...รักนี้...อยู่ในใจ… บทที่3...

“อืม อ๊ะ!” และนั่นคือคำตอบสำหรับเธอในตอนนี้ เธอครางเสียงกระเส่าขยับตอบโต้ผมเป็นการใหญ่

ผมสูดปากคราง ไม่สนใจคำตอบอีกต่อไปแล้ว ผมโหมเข้าใส่สุดตัว กระแทกตอกตรึง เพิ่มความวาบหวามทุกครั้งที่ขยับ

เรือนกายเธอสั่นระรัว ศีรษะเธอโยกไหวไปมา ผมกระแทกอัดเป็นจังหวะหนักๆ เธอเลยผวากอดผมไว้ และระเบิดพร่างพรายออกมาเมื่อเดินไปถึงปลายทางพอดี

ผมกดตัวลงไปอีก ผมปล่อยให้ธาริกาจมดิ่งกับความสุขครั้งแรก ผมขยับสะโพกบดอัดหน้าขา และเผลอคำรามออกมาเมื่อสัดส่วนนุ่มนิ่มรูดรัดแก่นกายตัวเองแทบระเบิดเช่นกัน กรามของผมบดเข้าหากันเพื่อลดระดับความพลุ่งพล่านที่จวนเจียนจะระเบิดอยู่นี่

“ดีไหม?”

ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากฉันอีก เขาวนเวียนถามด้วยคำถามที่ฉันตอบไม่ได้ มันกระดากใจและอดสูไปพร้อมๆ กัน เขาคือผู้ชายคนสุดท้ายที่ควรอยู่ตรงนี้ เขาไม่ควรล้ำเส้นที่ฉันตั้งไว้กั้น เขาก้าวล้ำข้ามเขตหวงห้ามของฉันมาแล้ว เขาได้ทุกอย่างจากฉันไปทั้งหมด แล้วก็ยังจะมาถามคำถามบ้าๆ แบบนี้กับฉันทำไมอีก

“...” ฉันไม่ได้ตอบและเม้มปากกัดฟัน พยายามระงับความรู้สึกสยิวซ่านที่กำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

ฉันควรเจียมตัวและไม่หวังไปไกลกว่านี้ ฉันไม่ควรรู้สึกอะไรกับเขาเลย แต่หากฉันทำเช่นนั้นได้ ฉันคงไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนเช่นเวลานี้

ผมอมยิ้มลดตัวลงนอนหอบด้านข้าง พลิกเธอขึ้นไว้ด้านบน และย่อมมีแรงขัดขืนเล็กน้อย แต่ผมไม่สนใจ

เสียงเธอถอนใจตามด้วยเสียงครางแผ่วๆ เมื่อความกำยำของผมแทรกลึกเข้ามาในร่างกายของเธออีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง ผมไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหรือผ่อนปรนให้เธอได้มีเวลาพัก ผมเพิ่งตระหนัก การแกล้งผู้หญิงคนนี้ทำให้ผมอารมณ์ดี ผมขยับสะโพกจังหวะเน้นหนักนั่น ทำให้เธอหัวหมุน เธอยกมือดันแผงอกผมและคำรามเบาๆ

“ยะ อย่า อือออ...”

ผมครางลึกในลำคอส่งตัวตนเข้าไปจนสุดทาง แล้วก็ค่อยๆ ถอนออกและผลักดันกลับเข้าไปใหม่ เขาทำซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้น จนตัวเองก็ทานทนไม่ไหว

ผมกระตุกเยือก พร้อมกับเธอที่ผวากอดผม และกรีดร้องเสียงแหลม

“อ้ายยยยย!”

ผมถอนใจแรงๆ ลมหายใจของผมเป่ารดอยู่ที่เนินอกของเธอ

เธอนอนหอบหลายนาทีกว่าเธอจะกลับเป็นปกติ เธอผลักผมออก ซึ่งผมก็ไม่ได้ขัดขืน ผมพลิกตัวลงไปนอนแผ่บนที่นอนสุดแคบนั่น เธอทำท่าจะลุกหนี ผมเลยรั้งเธอเข้ามากอดไว้ “จะไปไหนล่ะ ถ้ายังมีแรงเหลือ เดี๋ยวฉันเพิ่มอีกรอบก็ยังได้นะ”

ฉันชะงัก ยอมนอนตัวแข็งทื่อในอ้อมกอดของเขา หลุบเปลือกตาลงพยายามทำใจให้สงบ ฉันฝันแบบนี้บ่อยๆ แม้ครั้งนี้จะเหมือนจริงมากที่สุดก็ตาม บางที ในวันพรุ่งนี้ตอนที่ฉันตื่น ทุกอย่างคงเป็นแค่ความฝันเหมือนทุกคราวก็ได้ ถึงฝันครั้งนี้ของฉันจะลามกมากเกินไปสักหน่อย

.ปัญหาที่เกิดขึ้นยิ่งกว่าเชือกพันกัน

เปลือกตากะพริบถี่ๆ ตอนที่ฉันตื่น ความรู้สึกหลากหลายวิ่งเข้ามาในหัว ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ คงเพราะเมื่อคืนฉันเผลอดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์เข้าไปล่ะมั้ง เวลานี้ฉันถึงรู้สึกพะอืดพะอม และปวดร้าวไปทั้งตัวแบบนี้ เอะ! ทำไมเนื้อตัวฉันถึงได้รู้สึกขัดยอกเช่นนี้ล่ะ เมื่อคืนฉันแค่น็อกและสติดับวูบ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหม

บรูโน่เป็นเจ้าของบ้านที่นิสัยดีคนหนึ่ง ฉันไม่ค่อยมีเวลาสุงสิงกับเขาหรอก แต่ก็พอเดานิสัยของเขาได้

ฉันทรงตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วก็ต้องตัวเย็นวาบ! รีบก้มสำรวจตัวเองอย่างละเอียด ฉันไม่เคยนอนโดยไม่สวมเสื้อผ้าสักชิ้น แม้จะหมดแรงแค่ไหนก็ตาม สิ่งแรกที่ฉันทำทันทีที่คลานกลับถึงห้องได้ คือ...อาบน้ำ

ในหนึ่งวันฉันใช้เวลาเกือบห้าชั่วโมงอยู่ด้านหลังร้านอาหาร มีหน้าที่ทำความสะอาดจาน ชามใช้แล้ว ไม่แปลกหรอกหากกลิ่นอาหารสารพัดอย่างจะติดอยู่ตามผม เสื้อผ้าของฉัน จนสร้างความรังเกียจให้กับทุกคนรอบตัว ช่วยไม่ได้นี่นะ ฉันต้องหาเงินสำรองไว้จ่ายค่าเช่า และค่าอาหารนี่

ฉันพยายามคิดในแง่ดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ฉันคงวิตกไปเอง

นั่นคือสิ่งที่ฉันใช้ปลอบใจตัวเอง แต่หลังสำรวจร่างกายอย่างถี่ถ้วน ความรู้สึกของฉันก็ยิ่งดิ่งลงก้นเหว อะไรหลายๆ อย่างที่คนคนนั้นทิ้งร่องรอยไว้ ทำให้ฉันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย ฉันยกมือกุมศีรษะทิ้งตัวนอนขดเป็นก้อนกลมๆ นึกอยากร้องไห้แต่กระบอกตากลับแห้งผาก ฉันจะโทษใครได้ล่ะ ฉันประมาทและเลินเล่อเอง ความจริงฉันควรระวังตัวให้มากกว่านี้ รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายนั้นอันตราย