9

"กลับมาแล้วค่ะมีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะป้าผ่องป้านวล" เธอรีบเดินเข้ามาในครัวทันทีที่มาถึงบ้านเพื่อมาช่วยทุกคนทำงาน

"กลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะจ๊ะใบตอง" ป้านวลหันมาบอกเธอขณะที่กำลังตำพริกแกงอยู่ที่ม้านั่ง

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวช่วยในครัวเสร็จค่อยไปอาบก็ได้"

"เออนี่วันนี้เห็นคุณท่านบอกว่าคุณเจย์จะพาแฟนเธอมาทานข้าวที่บ้านด้วยนี่ ว่าแต่ใบตองรู้จักมั้ยแฟนคุณเจย์" ป้าผ่องหันมาถามเธอจนทำให้เธอต้องหยุดชะงักการทำงานลงไป

"เอ่ออ ก็..ก็พอรู้ค่ะแต่ไม่เคยคุยกันเพราะอยู่คนละห้อง"

"เห็นบอกว่าสวยมากจริงมั้ย"

"ก็สวยค่ะ" เธอตอบในขณะที่หยิบผักในตะกร้ามาเด็ดต่อ

"อยากเห็นหน้าจังว่าใครกันนะที่สามารถชนะใจคุณเจย์ได้" ป้าผ่องคุยกับป้านวลต่อเรื่องนี้

"ระดับคุณชายเจย์ก็ต้องหาผู้หญิงที่คู่ควรกับเธอน่ะสิพี่ผ่อง ก็รู้อยู่ว่าคุณเจย์น่ะนิสัยเป็นยังไง" ใช่ค่ะระดับเขาคงจะต้องหาผู้หญิงสวยๆ เพรียบพร้อมทุกอย่างและที่สำคัญคือต้องมีฐานะทางสังคมไม่ใช่ผู้หญิงจนๆ ไม่มีอะไร....แบบเธอ

จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบสามปีแล้วที่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่และตอนนี้เธอกำลังจะจบมอหกคุณท่านได้บอกกับเธอว่าท่านอนุญาตให้เธอสอบเข้ามหาลัยที่เธอต้องการเรียนโดยไม่บังคับว่าต้องเรียนสาขาอะไรท่านใจดีกับเธอมากจริงๆ ทุกคนในบ้านก็ดีกับเธอทุกคนเหมือนเธอเป็นลูกเป็นหลานแต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยังตั้งแง่รังเกียจเธออยู่นั่นก็คือคุณเจย์ ที่ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ไม่เคยพูดดีหรือทำดีกับเธอเลยสักครั้งเขาชอบพูดว่าเธอเป็นกาฝากไม่เจียมตัวทำตัวให้ใครต่อใครสงสารเวทนาและกล่าวหาว่าเธอหวังสมบัติของคุณท่านซึ่งเธอก็เคยบอกไปแล้วจะให้เธอสาบานที่ไหนก็ได้ว่าเธอไม่เคยมีความคิดอะไรแบบนั้นเลยแม้แต่น้อยแค่ทุกวันนี้ที่ท่านให้ที่อยู่ที่กินส่งเสียเรียนหนังสือก็มากเกินพอแล้วเธอยังไม่รู้ว่าชาตินี้จะตอบแทนบุญคุณท่านหมดหรือเปล่าซึ่งบอกไปเขาก็หาว่าเธอโกหก เขาไม่เชื่อซึ่งเธอก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง

