บทที่ 5 เสือโมโห 2

เกือบสี่โมงเย็นวันเดียวกัน

มนูเดินถือซองสี่น้ำตาลเข้ามาในห้องทำงานของรัฐรวินทร์ เขาถึงกับโล่งใจที่หาข้อมูลของเกวลินได้ทันก่อนถึงเวลาที่เจ้านายกำหนด พอได้มามากพอเขาจึงพิมพ์ใส่คอมพิวเตอร์แล้วปริ้นออกมา เพื่อให้เจ้านายได้อ่านอย่างสะดวก

“ได้ข้อมูลแล้วครับคุณวิน” มนูวางซองในมือลงบนโต๊ะทำงาน รัฐรวินทร์เอื้อมมือไปหยิบซองดังกล่าวมาเปิดออก ดึงกระดาษเอสี่สีขาวออมาอ่าน

“ขอบใจมาก” รัฐรวินทร์เอ่ยหลังจากอ่านเสร็จเรียบร้อย

“คุณวินเอาไงต่อครับ”

“ขอคิดอีกรอบ ฉันพร้อมเมื่อไหร่จะบอกนายเอง”

“ครับคุณวิน” มนูรับคำ “ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”

รัฐรวินทร์พยักหน้า หลุบตามองประวัติของเกวลินที่ลูกน้องคนสนิทนำมาให้ พร้อมกับใช้ความคิดหาวิธีจัดการสั่งสอนเกวลินให้รู้ว่า เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นให้รัฐรวินทร์ขายหน้า เขากำลังมองหาจุดเริ่มต้นของแผนการ รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าของรัฐรวินทร์ เมื่อเขาคิดวิธีนั้นออก

กว่าคิวถ่ายของภคพรจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีสองครึ่ง สาเหตุที่ล่าช้าเป็นเพราะ ฝนตกลงมาในช่วงเย็นจนถึงค่ำ ส่งผลให้ต้องหยุดการถ่ายทำ ซึ่งซีนส่วนใหญ่ถ่ายด้านนอก เมื่อฝนตกการถ่ายทำต้องหยุด พอฝนหยุดก็รีบถ่ายทำต่อ ระหว่างนั้นฝนก็ตกเป็นระยะ การถ่ายทำจึงถ่ายไปหยุดไป ครั้นจะยกกองก็ไม่ได้ เป็นเพราะการเช่าพื้นที่ถ่ายทำได้คิวเพียงแค่วันเดียว ที่สำคัญราคาเช่าต่อวันก็แพงแสนแพง ฉะนั้นต้องถ่ายให้เสร็จไม่ว่าจะดึกแค่ไหน

อีกทั้งภคพรต้องรอนักแสดงอีกคนที่จะมาถึงกองถ่ายตอนสามทุ่มตามเวลานัดหมาย ที่ต้องถ่ายรวมกับเธอสามคิว ความที่ฝนตกทำให้เวลานัดหมายล่าช้าออกไปหนึ่งชั่วโมง พอนักแสดงคนนั้นมาก็รีบถ่ายทำต่อ

“น้องตาลคะ พรุ่งนี้น้องตาลมีคิวถ่ายตอนหกโมงเช้าที่โรงแรม พี่ว่าตาลค้างที่โรงแรมดีกว่านะคะ กลับบ้านตอนนี้กว่าจะถึงบ้านก็คงเกือบตีสี่ กลับไปถึงก็ต้องบึ่งรถมาที่นี่อีก พี่กลัวตาลจะไม่ไหวนะคะ”

ฤดีมาศผู้จัดการกองถ่ายบอกภคพร การถ่ายทำวันนี้นางเอกสาวเดินมาบ้านพักหลังหนึ่งในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ตอนเช้าก็ต้องเดินทางไปถ่ายทำต่อยังโรงแรมริมชายหาดหัวหินที่จองคิวถ่ายทำไว้ หากภคพรเดินทางกลับกรุงเทพตอนนี้ พอถึงบ้านก็ทำได้แค่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วต้องรีบกลับมาหัวหินอีกครั้ง สู้พักในโรงแรมที่ทางกองถ่ายจัดหาให้ดีที่สุด

