บทที่ 7 ต้นเหตุของเรื่อง 1.6

“อา...อืม...อา” รัฐภูมิเติมเชื้อไฟเสน่หาเข้าสู่ร่างกายสาวมากขึ้นไปอีก เขาครอบครองปลายถันอย่างอ่อนโยน ไม่รุนแรง ละเลงลิ้นพลิ้วสะบัดด้วยความชำนาญสลับกับดูดดึงเม็ดถันหดตัวเป็นไตหายเข้าไปในปาก รัดเร้าด้วยลิ้น มือใหญ่ไล้ไปตามผิวกายเสียดสีปลุกชนวนความร้อน

ปลายลิ้นหนานำความเสียวซ่านผ่านทางปลายถันที่เปียกชื้นทั้งซ้ายขวา สลับกับใช้มือประคองเคล้นนวดเฟ้น ลิ้นสากใหญ่ละไล้ลากต่ำไปตามฐานอกอวบ ลากยาวจากฐานสู่ยอดอกพุ่มชัน พลิ้วสะบัดระรัวชั่วครู่แล้วจึงลากลิ้นไปยังดอกบัวอีกข้าง

“อา...ร้อนจัง...อา...อือ...ช่วยด้วย...ฉันทรมานเหลือเกิน ฉันต้องการคุณ”

เสียงหวานครางอย่างทรมาน หัวใจที่อยู่ในช่องอกเต้นถี่แรง สายธาราหลากไหลเชี่ยวกรากไปทุกอณูเนื้อ ร่างของเธอเหมือนกับว่ากำลังจะไหม้เกรียม กระวนกระวายต้องการน้ำโครมใหญ่มาดับไฟที่กำลังแผดเผา

“เธอต้องการอะไรสาวน้อย บอกฉันสิ ต้องการอะไร?”

เขาเงยหน้าถามเสียงพร่าสั่น หยุดการกระทำทั้งปวง สบนัยน์ตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความปรารถนาของจันยาวีร์ ยั่วยวนเธอด้วยการใช้ลิ้นลากเลียตั้งแต่อกอวบไปจนถึงลำคอ ดวงตาคมเข้มเปล่งประกายพึงพอใจ มองสาวร่างสวยด้วยแววตากระหายใคร่เช่นกัน ผิวเนื้อนุ่มๆ หอมหวานไปทุกทีที่ปากและลิ้นเขาสัมผัส ปลูกถ่ายเพลิงพิศวาสจากกายเธอสู่กายเขา ความกำหนัดที่มากมายกำลังเต้นเร่าอยู่ตรงแก่นกายชาย สิ่งนั้นพองขยายราวกับงูตัวเขื่อง

ช้าก่อน...แม้ว่าร่างกายของรัฐภูมิต้องการเสพสมกับเธอมากเพียงใด แต่เขาก็จะประวิงเวลาให้เธอทรมานและเว้าวอนเขา ทำทุกอย่างที่เขาสั่งอย่างพ่ายแพ้

“ตอบฉันสิ เธอต้องการอะไร?” เขาถามอีกครั้ง เสียงเซ็กซี่บาดใจ บาดอารมณ์

“ต้องการคุณ ต้องการคุณ ฉันต้องการคุณ” จันยาวีร์ครางตอบอย่างหมดรูป

“ตรงไหน เธอต้องการตรงไหนของฉัน?”

รัฐภูมิถามอย่างเป็นต่อ ร่างสาวบิดไปมาเมื่อลิ้นสากระคายชุ่มชื้น วนฉวัดเฉวียนลากลิ้นลงต่ำไปยังหน้าท้อง สีข้างแล้ววกลิ้นร่ายสะบัดวนรอบสะดือ จันยาวีร์ถึงกับครางผงกศีรษะมองการกระทำของเขาด้วยความตื่นเต้น

“ตรง...ตรงนั้น ฉันต้องการส่วนนั้นของคุณ”

ความอายไม่มีอยู่ในจิตใจของเธออีกต่อไปแล้ว อย่างที่กล่าวไปฤทธิ์ยากดทับทุกส่วนของความรู้สึก สติ ความคิด การยับยั้งชั่งใจ จันยาวีร์น่าสงสารเหลือเกิน ถูกกระทำย่ำยีโดยไม่รู้ตัว ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากเธอมีสติกลับคืนมา ความเสียใจ ความเจ็บปวดจะมากมายมหาศาลแค่ไหน

