บทที่ 1 ปมแห่งความพยาบาท 1

สี่ปีก่อน

ณ ห้องอาหารบ้านชบา ร้านหรูใจกลางทองหล่อที่มีลูกค้าแวะเวียนมาทานอาหารทั้งวัน ร้านแห่งนี้โด่งดังทางด้านรสชาติของอาหารนานาชนิด หลากหลายทั้งอาหารไทย จีน และฝรั่งเศส บรรยากาศภายในร้านที่ตกแต่งอย่างหรูหรามีระดับ บวกกับการบริการดีเยี่ยม ปากต่อปากพูดถึง จนทำให้ร้านอาหารบ้านชบาเป็นที่รู้จักในสังคม ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้ากระเป๋าหนัก ดารานักแสดง นักการเมือง นักธุรกิจแขนงต่างๆ เนื่องจากค่าอาหารค่อนข้างสูง บางจานสูงถึงหลักหมื่นก็มี

นอกเหนือจากรสชาติอาหารที่มาเป็นอันดับหนึ่ง การบริการเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทางร้านใส่ใจเป็นพิเศษ เพราะหากบริการไม่ดี ลูกค้าไม่ประทับใจ อาจส่งผลต่อการค้าขายได้ พนักงานในร้านจึงต้องมีระเบียบวินัย เอาใจใส่ ใจเย็น และยิ้มแย้มแจ่มใส ถูกฝึกอบรมการบริการดังมืออาชีพ

เกวลินคือหนึ่งในพนักงานของร้านบ้านชบา เธอเป็นคนขยันและเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งผ่านโปรก่อนกำหนดเวลา ได้รับการบรรจุเป็นพนักงานประจำ เกวลินเป็นคนขยัน หนักเอาเบาสู้ เอาใจใส่ในการทำงานทุกอย่างที่ได้รับมอบหมาย เธอสามารถสื่อสารด้วยภาษาสากลได้ และบ่อยครั้งที่เธอต้อนรับลูกค้าชาวต่างชาติแทนเพื่อนๆ ที่สื่อสารไม่เป็น

ร้านแห่งนี้นอกจากจะมีพนักงานประจำแล้ว ยังมีพนักงานชั่วคราวแบบรายวันที่จะจ้างมาทำงานเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์และวันหยุดนักขัตฤกษ์ ค่าจ้างในแต่ละครั้งที่มาทำงานคือสามร้อยห้าสิบบาท จะจ่ายให้หลังเสร็จงาน เกวลินจึงชักชวนศุภวรรณ น้องสาวที่ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นปริญญาตรีมาทำงานชั่วคราวนี้ด้วย เพื่อสร้างรายได้ให้กับครอบครัวที่ไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไหร่

วันนี้เป็นวันเสาร์ลูกค้ามาใช้บริการแน่นตั้งแต่ยังไม่เที่ยง เรื่อยมาจนถึงเวลานี้หกโมงเย็นกว่าๆ คนก็ยังไม่ซา ลูกค้าโต๊ะนี้ทานเสร็จ พอลุกไปไม่ถึงนาทีก็จะมีลูกค้าใหม่มานั่งแทนที่ ส่งผลให้พนักงานในร้านทุกฝ่ายไม่ว่าจะเป็นงานบริการด้านนอกและด้านในต่างทำงานกันหนัก เวลาพักก็แทบไม่มี ต้องผลัดเปลี่ยนกันทานข้าวและเข้าห้องน้ำ

ลูกค้ากลุ่มหนึ่งที่สั่งจองล่วงหน้าไว้สามวัน เดินเข้ามาภายในร้านโดยมีสมสมรคอยต้อนรับขับสู้อย่างดี เพราะรู้ดีว่าพวกเขาคือใคร เธอพารัฐรวินทร์ ทายาทคนโตของรัฐภาคย์ อัครธนากุล ตระกูลมหา-เศรษฐีที่ไม่ว่าจะเป็นพี่หรือน้องต่างร่ำรวยทั้งสิ้น ตระกูลอัครธนากุลจึงเป็นอีกตระกูลหนึ่งที่ติดอันดับความร่ำรวยอันดับต้นของประเทศ แล้วยังติดอันดับที่สี่สิบของโลก

