ตอนที่ 7 หยุดพูด

บริษัท connect

น้ำและดอมมาถึงที่บริษัทสิบโมงเช้าทั้งสองได้ไปเป็น staff ดูแลศิลปินระหว่างออกกองไปถ่าย vdo โปรโมทนอกสถานที่ โดยมีน้ำ ดอมได้ขึ้นรถตู้ร่วมกับ get-17 เพราะ ทั้งสองคนมีหน้าที่ประจำคือดูแลทุกอย่างเกี่ยวกับศิลปิน

" สองคนรออยู่หน้าบริษัท ตรงนี้ นะรอน้องศิลปินมาค่อยขึ้นรถไปพร้อมกัน "

" คะพี่พลอย " น้ำและดอมตอบรับพลอยพร้อมกัน

ขณะเดียวกัน น้ำ เธอมีความรู้สึกที่ไม่กล้าที่จะเจอหน้ามาร์คหลังจากเหตุการณ์เมื่อวานที่ถูกชายหนุ่มคนนั้นหงุดหงิดใส่แต่ก็ต้องฝืนไว้เพราะมันคืองาน

" ซึมอะไรอีน้ำ? " ดอมที่สังเกตุเห็นอาการเพื่อนดูซึมๆจึงเอ่ยถามขึ้น

" ซึมอะไรอีดอมก็ปกติ "

" หึ ปกติบ้ามึงสิ! แววตามึงอย่างกับจะร้องไห้ยังมาบอกว่าปกติอีก "

" เออไม่มีอะไรหรอกอีดอมคิดมากมึงอ่ะ "

" งั้นเปลี่ยนเรื่องถามเมื่อวานยังไงมึงกับคุณแทน? " ดอมถามพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนรักอย่างต้องการเค้นเอาคำตอบ

" ไม่ได้เป็นอะไรกันแม้แต่น้อย ที่พี่เขาทำแบบนั้น ฉันว่าเขาแค่อยากจะกันแฟนเก่า ให้ออกห่างเท่านั้นแหละ "

" โอเคจะพยายามเชื่อล่ะกัน "

" พยายามเชื่อนี่ คือไม่เชื่อซะ ? "

" ใช่กูไม่เชื่อ " ดอมตอบลอยหน้าลอยตา

" แล้วแต่มึงคะ " พอจบการสนทนา ทั้งคู่ก็รอต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน get-17 ทุกคนก็มาถึง น้ำเองไม่กล้าที่จะหันไปมองเหมือนกัน เพราะว่าเธอกลัวที่จะเห็นสายตาของหนุ่มที่ทำลายความหวังดีของเธอเธอยืนนิ่งๆ และกวาดตามองทั่วๆ ถนนจนเห็นว่ารถตู้มาถึง

" อันยองฮเซโย น้ำ ดอม " คิมเมื่อมาถึงจึง ทักทายสองคนที่ยืนรออยู่นาน พร้อมกับเอ่ยถาม

" รอพวกผมนานไหมครับ เด็กๆ? "

" ไม่นานเลยคะ ถึงนานก็รอได้คะ พี่คิมสุดหล่อ " ดอมตอบด้วยน้ำเสียงสองพร้อมกับขยิบตาให้คิมทีหนึ่งอย่างหยอกเล่น

" ครับ " คิมตอบแค่นั้นด้วยรอยยิ้มและไม่นานคนขับรถตู้ก็ลงมาเปิดประตูให้

มาร์คที่เห็นน้ำ เขาเพียงแค่เหลือบสายตามองเธอเพียงนิดใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่เธอกลับทำเป็นไม่สนใจเขาแม้แต่นิด

( ดี ไม่สนใจแล้วก็ดี เพราะผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับคำพูดพวกนั้น เธอก็ แค่นักศึกษาฝึกงานคนหนึ่ง ทำไมต้องใส่ใจ ) มาร์คได้เพียงแต่คิดในใจ

น้ำก็รอให้ศิลปิน ขึ้นไปให้หมดก่อนพอเธอเห็นมาร์คเดินขึ้นไปเธอก็หันมองชายหนุ่มเพียงนิด เธอก็ได้แต่คิดในใจเช่นกัน ( ฉันไม่ควรจะคาดหวังอะไรเลยเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ) จากนั้นสีหน้าเธอก็หม่นหมองลงอีกครั้ง " _ " จากนั้นเธอก็ขึ้นไปนั่งข้างๆดอมใกล้กับประตู ทั้งคันรถมีเสียงชายหนุ่มคุยกันอย่างสนุกเป็นภาษาเกาหลี

