ตอนที่7 เปิดเผยตัวตน

พิมพ์มาดาหาข้อมูลเกี่ยวกับ ก้องภพ หวัง ชายที่เธอต้องเข้าพบในวันนี้ เพื่อขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือน้องชายของเธอ และแล้วเธอก็ได้ที่อยู่ของบริษัทยักษ์ใหญ่ หญิงสาวกดโทรศัพท์โทรหาเลขาหน้าห้องทันที

“ คุณ กานดา เดี๋ยว พริมไม่อยู่ออกไปพบลูกค้า ยังไงคุณแจ้งฝ่ายออกแบบขอเลื่อนประชุมไปเป็นพรุ่งนี้เช้า “

“ ค่ะ “ เลขาหน้าห้องตอบรับเจ้านายสาว

สองชั่วโมงต่อมา ที่หน้าแผนกประชาสัมพันธ์เธอแจ้งขอพบก้องภพ หวังทันที

“ สวัสดีค่ะ ดิฉัน พิมพ์มาดา อัครวัชรโยธิน มาขอพบคุณก้องภพ หวังค่ะ “

“ ได้ท่านประธานไว้ไหมคะ “

“ เออ ………ไม่ค่ะ “

“ งั้นรบกวน คุณนั่งรอสักครูค่ะ “

หญิงสาวในชุดสูทสีขาว กดโทรศัพท์ไปยังเลขาของท่านประธานใหญ่ สักพักเธอก็มาเชิญหญิงสาวไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปชั้น 11ชั้นสูงสุดของบริษัท ที่หน้าห้องเธอพบกับเลขาสาวหุ่นเซ็กซี่ เธอพยักหน้าให้กับหญิงสาวที่เดินมาส่งเธอ ก่อนจะเดินนำหน้าพิมพ์มาดาไปยังห้องทำงานใหญ่ พร้อมกับเปิดประตูเชิญเธอเข้าไปและปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว

ก้องภพกำลังนั่งหลับตาเอนหลังไปกับเก้าอี้ ดวงตาเรียวรีสีดำที่เพียงแค่มองหรือปรายตาให้ผู้หญิงก็แทบจะกระโจนขึ้นเตียงด้วยง่ายๆรับกับใบหน้าขาวหล่อเล่าจากเชื้อสายจีนแท้เปิดขึ้นมองหญิงสาวผู้มาเยือนที่หยุดยืนหน้าโต๊ะของเขาด้วยท่าทางดุจนางพญาไม่มีผิด เพียงแค่ตาสบตา แววตาของหญิงสาวตรงหน้าที่ดูท้าทายและไม่กลัวคนก็ดึงความสนใจของก้องภพจนได้

ก้องภพยืดตัวกลับมานั่งหลังตรงโดยที่ยังไม่เชื้อเชิญให้หญิงสาวนั่งลงตามมารยาท ทว่ากลับมองสำรวจเรือนกายอวบอิ่มไปทั่วราวกับจะมองทะลุให้เห็นเนื้อแท้ เอวคอดกิ่วบอกบาง บค้นท้ายงามงอนกลมกลึงภายใต้ชุดเดรสเข้ารูป ความร้อนชนิดหนึ่งแล่นปลาบขึ้นมาตามสายเลือดจนเขารู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเพียงแค่เพราะมองหญิงสาวผู้นี้เท่านั้น พิมพ์มาดาเริ่มรู้สึกว่าถูกลวนลามทางสายตาถึงแม้สีหน้าของอีกฝ่ายจะไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดแต่เธอก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆทรวงอกอิ่มสะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจที่ค่อนข้างแรงเพราะความโกรธ

“ นี่เหรอผู้ชายที่สาวๆทั้งประเทศต้องการอยากได้ ถึงขั้นติดแฮชแท็กสามีแห่งชาติ ทำไมมองผู้หญิงไร้มารยาทแบบนี้ “ พิมพ์มาดารำพึงรำพันในใจที่ได้พบหน้าชายในฝัน แต่เมื่อได้พบกันฝันกับสลายทันที

“ ฉันต้องการคุยเรื่องรถ “

น้ำเสียงที่ห้วนจัดของหญิงสาวดึงสายตาของคนมองให้กลับมาสบนัยน์ตาวาววาวดุจแม่เสือของอีกฝ่าย แปลก……ทำไมเขาไม่รู้สึกโมโหหากแต่กลับเป็นบอดี้การ์ดที่ขยับตัวขนาดที่บอดี้การ์ดกำลังจะเอื้อมมือออกไปจับต้นแขนของพิมพ์มาดาเสียงห้าวต่ำทรงอำนาจก็หยุดคนของเขาเอาไว้ก่อน