“สิ่งนั้นที่เธอต้องการ มันยังไม่ตื่นตัวเต็มที่ เธอทำให้มันตื่นมากกว่านี้หน่อยสิ เธอคงชำนาญในการทำอย่างนั้น”

เขาพูดพร้อมกับเอนกายลงนอนราบบนเตียง สิ่งนั้นที่เขาพูดถึงผงกเด้งขึ้นมา ในความปรารถนาที่ควบคุม

จันยาวีร์สั่งให้เธอลุกขึ้นนั่ง กระเถิบตัวเข้ามาใกล้สะโพกหนา เอื้อมมืออันสั่นเทาจับต้องความเป็นบุรุษเพศที่เขาบอกว่ายังตื่นตัวไม่เต็มที่เอาไว้มั่น แม้ว่าจะกำไม่รอบแต่เธอก็พยายามกอบกุมสิ่งนั้นด้วยมือนุ่มทั้งสองข้าง

“ทำยังไงคะ ฉันต้องทำยังไง?”

เป็นคำถามที่รัฐภูมิไม่คิดว่าจะได้ยิน นี่เธอทำไม่เป็นหรือว่าแกล้งกันแน่ อย่างหลังคงไม่ใช่เพราะยาปลุกเซ็กส์จะทำให้เธอมีแต่ความต้องการ ต้องการและต้องการ มันน่าจะเป็นอย่างแรกมากกว่า

น่าแปลก...เธอไม่เคยปรนนิบัติให้ผู้ชายด้วยปากหรือนี่ น่าขบขันจริงๆ

“ครอบครองด้วยปาก ใช้ลิ้นตวัดและขยับอ้าอม” เขาสั่งทั้งๆ ที่ร่างกายเริ่มสั่น จากมือนุ่มๆ ที่บีบกระชับ ขยับเบาๆ ความเสียงเล็กๆ น้อยๆ จึงพวยพุ่งทะยานสูง

จันยาวีร์ทำตามคำพูดของเขาอย่างคนว่านอนสอนง่าย ไม่คัดค้าน ไม่ฉุกคิดสักนิดเลยว่า สาวบริสุทธิ์เช่นเธอกำลังทำสิ่งที่น่าละอาย ลิ้นเล็กยื่นออกมานอกปาก แตะปลายยอดเป็นอันดับแรก จากนั้นก็ตวัดไปมาอย่างคนไม่เป็นงาน ปาดป่ายไปเรื่อยไม่เป็นทิศทาง เธออ้าปากกว้างให้มากที่สุดเพื่อที่จะครองครองสิ่งใหญ่โตที่มือนุ่มเพิ่งปล่อยให้เป็นอิสระ ขยับศีรษะขึ้นลงไม่เป็นจังหวะ รัฐภูมิน่าจะหงุดหงิด แต่ตรงกันข้ามกลับเสียวซ่านไปถึงทรวง

“อืม...โอว” เขาส่งเสียงครางออกมาเบาๆ ยกบั้นท้ายสูงขึ้นเหนือที่นอนเล็กน้อย เป็นฝ่ายขยับกายแกร่งสอดลึกเข้าไปในปากของเธอ ประสานกับบางช่วงที่ปากบางครอบครอง ราวกับช่วงวินาทีที่ทนไม่ไหว น้ำรักของเขาปริ่มออกมาบ้างเล็กน้อยเป็นสัญญาณเตือนว่า จุดสุดยอดก่อนเวลาอันควรกำลังมาถึง มันจะไวเกินไปหรือเปล่า ความอึดในการเสพสมกำลังพ่ายแพ้สาวน้อยไม่เป็นงานคนนี้ แทนที่เขาจะทรมาน การณ์กลับเป็นว่าเป็นเขาเสียงเองที่ทุกข์ทรมานกับเกมสวาทในครั้งนี้

“ตาเธอคลั่งอีกครั้งแล้ว”