" น้องน้ำครับ "

" คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ? "เธอตอบรับเสียงเรีียกจาแจอิมขณะเดียวกันสายตาเจ้ากรรมกับเหลือบมองไปทางมาร์คที่กำลังมองเธอเช่นกันจึงทำให้ทั้งคู่สบตากันเพียงนิดแต่น้ำก็รีบหันกลับมามองแจอิม เหมือนเดิม

" วันนั้นที่ห้องซ้อมน้องน้ำ กับ คุณแทน เป็นแฟนกันจริงๆหรอครับขอโทษนะที่ถามเรื่องส่วนตัว แต่มีคนแถวนี้ น่าจะไม่ค่อยชอบใจนักกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พี่เลยถามให้แทนเผื่อใครบางคนหนะจะได้เลิกหงุดหงิดซะที " แจอิมถามเธอตรงๆเขาไม่ได้อยากรู้เรื่องของคนอื่นเลยชักนิดเพียงแต่ต้องการคำตอบให้กับเพื่อนรักจอมขี้หงุดหงิดก็เท่านั้น

" ไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะ พี่แทนแค่ไม่อยากให้แฟนเก่ามาตาม ตื้อ อีก เลยขอให้น้ำช่วยโกหกคะ ขอโทษนะคะ ที่ทำให้ใครหลายคนเข้าใจผิด" น้ำเมื่อได้ยินคำถามเธอชะงักไปเพียงนิดไม่คิดว่าแจอิมจะถามออกมาตรงๆแต่เธอก็อธิบายให้เข้าใจพร้อมกับมอบรอยยิ้มให้บางๆ

" ครับ " แจอิมตอบแค่นั้นเมื่อเห็นเธอหันกลับไปจึงหันมามองหน้ามาร์คที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่ จึงแอบยิ้มตามเพื่อนรัก

พัทยา

มาถึงที่กองถ่าย ทุกคนลงจากรถและเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัวของรีสอร์ททันทีหลังจากอะไรพร้อมทุกอย่างผู้กำกับก็เริ่มถ่ายงานทันทีที่บริเวณชายหาดถ่ายไปไม่นานนักดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันมีฝนฟ้าลมกระโชกแรงพร้อมกับสายฝนกระหน่ำลงมาทันทีทำให้ทุกคนวุ่นวายกับการเก็บของทันที

ซ่าาาาา ซ่าาาา

" น้ำเอาล่มไปให้มาร์คหน่อย ยังไม่มีใครไปเร็วๆเดี๋ยวน้องเค้าจะไม่สบายลมมันเริ่มแรงกว่าเดิมแล้ว"สตาร์ฟยื่นร่มให้น้ำพร้อมกับสั่งด้วยน้ำเสียงร้อนรน

" อ๋อๆคะๆ" เธอตอบรับด้วยน้ำเสียงตกใจพร้อมกับวิ่งไปหามาร์คที่กำลังวิ่งมาเช่นเดียวกัน

" ล่มมาแล้วฝนตกเริ่มตกหนัก " เธอวิ่งเอาร่มเข้าหามาร์คทันทีทำให้ทั้งสองคนนั้นอยู่ในร่มเดียวกันเธอเงยหน้ามองชายหนุ่มเพียงนิดแต่เห็นว่ามาร์คกำลังมองเธออยู่เหมือนกันจึงก้มหน้าลงทันที

" รีบไปเถอะคะ ลมเริ่มแรงแล้วคะ "

เพล้ง ! ปัง !

" อ้ายย กรี๊ดดดดด "น้ำกรี๊ดออกมาทันทีที่ฟ้าร้องเสียงดังจนโผล่เข้ากอดชายหนุ่มข้างๆ

" ตามมานี่ " มาร์คพูดแค่นั้นก็ดึงข้อมือเธอให้วิ่งไปที่รีสอร์ททันทีแต่เขากลับไม่ได้วิ่งไปที่เดียวกับทุกคนกลับวิ่งมาอีกทางของรีสอร์ทเป็นรีสอร์ทหลังเล็กๆซึ่งใกล้กับที่ทั้งคู่อยู่มากกว่า

" ทำไมไม่ไปรวมกับทุกคนล่ะคะ ? '

" เห็นไหมล่ะ ที่นี่ใกล้กว่าตรงนู้นอีกขืนวิ่งไปโดนฟ้าฝ่าพอดี " มาร์คตอบเธอด้วยเสียงเรียบพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งตรงโต๊ะหน้าประตูของบ้านพัก

" ก็ถ้าพี่ไม่ช้าเราก็ทันพี่ๆเขาแหละคะ "

" เงียบปากได้ไหมตรงไหนก็ได้หมดแหละ "

" แต่.... "

" เรื่องมากนักก็เดินไปคนเดียวเลยไป ! " เธอไม่ทันที่จะได้พูดต่อคำพูดเหล่านั้นกลับหายเข้าไปในคอทันทีเมื่อมาร์คพูดแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห

" ไปแน่คะ ! " เธอกระแทกเสียงตอบมาร์คด้วยใบหน้าบึ้งตึงพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปแต่มาร์คดันขว้าต้นแขนไว้ชะก่อน

พรึบ !