“ ออกไปดูความเรียบร้อยข้างนอกไป “

บอดี้การ์ดหยุดชะงักเขาสบตาคมดุของเจ้านายอยู่ชั่วครู่ก่อนตัดสินใจถอยออกไป ทันทีที่อยู่กันเพียงสองคนมือใหญ่ขาวสะอาดจนเห็นเส้นเลือดก็ผายออกไปยังเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน

“ นั่งสิครับ “

พิมพ์มาดาพาความโกรธและการเต้นของหัวใจที่ค่อนข้างผิดปกติเข้าไปนั่งเก้าอี้อย่างกระแทกกระทั้นก่อนเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับพยายามดึงสติที่แตกกระเจิงจากสายตาของอีกฝ่ายซึ่งกำลังมองมาเรากับเปลื้องผ้าเธอออก มือเรียวเล็กวางสัญญาเงินกู้ลงบนโต๊ะที่มีแผ่นกระจกรองเป็นพื้นพร้อมกับเช็คจำนวนสิบล้านบาท

“ ฉันต้องการคุยกับคุณเรื่องรถ ที่น้องชายตัวดีไปก่อหนี้ไว้จนต้องรบกวนคุณเข้ามาช่วย แต่นี่ใช้นำเงินมาคืน รบกวนขอสัญญาเงินกู้อีกฉบับที่คุณนำมาเก็บไว้ตอนไปไถ่ถอนรถของฉัน “ หัวคิ้วเรียวได้รูปรับกับดวงตาคมเรียวรีของก้องภพเลิกขึ้นคนที่นำรถมาจำนำในบ่อน คำว่ารถที่น้องชายตัวดีเอามาจำนำทำให้เขารู้ทันทีว่าหญิงสาวผู้นี้เป็นใคร

พิมพ์มาดาได้อีกทีก็รีบพูดเพื่อให้มันจบจบไปสักทีเธอจะได้กลับบ้านพร้อมกับรถของเธอ

“ บอกตามตรงเลยละกัน เงินก้อนนี้ฉันต้องเอาเงินเก็บของฉันมาใช้หนี้แทนน้องชาย แต่ถ้าให้เรื่องระหว่างรถกับชีวิตของน้องชาย ฉันก็จำเป็นต้องเลือก แต่ยังไงวันนี้พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เรามาทำเรื่องนี้ให้มันจบเถอะค่ะ สัญญาเงินกู้ที่รัชไกรเซ็นต์ไว้ดิฉันขออ่านก่อน ถ้ามันเป็นไปตามที่เจ้าของบ่อนได้แจ้งไว้เรื่องหนี้สิบล้าน ดิฉันก็เตรียมมาแล้ววันนี้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดรบกวนขอรถฉันคืนด้วย “

ก้องภพปล่อยให้หญิงสาวพูดซะให้พอขณะที่กำลังตัดสินใจว่าจะกระดิกนิ้วเรียกคนของเขามารับหญิงสาวออกไปแล้วทำอะไรสักอย่างให้ริมฝีปากอิ่มน่าจูบนั้นเงียบลงหรือจัดการหญิงสาวด้วยมือของเขาเองและเขาก็เลือกข้อหลัง

“ ได้ไม่มีปัญหา”

พิมพ์มาดาซึ่งก็รอคำตอบอยู่ถึงกับตาโตถามอีกฝ่ายกลับอย่างไม่อยากเชื่อ

“ งั้นเป็นอันตกลงตามนี้ “

“ ใช่ “

ก้องภพลุกขึ้นสายตาของพิมพ์มาดามองตามร่างสูงที่ดูผึ่งผาย ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสแลกสีดำรองเท้าหนังมันปลาบทำให้สาวเผลอสำรวจเรือนร่างของชายหนุ่มไปเงียบๆ คนอะไรหุ่นก็ดีหน้าตาก็ดีไม่น่าเป็นพวกหื่นกามได้เลย ก้องภพหยิบสัญญาเงินกู้ที่อยู่ในตู้เซฟออกมาถือเอาไว้เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจทำให้เขาตัดสินใจที่จะเลือกให้เธอดูสัญญาเงินกู้นี้ทั้งๆที่เขาเองก็ไม่ค่อยชอบให้มีปัญหาเรื่องจุกจิกแบบนี้ พิมพ์มาดารับสัญญามาอ่านก่อนหน้าซีดเผือดลง ด้วยประโยคในสัญญาถึงการขายหุ้นบริษัทที่รัชไกรถืออยู่คนละครึ่งกับเธอให้กับผู้ชายตรงหน้าเพื่อชดใช้ดอกเบี้ยที่รัชไกรคงค้างกับบ่อนอยู่เกือบสิบห้าล้าน พิมพ์มาดาถามอย่างสงสัยเมื่อในสัญญาเงินกู้ไม่มีระบุถึงดอกเบี้ยที่ต้องจ่ายร่างสูงโปร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหยุดยืนอยู่ใกล้โต๊ะไม่กลับเข้าไปนั่งเก้าอี้อีกแล้ว