ภคพรหันมามองหน้ากฤตย์ที่พยักหน้าเห็นด้วย เธอจึงหันมาตอบตกลงฤดีมาศ

“ได้ค่ะพี่สาว แต่ตาลขอพักโรงแรมของคุณพ่อนะคะ ที่นั่นจะสะดวกกว่า เพราะพี่กฤตย์จะได้พักด้วย ตาลไม่อยากให้พี่กฤตย์นอนในรถ ตอนเช้าตาลจะไปที่โรงแรมเมอรีน่าเองค่ะ”

ภคพรเป็นบุตรสาวคนเดียวของนายทัดเทพ หิรัญสฤทธิ์ นักธุรกิจด้านโรงแรมที่มีอยู่ห้าแห่งในห้าจังหวัดของ หนึ่งในห้าตั้งอยู่กลางอำเภอหัวหินติดชายทะเล และยังเป็นหุ้นส่วนสายการบินแอร์ไทยสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ถือว่าครอบครัวภคพรมั่งมีศรีสุขมากครอบครัวหนึ่ง

“ไม่มีปัญหาค่ะน้องตาล”

“ถ้าอย่างนั้นตาลขอตัวนะคะ ตอนเช้าเจอกันค่ะ”

ภคพรกับกฤตย์เดินไปยังรถมินิแวนทันทีที่พูดจบ ก่อนที่รถคันดังกล่าวจะเคลื่อนตัวออกจากจุดที่จอด มุ่งตรงไปยังโรงแรมเอลีน่าพาเลช

กฤตย์เดินถือกระเป๋าเดินทางใบย่อมสองใบเข้ามาในโรงแรมเอ-ลีน่าพาเลซ โดยมีนางเอกสาวเดินอยู่ด้านข้าง ความที่ภคพรมีอาชีพนักแสดง เธอจึงมีเสื้อผ้าสำรองติดรถไว้เสมอ เผื่อเดินทางไปถ่ายละครหรือภาพยนตร์ต่างจังหวัดกว่าจะเสร็จก็ค่ำมืดดึกดื่น ไม่สะดวกเดินทางกลับบ้านในเวลานั้น ภคพรเลือกจะพักโรงแรมและกลับบ้านในเช้าวันรุ่งขึ้น ส่วนกฤตย์ก็ต้องมีเผื่อไว้เช่นกัน

หลังจากกฤตย์ติดต่อขอคีย์การ์ดจากพนักงานต้อนรับส่วนหน้า เขากับภคพรได้ขึ้นไปยังชั้นที่ยี่สิบเจ็ดของโรงแรม หมายเลขห้องที่ทั้งสองพักคือ 2703 ห้องนี้เป็นห้องพักส่วนตัวของครอบครัวภคพร ที่หากมาเที่ยวหัวหินก็จะมาพักที่ห้องนี้เสมอ หรือแม้แต่ภคพรมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนก็จะมาพักห้องนี้เช่นกัน มันจึงพิเศษตรงที่ว่า เป็นห้องสูทขนาดใหญ่ มีสามห้องนอน สี่ห้องน้ำ ห้องโถงใหญ่มีไว้สำหรับสังสรรค์ สระว่ายน้ำแบบส่วนตัวอยู่บนระเบียงด้านนอก ที่มองเห็นความสวยงามของท้องทะเลในมุมกว้าง

แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้ลูกค้าใช้บริการเสียทีเดียว หากมีลูกค้าระดับวีไอพี หรือแขกบ้านแขกเมืองระดับสูงแจ้งความจำนงขอพัก ทางโรงแรมก็ปล่อยให้เช่าพักแล้วแต่กรณีไป

“คุณตาลไปอาบน้ำนะครับ จะได้พักผ่อน” กฤตย์บอกภคพรที่มีทีท่าเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด

“ค่ะ” ภคพรตอบรับเสียงเบา เดินเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำ ทำร่างกายให้สดชื่นมากกว่านี้ ส่วนกฤตย์ได้เดินเข้าไปอาบน้ำในอีกห้องหนึ่งที่อยู่ติดกัน ความที่เขาเป็นผู้ชายทำให้อาบน้ำเสร็จก่อนภคพร แล้วพออาบน้ำเสร็จ เขาโทรศัพท์สั่งนมอุ่นมาให้เจ้านายสาวดื่มก่อนนอน แล้วถูกนำขึ้นมาเสิร์ฟให้บนห้องพักในอีกสิบนาทีต่อมา