" อ๊ะ ! พี่มาร์ค " ทำให้ใบหน้าของเธอซบเข้ากับแพงอกแกร่งทันที

" บ้าหรือไง ! ไม่เห็นไงลมแรงขนาดนั้น ! "

" ก็พี่บอกให้ไปไม่ใช่หรอ ? " เธอผละออกจากแพงอกแกร่งพร้อมกับเถียงกับอย่างไม่ยอม

" ประชดไม่เข้าใจ? "

" ทำไมต้องประชดด้วยคะ ? "

" ทำไมผมต้องตอบคุณ ? "

" พี่มันน่าผิดหวังจริงๆ ฉันไม่น่าชอบพี่เลย " น้ำชักสีหน้าใส่ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่พอใจพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาแววตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

" ผมขอให้คุณมาชอบผมหรือไง ! "

" ใช่ไม่ได้ขอ แต่ถ้ารู้ว่าปากร้ายขนาดนี้คงไม่ชอบหรอกภายนอกทำเป็นเย็นชาแต่ที่จริงชอบทำร้ายจิตใจคนอื่น ! " น้ำตวาดคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงโมโหพร้อมกับจ้องหน้ามาร์คอย่างเอาเรื่อง

" หยุดพูด ! "

" ไม่ ! อ่อเมื่อวานพี่หึงน้ำใช่ไหมล่าที่เดินออกมาแบบนั้น? "

" อย่าสำคัญตัวเองผิดผมไม่เคยหึงคุณ อย่าคิดไปเอง "

" ไม่หึงแล้วจะโมโหใส่ฉันทำไมล่าคะ? "

" เลิกเซ้าซี้ได้ไหม ! "

" ก็ตอบความจริงมาสิ ! ตอบมาว่าหึงน้ำ "

" บอกให้หยุดพูดไงว่ะ ! " มาร์คตวาดใส่น้ำอย่างเดือดพล่านด้วยอารมณ์โมโหขั้นขีดสุด

" ไม่หยุดดดดดดดดดด ! " เธอเองก็ตวาดใส่คนตรงหน้าอย่างโมโหเช่นกันพร้อมกับน้ำตาที่ลินไหลออกมาด้วยความผิดหวังกับการกระทำของชายหนุ่มที่เธอชอบและรอเขามานานจึงทำให้สติหลุดออกมาอย่างที่เห็น

" โถ่โว้ย ! "

พรึบ !

" อื้อออออออ อ่อย ( ปล่อย ) " มาร์คกระชากท้ายทอยของคนตรงหน้าเข้ามาจูบทันทีทำให้น้ำเองใช้มือทุบที่หัวไหล่เพื่อให้คนตรงหน้าปล่อย แต่มาร์คกลับขบเม้นริมฝีปากของเธออย่างแรงจนเธอต้องผละริมฝีปากออกเล็กน้อยด้วยความเจ็บพร้อมกับได้กลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งในโพรงปากเขาสอดเรียวลิ้นสากเข้าไปตวัดเลียน้ำหวานในโพลงปากจากนั้นจึงกลับมาขบเม้นริมฝีปากของเธออีกครั้งสลับขึ้นลงจนคนโดนกระทำหยุดนิ่งปล่อยให้คนตรงหน้ากระทำจนพอใจมาร์คพอรู้สึกว่าอีกคนเริ่มนิ่งไป จึงถอนจูบออกคนโดนกระทำได้แต่ยืนนิ่งราวกับสติหลุดหายไปแล้วพร้อมกับน้ำตาแห่งความผิดหวังที่ลินไหลออกมาอาบแก้มนวลทั้งสองข้าง

" ชอบไหมล่า ที่ได้จูบจากผมเพราะหลายๆคน ไม่เคยได้มันไปนอกจากคุณ " แต่มาร์คเองก็ยังคงพูดจาใส่เธอด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเมื่อเห็นว่าอีกคนเอาแต่ร้องไห้จึงหันหน้าไปทางอื่นทันที