“ ร้อยละยี่สิบ”

“ อะไรนะ ! ดอกร้อยละยี่สิบ ! บ้าไปแล้ว “

พิมพ์มาดาส่งเสียงดังสองมือตบโต๊ะที่รองด้วยแผ่นกระจกหนาดังปังอย่างไม่กลัวเจ็บพร้อมกับยันกายลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ จ้องหน้าหล่อหล่อราวกับจะกินเลือดกินเนื้อพวกนี้ขูดเลือดเอากับปูแล้วนี่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอทำไมเธอต้องมารับกรรมอย่างนี้ด้วยเมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วสัญญาเงินกู้ที่อยู่บนโต๊ะก็ถูกหญิงสาวคว้าขึ้นมาดู

“ ตรงไหนในสัญญาที่บอกว่าดอกร้อยละยี่สิบ ตรงไหนกันห๊า! ไม่มี! พวกคุณโกงน้องชายฉัน “

หญิงสาวโกรธ ก้องภพยิ่งชอบใจเขาจงใจบีบอีกฝ่ายให้รู้จักว่าเขาคือใคร ไม่เคยมีใครกล้าขึ้นเสียงกับเขาอย่างนี้มาก่อน

“ เคยเล่นหุ้นรึเปล่า ! ทำหน้าแบบนี้คงไม่เคยสินะ ผมจะบอกคุณให้คุณรู้จักน้องชายคนดีของคุณให้มากขึ้น รัชไกรไม่ใช่แค่นักพนันตัวยง แต่เขาชอบลงทุนในหุ้นปั่นพอขาดทุนก็มายืมพวกนายทุนหน้าเลือดและเกือบสองปีไม่เคยคิดจะใช้คืนเลยทั้งต้นทั้งดอก หลบหนีจนคนพวกนี้มาไล่ตามในพื้นที่คอมมูนิตี้มอลล์ของผม และผมไม่อยากให้พื้นที่ของผมเสื่อมเสียไปด้วยจึงยื่นมือมาช่วย แต่วันนี้รถของคุณ คุณรับกลับไปได้เลย แต่จะให้ผมเซ็นต์ยกหุ้นที่ผมเพ่งซื้อคืนคงเป็นไปได้อยาก นอกจากผมจะขายคืนคุณด้วยราคาสามสิบล้าน ถ้าคุณพร้อมจ่ายผมพร้อมโอน ว่าไงละ “

คนฟังเบิกตาโตโกรธจนหูอื้อตาลายเห็นช้างเท่ามดก่อนจะถอยออกมาตั้งหลักกลางห้องมือข้างหนึ่งกระชับสายกระเป๋าสะพายคล้องไหล่แน่นถ้าเขาก้าวเข้ามาเธออาจจะฟาดด้วยกระเป๋าก็ได้

“ บ้า! บ้าที่สุด ถ้าฉันออกจากห้องนี้ไปได้นะ สิ่งแรกที่ฉันจะป่าวประกาศให้ผู้หญิงทั้งโลกรู้ว่าผู้ชายคนนี้ คนที่ทุกคนอยากได้เป็นสามีนักหนา ช่างร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ที่สุด คนอย่างคุณต่อให้เหลือคนเดียวบนโลกฉันก็จะไม่มีวันเลือกผู้ชายแบบคุณทำพันธ์แน่ “

ก้องภพมองปลายนิ้วเรียวที่ยื่นออกมาข้างหน้าริมฝีปากอยากขยับยิ้มอย่างเย้ยหยันใครจะยอมคืนหุ้นให้ง่ายๆกว่าจะได้มาใบ้เวลาวางแผนเสียนานกว่าปลาจะติดเบ็ด

“ ก็แล้วแต่คุณเลย ผมไม่ติดนะใครจะไปเชื่อผู้หญิงธรรมดาที่ก็แอบหลงไหลในตัวผู้ชายอย่างผมเช่นกัน นี่กุญแจรถคุณ “

“ หยี!! พวกหลงตัวเอง “

ก้องภพวางกุญแจรถหรูลงบนโต๊ะ พิมพ์มาดากัดริมฝีปากล่างอย่างคับแค้นใจ ไอ้บ้า! ตกลงนี่เขาจะถือหุ้นจริงๆใช่ไหม นี่เธอต้องเสียบริษัทที่พ่อแม่เธอสร้างมากับมือให้กับนักธุรกิจนายทุนที่โหยหาการแสวงหากำไรมากกว่าการทำธุรกิจแบบธรรมภิบาล