รัฐรวินทร์ อัครธนากุลมาพร้อมกับรัฐรวิศ น้องชายตัวแสบที่ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้ ภคพรนักแสดงมากฝีมือคู่หมั้นที่มีแผนวิวาห์กลางปีนี้ และรุ่งโรจน์ อาคม ลูกน้องคนสนิทที่นั่งแยกอีกโต๊ะหนึ่งใกล้ๆ กัน

“เดี๋ยวดิฉันจะให้พนักงานมารับออเดอร์นะคะ นี่เมนูค่ะ”

สมสมรวางเมนูอาหารให้รัฐรวินทร์กับผู้ร่วมโต๊ะ รัฐรวินทร์พยักหน้า หยิบเมนูมาเปิดดูเพื่อเลือกอาหารที่ตัวเองต้องการทาน ระหว่างนั้นศุภวรรณที่รับหน้าที่ดูแลลูกค้าโซนบีได้เดินมาหยุดยืนข้างโต๊ะ

ขณะที่ศุภวรรณกำลังยืนรอรับออเดอร์ สายตาของรัฐรวิศมอง

ไปยังเธอตลอดเวลา สายตาของเขาไม่ได้มองแค่ใบหน้าเธอที่ยืนจดรายการอาหารที่รัฐรวินทร์และภคพรสั่ง แต่กวาดมองไปทั่วร่าง มาหยุดนิ่งบริเวณทรวงอกที่ดันเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาเป็นรูป เขากะเพียงสายตาก็รู้แล้วว่า มันมีขนาดใด รัฐรวิศกระตุกยิ้มพอใจ พับเมนู เงยหน้าสั่งอาหาร

“ฉันเอาสเต็กเนื้อ ไข่ปลาคาเวียร์”

“ได้ค่ะ” ศุภวรรณแม้ว่าจะยืนรับออเดอร์รัฐรวินทร์กับภคพรอยู่ เธอก็รู้สึกได้ว่า รัฐรวิศมองเธอตลอดเวลา แม้ว่าสายตาของเขาจะไม่หยาบโลน มันเป็นความพอใจที่แทบอยากจะเขมือบเธอทั้งตัว “ห้องน้ำอยู่ไหน พาฉันไปหน่อยสิ”

รัฐรวินทร์เหลือบมองน้องชาย เขายิ้มมุมปากอย่างรู้เท่าทันความคิดรัฐรวิศ น้องชายเขามาที่นี่หลายครั้ง รู้ดีว่าห้องน้ำอยู่ที่ไหน แต่ที่แกล้งทำเป็นไม่รู้ เพราะมีเป้าหมายบางอย่าง ซึ่งเขาก็รู้ว่าคืออะไร

“ได้ค่ะ” ไม่มีทางที่ศุภวรรณจะปฏิเสธเรื่องที่รัฐรวิศร้องขอ เธอยื่นออเดอร์ให้ต้อม ก่อนจะพารัฐรวิศไปห้องน้ำ

“ห้องน้ำอยู่ทางซ้ายค่ะ”

“ขอบใจมาก” เขาพูดขณะล้วงหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสตางค์ “โทรหาฉันหลังเลิกงาน”

ศุภวรรณยิ้มขณะรับนามบัตรไว้ในมือ “ค่ะ”

“ฉันจะรอนะ” รัฐรวิศพูดจบก็เดินไปยังห้องน้ำ

ศุภวรรณมองชื่อและนามสกุลของเจ้าของบัตรแล้วยิ้มอีกครั้ง เธอรู้จักตระกูลนี้เพราะได้ยินชื่อในทีวีบ่อยๆ เธอไม่คิดเลยว่า ผู้ชายอย่างรัฐรวิศ อัครธนากุลจะสนใจตน คราวนี้เธอคงสบายไปอีกหลายวัน หากทำให้เขาติดอกติดใจได้ บางทีเธออาจจะสบายไปอีกนาน ศุภวรรณเก็บน้ำบัตรเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในร้านอาหารเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง