ตอนที่ 3 เพื่อนสนิทที่หายไป

ตอนที่ 3 เพื่อนสนิทที่หายไป

ไอด้า เธอเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและรวยมาก อุตส่าห์ได้มีทุกอย่างเพียบพร้อมแล้วแท้ ๆ แต่สุดท้ายก็ต้องแลกกับการโดนจับให้แต่งงานเพื่อจำกัดความเป็นอิสระสินะ

“เดี๋ยวฉันมานะ”

ไอด้าหันมาขอตัวกับฉัน ซึ่งยังไม่ทันที่ฉันจะได้เอ่ยปากถามเลยว่าอีกฝ่ายจะไปไหน หุ่นเซ็กซี่แซ่บสุดในชุดเดรสสีแดงสวยสะดุดตาก็ลุกพรวดออกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินดุ่มหายลับไป

คงจะรีบไปเข้าห้องน้ำล่ะมั้ง

ฉันนึกก่อนที่จะหันมานั่งจ๋องมองแก้วเหล้าสีหวานที่วางอยู่ตรงหน้าคนเดียว

โดยปกติแล้วถึงแล้วฉันจะไม่ค่อยชอบมาเที่ยวสถานเริงรมย์แนวนี้เท่าไหร่ เพราะฉันดื่มไม่ค่อยเก่งแต่ถ้าดื่มเพื่อสังคมคือพอไหวแต่ไม่มาก

ส่วนฉันกับไอด้าเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยม พอเรียนจบไอด้าก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเลยทำให้เราสองคนห่างกันไปช่วงหนึ่ง ประกอบกับช่วงหลังฉันอาจจะมีแฟนด้วย เลยทำให้ฉันกับไอด้าห่างกันไปสักพัก

แฟนของฉันชื่อซีม่อน เราสองคนเจอกันเมื่อปลายปีที่แล้วตอนที่่ฉันไปเรียนหลักสูตรภาษาต่างประเทศระยะสั้นที่อเมริกาแล้วเราก็เลยคุยกันมาเรื่อย ๆ ส่วนใหญ่เราสองคนจะคุยกันทางออนไลน์เพราะอยู่กับคนละประเทศ จะว่าไปลองนับเล่น ๆ ดูเราสองคนก็นาจะคบกันเกือบ ๆ ปี เขาเป็นลูกครึ่งแถมยังเอาใจเก่งเป็นบ้า ซึ่งนั่นก็ทำให้ฉันคิดว่าฉันเองกฌคงน่าจะรักเขานะแหละ เพราะฉันเองก็ไม่เคยมีใครเข้ามาในชีวิตแบบซีม่อนเลยสักที

“สวัสดีครับ มาคนเดียวเหรอครับ?”

ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยถึงซีม่อน อยู่ ๆ ก็มีเสียงจากผู้ชายปริศนาดังขึ้นจากข้าง ๆ ส่งผลทำให้ฉันต้องออกจากโลกความคิดของตัวเองแล้วหันไปสนใจคู่สนทนาคนใหม่ที่เข้ามาทักทาย

อีกฝ่ายเป็นผู้ชายท่าทางดูดี อายุก็ไม่เยอะมาก หน้าตาของคนเบื้องหน้าก็จัดได้ว่าหล่อเหลาเลยทีเดียว เขากำลังส่งรอยยิ้มหวานมาให้ฉัน ส่วนในมือยังถือแก้วเหล้าอยู่สองแก้ว คงจะมาหาเพื่อนสินะ ด้วยความที่ไม่อยากจะทำตัวเสียมารยาท ในท้ายที่สุดฉันจึงเบนสายตาแล้วหันกลับไปยิ้มให้ก่อนจะตอบคำถามของอีกคน

“อ้อ เปล่าค่ะ พอดีมากับเพื่อนแต่เพื่อนไปเข้าห้องน้ำค่ะ”

“หรือครับ งั้นผมขอนั่งอยู่เป็นเพื่อนคุณจนกว่าเพื่อนคุณจะกลับมาได้ไหมครับ?”

อีกฝ่ายไม่ได้รอให้ฉันตอบตกลง เขาก็ชิงนั่งลงที่ว่างข้างฉันทันที

อีกไม่นานไอด้าก็น่าจะมา นั่งคุยกันแปปเดียวก็คงไม่เป็นอะไรเหรอกมั้ง นาน ๆ ที ฉันจะได้ออกมาเจอสังคมบ้าง

เมื่ออีกคนนั่งเรียบร้อย ในครู่ถัดมาเขาก็ยื่นแก้วเหล้าอีกใบในมือยื่นมาให้พร้อมรอยยิ้ม ไอด้าเคยเล่าให้ฟังว่า0 หากใครที่ต้องการจะหาเพื่อนหรือจีบหญิงด้วยการเลี้ยงเหล้าก็มักจะเป็นวิธีสุดเบสิก เสียดายที่ฉันดันมีแฟนแล้วนี่สิ…

“ผมชื่อมาร์คนะครับ”

เขาเริ่มเปิดประโยคแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ท่าทางของอีกฝ่ายก็ดูสุภาพไม่มีพิษภัย นั่นจึงทำให้ฉันไม่ได้รู้สึกว่าโดนคุกคามแต่อย่างใดด้วย ก่อนที่คู่สนทนาตรงหน้าของฉันจะเริ่มต่อประโยค

“ส่วนคุณชื่อ…”

“อันนาค่ะ”

ฉันตอบกลับยิ้ม ๆ พลางรับแก้วเหล้าของอีกฝ่ายมายกขึ้นจิบ เหล้าสีหวานแต่รสชาติขมปร่าเล็กน้อยถูกกระดกลงคอ

โอ๊ยไม่ได้กินนาน รู้สึกบาดคอนิดนึงแฮะ

“ชื่อน่ารักจังเลยครับ ปกติมาที่นี่บ่อยไหมครับ?”

“ไม่บ่อยค่ะ”

มาร์คเริ่มที่จะต่อบทสนทนาไปเรื่อย ๆ พร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นจิบตามเป็นระยะ และเมื่อแอลกอฮอล์เข้าสู่เส้นเลือดการพูดคุยก็ดูยิ่งจะลื่นไหลกว่าเดิม เราต่างพูดคุยกันได้อย่างถูกคอมากขึ้นด้วย จนแทบลืมไปแล้วว่าตอนแรกฉันกำลังนั่งคุยกับอีกฝ่ายเพื่อฆ่าเวลารอไอด้าอยู่ รู้ตัวอีกทีค็อกเทลสีหวานอีกสองสามแก้วก็ถูกฉันดื่มลงท้องจนเรียบ

อีกด้านหนึ่งของมุมไนต์คลับ

- Talk วาคิม -

“พี่กลับก่อนดีกว่า”

ผมมองภาพจากกล้องวงจรปิดในโน้ตบุคของน้องชายด้วยความรู้สึกหงุดหงิด เมื่อเห็นคนที่ผมเพิ่งตกปากรับคำว่าจะหมั้นหมายกับผม เธอเดินหายเข้าไปในห้องน้ำกับผู้ชายคนอื่น

แน่นอนว่าผมกำลังรู้สึกไม่พอใจคล้ายกับโดนว่าที่คุ่หมั้นฉีกหน้า และที่สำคัญผมไม่ยอมให้ผู้หญิงแบบนี้มาหยามผมและครอบครัวได้หรอก ซึ่งเธอจะต้องได้รับบทเรียนนี้อย่างสาสม

แต่ที่ผมกำลังทำให้ผมหงุดหงิดมากกว่า คือผู้หญิงที่เพิ่งเดินเข้ามาทักทายคู่หมั้นของผมเมื่อครู่นี้ ผมจำได้ทันทีว่า...ผมเคยรู้จักเธอ ถึงมันจะนานมากแล้วก็ตามที เพราะเธอคือเด็กรุ่นน้องคนที่ผมแอบชอบ ถึงในตอนนั้นเธอจะไม่เคยรับรู้การมีตัวตนของผมก็ตามที

ไม่คิดว่าสุดท้ายแล้วเธอก็แทบไม่ต่างจากคู่หมั้นของผม แค่มีผู้ชายมาชวนดื่มก็รับแก้วของหมอนั่นมาดื่มอย่างง่าย ๆ

“แล้วพี่จะเอายังไงกับว่าที่คู่หมั้น”

“ไม่เห็นต้องเอาไง ก็แค่เอาคืน” ผมยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะเดินแยกออกมาจากโซนวีไอพีที่เป็นห้องทำงานของน้องชาย