” ราเชนทร์เอ่ยถาม

“ยัง”

ราฟาเอลนั่งมองพี่ชายฝาแฝดหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมากดโทรสั่งเครื่องดื่มและอาหาร รอไม่ถึงสิบยี่สิบนาทีพนักงานสาวก็ยกอาหารและเครื่องดื่มมาวางลงบนโต๊ะด้านหลังของมาเฟียหนุ่มทั้งคู่ สองหนุ่มลุกออกจากเก้าอี้ทำงานเดินไปหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟาหนังนิ่มสีดำเพื่อเตรียมตัวรับประทานอาหารเที่ยง

“ถามจริงๆ ที่ประมูลเมื่อคืนเพราะอยากได้สร้อยเพชรหรือเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นกันแน่” มือหนาหยิบโปรสชุตโต้ (แฮมดิบ) ในชีสบอร์ดขึ้นมากินก่อนจะยกแก้วไวน์แดงขึ้นมาจิบตาม สายตามองพี่ชายเขม็งอย่างรอคอยคำตอบแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือความเงียบเหมือนที่ราฟาเอลคิดไว้ไม่มีผิด

“สวยเซ็กซี่ดี ว่าแต่..ลีลาเด็ดไหม? ” ราฟาเอลยังคงถามเรื่องผู้หญิงคนนั้นไม่เลิก เมื่อคืนชายหนุ่มก็อยู่ในงานประมูลด้วย ตอนเห็นราเชนทร์ชูแผ่นหมายเลขขึ้นมามันทำให้เขาทั้งรู้สึกแปลกใจและประหลาดใจมาก ถ้าไม่ใช่ของที่ถูกใจและอยากได้จริงๆ ราเชนทร์แทบจะไม่สนใจมันเลยด้วยซ้ำ

“ไม่”

“หึ แน่ใจ? ถ้าไม่เด็ดมึงคงไม่จัดหนักขนาดนั้นมั้ง จนป่านนี้ยัยเด็กนั่นยังนอนสลบอยู่บนเตียงอยู่เลย” ราฟาเอลไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้นเพียงแต่เอ็มเจมารายงานให้เขาฟังว่าผู้หญิงที่พี่ชายฝาแฝดของเขาประมูลมายังไม่ออกมาจากห้องตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเวลานี้

ไม่ให้เข้าใจแบบนั้นจะให้เขาเข้าใจเป็นแบบไหนกัน.. ขนาดมือขวาคนสนิทของพวกเขาทั้งคู่ยังอดแปลกใจกับการประทำของราเชนทร์ไม่ได้ ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่ชายฝาแฝดของเขาประมูลสาวสวยแบบนี้แต่ก็ไม่เคยประมูลที่ราคาสูงมากมายเท่ากับผู้หญิงคนเมื่อคืน

“ไม่เสือกสักเรื่องคงไม่ตายหรอกมั้ง”

“เราสองคนก็แชร์ผู้หญิงกันบ่อยๆ คืนนี้กูขอเล่นยัยเด็กนั่นด้วยคนได้ไหม”

“ไม่ใช่ตอนนี้ ถ้ากูเบื่อเมื่อไหร่จะให้มึงเล่นต่อ” ราเชนทร์มองหน้าน้องชายเขม็ง ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเขาต้องรู้สึกหงุดหงิดแค่เห็นรอยยิ้มทะเล้นบนใบหน้าของราฟาเอล

“คนนี้เด็ดมาก? ” คิ้วเรียวข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูงเป็นเชิงถามขณะที่หยิบบลูชีสขึ้นมากัดกินอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะหันมาจัดหนักจัดเต็มกับสเต็กเนื้อชุ่มฉ่ำนุ่มละลายในปาก

“มึงจะถามเรื่องไร้สาระนี่อีกนานไหม? ” ราเชนทร์มองจ้องหน้าราฟาเอลอย่างหงุดหงิด มือหนาหั่นสเต็กเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำออกก่อนจะใช้ส้อมจิ้มเนื้อชิ้นนั้นเข้าปาก

ราฟาเอลยักไหล่อย่างไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดของพี่ชายฝาแฝด ราเชนทร์ไม่ชอบคนถามเซ้าซี้และมักจะไม่ตอบคำถามอะไรก็ตามที่ตัวเองไม่อยากตอบ ราฟาเอลยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มขณะสายตามองหน้าพี่ชายตัวเองเขม็ง ถึงเป็นฝาแฝดกันแต่นิสัยบางอย่างของพวกเขาแทบจะไม่เหมือนกันเลย ราเชนทร์เป็นคนจริงจังกับทุกเรื่องและค่อนข้างเงียบ มักจะใช้สายตามากกว่าใช้คำพูด ถ้าจะว่าไปนิสัยแบบนี้ก็คงเหมือนกับแม็กซ์ พออยู่กับสองคนนี้ทีไรบรรยากาศมันคล้ายกันมากแต่ถึงจะเป็นแบบนั้นแม็กซ์ก็ยังพูดมากกว่าพี่ชายฝาแฝดของเขาอยู่ดี

ราฟาเอลไม่ได้ถามอะไรให้มากความเพราะเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องผู้หญิงคนนั้นมากมายอะไร แค่ยกเรื่องของเธอขึ้นมาพูดแซวพี่ชายตัวเองเท่านั้น ดูจากท่าทางของราเชนทร์ก็ไม่ได้สนใจอะไรหล่อน...ไม่นานพี่ชายของเขาก็คงเบื่อของเล่นราคาแพงชิ้นนี้และก็คงทิ้งขว้างมันเหมือนกับของเล่นชิ้นอื่นๆ

น่าเสียดายเมื่อนึกถึงสภาพของเล่นที่ทิ้งแล้วพวกนั้น มันคงไม่สวยสดงดงามเหมือนสภาพตอนแรกๆ ของมันและจะให้เขาเอามาเล่นต่อก็คงไม่สนุกแล้วเหมือนกัน