ประตูห้องน้ำภายในห้องนอนของภคพรเปิดออก ช่วงจังหวะเดียวกันกับที่กฤตย์เดินถือนมอุ่นมาให้เธอ เขาวางมันลงบนโต๊ะเล็กข้างเตียง หันมายิ้มให้ภคพรที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงชุดคลุมสีขาวปิดร่างกาย

“วันนี้เหนื่อยจังพี่กฤตย์” เธอบ่น เดินมานั่งบนเตียง

“ดื่มนมอุ่นก่อนนะครับ ตื่นมาจะได้มีเรี่ยวแรง” เขาส่งแก้วนมให้เธอ ภคพรดื่มมันไปจนหมดแก้ว กฤตย์ดึงทิชชู่ออกมาหนึ่งแผ่น นำมาเช็ดคราบนมที่เปรอะอยู่บนขอบริมฝีปากเธอ “พี่นวดให้นะจะได้หลับสบาย”

“ดีค่ะ” ภคพรไม่บ่ายเบี่ยง ยินดีมากหากเขาบีบนวดให้ เธอเอนกายลงนอนกลางเตียง เพื่อให้เขาบีบนวดเธอได้สะดวก กฤตย์ลงมือบีบนวดเจ้านายสาวเริ่มต้นจากบ่า หัวไหล่ ไล่ไปตามแขน ก่อนจะเลื่อนมานวดขา ท้ายสุดคือเท้าที่เขานวดนานเป็นพิเศษ

“วันนี้พี่เห็นคุณตาลใส่รองเท้าส้นสูงแทบทั้งวัน พี่จะนวดเน้นฝ่าเท้าให้นะ ตื่นมาจะได้ไม่ปวด” เขาบอกคนที่กำลังเคลิ้ม และได้ยินเสียงตอบรับมาเบาๆ ว่า “ค่ะ”

“พี่ว่าแช่น้ำอุ่นหน่อยดีไหม พี่ไปเตรียมน้ำให้นะ” กฤตย์บอกด้วยความหวังดี

“พี่กฤตย์คะ ตาลง่วงแล้ว มานอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”

เธอพูด ชักเท้าหนีมือใหญ่ที่กำลังบีบนวด พร้อมกับขยับตัวให้ตนอีกไปอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ให้มีพื้นที่เหลือให้กฤตย์นอน และทันทีที่กฤตย์ล้มตัวลงนอนบนที่นอนอีกด้าน ภคพรขยับตัวมานอนชิดร่างสูงใหญ่ เขาใช้แขนให้เธอหนุนต่างหมอน ตะแคงร่างกอดนางเอกสาวที่วาดแขนกอดเขาเช่นกัน

กฤตย์ก้มหน้าจูบหน้าผากภคพร ที่ไม่มีใครรู้ว่า แท้จริงแล้วทั้งสองรักกัน แต่ด้วยสถานะและฐานะทางสังคม กฤตย์กับภคพรจึงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับมามากกว่าสี่ปี หมายจะบอกให้ทัดเทพรู้ ทว่าก็ต้องปิดปากเงียบเมื่อทัดเทพต้องการให้ภคพรแต่งงานกับรัฐรวินทร์ ลูกชายเพื่อนสนิท ภคพรจำยอมหมั้นหมายกับคนที่บิดาเลือกให้ แต่ไม่ใช่ว่า เธอจะยินยอมแต่งงกับคู่หมั้นหนุ่ม ภคพรตั้งใจไว้ว่า ในวันหนึ่งที่ตนพร้อม เธอจะบอกความจริงเรื่องลับนี้ให้รัฐรวินทร์รู้ ภคพรหวังว่าคู่หมั้นจะเข้าใจ เป็นเพราะเขาเองก็ไม่ได้รักเธอตั้งแต่ต้น

สองหนุ่มสาวที่หัวใจตรงกัน นอนหลับในอ้อมกอดของกันและกัน ทั้งคู่พร้อมจะฝ่าฟันอุปสรรค ขวากหนามที่ต่างรู้ดีว่า ต้องได้รับบาดเจ็บจากสิ่งกีดขวางเหล่านั้น โดยเฉพาะทัดเทพ ที่แน่นอนว่า จะค้านหัวชนฝา หากความจริงปรากฏ แต่ไม่ว่าจะเจ็บปวดมากแค่ไหน เหนื่อยมากเพียงไร กฤตย์กับภคพรไม่หวั่น ขอเพียงมีกันและกันแค่นั้นเป็นพอ