และมีบ่อยครั้งที่เขามักจะหาเรื่องแกล้งเธอเสมอตั้งแต่เอาพวกจิ้งจกตุ๊กแกไปปล่อยในห้องของเธอไม่ก็เอาหนังสือเรียนเธอไปทิ้งแต่เธอก็อดทนมาตลอดและไม่เคยพูดเรื่องนี้ให้ใครฟังและบางครั้งเขาก็ไล่เธอลงจากรถกลางทางและสั่งให้เดินไปเรียนเองซึ่งเรื่องนี้ลุงพันก็ไม่รู้จะช่วยเธอได้ยังไงแต่เธอก็บอกว่าไม่เป็นไรและห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเพราะไม่อยากมีปัญหา เธอลืมบอกไปว่าเธอกับคุณเจย์เรียนที่เดียวกันตั้งแต่มอสี่ถึงตอนนี้แต่เราเรียนคนละห้องค่ะแม้จะเรียนอยู่ชั้นเดียวกันคุณเจย์อยู่ห้อง1ซึ่งก็จะมีแต่ลูกหลานผู้ดีมีเงินเท่านั้นที่จะได้เรียนห้องนี้ส่วนเธอเรียนอยู่อีกห้องซึ่งโรงเรียนนี้ก็ได้รับการอุปการะจากคุณท่านและที่เธอได้มาเรียนที่นี่ก็เพราะคุณท่านพาเธอมาเรียนเพราะที่นี่มีกฎระเบียบคือจะไม่รับนักเรียนที่มาจากที่อื่นทุกคนจะต้องเรียนที่นี่ตั้งแต่อนุบาลเลยซึ่งเธอก็เป็นคนแรกที่ได้มาเรียนที่นี่ ตอนมาเรียนวันแรกทุกคนมองเธออย่างกับตัวประหลาดเพราะเธอเป็นคนเดียวที่ย้ายมาจากที่อื่นซึ่งคุณท่านได้บอกคุณครูว่าเธอเป็นญาติห่างๆ ของท่านซึ่งทุกคนก็เข้าใจแบบนั้นมาตลอดเลยไม่มีใครมาดูถูกเธอ เพราะเธอเชื่อว่าถ้ามีคนรุ้ว่าเธอเป็นเพียงเด็กที่ท่านรับมาเลี้ยงเธอมั่นใจว่าเธอต้องโดนบูลลี่อย่างแน่นอน

ตอนนี้เธอกำลังยืนรอคุณเจย์อยู่ที่หน้าบ้านเพื่อไปเรียนด้วยกันซึ่งตอนนี้คุณเจย์ได้ขับรถไปเรียนเองเพราะคุณท่านซื้อให้เขาขับเพราะเห็นว่าโตแล้วแต่มีข้อแม้ว่าเวลาไปเรียนเขาต้องพาเธอไปเรียนด้วยทุกวันซึ่งตอนแรกก็ไม่ยอมค่ะแต่เพราะคุณท่านสั่งเพราะไม่งั้นจะให้เขากับฉันนั่งรถที่บ้านไปเรียนเหมือนเดิมเขาจึงจำใจให้เธอนั่งรถออกมาจากบ้านด้วยแต่ก็ไม่เคยถึงโรงเรียนหรอกค่ะเพราะเขาจะปล่อยเธอลงตรงป้ายรถเมล์ทุกครั้งตลอดเกือบหนึ่งปีที่ผ่านมาจนมันเป็นความเคยชินไปซะแล้ว ส่วนเวลาเลิกเรียนก็เหมือนกันเขาก็ไม่เคยให้เธอกลับด้วยซึ่งเธอก็รู้อยู่แล้วเพราะเขาจะรับแฟนของเขากลับด้วยทุกวัน ลืมบอกไปว่าคุณเจย์มีแฟนแล้วค่ะอยู่มอหกเหมือนกันเธอชื่อญาดาเรียนอยู่ห้องเดียวกันที่เธอรู้ก็เพราะเพื่อนๆ ของเธอชอบพูดถึงเรื่องคุณเจย์บ่อยๆ เพราะเขาได้ชื่อว่าฮอตที่สุดในบรรดานักเรียนมอปลายแถมยังมีตำแหน่งเป็นถึงประธานนักเรียนส่วนญาดาเธอเป็นรองประธานนักเรียนเวลาไปทำกิจกรรมที่ไหนสองคนนี้มักจะได้รับโอกาสเสมอก็คนนึงสวยคนนึงหล่อมันก็ไม่แปลกที่จะมีคนสนใจ