มือใหญ่ดันศีรษะของเธอออก แล้วดันร่างสาวให้นอนราบบนที่นอน ขยับร่างกายของเขานั่งคร่อมร่างสาว โดยคุกเข่าตรงสีข้างทั้งซ้ายขวาของจันยาวีร์ จากนั้นก็ขยับร่างให้ต่ำลงวางกายแกร่งตรงร่องอกสาว ใช้มือประคองทรวงอกทั้งสองข้างให้บีบรัดกายชาย เมื่อทุกอย่างพอเหมาะพอเจาะตามที่หนุ่มนักรักต้องการ เขาเริ่มขยับเอวเคลื่อนไหวแก่นกายที่อยู่ตรงระหว่างอกสาวไปมา ช้าไปหาเร็วเสียดสีผิวเนื้อนุ่มหยุ่นของเขากับอกนุ่มตึงแน่นของจันยาวีร์

“โอว...เป็นไงแป้ง เธอร้อนหรือยัง?” คนที่แกล้งก็ส่งเสียงครางดังไม่แพ้กับคนที่ถูกแกล้ง

“พอ...พอแล้วค่ะ แป้งต้องการคุณมากเหลือเกิน”

เธอยังคงยืนกรานความปรารถนาเดิม และดูเหมือนเขาเองก็จะทานทนไม่ไหว เอื้อมมือไปหยิบถุงยางอนามัยที่วางไว้ตรงหัวเตียงออกมาฉีกแล้วสวมใส่ ขยับร่างกายลงมาคุกเข่าตรงกลางระหว่างร่างสาว ยกเรียวขาสวยทั้งสองข้างขึ้นสูง ฉีกกว้างให้มากที่สุด ขยับร่างเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม มือแข็งแรงจับความแข็งแกร่งอวดศักดาเต็มที่แล้วตบลงไปตรงกลีบดอกไม้งามเบาๆ หลายครั้ง จงใจให้ส่วนปลายยอดสัมผัสกับเม็ดทับทิมสีสวย จันยาวีร์ครางซี้ด ส่ายร่อนสะโพกเชื้อเชิญเขาอย่างลืมอาย

“เตรียมตัวรับความสุขและความเจ็บปวดได้เลย”

รัฐภูมิพูดเสียงเหี้ยม จดจ่อแก่นกายชายตรงปากทางสวรรค์ดันเข้าไปในครั้งเดียว ไม่ออมแรง ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ดันกระแทกครั้งเดียวส่งความเป็นชายเข้าไปจนสุด ฝ่าฟันความคับแน่นและฟิตเปรียะ และไม่รู้ด้วยว่า ดอกไม้ดอกนี้ไม่เคยผ่านหมู่แมลงตนไหนมาก่อน เพิ่งมารู้ตอนที่เขาทำเหยื่อพรหมจรรย์ของเธอขาดกระจุย และความเสียวสะท้านไหลดิ่งเข้ามาในร่างกายหนา จนเขาเงยหน้าครางครวญออกมา งงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“โอว...พระเจ้า...พระเจ้า...โอว อะไรวะเนี่ย?”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฮือ...ฮือ”

เสียงกรีดร้องเป็นทางยาว ร่างสาวสะดุ้งเฮือก ดวงตาเหลือกลาน ความเจ็บปวดหลากร้อยหมื่นทวี น้ำตาไหลลงมาเป็นทาง เสียงสะอื้นดังทั่วห้อง

รัฐภูมิก้มหน้ามองสาวน้อยที่นอนร้องไห้ตาบวม ปากสั่นระริก น้ำตาไหลพราก ใบหน้าแดงก่ำ ทรวงอกกระเพื่อมตามแรงสะอื้นของเจ้าตัว เขาไม่รู้สึกสงสารในวินาทีนั้น เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการจะเห็น

“จะมาโทษว่าฉันใจร้ายไม่ได้ เธอทำตัวเอง เธอมาขโมยของของฉันเอง โดนแค่นี้มันยังน้อยไป เธอต้องเจ็บมากกว่านี้ จะได้จำเข้าไปในสมองว่า อย่าริอ่านมาแหย่เสือหลับให้ตื่นเอง”

ไม่มีความสงสาร ไม่มีความเมตตา ไม่มีวาจาอ่อนโยน ไม่มีคำปลอบประโลม จะมีเพียงแต่ความโกรธแค้น แรงโทสะ ความอาฆาตเท่านั้น แรงโยกไหวของกายหนุ่มจึงไม่มีความปรานี โหมกระหน่ำร่างสาว ขยับเขยื้อนร่างกายดั่งพายุที่บ้าคลั่ง