05 ให้พักงาน (ง้อ)

ตกเย็น

"อะ"

"...." หญิงสาวหันไปมองคนที่ยื่นซองสีขาวมาให้เธอ ซึ่งก็เป็นประธานบริษัทนั่นแหละ "อะไรคะ?"

"ใบอนุมัติลาพักร้อน ฉันให้เธอลาพักได้อาทิตย์นึง ถือซะว่าฉันขอไถ่โทษที่ทำให้เธอโดนขังอยู่ที่บริษัททั้งคืน"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่อยากลามันเสียค่าแรง"

"ฉันไม่หักหรอก เพราะฉันเป็นคนให้เธอไปพักร้อนเอง"

"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ"

"จะไม่เป็นอะไรได้ยังไง ฉันเซ็นอนุมัติแล้วแล้วก็ให้ผู้จัดการทำเข้าระบบเรียบร้อยแล้วด้วย"

"เฮ้อ...น่าจะปรึกษากันก่อนนะคะฉันไม่ได้อยากลาพักร้อนตอนนี้"

"ทำไงได้ล่ะ อยากจะลาพักร้อนตอนไหนอีกก็มาบอกก็แล้วกัน ฉันจะได้เซ็นอนุมัติให้"

"ขอบคุณค่ะ"

ต้นหอมจำใจรับซองขาวที่เจ้านายยื่นให้ใส่กระเป๋าสะพายของตัวเอง จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่ขับมาจอดอยู่ด้านหน้า ซึ่งวันนี้เธอไม่ได้ทำโอทีก็เลยเรียกหาแท็กซี่ขึ้นกลับห้องได้อย่างสบายๆ

หญิงสาวหยิบซองที่ตัวเองเก็บยัดใส่กระเป๋าสะพายเมื่อครู่นี้ขึ้นมาแล้วเปิดดู มันเป็นใบอนุมัติลาพักร้อนของเธอจริงๆ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้อนุมัติให้เธอลาพักร้อนโดยที่ยังไม่ได้ปรึกษาเธอแบบนี้

อยากจะง้อที่ตอนนั้นทำให้เธอถูกขังอยู่ที่บริษัททั้งคืนเหรอ แต่ใครที่ไหนเขาง้อกันด้วยวิธีนี้ แค่คำขอโทษคำเดียวก็จบแล้ว

"จะให้ไปส่งที่ไหนเหรอแม่หนูยังไม่ได้บอกเลยนะ" โชเฟอร์หันกลับมาถามเพราะต้นหอมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้ไปส่งที่ไหน ตั้งแต่เธอขึ้นรถมาเธอก็เอาแต่นั่งเงียบ

"เอ่อ...คอนโดHHHค่ะ"

"ได้ครับ"

ไม่นานรถแท็กซี่ก็จอดนิ่งอยู่ที่ด้านหน้าคอนโด ต้นหอมรีบจ่ายเงินแล้วลงจากรถจากนั้นก็เดินขึ้นไปยังบนห้องของตัวเอง ถ้าไม่ได้ทำงานเธอก็ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกัน เพราะชีวิตในแต่ละวันของเธอก็มีแค่นี้ ตื่นเช้ามาไปทำงาน ตกเย็นกลับมาก็อาบน้ำนอน ไม่มีเวลาไปเที่ยวเตร่เหมือนกับใครเขา ตั้งแต่ได้เข้าทำงานเธอก็ต้องใส่ใจกับงานให้มากขึ้น อีกอย่างฟ้าฝันก็ไม่ค่อยมีเวลามาเจอกันเท่าไหร่ด้วย ก็เลยต้องอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่

เวลาผ่านไป

ครืด ครืด ครืด

"ค่ะท่านประธาน" เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นใคร

( เอ่อ รบกวนหรือเปล่า )

"ไม่ค่ะ ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าคะ"

( พอดีว่าฉันอยากให้เธอช่วยตรวจสอบงานตรงนี้ให้หน่อย ฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่ถ้าเธอตรวจแล้วมันปกติดีก็ไม่เป็นไร )

"ได้สิคะท่านประธานส่งมาในเมลเลยเดี๋ยวฉันจะตรวจสอบให้"

( อืม ไม่ต้องวางสายนะ )

"ค่ะ"

หญิงสาวรีบเดินไปเปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเอง ก่อนจะเปิดเข้าไปดูในเมลที่เจ้านายได้ส่งข้อมูลบางอย่างเข้ามาให้

"บัญชีการเงิน?" เธอถามคนปลายสายกลับไปเพราะไม่คิดว่างานที่เขาจะให้เธอตรวจสอบมันเป็นบัญชีการเงินของบริษัท

( อืม )

"แล้วทำไมถึงไม่ให้แผนกบัญชีตรวจสอบล่ะคะ" เพราะหน้าที่ตรงนี้มันไม่ใช่หน้าที่ของเธอเลย แต่ทำไมเขาถึงได้ให้เธอช่วยตรวจสอบทั้งๆ ที่มันอยู่คนละแผนกกันเลย

( แผนกบัญชีทำเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะแต่ฉันว่ามันแปลกๆ ก็เลยอยากให้เธอช่วยตรวจสอบให้หน่อย เผื่อว่ามันมีอะไรผิดพลาดจะได้รีบแก้ไข )

"ค่ะ เดี๋ยวฉันจะดูให้นะคะ"

( เสียงเธอดูเหนื่อยๆ ฉันรบกวนเธอหรือเปล่า? )

"เปล่าหรอกค่ะพอดีว่าเพิ่งตื่น"

( อ่อ )

"อย่างนั้นแค่นี้ก่อนนะคะ ถ้าตรวจสอบแล้วจะโทรไปหาท่านประธานอีกที"

( อืม )

ต้นหอมกดวางสายจากนั้นก็นั่งไล่ตรวจบัญชีที่เจ้านายส่งเข้ามาให้ แต่เธอก็เห็นว่ามันไม่ได้มีอะไรผิดปกติตรงไหนเลย ตัวเลขก็ตรงกันทุกอย่าง ไม่มีตรงไหนผิดพลาด และพนักงานแผนกบัญชีก็ทำมาเรียบร้อยหมดแล้วด้วย

ตู๊ด~

( เป็นไงบ้าง ) ปลายสายกดรับทันที

"ไม่มีอะไรผิดพลาดนะคะ แผนกบัญชีทำเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ไม่มีตัวเลขไหนคาดเคลื่อนหรือไม่เรียบร้อยเหมือนที่ท่านประธานบอกนะคะ"

( โอเค ฉันจะได้สบายใจ ขอบใจมากนะที่เป็นธุระให้ )

"ไม่เป็นอะไรค่ะแค่นี้นะคะ"

( เอ่อ... )

"ท่านประธานมีอะไรอีกหรือเปล่าคะ?"

( คือฉัน....เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก งั้นเธอก็พักผ่อนเถอะแค่นี้แหละฉันไม่อยากรบกวนเธอ )

พูดจบปลายสายก็ตัดไปทันทีทำเอาหญิงสาวต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงง ก่อนที่เธอจะวางโทรศัพท์มือถือของตัวเองไว้คู่กับโน๊ตบุ๊ค จากนั้นก็เดินไปชงกาแฟมานั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ พร้อมกับเปิดซีรีส์ดูไปเรื่อยเปื่อยเพราะไม่รู้จะทำอะไร

คลิ๊ก~ ( คุณได้รับข้อความใหม่ )

หญิงสาวชำเลืองตามองหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอ ก็เห็นว่าเป็นข้อความจากเพื่อนสนิทที่ส่งเข้ามาหา เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วตอบข้อความกลับไปทันที

ฟ้าฝัน: ทำงานอยู่หรือเปล่า

ต้นหอม: เปล่าๆ ฉันพักงานน่ะ

ฟ้าฝัน: เกิดอะไรขึ้น มีปัญหาหรอถึงได้พักงาน

ต้นหอม: เปล่าหรอก ก็ประธานบริษัทเป็นคนให้ฉันพักงานเอง

ฟ้าฝัน: แต่เธอเคยบอกกับฉันว่าประธานบริษัทหน้าเลือดมาก ใช้งานอย่างเดียวเลย

ต้นหอม: ก็เพื่อนของสามีเธอไง เขาชื่อว่ามิกซ์น่ะ แต่ฉันเรียกว่าท่านประธานไม่ค่อยชินปากเท่าไหร่

ฟ้าฝัน: อ๋อ แต่เขาก็ดูเป็นคนใจดีนะ

ต้นหอม: ไม่เห็นจะใจดีตรงไหนเลยแก สั่งแต่งานอย่างเดียว วันก่อนสั่งให้ฉันทำงานอยู่ด้วยจนดึก สรุปยามมาล็อคประตูแล้วก็ออกไม่ได้ ฉันต้องติดอยู่ที่ตึกทั้งคืนตอนเช้าก็ต้องมาทำงานอีก

ฟ้าฝัน: โห เขาคงรู้สึกผิดล่ะมั้งก็เลยให้เธอพัก

ต้นหอม: จะเอายังไงก็ช่างเถอะ ฉันไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ฉันไม่ใช่คนซีเรียสอะไรขนาดนั้น

ฟ้าฝัน: แล้วนี่เธอทำอะไรอยู่ ออกมาเจอกันหน่อยไหมฉันเหงาน่ะ

ต้นหอม: ได้สิไปเจอกันที่ไหนดี

ฟ้าฝัน: ร้านอาหารข้างมหาวิทยาลัยที่เราไปกินด้วยกันประจำก็ได้

ต้นหอม: โอเค งั้นอีกครึ่งชั่วโมงเราไปเจอกันที่นั่นนะ

ฟ้าฝัน: จ้า

หญิงสาวกดปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตนเองจากนั้นก็เดินเข้าห้องน้ำไป สาเหตุที่ทั้งสองแชทคุยกันซะส่วนใหญ่เพราะฟ้าฝันไม่ค่อยสะดวกคุยสักเท่าไร และตอนที่อยู่มหาลัยทั้งสองก็แชทคุยกันแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้วก็เลยชินซะมากกว่า